Η επιθυμία και των δύο ομάδων να φθάσουν στο τελικό είναι η αιτία που εντέλει το θέαμα που προσφέρουν οι ομάδες να είναι καλύτερο από αυτό του τελικού. Ένας τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο οποίος συχνά καταβάλλεται από τα νεύρα και το άγχος και κατστρέφει το θέαμα. Ημιτελικός ήταν αυτό έκανε τον Μαραντόνα κακό στη Νάπολη, ημιτελικός ανέδειξε τον Σερ Μπόμπι Τσάρλτον στα καλύτερά του και ένας ημιτελικός μετέτρεψε τον 17χρονο Πελέ σε διεθνή σούπερ σταρ. Ας θυμηθούμε οκτώ από τους καλύτερους ημιτελικούς που διεξήχθησαν στην πιο διάσημη διοργάνωση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Βουλγαρία – Ιταλία, 1994
Τέσσερις ημέρες πριν ο Ρομπέρτο Μπάτζιο γίνει αποδιοπομπαίος  τράγος της Πασαντίνα, ήταν ο ήρωας του East Rutherford. Μετά από  21 λεπτά αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας στο στάδιο Giants, ο επιθετικός της Γιουβέντους απέφυγε ένα μαρκάρισμα και έστειλε την μπάλα στην άλλη γωνία των γκολπόστ των Βούλγαρων. Στη συνέχεια, τέσσερα λεπτά αργότερα, με ένα διαγώνιο σουτ στην αριστερή πλευρά του Boris Mihaylov έστειλε την Ιταλία στον τελικό.. Ο Hristo Stoichkov θα μειώσει για τη Βουλγαρία λίγο πριν από το ημίχρονο, αλλά  ο Baggio είχε ήδη κάνει την  ζημιά και η Ιταλία προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης με τη νίκη 2-1.

Αργεντινή – Ιταλία, 1990
Η πρόκριση της Αργεντινής στα νοκ-άουτ παιχνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1990 την οδήγησε μέσω της Βραζιλίας και της Γιουγκοσλαβίας (στα πέναλτι) να αντιμετωπίσει την οικοδέσποινα Ιταλία, στη Νάπολη. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος είχε έρθει στη Νάπολι από την Μπαρτσελόνα έξι χρόνια πριν, μπήκε στον αγώνα και αποθεώθηκε από τους Ναπολιτάνους, αλλά στο τέλος έφυγε αποδοκιμαζόμενος από τους πιστούς του Σαν Πάολο. Ο Salvatore Schillaci και ο Claudio Caniggia ήταν οι σκόρερ στα 120 λεπτά πριν ο αγώνας οδηγηθεί στα πέναλτι και η Ιταλία να προκριθεί.

Βραζιλία – Ολλανδία, 1998
Η πορεία του Ρονάλντο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη μας για τα περίεργα γεγονότα του τελικού της 12ης Ιουλίου και τελικά, τη μη συμμετοχή του στον τελικό με τη Γαλλία κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Πέντε ημέρες όμως νωρίτερα, ο Βραζιλιάνος επιθετικός πέτυχε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα γκολ του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, παλεύοντας ανάμεσα στους Phillip Cocu και Frank De Boer πριν νικήσει τον τερματοφύλακα Edwin van der Sar κι εκτελώντας τον με το φαρμακερό αριστερό του πόδι.

Αγγλία – Πορτογαλία, 1966
Με εννέα γκολ κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, ο Πορτογάλος Eusebio ήταν ο αδιαμφισβήτητος σταρ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966. Αλλά στις 26 Ιουλίου στο Γουέμπλεϊ, ήταν ο Μπόμπι Τσάρλτον που ξεπέρασε τον ταλαντούχο επιθετικό της Μπενφίκα. Στο 20ό λεπτό, ο Τσάρλτον εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος του τερματοφύλακα της Πορτογαλίας Ζοζέ Περέιρα και έστειλε την μπάλα στο βάθος της εστίας για να ανοίξει το σκορ. Μια ώρα αργότερα, πέτυχε αυτό που αποδείχθηκε νικητήριο γκολ, όταν ολοκλήρωσε μια ωραία φάση που κορυφώθηκε όταν ο Geoff Hurst έστειλε τη μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι και στην επαναφορά ο παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεν την έστειλε στα δίχτυα. Το  γκολ του Εουσέμπιο στο 82ο λεπτό ήρθε πολύ αργά για τους Πορτογάλους.

