Η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό, μιλώντας για την Αθήνα, είναι η ατελείωτη κίνηση και ουρές χιλιομέτρων με μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα. Ένα θέμα πάντα επίκαιρο και φλέγον για κάθε πολίτη ανεξαρτήτως του μέσου με το οποίο κινείται. Είναι o διαδεδομένος αστικός τρόπος για να ξεκινήσεις μία συζήτηση. Το “ωραίο καιρό έχει σήμερα”, έχει ξεπεραστεί όχι επειδή αυτή η φράση κουβαλάει πολλά χρόνια στην πλάτη της, αλλά επειδή ο φταίχτης που ονομάζεται κλιματική αλλαγή, την έχει μετατρέψει σε άκαιρη.
Το πρόβλημα μας σήμερα δεν είναι η κίνηση, γενικά είναι, αλλά δεν θα μας απασχολήσει σε αυτό κείμενο. Πολλά είναι αυτά που μας ενοχλούν στην Αθήνα και άλλα τόσα είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Διάφορες σκέψεις μου δημιουργήθηκαν από το βλέμμα που έριξα στον έξω κόσμο από το παράθυρο του γραφείου.
Σκέψεις που όσο σπάνια έρχονται και τόσο γρήγορα φεύγουν. Το μάτι έχει συνηθίσει την ασχήμια, οπότε δεν προβληματίζεται από κάτι. Βρίσκεται, πιθανολογώ, σε μία νηφαλιότητα για να μη συγχύζεται. Να τι μου την έδωσε κοιτώντας έξω από το παράθυρο:
1. Τα εναέρια καλώδια των τρόλεϊ
Τα εναέρια καλώδια έχει και η ΔΕΗ και το τραμ, όμως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά των τρόλεϊ. Εκατοντάδες χιλιόμετρα καλωδίων υπάρχουν στο αθηναϊκό τοπίο. Τυχεροί είναι όσοι μένουν από τον τέταρτο όροφο και πάνω. Σας ζηλεύω να ξέρετε.
Το μάτι για να καταφέρει να φτάσει να δει τον ουρανό στην πλατεία Ομονοίας, πρέπει να είναι το ένα κλειστό και το άλλο να είναι ανοιχτό σε συγκεκριμένες μοίρες, για καλύτερη εστίαση. Οι μοίρες είναι προσωπικό ζήτημα και υπολογίζονται με… το μάτι.
Έξω από τον Εθνικό Κήπο, επίσης, επικρατεί παρόμοιος σχεδιασμός. Δύο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που τα βλέπω:
1. Έχω φανταστεί να έχουν άλλη χρήση, να είναι απλά συρματόσχοινα για το άπλωμα. Κλείστε τα μάτια, και τα δύο αυτή τη φορά, και φανταστείτε να υπάρχουν παντού απλωμένα σεντόνια και να μοιρίζει όλη η πόλη μαλακτικό.
2. «Τι είναι αυτό; Ποιος το δημιούργησε;», είχαν αναρωτηθεί κάποτε δύο τουρίστες που είχαν επισκεφθεί τη χώρα μας, νομίζοντας ότι αντικρίζουν κάποιο έργο τέχνης. Δεν είχαν καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ε από τότε, το έχω και έγω λίγο ωραιοποιημένο για να μην πιστεύω ότι ο πολιτισμός περιορίζεται μόνο στα αρχαία μνημεία.
Το καλό νέο είναι ότι έχει ξεκινήσει η υπογειοποίηση των καλωδίων από τον ΔΕΔΗΕ. Δεν θα αναφερθούμε στα χιλιόμετρα των καλωδίων που υπάρχουν στην Ευρώπη. Θα πω μόνο ότι πρέπει να γίνει πολλή υπογειοποίηση, για να μην θεωρούνται τα καλώδια, έργο τέχνης.
2. Το χρώμα στα κτίρια
Αυτό το ανεκδιήγητο μουντό μπεζ που φιγουράρει στην εξωτερική όψη των πολυκατοικιών. Μιλάω για τις πολυκατοικίες που έχουν χτιστεί το ’60 – ’80. Τότε, είχαν άλλο χρώμα πιο φωτεινό, με τα χρόνια και το καυσαέριο, άρχισε να αλλάζει. Αν παρατηρήσετε καλά, μπορείτε να δείτε όλες τις αποχρώσεις του μπεζ. Εκρού, ταμπά, της άμμου, χακί και στο τέλος μετατρέπονται σε γκρι. Ξέρεις ότι δεν ήταν βαμμένες έτσι και παίζεις με τον εαυτό σου “μάντεψε το χρώμα” για να περάσει η ώρα.
3. Οι κεραίες στι ταράτσες
Οι ηλιακοί θερμοσίφωνες, δεν είναι το πρόβλημα, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Οι κεραίες είναι αυτές που ξεπετάγονται επιθετικά, με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να τις αγνοήσεις. Έχεις ανέβει στην ταράτσα για να απολαύσεις τη θέα; Η θέα σου θα είναι κεραίες, που παραμορφώνουν οποιαδήποτε ομορφιά μπορείς να εντοπίσεις. Είναι το μαναδικό “δάσος”, που χρειάζεται αποψίλωση.
