Με την Διοικητική Έρευνα για τις ενέργειες της Αστυνομίας σχετικά με τα πρόσφατα αιματηρά επεισόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια, που προκάλεσαν οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ μαζί με Έλληνες οπαδούς συνεργούς τους, να συνεχίζεται μαζί με την έρευνα για την διαλεύκανση όλων των πτυχών της υπόθεσης, κανείς δεν έπεσε, φυσικά, από τα σύννεφα ως προς τις συνθήκες του συμβάντος – ενός συμβάντος που αποδεικνύει περίτρανα τις στενές, στενότατες σχέσεις μεταξύ ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού και πολιτικής ακροδεξιάς.
Υπενθυμίζεται ότι οι ακροδεξιοί χούλιγκαν της Ντιναμό, παρά το γεγονός ότι είχε απαγορευτεί η μετακίνηση οπαδών της ομάδας από την Κροατία και η παρουσία τους στον προ ημερών αγώνα με την ΑΕΚ στο ΟΠΑΠ ΑΡΕΝΑ, κατάφεραν να φτάσουν οδικώς στην Αθήνα, συναντήθηκαν με οπαδούς του ΠΑΟ στο σταθμό Ειρήνη του ΗΣΑΠ, όπου άφησαν τα αυτοκίνητα, μετέβησαν με το τρένο στον σταθμό του ηλεκτρικού στα Πευκάκια και από εκεί με τα πόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου επιτέθηκαν με μανία εναντίον οπαδών της ΑΕΚ, στη συμβολή των οδών Κιουτάχειας και Πατριάρχου Κωνσταντίνου, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό ενός 29χρονου φιλάθλου της ΑΕΚ.
Ο ακροδεξιός χουλιγκανισμός έχει ήδη μπει, για τα καλά, στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, εδώ και αρκετά χρόνια – ειδικά στη Γερμανία και την Βρετανία.
Σε προ ετών εκτενές ρεπορταζιακό δημοσίευμά του, το γερμανικό Spiegel κάνει λόγο για μια «ανίερη», όπως τη χαρακτηρίζει, «συμμαχία νεοναζιστών με γερμανούς χούλιγκαν με στόχο την διάλυση των πιο αριστερών συνδέσμων φίλαθλων μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας».
Αφορμή για το άρθρο ήταν τα βίαια επεισόδια που σημειώθηκαν το 2014 στην Κολωνία, στο περιθώριο διαδήλωσης χιλιάδων ακροδεξιών χούλιγκαν εναντίον των Σαλαφιστών.
Όπως σημειώνει το Spiegel, η συγκεκριμένη εκείνη διαδήλωση στην Κολωνία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με 5.000 νεοναζί να κάνουν το κέντρο της πόλης γυαλιά καρφιά, μετά από πρόσκληση για μαζική διαδήλωση που είχε καλέσει η λεγόμενη Ho.Ge.Sa. ή «Hooligans Gegen Salafisten», που σημαίνει «Χούλιγκαν εναντίον Σαλαφιστών».
Σχεδόν 50 αστυνομικοί τραυματίστηκαν μετά από επίθεση που δέχθηκαν από τους χούλιγκαν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κολωνίας, ενώ 17 άτομα συνελήφθησαν, με την αστυνομία να κάνει χρήση δακρυγόνων, γκλομπ και αντλιών νερού.
«Εγείρονται ερωτήματα ως προς το πώς αφήσαμε να συμβεί αυτό το γεγονός. Ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε να συμβεί, αν και υπήρχαν κάποια σημάδια, στο πρόσφατο παρελθόν, που ίσως και να μας προετοίμαζαν γι’ αυτήν την εξέλιξη», σημείωνε εμφατικά τότε το γερμανικό περιοδικό.
Πράγματι, οι πιο προσεκτικοί είχαν ήδη παρατηρήσει τα σημάδια μιας ανίερης ένωσης: ενώ παραδοσιακά οι χούλιγκαν των διαφόρων ομάδων πολεμούν ο ένας τον άλλο, πριν μια δεκαετία στη Γερμανία πολλοί ακροδεξιοί «χουλιγκάνοι» ενώθηκαν για να πολεμήσουν έναν κοινό εχθρό: τους αριστερούς «ούλτρας» της καθεμίας ομάδας ξεχωριστά που είναι κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Στα πλαίσια αυτής της συμμαχίας λοιπόν, το 2012, μετά από πρόσκληση μερίδας οπαδών της Ντόρτμουντ απ’ το νεοναζιστικό σύνδεσμο Borussenfront, ιδρύθηκαν σε μια φάρμα της πόλης Λάιχλινγκεν στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας οι Gnu Honnters, οι «Νέοι Κυνηγοί»: η σύμπραξη συνδέσμων οπαδών 17 διαφορετικών γερμανικών ομάδων που έχουν ως κοινό στόχο την απομάκρυνση των αριστερών αντιφασίστων απ’ όλα τα γερμανικά γήπεδα.
