«Μην είσαι τεμπέλης», όσες φορές και να ακούσουμε αυτή τη φράση πάντα θα μας φαίνεται το ίδιο ενοχλητική. Όχι, δεν είναι επειδή θίγεται το “εγώ” μας, απλά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα στην πλειονότητα των περιπτώσεων που εκστομίζεται τόσο φυσικά και αβίαστα. Όχι, δεν είμαστε τεμπέληδες. Δυστυχώς, υπάρχει η πεποίθηση ότι όποιος αφήνει για αργότερα μία εργασία είναι αμέλεια ή τεμπελιά. Έχουμε μάθει να κρίνουμε καταστάσεις και βγάζουμε τόσο εύκολα πορίσματα χωρίς πρώτα να κάνουμε μία πολύ απλή και καίρια ερώτηση, «γιατί;».
Κάποιοι θεωρούν τάση την τεμπελιά, που εξαπλώνεται σα μάστιγα. Αυτοί οι “κάποιοι” είναι συνήθως άνθρωποι μεγαλύτερης ευκαιρίας που «έχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι» και έχουν αναπτύξει την ικανότητα να διαβάζουν κάθε κατάσταση και τα αίτιά της, χωρίς να χρειάζεται να ρωτήσουν το μονολεκτικό «γιατί». «Οι νέοι δεν θέλουν να εργαστούν, επειδή είναι τεμπέληδες και θέλουν να τα έχουν όλα έτοιμα από τους γονείς τους». Αυτή η φράση με αυτές τις λέξεις στη συγκεκριμένη ακολουθία, είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα στο οποίο προβαίνουν. Οι νέοι βιώνουν συνεχώς εργασιακή εκμετάλλευση σε τοξικά περιβάλλοντα που καταπατούν τα δικαιώματά τους. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουν να δουλέψουν. Άλλωστε έχουμε ξαναναφερθεί στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Όλοι κατά καιρούς έχουμε αισθανθεί ένα βάρος ή μία αόρατη δύναμη να μας αναγκάζει να μην μπορούμε να κάνουμε πράγματα που πρέπει να τακτοποιήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθούν εκκρεμότητες που να είναι ανοιχτές για αρκετό καιρό ή ακόμα και να μην διευθετηθούν ποτέ.
Όσοι παλεύουν μόνοι τους για αρκετό καιρό, αυτή η “διευθέτηση” μοιάζει να γίνεται όλο και χειρότερη εις βάθος χρόνου. Το φορτίο είναι ασήκωτο και οι εκκρεμότητες βουνό. Άρκετες φορές πρέπει να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας για αποδείξουμε ότι δεν είμαστε τεμπέληδες. Μας δημιουργούν ενοχές και ίσως αμφισβητούμε τον εαυτό μας. Σε κάποιες περιπτώσεις απηυδούμε και αναγκαζόμαστε να φωνάξουμε από αντίδραση «ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ», κι ας μην είμαστε.
Πόσο τεμπέληδες είμαστε;
Υπάρχουν διαστήματα στη ζωή μας που όλα πάνε στραβά. Οτιδήποτε και να κάνουμε άσπρη μέρα, δεν βλέπουμε. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην έχουμε όρεξη και διάθεση για τίποτα. Όλα φαίνονται μάταια, η ψυχολογία μας είναι στα τάρταρα και η παραμικρή δουλειά μας φαίνεται ένα “Έβερεστ” που πρέπει να ανέβουμε. Αν ήταν να το φάμε σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο.
Το μυαλό μας κρούει ένα καμπανάκι κινδύνου ότι κάτι δεν πάει καλά και αυτό μεταφέρεται και στο σώμα μας. Πρέπει να το ακούσετε και να αφήσετε να λειτουργήσει όπως θέλει αυτό. Αν το καταπιέσετε είναι πιθανό να μην έχετε τα επιθυμητά αποτελέσματα και να σας γυρίσει μπούμερανγκ. Τότε θα σας χτυπήσουν δεκάδες καμπανάκια που να είσαστε σίγουροι ότι θα είναι τα νεύρα σας.
