Η Δευτέρα σίγουρα δεν είναι μια «εύκολη» μέρα – ίσως η δυσκολότερη της εβδομάδας. Αν, εν τω μεταξύ, έχει προηγηθεί ένας «πόλεμος», τότε, αδιαμφησβήτητα, οι πρώτες πρωινές στιγμές της είναι μαρτυρικές. Γιατί όταν ξάπλωσα λίγο μετά τα μεσάνυχτα, δεν περίμενα ότι θα πρέπει να «ζήσω» την προετοιμασία ενός επικείμενου πολέμου με άγνωστο εχθρό. Εγώ ήθελα απλώς να ξεκουραστώ και όχι να φορτωθώ με άγχος. Αυτό όμως έγινε στον ύπνο μου, αυτό το όνειρο είδα, και αυτή η υπερένταση κράτησε για κάποια ώρα – μέχρι που αντιμετώπισε κανονικές συνθήκες πολέμου βγαίνοντας στην Κηφισίας με το αμάξι και συνήλθα.

Ο Ονειροκρίτης είναι ξεκάθαρος για το «μήνυμα» που έφερε το συγκεκριμένο όνειρο στην ζωή μου, μια τυχαία μέρα του Δεκέμβρη: «Αν δεις στο όνειρό σου πόλεμο, σημαίνει δυσμενείς καταστάσεις σε επιχειρήσεις και οικογενειακή διαταραχή. Για μια νέα γυναίκα που θα ονειρευτεί πως ο αγαπημένος της πηγαίνει στον πόλεμο, προμηνύεται πως σύντομα θα ακούσει κατηγορίες για αυτόν. Αν δεις πως η πατρίδα σου έχει νικηθεί στον πόλεμο, είναι ένδειξη ανησυχίας και εμπορικής δυσπραγίας, που οφείλεται σε πολιτικά αίτια. Στην ιδιωτική σου ζωή θα υπάρξουν ορισμένα προβλήματα. Αν ονειρευτείς νίκη στον πόλεμο, θα υπάρξει ζωηρή κίνηση στον εμπορικό τομέα και στην οικογένεια θα επέλθει αρμονία».

Έτσι λοιπόν, οι δυσοίωνες ειδήσεις, ελαφρώς πασπαλισμένες από συμπαντικές συμπτώσεις και μεταφυσικές φλυαρίες, ήταν το συνοδευτικό του καφέ μου. Άφησα πίσω μου τον «πόλεμο» και βούτηξα στην αγαπημένη καθημερινότητα του γραφείου, μην δίνοντας περισσότερη σημασία σε αυτόν. Ωστόσο, αυτό δεν μπορούν όλοι εύκολα να το κάνουν. Πολλοί άνθρωποι – ενίοτε και εγώ, αν κάποιος εφιάλτης αφορά αγαπημένο μου πρόσωπο – επηρεάζονται αρκετά και δυσκολεύονται να επανέλθουν από ένα «κακό όνειρο».

Τα όνειρα, είναι ένα μυστηριώδες θέμα, το οποίο μελετάται συνεχώς – και από αρχαιοτάτων χρόνων – για να μας δώσουν πληροφορίες για το πώς ονειρευόμαστε και τι σχέση υπάρχει μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας. Ορισμένοι, πιστεύουν ότι ο κόσμος των ονείρων είναι εξίσου σημαντικός με την πραγματική ζωή, και ότι αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας είναι κάτι πολύ περισσότερο από αποκυήματα της φαντασίας μας.

