Κάθε φορά που βγαίνει νέο animation της Pixar, το μόνο προβλέψιμο είναι πως θα αποκτήσουμε νέους φίλους. Που μας καταλαβαίνουν ακόμα κι όταν λέμε πως είμαστε καλά ενώ μέσα μας βράζουμε. Μας ακούνε ενώ απλώνουμε μπροστά τους μεγάλα κατεβατά με παντός είδους δράματα, ξεσπάσματα και προβληματισμούς αναζητώντας λύσεις. Μας δέχονται όπως είμαστε και χαίρονται με τις χαρές μας. Θεωρούν αυτονόητη τη διαφορετικότητα και δεν χρειάζεται να συζητάμε τα αυτονόητα. Περνούν άχαρες μεταβατικές φάσεις και έχουν πάντα σε περίοπτη θέση στη ζωή τους, τη φιλία.
Μία από αυτές τις νέες φίλες είναι και η 13χρονη Meilin του απολαυστικού «Turning Red». Ένα κορίτσι στα πρώτα στάδια της εφηβείας, που μαζί με την παρέα της είναι groupies του συγκροτήματος 4Town, ξαφνικά αρχίζει να μετατρέπεται σε μεγάλο κόκκινο πάντα όταν νιώθει έντονα συναισθήματα. Τη στιγμή που ερωτεύεται και αρχίζει να έχει φαντασιώσεις, όταν ενθουσιάζεται κάνοντας πράγματα εκτός του αυστηρού προγράμματος που της έχει επιβάλει η υπερπροστατευτική μαμά της, μόλις ανακαλύπτει πως έχει περίοδο για πρώτη φορά. Κι όλα επιστρέφουν στις εργοστασιακές ρυθμίσεις όταν χάνεται στις αγκαλιές των ανθρώπων που θεωρεί εκείνη δικούς της και αποφασίζει να κάνει αυτό που θέλει.
Συγκινητικό, σουρεαλιστικό και αστείο, το «Turning Red» κάνει παράλληλα με όλα αυτά, μακροβούτι στη σχέση μαμάς – κόρης και στο πώς η φράση «έγινα η μητέρα μου», φαίνεται σε κάθε απόφαση και προσέγγιση των παιδιών. Και κάπως έτσι, συνεχίζει τις βιωματικές θεματικές των φιλμ της αγαπημένης μας εταιρίας (που πάει αγκαζέ με τη Disney πια), τα οποία χρησιμοποιούν απολαυστικούς συμβολισμούς και ευφυείς αλληγορίες ώστε να μιλήσουν για όσα μας βρίσκουν σ’ αυτή τη ζωή. Και φυσικά, να ψηφίσουν υπέρ της λύτρωσης μας με το να βρούμε ο καθένας τον προσωπικό μας δρόμο προς την όποια ευτυχία και εξέλιξη. Πριν λίγες μέρες, οι New York Times του αφιέρωσαν πολλές γραμμές για το ότι έδωσε ένα ωραίο έναυσμα για συζητήσεις σχετικά με ένα θέμα-ταμπού που ναι μεν είναι γυναικεία υπόθεση αλλά αφορά και τα αγόρια. Η ιστορία της Domee Shi (την ξέρεις από το πολύ καλό μικρού μήκους «Bao») είναι πολλά παραπάνω από ένα πετυχημένο animation για την ενηλικίωση. Ενώ οι 20 από τις 24 μεγάλου μήκους ταινίας της Pixar έχουν άνδρες πρωταγωνιστές, οι 23 έχουν ανδρικά ονόματα στη σκηνοθεσία και οι 50 από τους 59 σεναριογράφους ανήκουν πάλι στο ίδιο φύλο, στην ομάδα του «Turning Red» είναι όλες γυναίκες. Είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στο επίκεντρο το ασανσέρ των ορμονών και η ψυχοσύνθεση των γυναικών στο ίσως πιο άβολο χρονικό διάστημα των έντονων αλλαγών σε ολόκληρο το είναι τους. Και πόσο καλά κάνει.
Το αξιολάτρευτο τέρας της κυκλοφορεί σε μια εποχή που οι περισσότερες ταινίες, σειρές και κουβέντες σε online και φυσικά παράθυρα σχολιάζουν το πώς ζουν και τι αντιμετωπίζουν οι έφηβες, αφήνοντας προεκτάσεις και για τις συνέπειες σε άλλες ηλικίες. Κι εκτός από αυτό, αρχίζουν πολλοί και μιλούν ανοιχτά για την απενοχοποίηση του κεφαλαίου «Έμμηνος Ρύση», που λέμε μεταξύ μας συνθηματικά με διάφορες παραλλαγές-inside jokes, και την «καραμέλα» που ακούμε όταν εκείνες τις μέρες μας καταβάλει μια απρόβλεπτη συναισθηματική κατάσταση.