Στην ίδια ψυχολογική κατάσταση μπορεί να βρίσκεστε αν περνάτε περίοδο μοναξιάς. Θέλετε να συνδεθείτε και να επικοινωνήσετε με κάποιον, αλλά οι φίλοι σας έχουν φορτωμένο πρόγραμμα. Αν αυτή η ανάγκη σας δεν ικανοποιείται είναι πιθανό να έχουν μειωθεί τα κίνητρά σας για οποιαδήποτε διεργασία. Μην ξεχνάτε ότι πάντα υπάρχουν επικοινωνιακοί διέξοδοι στο εργασιακό σας περιβάλλον ή σε κάποια αθλητική δραστηριότητα, που όπως και να χει θα σας τονώσει τη διάθεση.
Η καθημερινή ρουτίνα της δουλειάς σας έχει καταβάλλει και πλέον έχετε χάσει κι εσείς τη λάμψη σας μαζί με αυτήν. Το μοναδικό σας κίνητρο είναι τα χρήματα που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή σας. Όπως καταλαβαίνετε είναι φυσικό και επόμενο αυτή η συνθήκη να μειώσει την απόδοσή σας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην είστε τόσο γρήγοροι ή ποιότητα της εργασίας να είναι κατώτερη από αυτή που το προηγούμενο διάστημα έχετε δείξει.
Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να αποστασιοποιηθείτε όσο μπορείτε από την κατάσταση, ώστε να καταλάβετε αν πρόκειται απλά για κάποια φάση που περνάτε ή αν έχετε πιάσει ταβάνι στο συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον. Αν τίποτα δεν καταφέρει να ανάψει ξανά τη σπίθα μέσα σας, τότε πρέπει να παραιτηθείτε. Δεν είστε τεμπέληδες, έχετε αλλάξει εργασιακή κατεύθυνση και δεν το ξέρετε.
Όμως οι “δικαιολογίες” όπως θα τις βαπτίσουν κάποιοι δεν σταματάνε εδώ. Μία άλλη πιθανότητα είναι να δυσκολεύεστε με την εκτελεστική λειτουργία. Ίσως δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε. Ή πιάνετε τον εαυτό σας να ξεκινάει τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα που είναι δύσκολο να τα παρακολουθήσετε. Ίσως δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε για μεγάλα χρονικά διαστήματα και ακριβώς όταν είστε έτοιμοι να πιάσετε δουλειά συνειδητοποιείτε ότι χάσατε τα εργαλεία που χρειάζεστε. Μαντέψτε! Όλα αυτά δεν σας καθιστούν τεμπέληδες!
Αυτό που δεν λαμβάνουν πολλοί υπόψιν είναι ότι μπορεί απλά να έχουν χαμηλά ποσοστά ενέργειας, επειδή είναι κουρασμένοι είτε σωματικά είτε ψυχολογικά. Ένας τσακωμός ή ένας κακός ύπνος είναι αρκετά για να μην μπορείτε να φέρετε εις πέρας κάποια δουλειά. Πάρτε τον χρόνο σας και ξεκουράστε το μυαλό και το σώμα σας, μόνο έτσι θα “λαδώσουν” ώστε να μπορέσουν να ξαναδουλέψουν.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε τη φρασή «είσαι τεμπέλης», η απάντηση πρέπει να είναι passive aggressive. «Ε κι εσύ τεμπέλης είσαι, αλλά δεν το κάνω θέμα», «μην το πάρεις στραβάς, αλλά κι εσύ τεμπέλης είσαι», «επειδή είμαι τεμπέλης, δεν θα σου απαντήσω» ή τέλος πάντων οποιαδήποτε φράση νομίζετε ότι είναι κατάλληλη για να απαντήσετε σε ένα αυθαίρετο αιχμηρό σχόλιο γεμάτο κριτική.