Τα μέλη τους χρησιμοποιούν για σλόγκαν την φράση «Σύντροφοι στο πνεύμα: Πολλά χρώματα, μια οντότητα». Και τα χρώματα στα οποία αναφέρονται δεν είναι αυτά του ανθρώπινου δέρματος, αλλά της κάθε ομάδας.
Οι Νέοι Κυνηγοί συνέχισαν, απρόσκοπτα, να λυμαίνονται τα… τσιφλίκια τους, δηλαδή τα ποδοσφαιρικά γήπεδα: μάλιστα, σε ένα περιστατικό που στις αρχές του 2013 έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, στο παιχνίδι της Ντόρτμουντ με την Σαχτάρ Ντονέτσκ για το Τσάμπιονς Λιγκ, τρεις νεοναζί ξυλοκόπησαν στις τουαλέτες του γηπέδου τον Τίλο Ντάνιελσμαγερ, έναν εκ των ηγετών του αντιφασιστικού συνδέσμου Dortmund Fan Project. «Η Ντόρτμουντ θα παραμείνει ακροδεξιά», του είπαν, λίγο πριν τον ξυλοφορτώσουν, στέλνοντας τον στο νοσοκομείο.
Οι υπεύθυνοι της γερμανικής ομάδας, θορυβημένοι, προσπάθησαν να υψώσουν το ανάστημα τους, κάνοντας στα επόμενα χρόνια μια ευρεία αντιφασιστική και αντιρατσιστική εκστρατεία σε όλους τους εντός έδρας αγώνες της ομάδας, αλλά φευ: η κατάσταση δεν μπορούσε πλέον να περιοριστεί, κι αντ’ αυτού μοιάζει να γιγαντώνεται.
Λίγο μετά, στο Ααχεν, οι «ούλτρας» της ομάδας Αλεμάνια εκδιώχθηκαν τελείως από τα γήπεδα λόγω των συνεχόμενων επιθέσεων που δέχτηκαν από νεοναζί, ενώ την ίδια τύχη είχαν και οι «ούλτρας» της ομάδας Αϊντραχτ Μπραουνσβάιγκ.
Το γεγονός παραμένει ένα κι αδιαπραγμάτευτο: πέραν από την αδυναμία καταστολής αυτών των φαινομένων από τη γερμανική κυβέρνηση, αποδεικνύεται πως ακόμη και οι ίδιες οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι εξαιρετικά αδύναμες απέναντι στην ακροδεξιά βία. Εκτός κι αν αυτή η κοινωνικοπολιτική κλιμάκωση τις βολεύει, για λόγους που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.
Η ανωτέρω συγκέντρωση στην Κολωνία επρόκειτο για μια «συνάντηση γνωριμίας» με στόχο την «ανταλλαγή απόψεων», όπως ανέφερε τότε η σχετική ανάρτηση στο διαδίκτυο. «Εμείς είμαστε η Γερμανία», φώναξε ένας εκ των ομιλητών στο μικρόφωνο, για να προσθέσει, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, «δεν είμαστε ακροδεξιοί». Φυσικά και θα το έλεγε αυτό, ήμαρτον, μην κατηγορηθεί και ως ρατσιστής ο άνθρωπος.
«Νεοναζιστές χουλιγκάνοι υπήρχαν πάντα», ισχυρίζεται το ρεπορτάζ. «Με την διαφορά ότι εδώ και λίγο καιρό εντούτοις έχουν αρχίσει να οργανώνουν κοινή στρατηγική ξεπερνώντας τα –μέχρι πρότινος αξεπέραστα – σύνορα των ομάδων τους».
Όπως απέδειξαν, φυσικά, και τα πρόσφατα γεγονότα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Σύμφωνα με την υπηρεσία της γερμανικής αστυνομίας που ασχολείται με την ποδοσφαιρική βία, στους συλλόγους των φιλάθλων των ομάδων της Μπουντεσλίγκα υπάρχει «αξιοσημείωτη αύξηση της ακροδεξιάς συμπεριφοράς», εντοπίζοντας σε 16 διαφορετικές ομάδες μια «ανίερη σύμπραξη» χουλιγκανικών και ακροδεξιών στοιχείων.
Μια προ ετών έτερη μελέτη των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζει ότι υπάρχει «μια επικάλυψη της τάξης του 15% ανάμεσα σε χούλιγκαν και ακροδεξιούς», αν και σύμφωνα με την γερμανική αστυνομία, το πραγματικό ποσοστό είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το 15%.
