Πριν από τρεις δεκαετίες, για πρώτη φορά μια ομάδα ανθρώπων στα πλαίσια της τεχνητής πραγματικότητας αλληλοεπίδρασε με πραγματικά και εικονικά αντικείμενα. Το έκαναν αυτό φορώντας έναν μεγάλο εξωτερικό σκελετό για το άνω μέρος του σώματος, πιέζοντας το πρόσωπό τους σε ένα σύστημα όρασης που κρεμόταν από την οροφή καθώς εκτελούσαν χειροκίνητα εργασίες που απαιτούσαν να εμπλέκονται τόσο με φυσικά όσο και με εικονικά αντικείμενα. Δοκίμαζαν ένα πρωτότυπο σύστημα μεγέθυνσης της πραγματικότητας στο Ερευνητικό Εργαστήριο της Πολεμικής Αεροπορίας (AFRL), γνωστό ως πλατφόρμα Virtual Fixtures. Το υλικό γέμισε το μισό δωμάτιο και κόστισε σχεδόν 1 εκατ. δολάρια, αλλά λειτούργησε – δείχνοντας για πρώτη φορά ότι η τεχνητή πραγματικότητα μπορεί να ενισχύσει τις ανθρώπινες επιδόσεις σε δραστηριότητες του πραγματικού κόσμου.

Την περασμένη εβδομάδα, επιτεύχθηκε ένα νέο σημαντικό ορόσημο στον τομέα της εικονικής πραγματικότητας, το οποίο αναδεικνύει το πόσο μακριά έχει φτάσει η τεχνολογία τα τελευταία 30 χρόνια: η πρώτη δοκιμή ενός φακού επαφής μεγέθυνσης της πραγματικότητας. Πραγματοποιήθηκε σε ένα ερευνητικό εργαστήριο της Mojo Vision στη Saratoga της Καλιφόρνια. Όχι, δεν επρόκειτο για μια χοντροκομμένη διαδικασία με υπερμεγέθη μηχανήματα και καλώδια που κρέμονταν από το ταβάνι. Ήταν μια απλή δοκιμή ενός φακού επαφής τεχνητής πραγματικότητας που φορέθηκε απευθείας στο μάτι ενός ανθρώπινου υποκειμένου για πρώτη φορά.

Μια εξαιρετικά δύσκολη μηχανική πρόκληση

Εδώ θα πρέπει να τονίσω τη σημασία αυτού του νέου ορόσημου. Η κατασκευή ενός φακού επαφής μεγέθυνσης της πραγματικότητας που μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να φορέσουμε, είναι μια εξαιρετικά δύσκολη πρόκληση της μηχανικής. Σίγουρα, η δυνατότητα τοποθέτησης μιας οθόνης υψηλής ανάλυσης σε έναν μικροσκοπικό διαφανή φακό είναι δύσκολη, αλλά δεν είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του παζλ. Το δυσκολότερο ζήτημα είναι ότι αυτός ο μικροσκοπικός φακός, ο οποίος πρέπει να εφαρμόζει άνετα στο ανθρώπινο μάτι, πρέπει να επικοινωνεί ασύρματα με εξωτερικές συσκευές και να τροφοδοτείται πλήρως με ρεύμα χωρίς κανένα φυσικό καλώδιο. Αυτό είναι ένα τρομακτικά δύσκολο εγχείρημα, και όμως είναι κάτι που η Mojo Vision πέτυχε στην τελευταία επίδειξή της.

Θα αναπολούμε τα χρόνια που οι άνθρωποι περπατούσαν στο δρόμο σκυμμένοι κρατώντας μικρές οθόνες στα χέρια τους ως έναν παράλογα πρωτόγονο τρόπο αλληλεπίδρασης με την τεχνολογία.

Σύμφωνα με την Mojo Vision, ο πρωτότυπος φακός περιλαμβάνει ιατρικές μικρο-μπαταρίες. Δεν είναι σαφές ποια είναι η διάρκεια ζωής της μπαταρίας για το τρέχον μοντέλο, αλλά σύμφωνα με την εταιρεία, ο στόχος του προϊόντος τους είναι η διαχείριση της ενέργειας που επιτρέπει στην καθημερινή χρήση.

Φυσικά, η τεχνολογία της οθόνης των φακών είναι επίσης εντυπωσιακή. Σύμφωνα με την εταιρεία, ο φακός Mojo Lens διαθέτει οθόνη MicroLED 14.000 pixel ανά ίντσα. Για λόγους σύγκρισης, ένα iPhone 13 με οθόνη Super Retina XDR έχει ανάλυση 460 pixel ανά ίντσα. Με άλλα λόγια, το υλικό του φακού Mojo Lens έχει περίπου 30 φορές μεγαλύτερη πυκνότητα pixel από ένα σημερινό iPhone. Επιπλέον, αυτοί οι φακοί περιλαμβάνουν έναν επεξεργαστή ARM με ραδιοπομπό 5GHz, μαζί με επιταχυνσιόμετρο, γυροσκόπιο και μαγνητόμετρο για την παρακολούθηση των κινήσεων των ματιών. Και όλα αυτά τοποθετούνται απευθείας στο ανθρώπινο μάτι.

Οι φακοί επαφής τεχνητής πραγματικότητας είναι το μέλλον

Παρόλα αυτά, θα χρειαστούν πολλά χρόνια ανάπτυξης για να φτάσουμε από τα σημερινά μοντέλα σε τελικά προϊόντα μαζικής κατανάλωσης που θα διατίθενται στην αγορά και θα προσφέρουν τρομερές ικανότητες τεχνητής πραγματικότητας σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Προβλέπεται ότι οι φακοί τεχνητής πραγματικότητας -που πρώτα θα είναι διαθέσιμοι ως γυαλιά και στη συνέχεια ως φακοί επαφής- θα αντικαταστήσουν το κινητό τηλέφωνο ως την κύρια πηγή διασύνδεσής μας με τον ψηφιακό κόσμο. Επιπλέον, πιστεύω ότι η μεγεθυμένη πραγματικότητα θα αλλάξει εντελώς τη σχέση μας με τις πληροφορίες, μετατρέποντας το ψηφιακό περιεχόμενο από διακριτά αντικείμενα στα οποία έχουμε επιλεκτική πρόσβαση σε μια αδιαχώριστη συνέχεια του φυσικού μας κόσμου.

Αναρωτιέμαι πώς θα είναι άραγε η ζωή στο Metaverse του 2030, όταν οι φακοί επαφής μεγέθυνσης της πραγματικότητας γίνουν κοινός τόπος – ένας τόπος όπου οι καταναλωτές θα λαμβάνουν νέους φακούς επαφής κάθε φορά που θα εγγράφονται σε μια συνδρομή κινητής τηλεφωνίας. Όταν έρθει αυτή η μέρα, Θα αναπολούμε τα χρόνια που οι άνθρωποι περπατούσαν στο δρόμο σκυμμένοι κρατώντας μικρές οθόνες στα χέρια τους ως έναν παράλογα πρωτόγονο τρόπο αλληλεπίδρασης με την τεχνολογία. Θα συμβεί αυτό την επόμενη δεκαετία; Μόνο ο χρόνος θα το δείξει, αλλά το επίτευγμα της Mojo Vision μας φέρνει σίγουρα πιο κοντά σε μια «μεγαλύτερη» πραγματικότητα.