Μήπως, όμως, τα όνειρα είναι παράλληλα σύμπαντα, εναλλακτικές πραγματικότητες, που ο μοναδικός τρόπος να τις ανακαλύψουμε είναι μέσω της εξωσωματικής εμπειρίας τους (ή και μέσω των ψυχεδελικών ουσιών, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα);

Συνήθως, τα όνειρα τα θυμόμαστε καλύτερα αν ξυπνήσουμε κατά την REM κατάσταση. Αυτό το στάδιο ύπνου, συμβαίνει περίπου 90 λεπτά μετά τον πρώτο μας ύπνο, και σε εκείνη την φάση, ο καρδιακός μας ρυθμός αυξάνεται και η αρτηριακή μας πίεση ανεβαίνει. Ουσιαστικά, είναι η πιο κοντινή προσομοίωση του να είμαστε ξύπνιοι χωρίς να είμαστε πραγματικά ξύπνιοι. Το σώμα μας βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης παράδοσης ή, παράλυσης, τα μάτια μας με κλειστά βλέφαρα κινούνται ταχύτατα και το μυαλό μας είναι ενεργό – άρα, πιθανότατα ονειρεύεται.

Η γρήγορη κίνηση των ματιών έρχεται ως αποτέλεσμα της ασταμάτητης ροής συναρπαστικών εικόνων (είτε κακών είτε όμορφων, παραμένουν συναρπαστικές) που παράγει ο εγκέφαλός μας εκείνες τις στιγμές, απόρροια του ψυχισμού μας, των σκέψεών μας, των εμπειριών μας κ.α.. Γι’ αυτό και τα όνειρα στην φάση του REM έχουν μια αίσθηση «αλήθειας», αφού συνδυάζουν πραγματικότητα και φαντασιώσεις.

Είναι αυτό, όμως, απόδειξη ύπαρξης άλλων διαστάσεων;

Ο βασικότερος λόγος απόρριψης των ονείρων, αφορά την παροδικότητά τους. Η εμπειρία ενός ονείρου είναι προσωρινή, και έτσι, δεν τους δίνουμε περισσότερη σημασία από την χρονική τους διάρκεια – σκεφτείτε πόσο θα μας επηρέαζε ένας εφιάλτης που θα διαρκούσε 8 πραγματικές ώρες.

Κάποιοι, δίνουν τόση σημασία στα όνειρα, που τα εξισώσουν με την παροδικότητα της ζωής. Αφού και η πραγματικότητα ενός ανθρώπου έχει αρχή και σίγουρο τέλος, έτσι και τα όνειρα. Γιατί το ένα να υπερισχύει του άλλου;

Μπορεί αυτή η προσέγγιση να είναι ακούγεται κάπως ακραία, παρόλα αυτά, μπορώ να δεχθώ πως και η ζωή και τα όνειρα είναι μία εμπειρία. Το ταμπελάκι της «πραγματικότητας», κουμπώνει και στις δύο συνθήκες, αφού τα όνειρα όντως συμβαίνουν και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας του ύπνου. Το πόση προσοχή και αξία τους δίνουμε είναι αυτό που πραγματικά πρέπει να διαφέρει.

Αν και δεν υπάρχει κάποια επιστημονική απόδειξη ότι όντως ταξιδεύουμε σε άλλες διαστάσεις, όλα τα γεγονότα που βλέπουμε κατά την διάρκεια του ύπνου μας, παρουσιάζονται με μεγάλες δόσεις αληθοφάνειας. Αφού βιώνουμε κάτι, πώς μπορεί αυτό να μην είναι «αληθινό»;

Η αφήγηση των ονείρων, είναι τόσο αληθινή όσο και η εγρήγορση της πραγματικότητας. Είναι ένα πολύπλοκο μείγμα συναισθημάτων και εμπειριών, στο οποίο αναμειγνύονται άγνωστα πρόσωπα και μέρη. Καθώς κοιμόμαστε, το μυαλό μας δημιουργεί μια πολυδιάστατη πραγματικότητα, χωρίς να χρειάζεται κάποιο εξωτερικό ερέθισμα εκείνη την στιγμή. Αυτόματα, δημιουργούμε νέες διαστάσεις χώρου και χρόνου.