Ο ποδοσφαιρικός χάρτης των «πολιτικών» ομάδων
Η κόντρα μεταξύ ΑΠΟΕΛ και Ομόνοιας στη Κύπρο
Το γνωστό πολιτικό δίπολο «Δεξιοί εναντίον αριστερών». Όλα ξεκίνησαν πριν από 75 χρόνια, όταν με αφορμή τους τότε πανελλήνιους αγώνες στίβου και μια ανακοίνωση του (δεξιού) ΑΠΟΕΛ «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία» [σ.σ: κάνει λόγο για τον εμφύλιο, κατηγορώντας ευθέως την Αριστερά της εποχής εκείνης], κάποιοι παράγοντες και αθλητές του ΑΠΟΕΛ με ξεκάθαρα αριστερές πεποιθήσεις, αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τον ΑΠΟΕΛ και να ιδρύσουν στις 4 Ιουνίου του 1948 την Ομόνοια. Εκτοτε, οι αγώνες των δύο ομάδων διαθέτουν μια χαρακτηριστική ένταση που μεταφέρεται από τον αγωνιστικό χώρο μέχρι τις κερκίδες των οπαδών τους.
Η «αδελφοποίηση» του Αστέρα Εξαρχείων με την Προοδευτική Τούμπας
Ο Πανεξαρχειακός ιδρύθηκε το 1928 και με την μετέπειτα ονομασία του σε Αστέρα Εξαρχείων δημιουργήθηκε μια από τις πιο cult ομάδες του εγχώριου ποδοσφαίρου που κάθε φορά που βάζει γκολ ακούγονται συνθήματα εναντίον των μπάτσων ή υπέρ των φυλακισμένων αντιεξουσιαστών συντρόφων (τους). Οι οπαδοί του ισχυρίζονται ότι ασπάζονται την αναρχία, προτιμούν όμως να τούς αποκαλούν απλά «αντιεξουσιαστές». Και φυσικά, διαθέτουν τα θεσσαλονικιώτικα «αδέλφια» τους…
Η Προοδευτική Τούμπας είναι η δεύτερη πιο παλιά ομάδα της περιοχής μετά τον ΠΑΟΚ. Το 2008, αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά, αναγεννήθηκε από τις αντιεξουσιαστικές και αναρχικές στάχτες της, με μια διαφορά, ωστόσο: οι οπαδοί της «Έκρηξης-Προοδευτικής Τούμπας», όπως είναι το πλήρες όνομά της, ούτε βρίζουν και λένε χυδαία συνθήματα στο γήπεδο, ούτε έχουν δημιουργήσει ποτέ επεισόδια, παραμένοντας αθεράπευτα αγνοί ποδοσφαιρόφιλοι, ενώ τυχόν συναντήσεις τους με τον Αστέρα Εξαρχείων, αποτελούν γιορτή για πάσης φύσεως αριστερούς και θιασώτες της antifa.
Η ακραία πάλη ανάμεσα σε Λάτσιο και Λιβόρνο
Το πρόβλημα της Λάτσιο ξεκινάει από τα ίδια της τα αρχικά: S.S. Lazio (Societa Sportiva Lazio, Αθλητική Ένωση Λάτσιο δηλαδή) αλλά αυτό το «S.S.» από τους φανατικούς αντισημίτες, ρατσιστές, ακροδεξιούς και φασίστες οπαδούς της προφέρεται SS, όπως στα ναζιστικά τμήματα εφόδου. Σε ένα παιχνίδι με τη μεγάλη αντίπαλό της Ρόμα οι ακροδεξιοί οπαδοί της στην διαβόητη Curva Nord σήκωσαν ένα πανό που έγραφε: «Το Άουσβιτς είναι η πόλη σας και οι φούρνοι τα σπίτια σας».
Στο ακριβώς αντίθετο άκρο βρίσκεται η Λιβόρνο, το παρατσούκλι της οποίας είναι «Οι Κόκκινοι», καθώς σηµαίες της Αριστεράς ανεμίζουν από οπαδούς της καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων της σε μια πόλη-σύμβολο της Αριστεράς, καθώς στο Λιβόρνο είχε ιδρυθεί και το Ιταλικό Κοµµουνιστικό Κόµµα το 1921 από τον Αντόνιο Γκράμσι.
Μετά έχουμε την Μπεϊτάρ, η οποία αυτοαποκαλείται από μερίδα οπαδών της ως «η πιο ρατσιστική ομάδα στο κόσμο» καθώς σε αυτή δεν έχει αγωνιστεί ποτέ Άραβας παίκτης στα 85 χρόνια της ιστορίας της.
Η Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ έχει έξι πρωταθλήματα και επτά Κύπελλα στο Ισραήλ, ωστόσο είναι εξαιρετικά λαοφιλής ως ομάδα ΚΑΙ λόγω της βαθιάς ρατσιστικής εξέδρας της, με τους οργανωμένους και εξαιρετικά ακροδεξιούς οπάδους της, μάλιστα, τους επονομαζόμενους και «La Familia» [Η Οικογένεια], να… λύνουν και να δένουν εντός και εκτός του συλλόγου.