4. Ταγκιά εδώ, ταγκιά εκεί, ταγκιά και παραπέρα
Τοίχοι, στάσεις λεωφορίων και συρμοί ηλεκτρικού είναι μερικά σημεία στα οποία όλοι μας έχουμε δει κάποια ταγκιά. Όσοι δεν ξέρετε, ταγκιά είναι η υπογραφή που γίνεται με σπρέι ή μαρκαδόρο σε έναν τοίχο, από τον καλλιτέχνη ενός γκραφίτι ή και μόνη της.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε και το γκραφίτι. Εϊναι μία διαφορετική κατηγορία που είναι άξια θαυμασμού, παρατήρησης και φωτογράφισης. Η ταγκιά ασχημαίνει το ήδη άσχημο τοπίο, ασχήμια στο τετράγωνο, δηλαδή. Ο βανδαλισμός των κτιρίων, δεν είναι τέχνη.
5. Τα πεζοδρόμια μετ’ εμποδίων
Πώς να περπατήσεις σε κάποιο πεζοδρόμιο το οποίο χωράει μετά βίας ένα άτομο, έχει κολώνες και είναι χαλασμένα; Αυτοκίνητα και μηχανάκια τα μετατρέπουν σε χώρους στάθμευσης, δυσχεραίνοντας την κατάσταση. Οι πεζοί καθημερινά αναγκάζονται να περπατάνε στον δρόμο, γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Ο κίνδυνος κάποιου ατυχήματος υπάρχει πίσω από κάθε βήμα τους. Άγχος και στο περπάτημα!
6. Σκουπίδια παντού
Σκουπίδια, δεν εννοούμε μόνο τα χαρτιά και καλαμάκια, αλλά και τα αποτσίγαρα. Το “ψήφισε με τη γόπα σου” , δεν έχει δώσει τη λύση στο πρόβλημα που υπάρχει διαχρονικά. Ένα τασάκι να υπήρχε πάνω στις στάσεις των λεωφορείων, το πρόβλήμα θα είχε μειωθεί αισθητά. Το τασάκι δεν θα χαλάσει την αισθητική μας. Εν αντιθέσει, θα αναβαθμίσει την καθημερινότητά μας.
Η πρώτη σκέψη που μας έρχεται στο μυαλό, μιλώντας για την Αθήνα, είναι η ατελείωτη κίνηση και ουρές χιλιομέτρων με μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα. Ένα θέμα πάντα επίκαιρο και φλέγον για κάθε πολίτη ανεξαρτήτως του μέσου με το οποίο κινείται. Είναι o διαδεδομένος αστικός τρόπος για να ξεκινήσεις μία συζήτηση. Το “ωραίο καιρό έχει σήμερα”, έχει ξεπεραστεί όχι επειδή αυτή η φράση κουβαλάει πολλά χρόνια στην πλάτη της, αλλά επειδή ο φταίχτης που ονομάζεται κλιματική αλλαγή, την έχει μετατρέψει σε άκαιρη.
Το πρόβλημα μας σήμερα δεν είναι η κίνηση, γενικά είναι, αλλά δεν θα μας απασχολήσει σε αυτό κείμενο. Πολλά είναι αυτά που μας ενοχλούν στην Αθήνα και άλλα τόσα είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν. Διάφορες σκέψεις μου δημιουργήθηκαν από το βλέμμα που έριξα στον έξω κόσμο από το παράθυρο του γραφείου.
Σκέψεις που όσο σπάνια έρχονται και τόσο γρήγορα φεύγουν. Το μάτι έχει συνηθίσει την ασχήμια, οπότε δεν προβληματίζεται από κάτι. Βρίσκεται, πιθανολογώ, σε μία νηφαλιότητα για να μη συγχύζεται. Να τι μου την έδωσε κοιτώντας έξω από το παράθυρο:
1. Τα εναέρια καλώδια των τρόλεϊ
Τα εναέρια καλώδια έχει και η ΔΕΗ και το τραμ, όμως τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτά των τρόλεϊ. Εκατοντάδες χιλιόμετρα καλωδίων υπάρχουν στο αθηναϊκό τοπίο. Τυχεροί είναι όσοι μένουν από τον τέταρτο όροφο και πάνω. Σας ζηλεύω να ξέρετε.
Το μάτι για να καταφέρει να φτάσει να δει τον ουρανό στην πλατεία Ομονοίας, πρέπει να είναι το ένα κλειστό και το άλλο να είναι ανοιχτό σε συγκεκριμένες μοίρες, για καλύτερη εστίαση. Οι μοίρες είναι προσωπικό ζήτημα και υπολογίζονται με… το μάτι.