«Μην είσαι τεμπέλης», όσες φορές και να ακούσουμε αυτή τη φράση πάντα θα μας φαίνεται το ίδιο ενοχλητική. Όχι, δεν είναι επειδή θίγεται το “εγώ” μας, απλά δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα στην πλειονότητα των περιπτώσεων που εκστομίζεται τόσο φυσικά και αβίαστα. Όχι, δεν είμαστε τεμπέληδες. Δυστυχώς, υπάρχει η πεποίθηση ότι όποιος αφήνει για αργότερα μία εργασία είναι αμέλεια ή τεμπελιά. Έχουμε μάθει να κρίνουμε καταστάσεις και βγάζουμε τόσο εύκολα πορίσματα χωρίς πρώτα να κάνουμε μία πολύ απλή και καίρια ερώτηση, «γιατί;».
Κάποιοι θεωρούν τάση την τεμπελιά, που εξαπλώνεται σα μάστιγα. Αυτοί οι “κάποιοι” είναι συνήθως άνθρωποι μεγαλύτερης ευκαιρίας που «έχουν φάει τη ζωή με το κουτάλι» και έχουν αναπτύξει την ικανότητα να διαβάζουν κάθε κατάσταση και τα αίτιά της, χωρίς να χρειάζεται να ρωτήσουν το μονολεκτικό «γιατί». «Οι νέοι δεν θέλουν να εργαστούν, επειδή είναι τεμπέληδες και θέλουν να τα έχουν όλα έτοιμα από τους γονείς τους». Αυτή η φράση με αυτές τις λέξεις στη συγκεκριμένη ακολουθία, είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα στο οποίο προβαίνουν. Οι νέοι βιώνουν συνεχώς εργασιακή εκμετάλλευση σε τοξικά περιβάλλοντα που καταπατούν τα δικαιώματά τους. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουν να δουλέψουν. Άλλωστε έχουμε ξαναναφερθεί στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Όλοι κατά καιρούς έχουμε αισθανθεί ένα βάρος ή μία αόρατη δύναμη να μας αναγκάζει να μην μπορούμε να κάνουμε πράγματα που πρέπει να τακτοποιήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργηθούν εκκρεμότητες που να είναι ανοιχτές για αρκετό καιρό ή ακόμα και να μην διευθετηθούν ποτέ.
Όσοι παλεύουν μόνοι τους για αρκετό καιρό, αυτή η “διευθέτηση” μοιάζει να γίνεται όλο και χειρότερη εις βάθος χρόνου. Το φορτίο είναι ασήκωτο και οι εκκρεμότητες βουνό. Άρκετες φορές πρέπει να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας για αποδείξουμε ότι δεν είμαστε τεμπέληδες. Μας δημιουργούν ενοχές και ίσως αμφισβητούμε τον εαυτό μας. Σε κάποιες περιπτώσεις απηυδούμε και αναγκαζόμαστε να φωνάξουμε από αντίδραση «ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ», κι ας μην είμαστε.
Πόσο τεμπέληδες είμαστε;
Υπάρχουν διαστήματα στη ζωή μας που όλα πάνε στραβά. Οτιδήποτε και να κάνουμε άσπρη μέρα, δεν βλέπουμε. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην έχουμε όρεξη και διάθεση για τίποτα. Όλα φαίνονται μάταια, η ψυχολογία μας είναι στα τάρταρα και η παραμικρή δουλειά μας φαίνεται ένα “Έβερεστ” που πρέπει να ανέβουμε. Αν ήταν να το φάμε σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο.
Το μυαλό μας κρούει ένα καμπανάκι κινδύνου ότι κάτι δεν πάει καλά και αυτό μεταφέρεται και στο σώμα μας. Πρέπει να το ακούσετε και να αφήσετε να λειτουργήσει όπως θέλει αυτό. Αν το καταπιέσετε είναι πιθανό να μην έχετε τα επιθυμητά αποτελέσματα και να σας γυρίσει μπούμερανγκ. Τότε θα σας χτυπήσουν δεκάδες καμπανάκια που να είσαστε σίγουροι ότι θα είναι τα νεύρα σας.