Λόγου χάρη, το 2005, ο Νιγηριανός ποδοσφαιριστής Ντάλα Ιμπραχίμ αναγκάστηκε να φύγει άμεσα από την ομάδα με την οποία είχε συμφωνήσει, επειδή ήταν Μουσουλμάνος.
Το 2009 ο Αβιράμ Μπρουχιάν, τότε αρχηγός της ομάδας και ανιψιός του θρύλου του συλλόγου Ούρι Μαλμίλιαν, δήλωσε πως «θα ήμουν χαρούμενος αν έπαιζα με έναν Άραβα ποδοσφαιριστή στο πλευρό μου εδώ στη Μπεϊτάρ».
Ο Μπρουχιάν έκανε την δήλωση αυτή στις 9 το πρωί. Στις 12 το μεσημέρι, μέσα σε τρεις μόλις ώρες, τον κάλεσε (κατόπιν απειλών κατά της ζωής και της ικογένειάς του) η ανώτατη ηγεσία της La Familia και την επόμενη ημέρα ο παίκτης αναγκάστηκε, υπό τον φόβο αντιποίνων, να βγάλει την εξής ανακοίνωση:
«Λυπάμαι για τον πόνο που προκάλεσα στους οπαδούς και καταλαβαίνω ότι τους πλήγωσα. Είναι σημαντικό για μένα να γνωρίζουν ότι είμαι μαζί τους σε κάθε περίσταση. Δεν είμαι εγώ αυτός που παίρνει τέτοιες αποφάσεις, αλλά αν οι οπαδοί της ομάδας δεν θέλουν Άραβα παίκτη, τότε δεν θα υπάρξει Άραβας παίκτης στην Μπεϊτάρ».
Τέσσερα χρόνια μετά, 2013 η διοίκηση της ομάδας υπέγραψε δύο Τσετσένους ποδοσφαιριστές. Καλά ως εδώ, μόνο που αμφότεροι οι παίοκτες οι οποίοι ήταν μουσουλμάνοι. Οι οπαδοί ξεσηκώθηκαν και έκαψαν τα γραφεία του συλλόγου. Οι δυο παίκτες συνέχισαν να παίζουν κανονικά, όταν όμως ο ένας εξ αυτών σκόραρε σε ένα εντός έδρας ματς, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: οι οργανωμένοι οπαδοί της La Familia αποχώρησαν από το γήπεδο. Λίγες ημέρες μετά, οι δύο Τσετσένοι αθλητές αποδεσμεύτηκαν από τον ισραηλινό σύλλογο.
Η περίπτωση της Ζανκτ Πάουλι
Η Μπαρτσελόνα αυτοχαρακτηρίζεται ως «mes que un club», δηλαδή «κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα», όμως ο ανωτέρω χαρακτηρισμός ταιριάζει περισσότερο γάντι στη Ζανκτ Πάουλι του Αμβούργου, μια από τις λαοφιλέστερες ομάδες όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά όλου του ποδοσφαιρικού πλανήτη.
Υπολογίζεται ότι η αριστερή ομάδα διαθέτει ανά την υφήλιο πάνω από 12 εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς, με περισσότερα από 100 αναγνωρισμένα fan club φίλων της Ζανκτ Πάουλι σε όλον τον κόσµο – ανάμεσά τους και στην Ελλάδα, με ένα εξαιρετικά δραστήριο κλαμπ φιλάθλων.
Μιλάμε, άλλωστε για μια ομάδα-κόσμημα σε όλα τα επίπεδα, καθώς κάνει φιλανθρωπικούς αγώνες για την οικονομική ενίσχυση διάφορων σκοπών, δεν έχει δημιουργήσει σχεδόν ποτέ επεισόδια και οι αγώνες της διεξάγονται υπό ιδανικές συνθήκες για μεγάλους και παιδιά.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι την δεκαετία του ‘80 ο τότε τερματοφύλακας της ομάδας, ο Φόλκερ Ίπιγκ, για έξι µήνες είχε παρατήσει το ποδόσφαιρο προκειμένου να προσφέρει εθελοντική εργασία στη σπαρασσόμενη από τον εµφύλιο πόλεµο Νικαράγουα, ενώ επίσης δεν είναι τυχαίο ότι για πολλά χρόνια η επίσημη καλοκαιρινή προετοιμασία της Ζανκτ Πάουλι δεν ελάμβανε χώρα στην Γερμανία ή την Αυστρία, αλλά… στην φίλα προσκείμενη σε πολιτικό επίπεδο Κούβα.
