Καθώς έκανα scroll down χθες στο TikTok, ο αλγόριθμος μου εμφάνισε 2-3 βίντεο στην FY (For You) σελίδα μου με singles που έλεγαν ότι είναι προτιμούν να είναι μόνοι, παρά με κάποιον που κάνει κακό στην ψυχική τους υγεία. Ψάχνοντας λίγο παραπάνω στη δημοφιλή πλατφόρμα, παρατήρησα ότι είχαν ανέβει αρκετό περιεχόμενο με τη λεζάντα «το να είσαι ελεύθερος είναι το καλύτερο» (αγγλ. being single is the best) και τότε θυμήθηκα τη φίλη μου την Ιωάννα που έχει να βγει αρκετά χρόνια ραντεβού και ακόμη περισσότερα να κάνει σχέση, καθαρά από επιλογή.

@do_you_remember_me__❤️‍🩹♬ original sound – Love Talks

Όπως μπορείτε να μαντέψετε, δεν ξύπνησε μία μέρα και απλά αποφάσισε ότι δεν της αρέσουν τα ραντεβού ή η συντροφικότητα. Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε μετά από μία σειρά αποτυχημένων ραντεβού και γνωριμιών, που ακόμα κι αν έδινε ευκαιρίες, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Στον κοντινό μου περίγυρο έχω κι άλλους ανθρώπους που έχουν απανωτές απογοητεύσεις από ραντεβού και τα έχουν παρατήσει και έχουν καταφύγει σε εφαρμογές γνωριμιών μόνο για να κάνουν σεξ ή να βρουν σταθερούς fuck buddies.

Μία έρευνα της εφαρμογής γνωριμιών Bumble, έδειξε ότι πράγματι οι περισσότεροι άνθρωποι (58%) διστάζουν πλέον να βγουν ραντεβού, έχοντας βάλει ως πρώτη προτεραιότητα την αυτοφροντίδα και την ψυχική τους υγεία. Μάλιστα, όπως απάντησαν αρκετοί, τα ραντεβού δεν βρίσκονται στις προτεραιότητές τους. Προτιμούν να γεμίσουν το πρόγραμμά τους κάνοντας προσωπικά σχέδια ή με φίλους, παρά να περάσουν το βράδυ τους ψάχνοντας ή μιλώντας με κάποιον στα social media ή στις εφαρμογές γνωριμιών.

Ψάχνοντας όλο και περισσότερο για να βρω απαντήσεις στο ερώτημα: γιατί δεν βγαίνουν πια οι άνθρωποι ραντεβού, σκέφτηκα να ρωτήσω την Ιωάννα το ίδιο και να μου απαντήσει ποιοι ήταν οι παράγοντες που την οδήγησαν να σταματήσει να βγαίνει ραντεβού πολύ πριν αρχίσει να πλησιάζει την ηλικία των 30.

«Ένας από τους κύριους λόγους που δεν βγαίνω πλέον ραντεβού είναι η ασφάλεια. Δεν μπορείς να ξέρεις ποιος είναι αυτός που θα βρίσκεται απέναντί σου. Ζούμε σε μία κοινωνία με αυξημένη έμφυλη βία και αυτό έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο πώς νιώθω όταν βρίσκομαι μπροστά σε κάποιον άνδρα, ακόμα κι αν είναι γνωστός κάποιου. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν θα βγει στην επιφάνεια μία κακοποιητική πλευρά του εαυτού του. Επίσης, σε μία εποχή με την ευκολία της ανωνυμίας -η οποία έχει δημιουργηθεί από το διαδίκτυο και τα social media- δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ακόμα και για την ταυτότητα του άλλου. Και αυτό, δεν είναι κάποιο ακραίο σενάριο, είναι ένα φαινόμενο που πλέον παρατηρείται αρκετά συχνά σήμερα», επισημαίνει αρχικά.

