Ο προπονητής μου, εκτός από πολύ αυστηρός και απαιτητικός που είναι, του αρέσει πολύ η pizza. Μάλιστα κατά καιρούς φτιάχνει μόνος του ζυμάρι, ψωνίζει από deli ιταλικά αλλαντικά και τυριά και φωνάζει κόσμο στο σπίτι του για pizza βραδιές. Εγώ ακόμα δεν έχω δοκιμάσει από τα χέρια του – κάθε φόρα που με φωνάζει λείπω σε ταξίδι, μάλλον επίτηδες το κάνει, φοβάται την γνώμη ενός κριτικού. Παρ’ όλα αυτά πολύ συχνά βγαίνουμε σε εστιατόρια και δοκιμάζουμε μαζί. Ένα από τα αγαπημένα του μαγαζιά, που το έχει κάνει και στέκι, είναι το Mario & Luigi στην Ηλιούπολη. Δεν θα πω ότι είναι και δικό μου στέκι, όμως είναι ένα εστιατόριο στο οποίο μου αρέσει να πηγαίνω γιατί κάθε φορά και ωραία θα περάσω και ωραία θα φάω. Σημαντικά και τα δύο.

Το Mario & Luigi, όπως καταλαβαίνεται είναι εμπνευσμένο από το γνωστό βιντεοπαιχνίδι της Nintendo Super Mario, μπορεί να είναι συνοικιακό μαγαζί, όμως μαζεύει κόσμο από όλη την πόλη. Τραπέζι εύκολα δεν βρίσκει κανείς, για αυτό και καλό θα ήταν πριν ξεκινήσετε να έχετε κάνει μια κράτηση. Ειδικά αν πρόκειται να πάτε Παρασκευοσάββατο. Ο χώρος του είναι παιχνιδιάρικος που θα θύμιζε ζαχαροπλαστείο αν ο επιβλητικός ξυλόφουρνος της ανοιχτής κουζίνας δεν δήλωνε την ταυτότητα του μαγαζιού από την αρχή. Τα τραπέζια της σάλας είναι λίγα, για αυτό και βγάζει και έξω στο πεζοδρόμιο που τώρα οι βραδιές γίνονται πιο γλυκιές είναι ότι πρέπει.

Ας αφήσω, όμως, τις φλυαρίες κι ας περάσω στο ψητό. Εδώ θα φάτε pizza και pasta. Με το πρώτο να είναι και το πιο δυνατό χαρτί του. Το ζυμάρι που χρησιμοποιούνε είναι diversamente napoletana, ένα διαφορετικό τύπο ναπολιτάνικης ζύμης για pizza, με περισσότερη υγρασία, αλλά και πολύ πιο ελαφριά, που ωριμάζει για τουλάχιστον μια μέρα. Βέβαια, το δικό μας γεύμα εκείνη την ημέρα άνοιξαν οι τραγανές κροκέτες από κόκκορα, ο οποίος είχε μαγειρευτεί στον ξυλόφουρνο καθώς και ένα vitello tonnato. Λεπτά κομμάτια από μοσχάρι που είχαν καλυφθεί από μια σάλτσα τόνο, που θα την ήθελα σε λιγότερη ποσότητα για να μην χάνω την γεύση του μοσχαριού, και κάπαρη που έδινε την αλμυρότητα που έλειπε στο πιάτο. Και αφού κάναμε αυτό το μικρό διάλειμμα, περάσαμε στις pizze. Η πρώτη που δοκιμάσαμε ήταν η Lolita με μορταδέλα, φιστίκι, mozzarella fior di latte, mozzarella di bufala και ricotta. Από τις αγαπημένες μου με ωραία αναλογία υλικών και συνδυασμό γεύσεων. Η δεύτερη ήταν η Beatrice που είχε στολιστεί με νόστιμο μοσχάρι ragu, mozzarella fior di latte και parmigiano. Στη συγκεκριμένη, όμως, λόγω της πληθωρικότητας των topping χανόταν η αίσθηση του ζυμαριού. Ίσως, για αυτή θα έπρεπε το ζυμάρι να ήταν πιο παχύ ώστε να μην υστερεί και να «δηλώνει» παρόν.

Φυσικά στην παραγγελία μας είχα βάλει και pasta. Εδώ να σας αναφέρω ότι τα ζυμαρικά τα φτιάχνουν οι ίδιοι και είναι πάντα φρέσκα. Ζητήσαμε, λοιπόν, την κομψή «μουσικόφιλη» Antonella alla Chitarra. Spaghetti alla chitarra (είδος ζυμαρικού που φτιάχνεται σε ένα σκεύος που θυμίζει τις χορδές της κιθάρας) βρασμένα σε bisque γαρίδας και νόστιμες γαρίδες με θυμάρι και τσίλι. Μια πολύ καλή επιλογή, για την οποία δεν μετάνιωσα, αν και οι γαρίδες είχαν φύγει λίγο στο βράσιμο τους.

Το γεύμα στο Mario & Luigi είναι μια ωραία εμπειρία. Όχι μόνο για το φαγητό, που αξίζει, αλλά και το σέρβις του, που θα σας κερδίσει με την ευγένεια και το χαμόγελο του. Ίσως να σας ακούγεται τετριμμένο αυτό, όμως οι καλοί σερβιτόροι εκεί έξω, είναι είδος προς εξαφάνιση. Τέλος, στα συν προσθέστε και τις προσιτές τιμές. Να πάτε στον Mario και στο Luigi.

➪ Λεωφ. Ελευθερίου Βενιζέλου 190, Ηλιούπολη, τηλ. 2109957953