Με την Διοικητική Έρευνα για τις ενέργειες της Αστυνομίας σχετικά με τα πρόσφατα αιματηρά επεισόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια, που προκάλεσαν οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ μαζί με Έλληνες οπαδούς συνεργούς τους, να συνεχίζεται μαζί με την έρευνα για την διαλεύκανση όλων των πτυχών της υπόθεσης, κανείς δεν έπεσε, φυσικά, από τα σύννεφα ως προς τις συνθήκες του συμβάντος – ενός συμβάντος που αποδεικνύει περίτρανα τις στενές, στενότατες σχέσεις μεταξύ ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού και πολιτικής ακροδεξιάς.
Υπενθυμίζεται ότι οι ακροδεξιοί χούλιγκαν της Ντιναμό, παρά το γεγονός ότι είχε απαγορευτεί η μετακίνηση οπαδών της ομάδας από την Κροατία και η παρουσία τους στον προ ημερών αγώνα με την ΑΕΚ στο ΟΠΑΠ ΑΡΕΝΑ, κατάφεραν να φτάσουν οδικώς στην Αθήνα, συναντήθηκαν με οπαδούς του ΠΑΟ στο σταθμό Ειρήνη του ΗΣΑΠ, όπου άφησαν τα αυτοκίνητα, μετέβησαν με το τρένο στον σταθμό του ηλεκτρικού στα Πευκάκια και από εκεί με τα πόδια στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου επιτέθηκαν με μανία εναντίον οπαδών της ΑΕΚ, στη συμβολή των οδών Κιουτάχειας και Πατριάρχου Κωνσταντίνου, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό ενός 29χρονου φιλάθλου της ΑΕΚ.
Ο ακροδεξιός χουλιγκανισμός έχει ήδη μπει, για τα καλά, στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, εδώ και αρκετά χρόνια – ειδικά στη Γερμανία και την Βρετανία.
Σε προ ετών εκτενές ρεπορταζιακό δημοσίευμά του, το γερμανικό Spiegel κάνει λόγο για μια «ανίερη», όπως τη χαρακτηρίζει, «συμμαχία νεοναζιστών με γερμανούς χούλιγκαν με στόχο την διάλυση των πιο αριστερών συνδέσμων φίλαθλων μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας».
Αφορμή για το άρθρο ήταν τα βίαια επεισόδια που σημειώθηκαν το 2014 στην Κολωνία, στο περιθώριο διαδήλωσης χιλιάδων ακροδεξιών χούλιγκαν εναντίον των Σαλαφιστών.
Όπως σημειώνει το Spiegel, η συγκεκριμένη εκείνη διαδήλωση στην Κολωνία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με 5.000 νεοναζί να κάνουν το κέντρο της πόλης γυαλιά καρφιά, μετά από πρόσκληση για μαζική διαδήλωση που είχε καλέσει η λεγόμενη Ho.Ge.Sa. ή «Hooligans Gegen Salafisten», που σημαίνει «Χούλιγκαν εναντίον Σαλαφιστών».
Σχεδόν 50 αστυνομικοί τραυματίστηκαν μετά από επίθεση που δέχθηκαν από τους χούλιγκαν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Κολωνίας, ενώ 17 άτομα συνελήφθησαν, με την αστυνομία να κάνει χρήση δακρυγόνων, γκλομπ και αντλιών νερού.
«Εγείρονται ερωτήματα ως προς το πώς αφήσαμε να συμβεί αυτό το γεγονός. Ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε να συμβεί, αν και υπήρχαν κάποια σημάδια, στο πρόσφατο παρελθόν, που ίσως και να μας προετοίμαζαν γι’ αυτήν την εξέλιξη», σημείωνε εμφατικά τότε το γερμανικό περιοδικό.
Πράγματι, οι πιο προσεκτικοί είχαν ήδη παρατηρήσει τα σημάδια μιας ανίερης ένωσης: ενώ παραδοσιακά οι χούλιγκαν των διαφόρων ομάδων πολεμούν ο ένας τον άλλο, πριν μια δεκαετία στη Γερμανία πολλοί ακροδεξιοί «χουλιγκάνοι» ενώθηκαν για να πολεμήσουν έναν κοινό εχθρό: τους αριστερούς «ούλτρας» της καθεμίας ομάδας ξεχωριστά που είναι κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Στα πλαίσια αυτής της συμμαχίας λοιπόν, το 2012, μετά από πρόσκληση μερίδας οπαδών της Ντόρτμουντ απ’ το νεοναζιστικό σύνδεσμο Borussenfront, ιδρύθηκαν σε μια φάρμα της πόλης Λάιχλινγκεν στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας οι Gnu Honnters, οι «Νέοι Κυνηγοί»: η σύμπραξη συνδέσμων οπαδών 17 διαφορετικών γερμανικών ομάδων που έχουν ως κοινό στόχο την απομάκρυνση των αριστερών αντιφασίστων απ’ όλα τα γερμανικά γήπεδα.
