Οι αμερικανοί millennials έχουν ξεπεράσει την κουλτούρα του hustling, δηλαδή των διαρκών προσπαθειών για μια όσο το δυνατόν καλύτερη επαγγελματική ανέλιξη εις βάρος του προσωπικού τους ελεύθερου χρόνου.
Θέλουν να εργάζονται λιγότερο και να περνάνε καλύτερα στην καθημερινότητά τους.
Η έρευνα τάσεων 2024 της Ford, η οποία διεξήγαγε 16.086 διαδικτυακές συνεντεύξεις σε 16 χώρες, διαπίστωσε ότι οι millennials στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμοι μέχρι και να παραιτηθούν από μια κακή δουλειά που πληρώνει πολύ καλά, αν νιώθουν ανικανοποίητοι από αυτήν.
Περίπου το 60% των αμερικανών millennials που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι «θα δέχονταν μείωση μισθού κατά 20% για να επιτύχουν έναν τρόπο ζωής που δίνει προτεραιότητα στην ποιότητα της ζωής μου» – 5% περισσότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο.
Οι αμερικανοί millennials ήταν οι πιο πρόθυμοι ανάμεσα στις διάφορες γενιές. Π.χ., μόλις το 33% των Baby Boomers ήταν πρόθυμοι να δεχτούν αυτή τη μείωση μισθού, ενώ το 43% της Gen X και το 56% της Gen Z συμφώνησαν επίσης μαζί τους.
Οι αμερικανοί millennials ξεπέρασαν επίσης άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς, το Μεξικό, η Κίνα και η Αυστραλία. Οι μόνες χώρες με περισσότερους millennials πρόθυμους να δεχτούν μείωση μισθού σχεδόν κατά ένα τέταρτο για να δώσουν προτεραιότητα στην ποιότητα ζωής τους ήταν η Ταϊλάνδη με 70% και η Ινδία με 69%.
Η Ford ρώτησε επίσης τους ερωτηθέντες αν πιστεύουν ότι «αξίζει τον κόπο μια δουλειά που αυξάνει το καθημερινό προσωπικό άγχος».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα 79% των Baby Boomers δήλωσε ότι δεν αξίζει τον κόπο, ακολουθούμενο από το 72% των Gen Xers και το 63% των millennials.
Η γενιά Z, η οποία συνήθως υποστηρίζει την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, έφτασε στο 66%.
Τα ευρήματα της έρευνας δεν προκαλούν έκπληξη. Τον Σεπτέμβριο του 2023, το King’s College του Λονδίνου δημοσίευσε μια μελέτη που διαπίστωσε ότι οι millennials ενδιαφέρονται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Ο Karl Treacher, διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Πολιτισμού της Αυστραλίας, μοιράστηκε επίσης τις προβλέψεις του για το πώς θα είναι η εργασιακή κουλτούρα μέχρι το 2030, θεωρώντας ότι στο κοντινό μέλλον μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ευελιξία για τους εργαζόμενους, κάτι που αποτελεί καλό νέο για τις νεότερες γενιές.
Η γενιά που αφήνει πίσω της το ανελέητο hustling
Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι οι Millennials είναι πιο πιθανό να απασχολούνται σε παράλληλες δραστηριότητες (side hustle) σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη γενιά – μια ενδεικτική τάση που αμφισβητεί την κοινή παραδοχή ότι οι Gen Z-ers, όσοι έχουν γεννηθεί μεταξύ 1997 και 2012, είναι πρώτοι και καλύτεροι σε αυτό το θέμα.
Η τάση των Millennials να εργάζονται σε περισσότερες από μία δουλειές δεν είναι απλώς μια φευγαλέα μόδα. Είναι ο τρόπος τους να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές προκλήσεις και να εκπληρώσουν τους δικούς τους στόχους και φιλοδοξίες.