Σαφώς υπάρχουν διαφορές μεταξύ του ονειρικού κόσμου και της ζωής, ποιες όμως είναι αυτές πρακτικά;

Το βασικό, είναι πως το φυσικό μας σώμα δεν χρειάζεται να ακολουθεί τους νόμους της φυσικής, επομένως, δεν έχουμε τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Όλα όσα βιώνουμε στη ζωή είναι αποτέλεσμα πληροφοριών και εμπειριών, τα οποία εντυπώνονται στον εγκέφαλό μας. Ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι φυσικά αντικείμενα, αλλά εργαλεία που μας επιτρέπουν να οργανώνουμε και να συνθέτουμε αυτές τις πληροφορίες/εμπειρίες.

Το μυαλό μας τοποθετεί συνεχώς, αυτόματα και υποσυνείδητα ιδέες, εικόνες και πληροφορίες αβίαστα, χρησιμοποιώντας την ίδια διαδικασία. Κατά τη διάρκεια των ονείρων και της εγρήγορσης, το μυαλό μας χρησιμοποιεί την ίδια διαδικασία για να δημιουργήσει έναν κόσμο τεσσάρων διαστάσεων με αισθήσεις, μήκος, ύψος, βάθος και χρόνο.

Ο χρόνος, η τέταρτη διάσταση, διέπει τις ιδιότητες όλης της ύλης σε κάθε δεδομένο σημείο. Πρέπει να γνωρίζουμε τη θέση ενός αντικειμένου στο χρόνο για να γνωρίζουμε τη θέση του στο σύμπαν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν μόνο τις τέσσερις πρώτες διαστάσεις. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες πρόσθετες διαστάσεις οι οποίες συμπιέζονται σε μια εξαιρετική μικρή κλίματα – οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την πολλαπλότητα Calabi-Yau.

Σε ποιες διαστάσεις μπορούμε να ταξιδέψουμε όταν ονειρευόμαστε;

Η πέμπτη διάσταση είναι μια διάσταση όπου ο κόσμος διαφέρει ελαφρώς από αυτόν που γνωρίζουμε. Αυτή η διάσταση μας δίνει έναν τρόπο να μετρήσουμε την ομοιότητα μεταξύ του κόσμου μας και άλλων που μπορεί να υπάρχουν. Αυτή θεωρείται μια μικροδιάσταση (microdimension) αντί για μια πλήρη διάσταση. Προέκυψε ως ένας τρόπος σύνδεσης όλων των θεμελιωδών δυνάμεων του σύμπαντος.

Η έκτη διάσταση αποτελείται από μια ευθεία γραμμή πιθανών κόσμων. Σε αυτήν, μας δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσουμε πρόσβαση σε όλους τους πιθανούς κόσμους που ξεκίνησαν με τις ίδιες αρχικές συνθήκες, όπως η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang). Είναι γνωστή ως «χώρος φάσεων» (Phase Space) σε ένα σύνολο παράλληλων συμπάντων, όπου όλα όσα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί στο παρελθόν μας, αλλά δεν συνέβησαν, συνέβησαν σε κάποιο άλλο σύμπαν. Η έκτη διάσταση υπάρχει στον ίδιο χώρο και χρόνο με αυτόν που ζούμε.

Στην έβδομη διάσταση, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε όλους τους πιθανούς κόσμους, ανεξάρτητα από τις αρχικές συνθήκες – η πέμπτη και η έκτη διάσταση, ξεκίνησαν στις ίδιες συνθήκες με την πραγματικότητά μας, αλλά έχουν διαφορετικές επακόλουθες ενέργειες. Τα πάντα στην έβδομη διάσταση είναι διαφορετικά, καθώς μας πηγαίνει δισεκατομμύρια χρόνια πίσω, στην αρχή των πάντων.

Η όγδοη διάσταση είναι μια διάσταση άπειρων δυνατοτήτων. Είναι ένα επίπεδο διαφορετικών πιθανών ιστοριών του σύμπαντος στις οποίες μπορούμε να έχουμε πρόσβαση. Όλοι οι κόσμοι σε αυτή τη διάσταση έχουν τις δικές τους αρχικές συνθήκες και ιστορικές αναφορές και, φυσικά, μοναδικές επακόλουθες ενέργειες.