Το τελευταίο, το έθεσε πολύ εύστοχα πρόσφατα η φωτογράφος Ρούλα Ρέβη σε post της στο Instagram και πολλές followers της -δικαίως- ταυτίστηκαν μαζί της. Μίλησε για μία γνωστή κυρία που φωτογράφησε παλαιότερα, δεν την πλήρωσε ποτέ κι όταν μίλησε με τον σύζυγο της ξανά για να ζητήσει όσα της ανήκουν, τη ρώτησε αποκαλώντας την κούκλα του αν έχει τα ρούχα της και κάνει έτσι.
«Οιστρογόνα, προγεστερόνη, οιστραδιόλη, ωχρινική φάση και ντροπή δεν πάνε μαζί. Έχεις δικαίωμα να νοιώθεις χοντρή, λίγο ταλαιπωρημένη, πονεμένη, έξαλλη, ξαναμμένη, απεριποίητη, με τεράστια όρεξη για υδατάνθρακες, όσο ελεύθερα θέλεις. Σκέψου έναν άντρα να νοιώθει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, έστω και για μια ώρα μέσα στο μήνα για τη μισή του και παραπάνω ζωή! Τώρα που μεγαλώνω κατάλαβα πως θα έπρεπε να υπάρχει ειδική μέριμνα για τις μέρες που κάθε γυναίκα έχει περίοδο κάθε μήνα και τους πόνους που περνά από πολύ μικρή συν όλα τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα των ημερών αυτών.
Όποτε σήμερα στέλνω ένα γυναικείο μήνυμα πως είναι δικαίωμα μας να νοιώθουμε και να εκφράζουμε ότι αισθανόμαστε αυτές τις μέρες του μήνα χωρίς ντροπή και χωρίς να το κρύβουμε. Το σώμα μιλά και εσείς όλοι να το ακούσετε. Εμείς αυτό κάνουμε υπακούμε σε αυτό στωικά με υπομονή και αγάπη.» έγραψε.
Μαζί με όλα αυτά, πέτυχα μια αφίσα στο tweet της Moehrchen18, η οποία είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Εκεί λοιπόν, αποφάσισαν να παρέχουν δωρεάν προϊόντα περιόδου για όποιες σπουδάστριες τα χρειάζονται. Και κλείνοντας την τριάδα, ανοίγει άλλη μια κουβέντα για το πόσο αυτονόητη θα έπρεπε να θεωρείται μια τέτοια απόφαση σε σχολές, εργασιακούς χώρους, υπηρεσίες κλπ λαμβάνοντας υπόψη αρκετούς παράγοντες όπως το ότι δεν υπάρχει πάντα η οικονομική δυνατότητα για την αγορά τους.
Έχουμε παρατηρήσει διάφορες πρωτοβουλίες για το συγκεκριμένο θέμα, όπως εκείνη της υπέροχης ενδυματολόγου Chelsea Von Chaz. Όταν δούλευε σε θέατρα του Los Angeles, είδε μία άστεγη να αιμορραγεί επειδή δεν είχε χρήματα να πάρει σερβιέτες και αποφάσισε αμέσως να κάνει κάτι για να εξαφανίσει αυτό το στίγμα. Ίδρυσε τον οργανισμό Happy Period μαζί με τη μητέρα της και μέσω διάφορων δράσεων και δωρεάν σεμιναρίων, παρέχει δωρεάν προϊόντα περιόδου σε φτωχές και άστεγες στην Αμερική. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δεν σταμάτησε να της βοηθάει. Παρείχε τα πάντα διαδικτυακά και είχε δηλώσει πως τα online μαθήματα σχετικά με την υγεία και τη φροντίδα της περιόδου, οι εκδηλώσεις και τα workshops θα συνεχιστούν μελλοντικά. “Απλώς ένιωθα ότι κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά. Το πόσο εκτεθειμένη ήταν εκείνη τη στιγμή, με νεύριασε πάρα πολύ. Προς το παρόν, προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο μέσα από τις δράσεις του οργασμού μου. Κάνω τον κόσμο καλύτερο για άτομα με περίοδο, δίνοντας ένα ταμπόν ή μία σερβιέτα κάθε φορά. Στο τέλος, θα κάνω μια τεράστια αλλαγή επειδή η εμμηνόρροια δεν θα αποτελεί ταμπού. Θα συνεχίσω να ασκώ πίεση, μιλώντας για σημαντικά ζητήματα περιόδου και ενθαρρύνοντας τα κορίτσια και τις γυναίκες να αποδεχθούν και να αγαπήσουν τις περιόδους τους” ανέφερε στο Pop Sugar.
Και ναι, μόνο έτσι αλλάζεις πραγματικά τον κόσμο.
