Υπάρχει μια φάση που οι φίλοι είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής σου. Θα βρεθείτε έξι ή και επτά φορές την εβδομάδα γιατί είναι κάτι παραπάνω από οικογένεια. Επίσης αισθάνεσαι μια κρυφή ροπή να σε σπρώχνει προς αυτούς. Θέλετε να πείτε τα γκομενικά σας, να μοιραστείτε τις χαρές και τις λύπες σας, να διασκεδάζετε μέχρι το ξημέρωμα και το επόμενο πρωινό με χανγκόβερ να συζητάτε τα χθεσινοβραδινά γεγονότα σα να βλέπατε ταινία, με ντεπόν και καφέ. Παρηγορεί ο ένας τον άλλον στους χωρισμούς, στις μικρές καθημερινές αποτυχίες, αποσυμφορίζει ο ένας την άλλη, από την ένταση της δουλειάς, και χάνεστε μαζί τις Κυριακές χωρίς να ανταλλάζετε κουβέντα σε αυτοκινητάδες έξω από την πόλη ακούγοντας το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά στο repeat.

Ωστόσο, στη συνέχεια, η πραγματική ζωή μπαίνει επιθετικά στο παιχνίδι και σε αναγκάζει να αποσυρθείς από αυτή την πολύ έντονη κοινωνική ζωή. Η μέρα κομματιάζεται σε υποχρεώσεις, εργασιακές, οικογενειακές, πολλοί αποκτούν παιδιά και όσοι δεν αποκτούν, μετατρέπονται σε γονείς των γονιών τους. Κάποιοι κάνουν και τα δύο ταυτόχρονα. Ο χρόνος για τους φίλους όλο και συρρικνώνεται, όλο και παίρνει τη μορφή μιας μακρινής ανάμνησης, από το λύκειο, τον στρατό, και τα χρόνια του πανεπιστημίου.

Έχω παρατηρήσει ότι είμαι δαιμόνια στο να λέω «θα κανονίσουμε σύντομα» και τη στιγμή που το λέω νομίζω ότι το εννοώ -αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα είδος ηλικιακού τικ.

Απομακρύνομαι σκεπτόμενη ότι δεν το εννοώ και ότι μάλλον δεν το εννοούσα και ότι δεν πρόκειται να «κανονίσουμε» ποτέ.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η φιλία μας με κάποιους ανθρώπους έχει κάνει τον κύκλο της, και για να το θέσω λίγο πιο ωμά, ότι έχει ουσιαστικά λήξει.

Έχουμε μια μερίδα φίλων, τους φίλους που «πρέπει να συναντήσουμε σύντομα», και είναι ακριβώς το είδος των ανθρώπων που δεν θέλεις στην πραγματικότητα να συναντήσεις και για κανένα λόγο. Το λέμε μόνο και μόνο για να το παίξουμε ευγενικοί, προσποιούμενοι ότι κάνουμε μια προσπάθεια, αλλά ποτέ δεν προχωράει παραπέρα – και όλοι έχουμε τέτοια παραδείγματα.

Βρίσκοντας χρόνο

Θέλω να πιστεύω -και το πιστεύω δηλαδή- ότι πάντα βρίσκουμε χρόνο για τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωή μας. Ότι ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει μεγαλώνοντας είναι ότι λόγω της πολιτικής οικονομίας του χρόνου, ή της πολιτικής οικονομίας της φιλίας αν θέλετε, ο κοινωνικός μας κύκλος συρρικνώνεται μεν, αλλά δεν χάνεται δε. Οι φίλοι μας από μια πιο μεγάλη και αχανή ομάδα, μειώνεται σε αυτό που λέμε «λίγοι και καλοί», ή για να το θέσω με ακόμα περισσότερη ακρίβεια, ελάχιστοι- μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά φίλοι αδελφικοί.

Πιστεύω ότι για τους αληθινούς σου φίλους και τους ανθρώπους που λατρεύεις να κάνεις παρέα, βρίσκεις χρόνο. Πάντα

Πολλές φορές παριστάνουμε ότι είμαστε σούπερ απασχολημένοι και αυτό είναι που στέκεται εμπόδιο, αλλά για τους κοντινούς σου, και ειδικά με όσους έχει διατηρηθεί μια εγγύτητα μέσα στα χρόνια, θα κάνεις την προσπάθεια, ακόμη κι αν αυτή είναι δύσκολη. Για κάποιους άλλους ωστόσο, αυτούς με τους οποίους «έχετε χαθεί», δεν θα μπεις στον κόπο να προσπαθήσεις καν. Θα κάνεις απλά μια μανούβρα προσποίησης και αποφυγή παρόμοια με το μπάσκετ, με ένα αιφνιδιαστικο, «ναι, ναι θα κανονίσουμε σύντομα, εννοείται», που μεταφράζεται σε μια κοινή παραδοχή ότι «δεν εννοείται».

Όπως είναι λογικό, έχω επίσης γίνει αποδέκτης υποσχέσεων «πρέπει να συναντηθούμε σύντομα». Μπορεί για παράδειγμα να ρωτήσω κάποιον τι κάνει το επόμενο Σάββατο και να λάβω την απάντηση ότι τα σκυλιά έφαγαν την εξώπορτά του, ότι πονάει το πόδι του ή οτιδήποτε άλλο σκαρφιστεί.

Αυτό που κάνω είναι ότι θα το ξαναπροσπαθήσω και αν βρουν άλλη δικαιολογία – θα απομακρυνθούν από το παρκέ των φίλων μου και θα μείνουν στον πάγκο. Τότε είναι πραγματικά στο χέρι τους να πάρουν τη σκυτάλη και να διεκδικήσουν μια συνάντηση, αν έχουν ακυρώσει δύο φορές.

Συνεχώς μεταβαλλόμενες φιλίες

Οι άλλοι άνθρωποι μπορεί να γίνονται πιο σημαντικοί για εμάς καθώς μεγαλώνουμε.

Οι φιλίες αλλάζουν λειτουργία με την πάροδο του χρόνου και άνθρωποι που μπορεί να ήταν εντελώς περιφερειακοί πριν από μια δεκαετία, μπορεί τώρα να ανακαλύψετε ότι έχετε πλέον περισσότερα κοινά με αυτούς. Μετακινούνται σε πιο έντονη εστίαση, ενώ άλλοι άνθρωποι που έχουν διαφορετικές ζωές και διαδρομές υποχωρούν στο παρασκήνιο της ζωής μας.

Οι φιλίες είναι καταστάσεις διαρκώς μεταβαλλόμενες – είτε είναι ζωντανές και τις διατηρείς στο παρκέ της ζωής σου με πολύ κόπο, αγάπη και φροντίδα, ή τις στέλνεις στον πάγκο –  Μέση λύση δεν υπάρχει. Ή το ένα ή το άλλο.

Δείτε επίσης: Ο καπιταλισμός βλάπτει σοβαρά τη φιλία