Η ένατη διάσταση είναι το σημείο όπου όλες οι πιθανές παγκόσμιες ιστορίες και οι πιθανές ενέργειες μπορούν να συγκριθούν για να σημειωθεί η διαφορά των φάσεών τους. Εδώ, υπάρχουν πολλές αντιθέσεις, όπως διαφορετικοί νόμοι της φυσικής και μια πληθώρα αρχικών συνθηκών και επακόλουθων ενεργειών.

Η τελευταία διάσταση είναι η δέκατη. Πρόκειται για ένα μέρος όπου τα πάντα και τα πάντα είναι απολύτως δυνατά. Οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε μπορεί να συμβεί εδώ. Η δέκατη διάσταση είναι το τέλος όλων, το παν. Είναι η επιτομή αυτού που εμείς οι θνητοί μπορούμε να επινοήσουμε στο μυαλό μας και ένας φυσικός περιορισμός του μυαλού ή του κόσμου που μπορεί να συλληφθεί.

Όταν ονειρευόμαστε, πιστεύεται ότι μπορούμε να υπερβούμε τις τέσσερις πρώτες διαστάσεις, ταξιδεύοντας σε μία από τις υπόλοιπες έξι στις οποίες όσο είμαστε ξύπνιοι δεν μπορούμε να πάμε. Αυτό, συνδέεται άμεσα με την Θεωρία των Πάντων [ο συνδυασμός κβαντομηχανικής και κλασικής φυσικής] και την Μεγάλη Ενοποιημένη Θεωρία (Grand Unification Theory), η οποία είναι ένα μοντέλο που προσπαθεί να περιγράψει την δημιουργία του σύμπαντος υποστηρίζοντας πως τρεις δυνάμεις – η ηλεκτρομαγνητική, η ασθενής και η ισχυρή δύναμη – συνδυάστηκαν κάποτε σε μια ενιαία δύναμη.

Ίσως, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, σε κάποια άλλη διάσταση, να συμμετείχα όντως σε έναν πόλεμο και η εμπειρία αυτή να εμφανίζεται στον ύπνο μου, σε αυτή την τέταρτη διάσταση, αφού έχει εντυπωθεί μέσα μου ως βίωμα. Μπορεί η ακολουθία των εμπειριών της «πραγματικής» ζωής μου και αυτού που ζω τώρα, Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 16:33, να είναι ένα συνεχές όνειρο του εαυτού μου σε μια άλλη διάσταση. Ίσως, να μην πεθαίνουμε ποτέ και να ζούμε ταυτόχρονα σε πολλές διαστάσεις. Αν εδώ κάνω μια επιλογή που οδηγεί σε θάνατο, μπορεί σε μία άλλη διάσταση, να την αποφεύγω, άρα να μην πεθαίνω.

Στο τελευταίο επεισόδιο όπου ο χαρακτήρας του Rick Grimes (Andrew Lincoln) εμφανίζεται στην σειρά The Walking Dead (s09e05), παλεύει μεταξύ θανάτου και επιβίωσης αναζητώντας την οικογένειά του, και στον ενδιάμεσο αυτό κόσμο, συναντάει διάφορα πρόσωπα της ζωής του και μιλάει μαζί τους. Ένας από τους πιο «σημαντικούς» διαλόγους είναι ο παρακάτω:

Rick: Μοιάζει με το τέλος [μου] Sasha: Τα μικρά πράγματα τελειώνουν. Αλλά ποτέ δεν είναι το τέλος των πάντων. Επειδή δεν πεθαίνουμε. Δεν αφορά εσένα ή εμένα ή οποιονδήποτε από εμάς. Αφορά όλους μας. Δεν πρόκειται να τους βρεις, γιατί δεν έχουν χαθεί. Κι εσύ δεν είσαι χαμένος. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι: να ξυπνήσεις!