Έξω από τον Εθνικό Κήπο, επίσης, επικρατεί παρόμοιος σχεδιασμός. Δύο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που τα βλέπω:
1. Έχω φανταστεί να έχουν άλλη χρήση, να είναι απλά συρματόσχοινα για το άπλωμα. Κλείστε τα μάτια, και τα δύο αυτή τη φορά, και φανταστείτε να υπάρχουν παντού απλωμένα σεντόνια και να μοιρίζει όλη η πόλη μαλακτικό.
2. «Τι είναι αυτό; Ποιος το δημιούργησε;», είχαν αναρωτηθεί κάποτε δύο τουρίστες που είχαν επισκεφθεί τη χώρα μας, νομίζοντας ότι αντικρίζουν κάποιο έργο τέχνης. Δεν είχαν καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ε από τότε, το έχω και έγω λίγο ωραιοποιημένο για να μην πιστεύω ότι ο πολιτισμός περιορίζεται μόνο στα αρχαία μνημεία.
Το καλό νέο είναι ότι έχει ξεκινήσει η υπογειοποίηση των καλωδίων από τον ΔΕΔΗΕ. Δεν θα αναφερθούμε στα χιλιόμετρα των καλωδίων που υπάρχουν στην Ευρώπη. Θα πω μόνο ότι πρέπει να γίνει πολλή υπογειοποίηση, για να μην θεωρούνται τα καλώδια, έργο τέχνης.
2. Το χρώμα στα κτίρια
Αυτό το ανεκδιήγητο μουντό μπεζ που φιγουράρει στην εξωτερική όψη των πολυκατοικιών. Μιλάω για τις πολυκατοικίες που έχουν χτιστεί το ’60 – ’80. Τότε, είχαν άλλο χρώμα πιο φωτεινό, με τα χρόνια και το καυσαέριο, άρχισε να αλλάζει. Αν παρατηρήσετε καλά, μπορείτε να δείτε όλες τις αποχρώσεις του μπεζ. Εκρού, ταμπά, της άμμου, χακί και στο τέλος μετατρέπονται σε γκρι. Ξέρεις ότι δεν ήταν βαμμένες έτσι και παίζεις με τον εαυτό σου “μάντεψε το χρώμα” για να περάσει η ώρα.
3. Οι κεραίες στι ταράτσες
Οι ηλιακοί θερμοσίφωνες, δεν είναι το πρόβλημα, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Οι κεραίες είναι αυτές που ξεπετάγονται επιθετικά, με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να τις αγνοήσεις. Έχεις ανέβει στην ταράτσα για να απολαύσεις τη θέα; Η θέα σου θα είναι κεραίες, που παραμορφώνουν οποιαδήποτε ομορφιά μπορείς να εντοπίσεις. Είναι το μαναδικό “δάσος”, που χρειάζεται αποψίλωση.
4. Ταγκιά εδώ, ταγκιά εκεί, ταγκιά και παραπέρα
Τοίχοι, στάσεις λεωφορίων και συρμοί ηλεκτρικού είναι μερικά σημεία στα οποία όλοι μας έχουμε δει κάποια ταγκιά. Όσοι δεν ξέρετε, ταγκιά είναι η υπογραφή που γίνεται με σπρέι ή μαρκαδόρο σε έναν τοίχο, από τον καλλιτέχνη ενός γκραφίτι ή και μόνη της.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε και το γκραφίτι. Εϊναι μία διαφορετική κατηγορία που είναι άξια θαυμασμού, παρατήρησης και φωτογράφισης. Η ταγκιά ασχημαίνει το ήδη άσχημο τοπίο, ασχήμια στο τετράγωνο, δηλαδή. Ο βανδαλισμός των κτιρίων, δεν είναι τέχνη.
5. Τα πεζοδρόμια μετ’ εμποδίων
Πώς να περπατήσεις σε κάποιο πεζοδρόμιο το οποίο χωράει μετά βίας ένα άτομο, έχει κολώνες και είναι χαλασμένα; Αυτοκίνητα και μηχανάκια τα μετατρέπουν σε χώρους στάθμευσης, δυσχεραίνοντας την κατάσταση. Οι πεζοί καθημερινά αναγκάζονται να περπατάνε στον δρόμο, γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Ο κίνδυνος κάποιου ατυχήματος υπάρχει πίσω από κάθε βήμα τους. Άγχος και στο περπάτημα!
6. Σκουπίδια παντού
Σκουπίδια, δεν εννοούμε μόνο τα χαρτιά και καλαμάκια, αλλά και τα αποτσίγαρα. Το “ψήφισε με τη γόπα σου” , δεν έχει δώσει τη λύση στο πρόβλημα που υπάρχει διαχρονικά. Ένα τασάκι να υπήρχε πάνω στις στάσεις των λεωφορείων, το πρόβλήμα θα είχε μειωθεί αισθητά. Το τασάκι δεν θα χαλάσει την αισθητική μας. Εν αντιθέσει, θα αναβαθμίσει την καθημερινότητά μας.