Κάθε φορά που βγαίνει νέο animation της Pixar, το μόνο προβλέψιμο είναι πως θα αποκτήσουμε νέους φίλους. Που μας καταλαβαίνουν ακόμα κι όταν λέμε πως είμαστε καλά ενώ μέσα μας βράζουμε. Μας ακούνε ενώ απλώνουμε μπροστά τους μεγάλα κατεβατά με παντός είδους δράματα, ξεσπάσματα και προβληματισμούς αναζητώντας λύσεις. Μας δέχονται όπως είμαστε και χαίρονται με τις χαρές μας. Θεωρούν αυτονόητη τη διαφορετικότητα και δεν χρειάζεται να συζητάμε τα αυτονόητα. Περνούν άχαρες μεταβατικές φάσεις και έχουν πάντα σε περίοπτη θέση στη ζωή τους, τη φιλία.
Μία από αυτές τις νέες φίλες είναι και η 13χρονη Meilin του απολαυστικού «Turning Red». Ένα κορίτσι στα πρώτα στάδια της εφηβείας, που μαζί με την παρέα της είναι groupies του συγκροτήματος 4Town, ξαφνικά αρχίζει να μετατρέπεται σε μεγάλο κόκκινο πάντα όταν νιώθει έντονα συναισθήματα. Τη στιγμή που ερωτεύεται και αρχίζει να έχει φαντασιώσεις, όταν ενθουσιάζεται κάνοντας πράγματα εκτός του αυστηρού προγράμματος που της έχει επιβάλει η υπερπροστατευτική μαμά της, μόλις ανακαλύπτει πως έχει περίοδο για πρώτη φορά. Κι όλα επιστρέφουν στις εργοστασιακές ρυθμίσεις όταν χάνεται στις αγκαλιές των ανθρώπων που θεωρεί εκείνη δικούς της και αποφασίζει να κάνει αυτό που θέλει.
Συγκινητικό, σουρεαλιστικό και αστείο, το «Turning Red» κάνει παράλληλα με όλα αυτά, μακροβούτι στη σχέση μαμάς – κόρης και στο πώς η φράση «έγινα η μητέρα μου», φαίνεται σε κάθε απόφαση και προσέγγιση των παιδιών. Και κάπως έτσι, συνεχίζει τις βιωματικές θεματικές των φιλμ της αγαπημένης μας εταιρίας (που πάει αγκαζέ με τη Disney πια), τα οποία χρησιμοποιούν απολαυστικούς συμβολισμούς και ευφυείς αλληγορίες ώστε να μιλήσουν για όσα μας βρίσκουν σ’ αυτή τη ζωή. Και φυσικά, να ψηφίσουν υπέρ της λύτρωσης μας με το να βρούμε ο καθένας τον προσωπικό μας δρόμο προς την όποια ευτυχία και εξέλιξη. Πριν λίγες μέρες, οι New York Times του αφιέρωσαν πολλές γραμμές για το ότι έδωσε ένα ωραίο έναυσμα για συζητήσεις σχετικά με ένα θέμα-ταμπού που ναι μεν είναι γυναικεία υπόθεση αλλά αφορά και τα αγόρια. Η ιστορία της Domee Shi (την ξέρεις από το πολύ καλό μικρού μήκους «Bao») είναι πολλά παραπάνω από ένα πετυχημένο animation για την ενηλικίωση. Ενώ οι 20 από τις 24 μεγάλου μήκους ταινίας της Pixar έχουν άνδρες πρωταγωνιστές, οι 23 έχουν ανδρικά ονόματα στη σκηνοθεσία και οι 50 από τους 59 σεναριογράφους ανήκουν πάλι στο ίδιο φύλο, στην ομάδα του «Turning Red» είναι όλες γυναίκες. Είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στο επίκεντρο το ασανσέρ των ορμονών και η ψυχοσύνθεση των γυναικών στο ίσως πιο άβολο χρονικό διάστημα των έντονων αλλαγών σε ολόκληρο το είναι τους. Και πόσο καλά κάνει.
Το αξιολάτρευτο τέρας της κυκλοφορεί σε μια εποχή που οι περισσότερες ταινίες, σειρές και κουβέντες σε online και φυσικά παράθυρα σχολιάζουν το πώς ζουν και τι αντιμετωπίζουν οι έφηβες, αφήνοντας προεκτάσεις και για τις συνέπειες σε άλλες ηλικίες. Κι εκτός από αυτό, αρχίζουν πολλοί και μιλούν ανοιχτά για την απενοχοποίηση του κεφαλαίου «Έμμηνος Ρύση», που λέμε μεταξύ μας συνθηματικά με διάφορες παραλλαγές-inside jokes, και την «καραμέλα» που ακούμε όταν εκείνες τις μέρες μας καταβάλει μια απρόβλεπτη συναισθηματική κατάσταση.