Η έκθεση Outlook on American Life Report της H&R Block εξέτασε πάνω από 20 εκατομμύρια αμερικανούς φορολογούμενους και διαπίστωσε ότι ένας κοινός Millennial, με ένα μεσαίο εισόδημα, έχει συνήθως δύο δουλειές.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μα επειδή όλοι μας πλέον αντιμετωπίζουμε πλείστες όσες οικονομικές δυσκολίες, όπως η ραγδαία αύξηση του κόστους ζωής και οι πενιχροί μισθοί.
Σίγουρα πάντως, δεν ενδιαφέρονται και τόσο για μια πιθανή προαγωγή και το τελευταίο πράγμα που αποζητούν πλέον από τη ζωή τους είναι να γίνουν… διευθυντές.
«Πρόκειται για μια θέση που περιλαμβάνει πολλούς, συμπεριλαμβανομένων όσων πρέπει να λογοδοτούν σε εσένα… εξαιτίας αυτού γίνεται ακόμη πιο αγχωτική με αποτέλεσμα να σε… γερνάει», αναφέρει η – millennial στην ηλικία – Devika μιλώντας στο Business Insider.
Η Devika δεν είναι η μόνη που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Μια έρευνα της Visier από τον περασμένο Αύγουστο σε 1.000 εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης με έδρα τις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι μόλις το 38% ενδιαφέρεται για την ανάληψη μίας διευθυντικής θέσης.
Η Andrea Derler, επικεφαλής της έρευνας δήλωσε ότι «θα μπορούσε να υπάρξει κενό διαδοχής στις εταιρείες εάν δεν επενδύουν και δεν υποστηρίζουν τους διευθυντές τους».
Η ίδια ανέφερε ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα «ανησυχούν για το αυξημένο άγχος και τις πιέσεις».
Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδηλώνουν επίσης ότι ορισμένοι συμμετέχοντες πιστεύουν ότι μία προαγωγή ισοδυναμεί με περισσότερες ώρες εργασίας, ενώ ορισμένοι είναι ευχαριστημένοι με τις τρέχουσες θέσεις τους.
Να είσαι ηγέτης στη δουλειά σου χωρίς τον απαραίτητο τίτλο
Ο Justin Vallely είναι άλλος ένας millennial που είναι ευχαριστημένος με το επάγγελμά του ως μηχανικός λογισμικού στην εταιρεία Ibotta και δεν έχει βλέψεις για κάποια επαγγελματική ανέλιξη.
Δεν θέλει δηλαδή να κάνει ένα ανελέητο hustling προκειμένου να ανελιχθεί επαγγελματικά.
Είπε ότι συνήθιζε να πιστεύει ότι μία προαγωγή σήμαινε να εργάζεται στη διοίκηση, αλλά διαπίστωσε ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες για ηγεσία. Για παράδειγμα, οι μηχανικοί στην εταιρεία του μπορούν να καθοδηγούν τους υπαλλήλους χωρίς να αναλαμβάνουν διευθυντικό ρόλο, εξήγησε.
Ένα από τα εμπόδια που βλέπει ο ίδιος στο να αναλάβει μία διευθυντική θέση είναι η ευθύνη της επίλυσης των προβλημάτων των ανθρώπων, τα οποία δεν σταματούν επειδή σχόλασε.
Στην τωρινή του θέση έχει την πολυτέλεια να απομακρύνεται από τα καθήκοντά του και να αποκτά μια πιο φρέσκια οπτική των πραγμάτων, πράγμα που αμφιβάλλει ότι θα είχε εάν γινόταν διευθυντής.
Η έρευνα της Visier διαπίστωσε ότι το 71% των ερωτηθέντων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν θέλουν απαραίτητα να γίνουν διευθυντές ανθρώπινου δυναμικού, δήλωσαν ότι μία υψηλή αποζημίωση θα αποτελούσε κορυφαίο κίνητρο για να γίνουν διευθυντές.
Η Derler εξεπλάγη από αυτό το αποτέλεσμα, επειδή η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι παραδοσιακά ήθελαν να αναλάβουν διευθυντικούς ρόλους, ώστε να μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο στη στρατηγική της εταιρείας.