Βραζιλία – Χιλή, 1962
Με τον Πελέ τραυματία, ο Γκαρίντσα ήταν αυτός που ανέλαβε να οδηγήσει τη Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962. Αφού σκόραρε δύο φορές εναντίον της Αγγλίας στη νίκη με 3-1 στη Vina del Mar, ο μικροσκοπικός ντριμπλέρ -που θεωρείται κατά γενική ομολογία ο καλύτερος ακραίος επιθετικός όλων των εποχών- διέλυσε τη διοργανώτρια Χιλή στο Σαντιάγο. Χρειάστηκαν μόλις εννέα λεπτά για να πάρει μπρος. Με τον πρόεδρο της Χιλής Χόρχε Αλεσάντρι να παρακολουθεί από το θεωρείο του, ο Γκαρίντσα άνοιξε το σκορ με ένα αριστερό σουτ λίγο έξω από την περιοχή. Λίγο μετά τη συμπλήρωση μίας ώρας αγώνα, το είδωλο της Μποταφόγκο έβαλε τη Βραζιλία δύο γκολ μπροστά στο σκορ, με κεφαλιά μετά από ένα κόρνερ. Ο Βάβα θα πετύχαινε επίσης δύο γκολ στο Estadio Nacional, καθώς η Βραζιλία επικράτησε με 4-2.

Δυτική Γερμανία – Γαλλία, 1982
Ο ημιτελικός  μεταξύ της Δυτικής Γερμανίας και της Γαλλίας  το 1982, θεωρείται από τους περισσότερους ως ο καλύτερος ημιτελικός παγκοσμίου κυπέλλου όλων των εποχών. Μετά από 120 λεπτά αγώνα, ισοπαλία 3-3 και πέναλτι. Τι άλλο να ζητήσει ένας φίλαθλος… Η Γερμανία ήταν η πρώτη πουάνοιξε το σκορ  στο Estadio Ramon Sanchez Pizjuanο με τον Pierre Littbarski μετά από την εξαιρετική προσπάθεια  του Paul Breitner. Ο Michel Platini ισοφάρισε  εννέα λεπτά αργότερα, και το 1-1 παρέμεινε μέχρι το σφύριγμα της λήξης. Στην παράταση η Γαλλία βγήκε στην επίθεση. Πρώτα με τον Marius Tresor και  στη συνέχεια με τον Alain Giresse, οι  Les Bleus βρέθηκαν να προηγούνται με 3-1 στο 98ο λεπτό.Όμως  τέσσερα λεπτά αργότερα, ο Karl-Heinz Rummenigge και στη συνέχεια ο Klaus Fischer ολοκλήρωσαν την ανατροπή. Ο Didier Six και ο Maxime Bossis αστόχησαν από το σημείο του πέναλτι για τη Γαλλία, προσφέροντας στους Γερμανούς την πρόκριση στον τελικό.

Γαλλία – Βραζιλία, 1958
Ένας 17χρονος επιθετικός έκανε την εμφάνισή του στον κόσμο όταν πέτυχε το μοναδικό γκολ στη νίκη της Βραζιλίας με 1-0 επί της Ουαλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958. Πέντε ημέρες αργότερα, ήταν ένας πραγματικός σούπερ σταρ. Με τη Βραζιλία να προηγείται με ένα γκολ της Γαλλίας χάρη στα τέρματα των Βαβά και Ντίντι στο πρώτο ημίχρονο, τα τρία γκολ του Πελέ σε 23 λεπτά εξασφάλισαν ότι η Βραζιλία θα συμμετείχε στον τελικό της Σουηδίας.

Ιταλία – Δυτική Γερμανία, 1970
Θεωρείται κατά γενική ομολογία το καλύτερο παιχνίδι που παίχτηκε ποτέ στο ποδόσφαιρο. Στις 17 Ιουνίου 1970, η Ιταλία του Τζιάνι Ριβέρα και του Λουίτζι Ρίβα αντιμετώπισε τη Γερμανία του Γκερντ Μίλερ στην Πόλη του Μεξικό. Μετά από μόλις οκτώ λεπτά, η Ιταλία προηγήθηκε χάρη σε μια εξαιρετική, ατομική προσπάθεια του Ρομπέρτο Μπονινσέγκνα. Η Δυτική Γερμανία κατάφερε να ισοφαρίσει στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διέρκειας του αγώνα. Στη συνέχεια, η Δυτική Γερμανία πήρε το προβάδισμα στην παράταση με το πρώτο από τα δύο γκολ του Μίλερ μετά από κόρνερ. Ο Tarcisio Burgnich θα ισοφαρίσει στο 98ο λεπτό, και λίγο πριν από το τέλος της πρώτης περιόδου της παράτασης, ο Riva έβαλε ξανά τους Azzurri μπροστά στο σκορ, πλασσάροντας τον Sepp Maier. Το δεύτερο γκολ του Μίλερ ήρθε στο 100ό λεπτό, αλλά σελιγότερο από 60 δευτερόλεπτα, η Ιταλία σημείωσε με τον  Rivera αυτό που τελικά αποδείχθηκε και το νικητήριο γκολ στέλνοντας την Ιταλία στον τελικό.