«Ένας ακόμη λόγος είναι ότι πολλές φορές όταν έβγαινα ραντεβού στο παρελθόν έτυχε να βρίσκομαι μπροστά από ανθρώπους που είχαν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από εμένα, και παρόλο που ένιωθα ότι και εκείνος το καταλάβαινε, μου πρότεινε δεύτερο και τρίτο ραντεβού και έπρεπε να μπαίνω στην άβολη θέση να προσπαθώ να του εξηγήσω γιατί αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να “χαλάει” τη ψυχολογία μου ακόμα περισσότερο», μου λέει και την ρώτησα σε ποιες απόψεις αναφέρεται.

«Δεν μπορώ να δείξω ανεκτικότητα στις μισογυνίστικες και σεξιστικές πεποιθήσεις καθώς και σε αυτές που αφορούν τον περιορισμό της ελευθερίας σκέψης και έκφρασης και εννοείται δεν μπορούν να τεθούν υπό δια πραγμάτευση. Αυτές οι «απόψεις» μπορούν να έρθουν στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της συζήτησης ακόμα και υπό τη μορφή δήθεν χαριτωμένων αστείων, τα οποία στην πραγματικότητα κάθε άλλο από χαριτωμένα είναι. Μπορεί να βγάλουν στην επιφάνεια στερεοτυπικά κατάλοιπα από άλλες γενιές, χωρίς να σκεφτούν πρώτα πόσο μπορεί να προσβάλουν ομάδες ατόμων κάνοντας αυτά τα αστειάκια τα οποία στη συνέχεια προσπαθούν να δικαιολογήσουν βάζοντας τη ταμπέλα του “χιούμορ”», μου απάντησε αμέσως η Ιωάννα.

Σύμφωνα με την ίδια, αυτές οι συμπεριφορές έχουν ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αρχίσουν όλο και πιο πολύ να απομακρύνονται από την ιδέα της σχέσης και μάλιστα ίσως να το θεωρούν και «χάσιμο χρόνου». «Σε αυτή την απόφαση μπορεί να καταλήξουν όλοι, ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικότητας», τονίζει. «Δεν είναι αναγκαίο το ραντεβού ή να γνωριστείς με κάποιον εις βάθος για να περάσεις καλά, μπορεί απλά να γίνετε fuck buddies». Αυτή είναι μία τάση που κυριαρχεί σε παγκόσμια κλίμακα. Στην Αμερική για παράδειγμα το 24% των ερωτηθέντων μιας έρευνας του Pew Research Center που διεξήχθη το 2022 σχετικά με τις διαδικτυακές γνωριμίες απάντησε ότι εστιάζει κυρίως στην εύρεση περιστασιακού σεξ, παρά στα ραντεβού.

«Επίσης, υπάρχει πολύ έντονα στον κόσμο των ραντεβού το φαινόμενο του love bombing. Το να στέλνεις δηλαδή συνεχώς μηνύματα “ενδιαφέροντος”, μετά να σταματάς, μετά ξαφνικά να επανέρχεσαι και μετά ξανά το ίδιο. Το να προσπαθείς να δείξεις ότι έχεις αναπτύξει συναισθήματα, ενώ δεν είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις ούτε χρειάζεται να γίνει, είναι μία πράξη χειραγώγησης», λέει η Ιωάννα και αυτό επιβεβαιώνεται και από Τσίτρα Ραγκάβεν, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Κολέγιο Τζον Τζέι, που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη. Συνεχίζοντας μου είπε ότι πρόκειται για μία τακτική που έχει βιώσει τόσο η ίδια, όσο και άτομα από τον κοινωνικό της περίγυρο. «Ξέρω ότι στα πρώτα ραντεβού το να δείχνει κάποιος ενδιαφέρον για τα δικά μου ενδιαφέροντα, ενώ στην πραγματικά δεν τον νοιάζουν και το κάνει μόνο για να με κάνει να κολλήσω μαζί του, το θεωρώ περιττό και προφανώς δεν κρύβεται ότι είναι ψεύτικο», συμπληρώνει.