Τα μέλη τους χρησιμοποιούν για σλόγκαν την φράση «Σύντροφοι στο πνεύμα: Πολλά χρώματα, μια οντότητα». Και τα χρώματα στα οποία αναφέρονται δεν είναι αυτά του ανθρώπινου δέρματος, αλλά της κάθε ομάδας.
Οι Νέοι Κυνηγοί συνέχισαν, απρόσκοπτα, να λυμαίνονται τα… τσιφλίκια τους, δηλαδή τα ποδοσφαιρικά γήπεδα: μάλιστα, σε ένα περιστατικό που στις αρχές του 2013 έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, στο παιχνίδι της Ντόρτμουντ με την Σαχτάρ Ντονέτσκ για το Τσάμπιονς Λιγκ, τρεις νεοναζί ξυλοκόπησαν στις τουαλέτες του γηπέδου τον Τίλο Ντάνιελσμαγερ, έναν εκ των ηγετών του αντιφασιστικού συνδέσμου Dortmund Fan Project. «Η Ντόρτμουντ θα παραμείνει ακροδεξιά», του είπαν, λίγο πριν τον ξυλοφορτώσουν, στέλνοντας τον στο νοσοκομείο.
Οι υπεύθυνοι της γερμανικής ομάδας, θορυβημένοι, προσπάθησαν να υψώσουν το ανάστημα τους, κάνοντας στα επόμενα χρόνια μια ευρεία αντιφασιστική και αντιρατσιστική εκστρατεία σε όλους τους εντός έδρας αγώνες της ομάδας, αλλά φευ: η κατάσταση δεν μπορούσε πλέον να περιοριστεί, κι αντ’ αυτού μοιάζει να γιγαντώνεται.
Λίγο μετά, στο Ααχεν, οι «ούλτρας» της ομάδας Αλεμάνια εκδιώχθηκαν τελείως από τα γήπεδα λόγω των συνεχόμενων επιθέσεων που δέχτηκαν από νεοναζί, ενώ την ίδια τύχη είχαν και οι «ούλτρας» της ομάδας Αϊντραχτ Μπραουνσβάιγκ.
Το γεγονός παραμένει ένα κι αδιαπραγμάτευτο: πέραν από την αδυναμία καταστολής αυτών των φαινομένων από τη γερμανική κυβέρνηση, αποδεικνύεται πως ακόμη και οι ίδιες οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι εξαιρετικά αδύναμες απέναντι στην ακροδεξιά βία. Εκτός κι αν αυτή η κοινωνικοπολιτική κλιμάκωση τις βολεύει, για λόγους που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.
Η ανωτέρω συγκέντρωση στην Κολωνία επρόκειτο για μια «συνάντηση γνωριμίας» με στόχο την «ανταλλαγή απόψεων», όπως ανέφερε τότε η σχετική ανάρτηση στο διαδίκτυο. «Εμείς είμαστε η Γερμανία», φώναξε ένας εκ των ομιλητών στο μικρόφωνο, για να προσθέσει, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, «δεν είμαστε ακροδεξιοί». Φυσικά και θα το έλεγε αυτό, ήμαρτον, μην κατηγορηθεί και ως ρατσιστής ο άνθρωπος.
«Νεοναζιστές χουλιγκάνοι υπήρχαν πάντα», ισχυρίζεται το ρεπορτάζ. «Με την διαφορά ότι εδώ και λίγο καιρό εντούτοις έχουν αρχίσει να οργανώνουν κοινή στρατηγική ξεπερνώντας τα –μέχρι πρότινος αξεπέραστα – σύνορα των ομάδων τους».
Όπως απέδειξαν, φυσικά, και τα πρόσφατα γεγονότα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Σύμφωνα με την υπηρεσία της γερμανικής αστυνομίας που ασχολείται με την ποδοσφαιρική βία, στους συλλόγους των φιλάθλων των ομάδων της Μπουντεσλίγκα υπάρχει «αξιοσημείωτη αύξηση της ακροδεξιάς συμπεριφοράς», εντοπίζοντας σε 16 διαφορετικές ομάδες μια «ανίερη σύμπραξη» χουλιγκανικών και ακροδεξιών στοιχείων.
Μια προ ετών έτερη μελέτη των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζει ότι υπάρχει «μια επικάλυψη της τάξης του 15% ανάμεσα σε χούλιγκαν και ακροδεξιούς», αν και σύμφωνα με την γερμανική αστυνομία, το πραγματικό ποσοστό είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το 15%.