Το τελευταίο, το έθεσε πολύ εύστοχα πρόσφατα η φωτογράφος Ρούλα Ρέβη σε post της στο Instagram και πολλές followers της -δικαίως- ταυτίστηκαν μαζί της. Μίλησε για μία γνωστή κυρία που φωτογράφησε παλαιότερα, δεν την πλήρωσε ποτέ κι όταν μίλησε με τον σύζυγο της ξανά για να ζητήσει όσα της ανήκουν, τη ρώτησε αποκαλώντας την κούκλα του αν έχει τα ρούχα της και κάνει έτσι.
«Οιστρογόνα, προγεστερόνη, οιστραδιόλη, ωχρινική φάση και ντροπή δεν πάνε μαζί. Έχεις δικαίωμα να νοιώθεις χοντρή, λίγο ταλαιπωρημένη, πονεμένη, έξαλλη, ξαναμμένη, απεριποίητη, με τεράστια όρεξη για υδατάνθρακες, όσο ελεύθερα θέλεις. Σκέψου έναν άντρα να νοιώθει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, έστω και για μια ώρα μέσα στο μήνα για τη μισή του και παραπάνω ζωή! Τώρα που μεγαλώνω κατάλαβα πως θα έπρεπε να υπάρχει ειδική μέριμνα για τις μέρες που κάθε γυναίκα έχει περίοδο κάθε μήνα και τους πόνους που περνά από πολύ μικρή συν όλα τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα των ημερών αυτών.
Όποτε σήμερα στέλνω ένα γυναικείο μήνυμα πως είναι δικαίωμα μας να νοιώθουμε και να εκφράζουμε ότι αισθανόμαστε αυτές τις μέρες του μήνα χωρίς ντροπή και χωρίς να το κρύβουμε. Το σώμα μιλά και εσείς όλοι να το ακούσετε. Εμείς αυτό κάνουμε υπακούμε σε αυτό στωικά με υπομονή και αγάπη.» έγραψε.
Μαζί με όλα αυτά, πέτυχα μια αφίσα στο tweet της Moehrchen18, η οποία είναι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Εκεί λοιπόν, αποφάσισαν να παρέχουν δωρεάν προϊόντα περιόδου για όποιες σπουδάστριες τα χρειάζονται. Και κλείνοντας την τριάδα, ανοίγει άλλη μια κουβέντα για το πόσο αυτονόητη θα έπρεπε να θεωρείται μια τέτοια απόφαση σε σχολές, εργασιακούς χώρους, υπηρεσίες κλπ λαμβάνοντας υπόψη αρκετούς παράγοντες όπως το ότι δεν υπάρχει πάντα η οικονομική δυνατότητα για την αγορά τους.
Έχουμε παρατηρήσει διάφορες πρωτοβουλίες για το συγκεκριμένο θέμα, όπως εκείνη της υπέροχης ενδυματολόγου Chelsea Von Chaz. Όταν δούλευε σε θέατρα του Los Angeles, είδε μία άστεγη να αιμορραγεί επειδή δεν είχε χρήματα να πάρει σερβιέτες και αποφάσισε αμέσως να κάνει κάτι για να εξαφανίσει αυτό το στίγμα. Ίδρυσε τον οργανισμό Happy Period μαζί με τη μητέρα της και μέσω διάφορων δράσεων και δωρεάν σεμιναρίων, παρέχει δωρεάν προϊόντα περιόδου σε φτωχές και άστεγες στην Αμερική. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δεν σταμάτησε να της βοηθάει. Παρείχε τα πάντα διαδικτυακά και είχε δηλώσει πως τα online μαθήματα σχετικά με την υγεία και τη φροντίδα της περιόδου, οι εκδηλώσεις και τα workshops θα συνεχιστούν μελλοντικά. “Απλώς ένιωθα ότι κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά. Το πόσο εκτεθειμένη ήταν εκείνη τη στιγμή, με νεύριασε πάρα πολύ. Προς το παρόν, προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο μέσα από τις δράσεις του οργασμού μου. Κάνω τον κόσμο καλύτερο για άτομα με περίοδο, δίνοντας ένα ταμπόν ή μία σερβιέτα κάθε φορά. Στο τέλος, θα κάνω μια τεράστια αλλαγή επειδή η εμμηνόρροια δεν θα αποτελεί ταμπού. Θα συνεχίσω να ασκώ πίεση, μιλώντας για σημαντικά ζητήματα περιόδου και ενθαρρύνοντας τα κορίτσια και τις γυναίκες να αποδεχθούν και να αγαπήσουν τις περιόδους τους” ανέφερε στο Pop Sugar.
Και ναι, μόνο έτσι αλλάζεις πραγματικά τον κόσμο.