Η πολλαπλότητα των ρόλων των social media, αποδεικνύεται και σε αυτή την περίπτωση. Σήμερα έμαθα από την Ιωάννα ότι υπάρχει ένα trend κυρίως στο εξωτερικό που διάφοροι χρήστες ανεβάζουν κάποιο ηχογραφημένο μέρος της συζήτησης που πήγαινε «πολύ λάθος» από ένα πρώτο τους ραντεβού. «Όταν αρχίζουν να ξεφεύγουν τα πράγματα στο πρώτο ραντεβού σε σχέση με τις απόψεις που εκφράζει κάποιος, τις ηχογραφούν χωρίς να αναφέρουν ποτέ ή να δείχνουν ποιος είναι. Ουσιαστικά παίρνεις μία γεύση από το πως συνεχίζουν να είναι τα πρώτα ραντεβού εκεί έξω. Για παράδειγμα το πόσο νάρκισσοι μπορεί να είναι κάποιοι που θέλουν να μιλάνε συνεχώς για τον εαυτό τους, το πόσο ακραίες απόψεις έχουν και το πόσο θέλουν χειραγωγήσουν αυτόν που έχουν απέναντί τους. Αν ας πούμε ο άλλος μπορεί να κάθεται σιωπηλός, καταβάλουν ακόμη περισσότερη προσπάθεια να τον χειραγωγήσουν γιατί πιστεύουν ότι δέχεται όσα λέει, ενώ στην πραγματικότητα η άλλη πλευρά απλά δεν μπαίνει στη διαδικασία να του απαντήσει, γιατί ξέρει ότι θα είναι χαμένος κόπος. Με αυτόν τρόπο, παίρνεις συνεχώς ένα feedback για το πώς είναι τα πρώτα ραντεβού εκεί έξω και τι συνεχίζει να επικρατεί», είπε εξηγώντας μου τη συγκεκριμένη τάση.

Έχοντας βιώσει η ίδια όλα αυτά που ανέφερε, η Ιωάννα, είναι φανερό ότι ένας από τους κύριους λόγους που ο κόσμος των ραντεβού σβήνει είναι ότι πλέον δίνεται προτεραιότητα στην ψυχική υγεία και έχει αρχίσει να γίνεται σαφής οριοθέτηση στο τι μπορούμε να ανεχτούμε καθώς και στο τι θέλουμε, ανεξαρτήτως φύλου. Προφανώς πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές για να αρχίσουν και πάλι οι άνθρωποι να δείχνουν ενδιαφέρον για τα ραντεβού και μία από αυτή σύμφωνα με το 74% των ανδρών της έρευνας από την εφαρμογή γνωριμιών Bumble είναι να μειωθεί η τοξική αρρενωπότητα.

Ο όρος τοξική αρρενωπότητα αναφέρεται σε ένα σύνολο πεποιθήσεων και συμπεριφορών, συμπεριλαμβανομένης της απόκρυψης των συναισθημάτων ή της χρήσης βίας ή συμπεριφοράς “σκληρού τύπου” ως τρόπο επίδειξης δύναμης και σκληρότητας. Μάλιστα, το 52% των ανθρώπων στο Bumble προσπαθούν ενεργά να αμφισβητήσουν το στερεότυπο του φύλου ότι οι άνδρες δεν πρέπει να δείχνουν συναισθήματα από φόβο μήπως φαίνονται «αδύναμοι». Πάνω από το ένα τρίτο (38%) των ανθρώπων μιλούν τώρα για τα συναισθήματα πιο ανοιχτά με άντρες φίλους και οι μισοί άνδρες πιστεύουν ότι η κατάργηση των ρόλων των φύλων στις σχέσεις θα ωφελήσει τα ραντεβού τους.

Εκτός από την τοξική αρρενωπότητα, η τακτική του love bombing και του ψεύτικου εντυπωσιασμού λειτουργεί απωθητικά για κάποιον που θέλει να βγει ραντεβού. Για να βρεθούν και πάλι σε άνθιση χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια και επικοινωνία, ξεκαθαρίζοντας από τα πρώτα κιόλας στάδια της σχέσης ποιος είναι ο ερωτικός σκοπός.