Ο ποδοσφαιρικός χάρτης των «πολιτικών» ομάδων
Η κόντρα μεταξύ ΑΠΟΕΛ και Ομόνοιας στη Κύπρο
Το γνωστό πολιτικό δίπολο «Δεξιοί εναντίον αριστερών». Όλα ξεκίνησαν πριν από 75 χρόνια, όταν με αφορμή τους τότε πανελλήνιους αγώνες στίβου και μια ανακοίνωση του (δεξιού) ΑΠΟΕΛ «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία» [σ.σ: κάνει λόγο για τον εμφύλιο, κατηγορώντας ευθέως την Αριστερά της εποχής εκείνης], κάποιοι παράγοντες και αθλητές του ΑΠΟΕΛ με ξεκάθαρα αριστερές πεποιθήσεις, αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τον ΑΠΟΕΛ και να ιδρύσουν στις 4 Ιουνίου του 1948 την Ομόνοια. Εκτοτε, οι αγώνες των δύο ομάδων διαθέτουν μια χαρακτηριστική ένταση που μεταφέρεται από τον αγωνιστικό χώρο μέχρι τις κερκίδες των οπαδών τους.
Η «αδελφοποίηση» του Αστέρα Εξαρχείων με την Προοδευτική Τούμπας
Ο Πανεξαρχειακός ιδρύθηκε το 1928 και με την μετέπειτα ονομασία του σε Αστέρα Εξαρχείων δημιουργήθηκε μια από τις πιο cult ομάδες του εγχώριου ποδοσφαίρου που κάθε φορά που βάζει γκολ ακούγονται συνθήματα εναντίον των μπάτσων ή υπέρ των φυλακισμένων αντιεξουσιαστών συντρόφων (τους). Οι οπαδοί του ισχυρίζονται ότι ασπάζονται την αναρχία, προτιμούν όμως να τούς αποκαλούν απλά «αντιεξουσιαστές». Και φυσικά, διαθέτουν τα θεσσαλονικιώτικα «αδέλφια» τους…
Η Προοδευτική Τούμπας είναι η δεύτερη πιο παλιά ομάδα της περιοχής μετά τον ΠΑΟΚ. Το 2008, αμέσως μετά τα Δεκεμβριανά, αναγεννήθηκε από τις αντιεξουσιαστικές και αναρχικές στάχτες της, με μια διαφορά, ωστόσο: οι οπαδοί της «Έκρηξης-Προοδευτικής Τούμπας», όπως είναι το πλήρες όνομά της, ούτε βρίζουν και λένε χυδαία συνθήματα στο γήπεδο, ούτε έχουν δημιουργήσει ποτέ επεισόδια, παραμένοντας αθεράπευτα αγνοί ποδοσφαιρόφιλοι, ενώ τυχόν συναντήσεις τους με τον Αστέρα Εξαρχείων, αποτελούν γιορτή για πάσης φύσεως αριστερούς και θιασώτες της antifa.
Η ακραία πάλη ανάμεσα σε Λάτσιο και Λιβόρνο
Το πρόβλημα της Λάτσιο ξεκινάει από τα ίδια της τα αρχικά: S.S. Lazio (Societa Sportiva Lazio, Αθλητική Ένωση Λάτσιο δηλαδή) αλλά αυτό το «S.S.» από τους φανατικούς αντισημίτες, ρατσιστές, ακροδεξιούς και φασίστες οπαδούς της προφέρεται SS, όπως στα ναζιστικά τμήματα εφόδου. Σε ένα παιχνίδι με τη μεγάλη αντίπαλό της Ρόμα οι ακροδεξιοί οπαδοί της στην διαβόητη Curva Nord σήκωσαν ένα πανό που έγραφε: «Το Άουσβιτς είναι η πόλη σας και οι φούρνοι τα σπίτια σας».
Στο ακριβώς αντίθετο άκρο βρίσκεται η Λιβόρνο, το παρατσούκλι της οποίας είναι «Οι Κόκκινοι», καθώς σηµαίες της Αριστεράς ανεμίζουν από οπαδούς της καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων της σε μια πόλη-σύμβολο της Αριστεράς, καθώς στο Λιβόρνο είχε ιδρυθεί και το Ιταλικό Κοµµουνιστικό Κόµµα το 1921 από τον Αντόνιο Γκράμσι.
Μετά έχουμε την Μπεϊτάρ, η οποία αυτοαποκαλείται από μερίδα οπαδών της ως «η πιο ρατσιστική ομάδα στο κόσμο» καθώς σε αυτή δεν έχει αγωνιστεί ποτέ Άραβας παίκτης στα 85 χρόνια της ιστορίας της.
Η Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ έχει έξι πρωταθλήματα και επτά Κύπελλα στο Ισραήλ, ωστόσο είναι εξαιρετικά λαοφιλής ως ομάδα ΚΑΙ λόγω της βαθιάς ρατσιστικής εξέδρας της, με τους οργανωμένους και εξαιρετικά ακροδεξιούς οπάδους της, μάλιστα, τους επονομαζόμενους και «La Familia» [Η Οικογένεια], να… λύνουν και να δένουν εντός και εκτός του συλλόγου.
