Αν η ειρήνη εξαρτάται από τις «καλές πιθανότητες», ας ετοιμαστούμε για παράταση του πολέμου.
Αν η ειρήνη εξαρτάται από τις «καλές πιθανότητες», ας ετοιμαστούμε για παράταση του πολέμου.
Αν η ειρήνη εξαρτάται από τις «καλές πιθανότητες», ας ετοιμαστούμε για παράταση του πολέμου.
Ο Πούτιν παίζει σκάκι, ο Τραμπ νομίζει πως παίζει Monopoly, και ο Ζελένσκι μοιάζει χαμένος σε έναν αγώνα ταχύτητας που δεν κατάφερε να τρέξει καν. Η «διπλωματία» σε όλο της το μεγαλείο.
Οι επενδυτές πανηγύρισαν την επανεκλογή του Τραμπ, μέχρι που θυμήθηκαν ότι πρέπει και να κυβερνήσει. Οι δασμοί του, αντί για ανάπτυξη, τους έφεραν ένα ωραιότατο χρηματιστηριακό «χαστούκι».
Ο Τραμπ, σε ρόλο σεναριογράφου χολιγουντιανής ταινίας εκδίκησης, υπόσχεται «κόλαση» και «θανατηφόρα ισχύ». Μόνο που η πραγματικότητα δεν είναι action movie—και οι 24 νεκροί δεν είναι κομπάρσοι.
Ο Ρούμπιο ανακάλυψε ξαφνικά το «μισός για τις ΗΠΑ»—που, περίεργη σύμπτωση, συμπίπτει απόλυτα με την κριτική προς τον Τραμπ. Μάλλον τώρα η αγάπη για την Αμερική μετριέται σε βαθμούς λατρείας προς τον αρχηγό.
Ο Τραμπ, σε ρόλο εκδικητικού αυτοκράτορα, απειλεί να «λογοδοτήσουν» όσοι τόλμησαν να τον αγγίξουν. Δικαιοσύνη αλά καρτ, όπου οι ένοχοι δικάζουν τους δικαστές.
Από το «πόσο ελέγχει ο Πούτιν τον Τραμπ» περάσαμε στο «πόσο μπορεί ο Τραμπ να πιέσει τον Πούτιν». Μοιάζει με κακή φάρσα όπου αλλάζουν οι ρόλοι, αλλά το σενάριο παραμένει το ίδιο.
Η «απελευθέρωση της αμερικανικής ενέργειας» μεταφράζεται σε περισσότερο καπνό, λιγότερο μέλλον και μια αυτοκινητοβιομηχανία που γκαζώνει προς το περιβαλλοντικό χάος.
Οι αγορές «κατάλαβαν» – αργά, αλλά όχι σοφά. Λες και η οικονομία είναι reality show όπου ο Τραμπ παίζει τον ρόλο του «έξυπνου κακού» και όλοι σοκάρονται όταν ο λογαριασμός έρχεται.
Ζελένσκι σε διπλωματική περιοδεία, από τον Λευκό Οίκο στην έρημο, ψάχνοντας για συμμάχους εκεί που το πετρέλαιο ρέει και οι υποσχέσεις κοστίζουν λιγότερο από τα drones. Ειρήνη ή απλά νέες συμφωνίες όπλων;