Στην εποχή που ζούμε σίγουρα δεν λειτουργούν όλα «ρολόι». Η καθημερινότητά μας μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη για τη ζωή και την ψυχική μας υγεία και να βαλλόμαστε από παντού και τα κανάλια καθημερινά να μας βομβαρδίζουν από το πρωί ως το βράδυ με καταστροφολογικά σενάρια. Μπορεί να ανησυχούμε για την ενεργειακή κρίση, τον πληθωρισμό, την ακρίβεια, και οι προβληματισμοί μας για το πως θα ζεσταθούμε τον χειμώνα να μεγαλώνουν. Μπορεί να μας κόβουν την 13η σύνταξη και να στέλνουν τα γερόντια να εργαστούν και ίσως αυτή τη στιγμή που σας γράφω σε κάποιο νοσοκομείο να κλείνουν έναν δημόσιο μαγνητικό τομογράφο. Ωστόσο, κάποιες «πολυτέλειες» που απολαμβάνουμε στην εποχή μας, μας επιτρέπουν να ζούμε σαν βασιλιάδες, μη σας πω κι ακόμα καλύτερα από βασιλιάδες.

Πάμε λοιπόν να δούμε 5 πράγματα που μας κάνουν πιο προνομιούχους από τους βασιλιάδες του Μεσαίωνα:

Η Πορφύρα

Μπορεί να γνωρίζετε ήδη ότι ήταν το χρώμα των βασιλιάδων, αλλά ξέρετε γιατι;

Για αρχή, ήταν εξαιρετικά ακριβό λόγω του ήταν πολύ δύσκολο να παραχθεί: έπρεπε να αποσταχθεί από τους αφυδατωμένους βλεννογόνους αδένες που βρίσκονται ακριβώς πίσω από τον πρωκτό ενός συγκεκριμένου σαλιγκαριού.

Η πορφύρα είναι χρωστική ουσία που παράγεται με την επεξεργασία του οστράκου Haustellum brandaris και η οποία δίνει ανεξίτηλο βαθυκόκκινο χρώμα. Ήταν ιδιαίτερα πολύτιμη λόγω της δυσκολίας παρασκευής και της σπανιότητας των οστράκων από τα οποία παράγεται, οπότε η χρήση ενδυμάτων βαμμένων με πορφύρα ήταν από την κλασσική αρχαιότητα ένδειξη πλούτου και εξουσίας. Έτσι, με το χρώμα της πορφύρας βάφονταν ορισμένα ενδύματα βασιλιάδων και αυτοκρατόρων. Γνωστές άλλωστε οι λέξεις πορφυρογέννητος και πορφυρογέννητη, για τα παιδιά που γεννήθηκαν όταν ο πατέρας τους ήταν αυτοκράτορας, σε ένα ειδικό δωμάτιο με πορφυρούς τοίχους. Κατά την συνήθεια της εποχής τα νεογέννητα παιδιά των αυτοκρατόρων τα ακουμπούσαν σε ύφασμα πορφυρού χρώματος.

Στη συνέχεια, φυσικά, υπήρχε ο νόμος – ήταν παράνομο για τους κοινούς πολίτες να φορούν πορφύρα. Μόνο οι βασιλείς μπορούσαν να το φορούν.

Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Ευρώπη αρχίζει να αναπτύσσει πολυσύχναστους αστικούς χώρους, όπως θα τους αναγνωρίζαμε σήμερα. Και αυτό δημιούργησε αυτόματα ένα κοινωνικό πρόβλημα. Ξαφνικά δημιουργήθηκε η ανάγκη να βρεθεί ένας τρόπο που να μαρτυρά την κοινωνική θέση του καθενός, μιας και «δεν είμαστε όλοι ίσα κι όμοια σε αυτήν την ζωή». Ένας δουλοπάροικος έπρεπε να φοράει τα ρούχα ενός δουλοπάροικου και από την άλλη οι άρχοντες έπρεπε να φορούν τα ρούχα ενός άρχοντα, και για τον λόγο αυτό ήταν ντυμένοι με πορφύρα.

2. Ησυχία και… ιδιωτικό σεξ

Την επόμενη φορά που θα κουλουριαστείτε στο κρεβάτι για να διαβάσετε ένα βιβλίο ιδιαιτέρως, φροντίστε να θυμηθείτε το βασιλικό σας ανάστημα… τουλάχιστον σε σύγκριση με την Ευρώπη του Μεσαίωνα.