Αν και μια αύξηση του μισθού θα ήταν ωραία, είπε ο Vallely, πιστεύει ότι «είναι πιο σημαντικό να κάνεις αυτό που αγαπάς».
Οι Μιλένιαλ
Οι Μιλένιαλ (αγγλικά: Millennials), επίσης γνωστοί ως Γενιά Y, είναι η δημογραφική ομάδα που ακολουθεί τη Γενιά X και προηγείται της γενιάς Z.
Ερευνητές και δημοφιλή μέσα μαζικής ενημέρωσης χρησιμοποιούν τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως τα αρχικά χρόνια γέννησης και τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 ως τελευταία έτη γέννησης, με το 1981 έως το 1996 να είναι ευρέως αποδεκτό καθορισμένο εύρος για τη γενιά.
Οι περισσότεροι μιλένιαλ είναι τα παιδιά των baby boomers και της γενιάς Χ. Οι μιλένιαλ είναι συχνά οι γονείς της γενιάς Άλφα αλλά και αδέλφια.
Αυτή η γενιά χαρακτηρίζεται γενικά από την αυξημένη χρήση και την εξοικείωση με το Διαδίκτυο, τις κινητές συσκευές και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γι’ αυτό μερικές φορές χαρακτηρίζονται και ως ψηφιακοί γηγενείς.
Η μεγάλη ύφεση και η ύφεση λόγω του COVID-19 είχαν σημαντικό αντίκτυπο σε αυτήν τη γενιά, επειδή προκάλεσαν ιστορικά υψηλά επίπεδα ανεργίας μεταξύ των νέων. Γενικά, η οικονομική ανάπτυξη και η ανεργία των νέων συσχετίζονται αρνητικά, πράγμα που σημαίνει ότι οι νέοι εργαζόμενοι επηρεάζονται περισσότερο από τους ηλικιωμένους τους κατά τη διάρκεια της ύφεσης.
Οι αμερικανοί millennials έχουν ξεπεράσει την κουλτούρα του hustling, δηλαδή των διαρκών προσπαθειών για μια όσο το δυνατόν καλύτερη επαγγελματική ανέλιξη εις βάρος του προσωπικού τους ελεύθερου χρόνου.
Θέλουν να εργάζονται λιγότερο και να περνάνε καλύτερα στην καθημερινότητά τους.
Η έρευνα τάσεων 2024 της Ford, η οποία διεξήγαγε 16.086 διαδικτυακές συνεντεύξεις σε 16 χώρες, διαπίστωσε ότι οι millennials στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμοι μέχρι και να παραιτηθούν από μια κακή δουλειά που πληρώνει πολύ καλά, αν νιώθουν ανικανοποίητοι από αυτήν.
Περίπου το 60% των αμερικανών millennials που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι «θα δέχονταν μείωση μισθού κατά 20% για να επιτύχουν έναν τρόπο ζωής που δίνει προτεραιότητα στην ποιότητα της ζωής μου» – 5% περισσότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο.
Οι αμερικανοί millennials ήταν οι πιο πρόθυμοι ανάμεσα στις διάφορες γενιές. Π.χ., μόλις το 33% των Baby Boomers ήταν πρόθυμοι να δεχτούν αυτή τη μείωση μισθού, ενώ το 43% της Gen X και το 56% της Gen Z συμφώνησαν επίσης μαζί τους.
Οι αμερικανοί millennials ξεπέρασαν επίσης άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς, το Μεξικό, η Κίνα και η Αυστραλία. Οι μόνες χώρες με περισσότερους millennials πρόθυμους να δεχτούν μείωση μισθού σχεδόν κατά ένα τέταρτο για να δώσουν προτεραιότητα στην ποιότητα ζωής τους ήταν η Ταϊλάνδη με 70% και η Ινδία με 69%.
