Η μεταγραφή-ρεκόρ του Ρονάλντο στην ομάδα της Σαουδικής Αραβίας Αλ-Νασρ, είναι μόνο το τελευταίο επεισόδιο σε ένα «κίνημα» που ξεκίνησε το 1978 από τον Βραζιλιάνο Ριβελίνο, το αστέρι που «παρασύρθηκε» από τα πετροδολάρια της χώρας του Κόλπου για να τελειώσει την καριέρα του εκεί. Η άφιξη του CR7, που παρουσιάστηκε την Τρίτη (3/1) στο κατάμεστο από 25.000 οπαδούς-στάδιο «Mrsool Park» του Ριάντ, συμφωνώντας για δυόμισι χρόνια έναντι 500 εκατομμυρίων ευρώ, όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ, είναι ωστόσο η μεγαλύτερη μεταγραφή που έγινε ποτέ από σύλλογο στην περιοχή.

Στα 37 του και με πέντε «Χρυσές Μπάλες», ο Ρονάλντο , πρόσθεσε το όνομά του σε μια πλούσια λίστα «βαρέων βαρών» που έφτασαν στον Κόπλο για να κερδίσουν χρήματα από τις υπηρεσίες τους, στα τελευταία τους επαγγελματικά βήματα πριν αφήσουν οριστικά τα γήπεδα, «μιμούμενοι» έτσι τον μεγάλο πλέι μέικερ της Σελεσάο  που αποφάσισε να πάει στη Σαουδική Αραβία. Αλλά εκείνη την εποχή, ήταν η Αλ-Χιλάλ, ο μεγάλος αντίπαλος της Αλ-Νασρ στο Ριάντ, που είχε τον Βραζιλιάνο για τρεις ολόκληρες σεζόν, με 39 γκολ και συγκεκριμένα έναν τίτλο πρωταθλήματος.

Εκείνη τη χρονιά, το 1978, ο συμπατριώτης του Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα εντάχθηκε ως προπονητής στο Κουβέιτ, το οποίο στη συνέχεια προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο για μία και μοναδική φορά το 1982. Το 1998, η Αλ Νασρ είχε επίσης ξεκινήσει τον…αγώνα προσελκύοντας τον Χρίστο Στόιτσκοφ. Όμως η περιπέτεια στη Σαουδική Αραβία για το Βούλγαρο ήταν σύντομη, αφού δεν μπόρεσε να αντέξει τον τρόπο ζωής εκεί, παρόλο που ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ασίας προσθέθηκε στη λίστα της «Χρυσής Μπάλας» του 1994. Ο Στόιτσκοφ πάντως, από την άλλη πλευρά, ξεκίνησε τη μόδα των «αστραπιαίων περασμάτων», και σύντομα ακολούθησε ο Μπεμπέτο – ένα γκολ σε πέντε αγώνες μέχρι την αποχώρησή του το 2002 – ή ο Ντένιλσον, ο βραχύβιος πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο που έπαιξε δύο μήνες στη Σαουδική Αραβία το 2007.

Αυτή η τάση εξαπλώθηκε γρήγορα και σε άλλες χώρες της περιοχής, ξεκινώντας από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Μεταξύ 2001 και 2003, ο Λιβεριανός Τζορτζ Ουεά, που παραμένει μέχρι σήμερα ο μοναδικός Αφρικανός που έχει κατακτήσει τη «Χρυσή Μπάλα», φόρεσε τα χρώματα του Αλ Τζαζίρα στο Άμπου Ντάμπι. Παγκόσμιος πρωταθλητής το 2006, ο Ιταλός  Φάμπιο Καναβάρο πήγε στην «εξορία» στο Ντουμπάι και την Αλ Αχλί το 2011, ενώ ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε ο επιθετικός Λούκα Τόνι που εγκαταστάθηκε για λίγο στη χώρα ένα χρόνο αργότερα, στη Αλ Νασρ. Μεταξύ 2003 και 2004, το Κατάρ «στρατολόγησε» τουλάχιστον τριάντα έμπειρους διεθνείς από τις κυρίαρχες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Γάλλων Φρανκ Λεμπέφ και  Μαρσέλ Ντεσαγί, των Ισπανών Πεπ Γκουαρντιόλα και Φερνάντο Ιέρο ή του Αργεντινού Γκαμπριέλ Μπατιστούτα.

Το 2002-2003, ο Ρομάριο δεσμεύτηκε για 100 ημέρες με την ομάδα του Κατάρ της Αλ-Σαντ έναντι μιας επιταγής που εκτιμάται στο 1,5 εκατομμύριο δολάρια. Κάτι πολλή ακριβό, σε σύγκριση με τα τρία μικρά ματς και τα μηδενικά του γκολ. Η Αλ-Σαντ εμπνεύστηκε περισσότερο το 2015 όταν έφερε τον Τσάβι. Ο σταρ της Μπαρτσελόνα έμεινε για τέσσερις σεζόν στις οποίες κέρδισε αντίστοιχα εθνικά πρωταθλήματα. Τέλος, ο Ζουνίνιο έπαιξε από το 2009 έως το 2011 στο Κατάρ, στην Αλ Γκαράφα. Όπως και ο Τσάβι, η ιδιοφυΐα των φάουλ δεν απογοήτευσε.