Για τους περισσότερους ανθρώπους στον Μεσαίωνα, η έννοια του προσωπικού χώρου κυριολεκτικά δεν υπήρχε. Δούλευες, έτρωγες και ζούσες στριμωγμένος με άλλους ανθρώπους. Και τη νύχτα, ολόκληρες οικογένειες μοιράζονταν ένα και μόνο κρεβάτι. Μερικές φορές, ξένοι ή ταξιδιώτες έμπαιναν στο κρεβάτι μαζί τους για να ζεσταθούν. Αυτό ήταν κάτι συνηθισμένο για την εποχή. Απλά… έτσι ήταν τα πράγματα».

Το βασιλικό σεξ απαιτούσε μάρτυρα.

Στην πραγματικότητα, η ιδιωτικότητα που βιώνουμε κατά τη διάρκεια των προσωπικών μας στιγμών ήταν μια πολυτέλεια που δεν είχαν ούτε καν οι βασιλείς. Σε κοινωνίες όπου η οικογενειακή καταγωγή καθόριζε ποιος κυβερνά τη χώρα, η απόδειξη της καταγωγής αυτής ήταν υψίστης σημασίας. Αλλά καθώς τεστ DNA δεν υπήρχαν ούτε στην πιο άγρια φαντασία των ανθρώπων, η απόδειξη ότι ο εν λόγω άνδρας και η γυναίκα ήταν οι πραγματικοί γονείς, απαιτούσε ένα είδος… συμβολαιογράφου.

Όταν ανήκες στη βασιλική οικογένεια, το σεξ δεν ήταν απλώς σεξ – ήταν μια επίσημη πράξη επέκτασης της βασιλικής γενεαλογίας, η οποία αφορούσε ολόκληρο το κράτος. Οπότε κάτι τέτοιο έπρεπε να… επιβεβαιωθεί. Αυτό σήμαινε ότι το βασιλικό σεξ απαιτούσε μάρτυρα.

Μιλώντας για ιδιωτικότητα, ένας ακόμη τρόπος που την έχουμε καλύτερα από τους βασιλείς του χθες είναι τα μπάνια μας – χάρη στα σύγχρονα υδραυλικά, πολλοί από εμάς μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι κανείς δεν μπορεί να μας παρακολουθεί την ώρα που σαπουνιζόμαστε.

Αν ανήκατε στην αριστοκρατία, ζώντας σε ένα κάστρο, αυτό που εμείς ονομάζουνε τουαλέτα ή μπάνιο ή ντουζιέρα, τότε ονομαζόταν «τρύπα» που ουσιαστικά είναι ακριβώς αυτό. Μια τρύπα που έβγαινε έξω από το κάστρο, έτσι ώστε να κάθεται κάποιος σε αυτή την τρύπα και να πλένεται.

3. Άρωμα

Αν κάποιος από εμάς ζούσε στον Μεσαίωνα, θα λιποθυμούσε από τη βρώμα.

Μπορεί οι βασιλείς να έπρεπε να υποστούν την αδικία να ζουν ψηλά στα κάστρα τους, αλλά τι γίνεται με τους απλούς ανθρώπους; Η υπόθεση είναι παρόμοια, αλλά πολύ πιο… προσγειωμένη. Ευτυχώς, οι μηχανικοί της εποχής τους βρήκαν έναν τρόπο να λύσουν αυτό το χάσμα.

Στις μεσαιωνικές πόλεις, ο δεύτερος όροφος ενός σπιτιού προεξείχε στον δρόμο. Αυτό γινόταν για δύο λόγους – πρώτον, επειδή τους επέτρεπε να χτίζουν φαρδύτερους δρόμους, κάτι που ήταν χρήσιμο επειδή οι δρόμοι μπορούσαν να είναι πολυσύχναστοι χώροι και γεμάτοι ζώα, και δεύτερον, επειδή με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι μπορούσαν να περπατούν κάτω από αυτούς τους προεξέχοντες δεύτερους ορόφους.

Αν αυτοί οι άνθρωποι τύχαινε να περπατήσουν πολύ κοντά στην άκρη αυτών των προεξοχών, κινδύνευαν να καταλήξουν με «έναν εκπληκτικό styling στα μαλλιά τους.