Η Ford ρώτησε επίσης τους ερωτηθέντες αν πιστεύουν ότι «αξίζει τον κόπο μια δουλειά που αυξάνει το καθημερινό προσωπικό άγχος».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα 79% των Baby Boomers δήλωσε ότι δεν αξίζει τον κόπο, ακολουθούμενο από το 72% των Gen Xers και το 63% των millennials.
Η γενιά Z, η οποία συνήθως υποστηρίζει την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, έφτασε στο 66%.
Τα ευρήματα της έρευνας δεν προκαλούν έκπληξη. Τον Σεπτέμβριο του 2023, το King’s College του Λονδίνου δημοσίευσε μια μελέτη που διαπίστωσε ότι οι millennials ενδιαφέρονται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Ο Karl Treacher, διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου Πολιτισμού της Αυστραλίας, μοιράστηκε επίσης τις προβλέψεις του για το πώς θα είναι η εργασιακή κουλτούρα μέχρι το 2030, θεωρώντας ότι στο κοντινό μέλλον μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ευελιξία για τους εργαζόμενους, κάτι που αποτελεί καλό νέο για τις νεότερες γενιές.
Η γενιά που αφήνει πίσω της το ανελέητο hustling
Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι οι Millennials είναι πιο πιθανό να απασχολούνται σε παράλληλες δραστηριότητες (side hustle) σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη γενιά – μια ενδεικτική τάση που αμφισβητεί την κοινή παραδοχή ότι οι Gen Z-ers, όσοι έχουν γεννηθεί μεταξύ 1997 και 2012, είναι πρώτοι και καλύτεροι σε αυτό το θέμα.
Η τάση των Millennials να εργάζονται σε περισσότερες από μία δουλειές δεν είναι απλώς μια φευγαλέα μόδα. Είναι ο τρόπος τους να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές προκλήσεις και να εκπληρώσουν τους δικούς τους στόχους και φιλοδοξίες.
Η έκθεση Outlook on American Life Report της H&R Block εξέτασε πάνω από 20 εκατομμύρια αμερικανούς φορολογούμενους και διαπίστωσε ότι ένας κοινός Millennial, με ένα μεσαίο εισόδημα, έχει συνήθως δύο δουλειές.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μα επειδή όλοι μας πλέον αντιμετωπίζουμε πλείστες όσες οικονομικές δυσκολίες, όπως η ραγδαία αύξηση του κόστους ζωής και οι πενιχροί μισθοί.
Σίγουρα πάντως, δεν ενδιαφέρονται και τόσο για μια πιθανή προαγωγή και το τελευταίο πράγμα που αποζητούν πλέον από τη ζωή τους είναι να γίνουν… διευθυντές.
«Πρόκειται για μια θέση που περιλαμβάνει πολλούς, συμπεριλαμβανομένων όσων πρέπει να λογοδοτούν σε εσένα… εξαιτίας αυτού γίνεται ακόμη πιο αγχωτική με αποτέλεσμα να σε… γερνάει», αναφέρει η – millennial στην ηλικία – Devika μιλώντας στο Business Insider.
Η Devika δεν είναι η μόνη που σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο. Μια έρευνα της Visier από τον περασμένο Αύγουστο σε 1.000 εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης με έδρα τις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι μόλις το 38% ενδιαφέρεται για την ανάληψη μίας διευθυντικής θέσης.
Η Andrea Derler, επικεφαλής της έρευνας δήλωσε ότι «θα μπορούσε να υπάρξει κενό διαδοχής στις εταιρείες εάν δεν επενδύουν και δεν υποστηρίζουν τους διευθυντές τους».
Η ίδια ανέφερε ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα «ανησυχούν για το αυξημένο άγχος και τις πιέσεις».
Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδηλώνουν επίσης ότι ορισμένοι συμμετέχοντες πιστεύουν ότι μία προαγωγή ισοδυναμεί με περισσότερες ώρες εργασίας, ενώ ορισμένοι είναι ευχαριστημένοι με τις τρέχουσες θέσεις τους.