Λόγου χάρη, το 2005, ο Νιγηριανός ποδοσφαιριστής Ντάλα Ιμπραχίμ αναγκάστηκε να φύγει άμεσα από την ομάδα με την οποία είχε συμφωνήσει, επειδή ήταν Μουσουλμάνος.
Το 2009 ο Αβιράμ Μπρουχιάν, τότε αρχηγός της ομάδας και ανιψιός του θρύλου του συλλόγου Ούρι Μαλμίλιαν, δήλωσε πως «θα ήμουν χαρούμενος αν έπαιζα με έναν Άραβα ποδοσφαιριστή στο πλευρό μου εδώ στη Μπεϊτάρ».
Ο Μπρουχιάν έκανε την δήλωση αυτή στις 9 το πρωί. Στις 12 το μεσημέρι, μέσα σε τρεις μόλις ώρες, τον κάλεσε (κατόπιν απειλών κατά της ζωής και της ικογένειάς του) η ανώτατη ηγεσία της La Familia και την επόμενη ημέρα ο παίκτης αναγκάστηκε, υπό τον φόβο αντιποίνων, να βγάλει την εξής ανακοίνωση:
«Λυπάμαι για τον πόνο που προκάλεσα στους οπαδούς και καταλαβαίνω ότι τους πλήγωσα. Είναι σημαντικό για μένα να γνωρίζουν ότι είμαι μαζί τους σε κάθε περίσταση. Δεν είμαι εγώ αυτός που παίρνει τέτοιες αποφάσεις, αλλά αν οι οπαδοί της ομάδας δεν θέλουν Άραβα παίκτη, τότε δεν θα υπάρξει Άραβας παίκτης στην Μπεϊτάρ».
Τέσσερα χρόνια μετά, 2013 η διοίκηση της ομάδας υπέγραψε δύο Τσετσένους ποδοσφαιριστές. Καλά ως εδώ, μόνο που αμφότεροι οι παίοκτες οι οποίοι ήταν μουσουλμάνοι. Οι οπαδοί ξεσηκώθηκαν και έκαψαν τα γραφεία του συλλόγου. Οι δυο παίκτες συνέχισαν να παίζουν κανονικά, όταν όμως ο ένας εξ αυτών σκόραρε σε ένα εντός έδρας ματς, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: οι οργανωμένοι οπαδοί της La Familia αποχώρησαν από το γήπεδο. Λίγες ημέρες μετά, οι δύο Τσετσένοι αθλητές αποδεσμεύτηκαν από τον ισραηλινό σύλλογο.
Η περίπτωση της Ζανκτ Πάουλι
Η Μπαρτσελόνα αυτοχαρακτηρίζεται ως «mes que un club», δηλαδή «κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα», όμως ο ανωτέρω χαρακτηρισμός ταιριάζει περισσότερο γάντι στη Ζανκτ Πάουλι του Αμβούργου, μια από τις λαοφιλέστερες ομάδες όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά όλου του ποδοσφαιρικού πλανήτη.
Υπολογίζεται ότι η αριστερή ομάδα διαθέτει ανά την υφήλιο πάνω από 12 εκατομμύρια φανατικούς οπαδούς, με περισσότερα από 100 αναγνωρισμένα fan club φίλων της Ζανκτ Πάουλι σε όλον τον κόσµο – ανάμεσά τους και στην Ελλάδα, με ένα εξαιρετικά δραστήριο κλαμπ φιλάθλων.
Μιλάμε, άλλωστε για μια ομάδα-κόσμημα σε όλα τα επίπεδα, καθώς κάνει φιλανθρωπικούς αγώνες για την οικονομική ενίσχυση διάφορων σκοπών, δεν έχει δημιουργήσει σχεδόν ποτέ επεισόδια και οι αγώνες της διεξάγονται υπό ιδανικές συνθήκες για μεγάλους και παιδιά.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι την δεκαετία του ‘80 ο τότε τερματοφύλακας της ομάδας, ο Φόλκερ Ίπιγκ, για έξι µήνες είχε παρατήσει το ποδόσφαιρο προκειμένου να προσφέρει εθελοντική εργασία στη σπαρασσόμενη από τον εµφύλιο πόλεµο Νικαράγουα, ενώ επίσης δεν είναι τυχαίο ότι για πολλά χρόνια η επίσημη καλοκαιρινή προετοιμασία της Ζανκτ Πάουλι δεν ελάμβανε χώρα στην Γερμανία ή την Αυστρία, αλλά… στην φίλα προσκείμενη σε πολιτικό επίπεδο Κούβα.