Αλλά ακόμη και αν τα μαλλιά τους παρέμεναν απαλλαγμένα από ούρα και περιττώματα, εξακολουθούσαν να προσβάλλονται από μια πανσπερμία μυρωδιών από το δρόμο – ένα ισχυρό μείγμα ανθρώπινων και ζωικών περιττωμάτων και σωματικών οσμών. Σύμφωνα με έρευνες, αποτελεί παρανόηση η άποψη ότι οι άνθρωποι στον Μεσαίωνα δεν έκαναν μπάνιο – έκαναν μπάνιο, απλώς δεν έκανε και πολλά για να μετριάσει την υπερισχύουσα δυσοσμία.

Οι βασιλείς ήταν τυχεροί που είχαν πρόσβαση σε αρώματα, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους υπηρέτες τους. Πάρτε λοιπόν μια βαθιά ανάσα και να είστε σίγουροι ότι αυτό που μυρίζετε είναι αυτό που έκρυβε τη βρώμα των μεσαιωνικών βασιλικών οικογενειών.

4. Γλώσσα

Ο αλφαβητισμός είναι ένα πράγμα, αλλά στην Αγγλία στο γύρισμα της προηγούμενης χιλιετίας, ένας κοινός πολίτης δεν επιτρεπόταν καν να μιλάει την ίδια γλώσσα με τους ηγεμόνες του.

Μετά τη νορμανδική κατάκτηση το 1066, όταν διάφορες ομάδες από τη Γαλλία εισέβαλαν και κατέλαβαν την Αγγλία, η άρχουσα αγγλική τάξη μιλούσε μια γλώσσα που ονομαζόταν νορμανδική γαλλική.

Στην πραγματικότητα, αρκετές γενιές ηγεμόνων πέρασαν προτού κάποιος από αυτούς μιλήσει τη γλώσσα του λαού του. Όλοι μας γνωρίζουμε τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, γνωστός και ως Ριχάρδος ο Πρώτος της Αγγλίας, ο οποίος εμφανίζεται σε αμέτρητες ταινίες όπως στο «King of Heaven» να μιλάει με αγγλική προφορά, αλλά αυτό δεν ίσχυε σε καμία περίπτωση. Δεν μιλούσε καν κάτι που να μοιάζει με αγγλικά.

Ούτως ή άλλως ο μέσος άνθρωπος πολύ πιθανό να μην είχε ποτέ την ευκαιρία να μιλήσει αυτοπροσώπως με τον βασιλιά, κάτι που διασφάλιζε και η νομοθεσία άλλωστε. Εξάλλου αυτός ο νόμος συνέχισε να επιβιώνει ακόμη και όταν τα Νορμανδικά Γαλλικά αποτέλεσαν μια μακρινή ανάμνηση.

Έτσι, υπό αυτή την έννοια, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε για να ζείτε σαν βασιλιάς σήμερα, είναι να μιλάτε την ίδια γλώσσα με τον εκλεγμένο ηγέτη σας.

5. Ζάχαρη

Ο τελευταίος τρόπος για να ζήσετε σαν βασιλιάς ή σαν βασίλισσα, είναι να ικανοποιήσετε τη λιγούρα σας για γλυκό.

Το ζαχαροκάλαμο είναι μια σύγχρονη εφεύρεση και όπως και το σιρόπι καλαμποκιού χρειάζεται πολλή εργοστασιακή επεξεργασία για να επιτευχθεί αυτή η γλυκύτητα. Ωστόσο η ζάχαρη στον αρχαίο κόσμο προερχόταν από τα φρούτα. Αν είχες πρόσβαση σε φρούτα και έπαιρνες το χυμό τους, τότε μπορούσες να έχεις ζάχαρη. Αλλά αυτό δεν ήταν και τόσο διαδεδομένο.

Όπως και η πορφύρα, η ζάχαρη ήταν σπάνια επειδή ήταν δύσκολο να την προμηθευτεί και να την φτιάξει κανείς. Όμως η σύγχρονη κοινωνία κατάφερε να αντιστρέψει αυτό το σενάριο.

Τότε, η κατανάλωση ζάχαρης ήταν ένδειξη κύρους. Τώρα, χιλιάδες χρόνια αργότερα, η βιομηχανική ζάχαρη είναι μία από τις φθηνότερες ουσίες που διατίθενται στην αγορά. Έτσι, ο δείκτης του status έχει αντιστραφεί.

Την επόμενη φορά που κάνετε δώρο στον εαυτό σας το αγαπημένο σας γλυκό, όπως μια λαχταριστή σοκολατίνα ή ένα αφράτο τιραμισού, απολαύστε το ως μια βασιλική απόλαυση, γιατί αυτό πραγματικά είναι.