Στην ίδια ψυχολογική κατάσταση μπορεί να βρίσκεστε αν περνάτε περίοδο μοναξιάς. Θέλετε να συνδεθείτε και να επικοινωνήσετε με κάποιον, αλλά οι φίλοι σας έχουν φορτωμένο πρόγραμμα. Αν αυτή η ανάγκη σας δεν ικανοποιείται είναι πιθανό να έχουν μειωθεί τα κίνητρά σας για οποιαδήποτε διεργασία. Μην ξεχνάτε ότι πάντα υπάρχουν επικοινωνιακοί διέξοδοι στο εργασιακό σας περιβάλλον ή σε κάποια αθλητική δραστηριότητα, που όπως και να χει θα σας τονώσει τη διάθεση.
Η καθημερινή ρουτίνα της δουλειάς σας έχει καταβάλλει και πλέον έχετε χάσει κι εσείς τη λάμψη σας μαζί με αυτήν. Το μοναδικό σας κίνητρο είναι τα χρήματα που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή σας. Όπως καταλαβαίνετε είναι φυσικό και επόμενο αυτή η συνθήκη να μειώσει την απόδοσή σας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην είστε τόσο γρήγοροι ή ποιότητα της εργασίας να είναι κατώτερη από αυτή που το προηγούμενο διάστημα έχετε δείξει.
Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να αποστασιοποιηθείτε όσο μπορείτε από την κατάσταση, ώστε να καταλάβετε αν πρόκειται απλά για κάποια φάση που περνάτε ή αν έχετε πιάσει ταβάνι στο συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον. Αν τίποτα δεν καταφέρει να ανάψει ξανά τη σπίθα μέσα σας, τότε πρέπει να παραιτηθείτε. Δεν είστε τεμπέληδες, έχετε αλλάξει εργασιακή κατεύθυνση και δεν το ξέρετε.
Όμως οι “δικαιολογίες” όπως θα τις βαπτίσουν κάποιοι δεν σταματάνε εδώ. Μία άλλη πιθανότητα είναι να δυσκολεύεστε με την εκτελεστική λειτουργία. Ίσως δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε. Ή πιάνετε τον εαυτό σας να ξεκινάει τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα που είναι δύσκολο να τα παρακολουθήσετε. Ίσως δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε για μεγάλα χρονικά διαστήματα και ακριβώς όταν είστε έτοιμοι να πιάσετε δουλειά συνειδητοποιείτε ότι χάσατε τα εργαλεία που χρειάζεστε. Μαντέψτε! Όλα αυτά δεν σας καθιστούν τεμπέληδες!
Αυτό που δεν λαμβάνουν πολλοί υπόψιν είναι ότι μπορεί απλά να έχουν χαμηλά ποσοστά ενέργειας, επειδή είναι κουρασμένοι είτε σωματικά είτε ψυχολογικά. Ένας τσακωμός ή ένας κακός ύπνος είναι αρκετά για να μην μπορείτε να φέρετε εις πέρας κάποια δουλειά. Πάρτε τον χρόνο σας και ξεκουράστε το μυαλό και το σώμα σας, μόνο έτσι θα “λαδώσουν” ώστε να μπορέσουν να ξαναδουλέψουν.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε τη φρασή «είσαι τεμπέλης», η απάντηση πρέπει να είναι passive aggressive. «Ε κι εσύ τεμπέλης είσαι, αλλά δεν το κάνω θέμα», «μην το πάρεις στραβάς, αλλά κι εσύ τεμπέλης είσαι», «επειδή είμαι τεμπέλης, δεν θα σου απαντήσω» ή τέλος πάντων οποιαδήποτε φράση νομίζετε ότι είναι κατάλληλη για να απαντήσετε σε ένα αυθαίρετο αιχμηρό σχόλιο γεμάτο κριτική.