Να είσαι ηγέτης στη δουλειά σου χωρίς τον απαραίτητο τίτλο
Ο Justin Vallely είναι άλλος ένας millennial που είναι ευχαριστημένος με το επάγγελμά του ως μηχανικός λογισμικού στην εταιρεία Ibotta και δεν έχει βλέψεις για κάποια επαγγελματική ανέλιξη.
Δεν θέλει δηλαδή να κάνει ένα ανελέητο hustling προκειμένου να ανελιχθεί επαγγελματικά.
Είπε ότι συνήθιζε να πιστεύει ότι μία προαγωγή σήμαινε να εργάζεται στη διοίκηση, αλλά διαπίστωσε ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες για ηγεσία. Για παράδειγμα, οι μηχανικοί στην εταιρεία του μπορούν να καθοδηγούν τους υπαλλήλους χωρίς να αναλαμβάνουν διευθυντικό ρόλο, εξήγησε.
Ένα από τα εμπόδια που βλέπει ο ίδιος στο να αναλάβει μία διευθυντική θέση είναι η ευθύνη της επίλυσης των προβλημάτων των ανθρώπων, τα οποία δεν σταματούν επειδή σχόλασε.
Στην τωρινή του θέση έχει την πολυτέλεια να απομακρύνεται από τα καθήκοντά του και να αποκτά μια πιο φρέσκια οπτική των πραγμάτων, πράγμα που αμφιβάλλει ότι θα είχε εάν γινόταν διευθυντής.
Η έρευνα της Visier διαπίστωσε ότι το 71% των ερωτηθέντων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν θέλουν απαραίτητα να γίνουν διευθυντές ανθρώπινου δυναμικού, δήλωσαν ότι μία υψηλή αποζημίωση θα αποτελούσε κορυφαίο κίνητρο για να γίνουν διευθυντές.
Η Derler εξεπλάγη από αυτό το αποτέλεσμα, επειδή η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι παραδοσιακά ήθελαν να αναλάβουν διευθυντικούς ρόλους, ώστε να μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο στη στρατηγική της εταιρείας.
Αν και μια αύξηση του μισθού θα ήταν ωραία, είπε ο Vallely, πιστεύει ότι «είναι πιο σημαντικό να κάνεις αυτό που αγαπάς».
Οι Μιλένιαλ
Οι Μιλένιαλ (αγγλικά: Millennials), επίσης γνωστοί ως Γενιά Y, είναι η δημογραφική ομάδα που ακολουθεί τη Γενιά X και προηγείται της γενιάς Z.
Ερευνητές και δημοφιλή μέσα μαζικής ενημέρωσης χρησιμοποιούν τις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως τα αρχικά χρόνια γέννησης και τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000 ως τελευταία έτη γέννησης, με το 1981 έως το 1996 να είναι ευρέως αποδεκτό καθορισμένο εύρος για τη γενιά.
Οι περισσότεροι μιλένιαλ είναι τα παιδιά των baby boomers και της γενιάς Χ. Οι μιλένιαλ είναι συχνά οι γονείς της γενιάς Άλφα αλλά και αδέλφια.
Αυτή η γενιά χαρακτηρίζεται γενικά από την αυξημένη χρήση και την εξοικείωση με το Διαδίκτυο, τις κινητές συσκευές και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και γι’ αυτό μερικές φορές χαρακτηρίζονται και ως ψηφιακοί γηγενείς.
Η μεγάλη ύφεση και η ύφεση λόγω του COVID-19 είχαν σημαντικό αντίκτυπο σε αυτήν τη γενιά, επειδή προκάλεσαν ιστορικά υψηλά επίπεδα ανεργίας μεταξύ των νέων. Γενικά, η οικονομική ανάπτυξη και η ανεργία των νέων συσχετίζονται αρνητικά, πράγμα που σημαίνει ότι οι νέοι εργαζόμενοι επηρεάζονται περισσότερο από τους ηλικιωμένους τους κατά τη διάρκεια της ύφεσης.
