«Εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως σκυλού, οικτίρω την ελιτίστικη ψευτοκουλτούρα σας. Η Στανίση είναι περίπτωση σα του Χατζιδάκι, δεν τη μαθαίνεις, την Ανακαλύπτεις. Φλεβάρης, μήνας για Αρχόντους, κορόιδα».
Αυυτό διάβασα σήμερα το πρωί, ανήμερα των γενεθλίων της τραγουδίστριας, στο Instagram της φίλης μου, της Ολυμπίας Τζουμαϊλή και πολύ μου άρεσε.
Δεν είμαιν φαν των συγκρίσεων, των διαχωρισμών. Τι θα πει εμπορικός και ποιοτικός, τι θα πει έντεχνος και λαϊκός, τι θα πει Χατζιδάκις και Στανίση; Στο τέλος της μέρας, στο τέλος της ζωής μένουν μερικοί στίχοι που μας σημάδεψαν, μελωδίες που στιγμάτισαν νύχτες που υπήρξαμε πολύ ευτυχισμένοι ή πολύ δυστυχισμένοι ή και τα δύο μαζί.
Όμως, κατανοώ πολύ καλά πώς εννοούσε αυτό που έγραψε η φίλη μου. Και συμφωνώ απολύτως μαζί της.
Η Κατερίνα Στανίση έχει γενέθλια και αυτό είναι μια καλή αφορμή να θυμηθούμε μερικά πράγματα από την ζωή και την καριέρα της.
«Καλησπέρα, τι μου κάνετε; Καλή βραδιά σας εύχομαι!», λέει η Κατερίνα και αρχίζει το πρόγραμμα, η καταβύθιση στην καψούρα, όπως την ξέρουμε ή όπως μας την επέβαλλαν σε αυτήν την φέτα γης που γεννηθήκαμε.
Κι εκείνη εδώ γεννήθηκε, Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη Νάουσα στις 9 Φεβρουαρίου του 1957. Η οικογένεια της λόγω οικονομικών προβλημάτων αποφάσισε να μετακομίσει στη Γερμανία όταν εκείνη ήταν 7 ετών. Πηγές έμπνευσης, αποχρώσεις στην φωνή της, δωρεάν ραγίσματα από τα δύσκολα της ζωής.
Ήταν μόλις 16 ετών ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά και να εμφανίζεται σε νυχτερινό μαγαζί. Εκεί γνώρισε τον πρώτο της μάνατζερ και το 1974 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα μαζί με την οικογένεια της για να κυνηγήσει το όνειρό της. Τραγούδαγε, τραγούδαγε τη μάθαιναν, την αγάπαγαν. Λίγο λίγο.
Το 1982 ο Τάκης Μουσαφίρης της γράφει το τραγούδι- σταθμό της, το “Μυστικέ μου έρωτα”.
Και τότε, η Κατερίνα γίνεται η Στανίση. Οι προτάσεις σκάνε βροχή: Νταλάρας, Μητροπάνος, Καζαντζίδης, Μοσχολιού, Τερζής, Σακελλαρίου…
Μέσω της Ρίτας Σακελλαρίου γνώρισε τον γιο της, έγιναν ζευγάρι και ύστερα παντρεύτηκαν. Ένας δύσκολος γάμος, με βία και θλίψη, ανά περιόδους, όπως η ίδια η Στανίση έχει δηλώσει. Όχι η πρώτη φορά που η Κατερίνα Στανίση πέφτει θύμα της πατριαρχίας: επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων στην Γερμανία αποπειράθηκαν να την βιάσουν, όταν ήταν ανήλικη…
H ζωή της είναι συναρπαστική, κινηματογραφική. Εσείς γνωρίζατε ότι έχει ερμηνεύσει το «Don’ t cry for me, Argentina?» Δεν έχει σημασία αν το είπε αριστουργηματικά. Σημασία έχει ότι θέλησε κάτι και τόλμησε να το κάνει. Με αυτά τα εύθραυστα, ασταθή αγγλικά της.
Στον αντίποδα, η σοπράνο Ειρήνη Καραγιάννη έκανε διασκευή το ”Σ’ έχω κάνει θεό” με συμφωνική ορχήστρα!
Σε συνέντευξή της στον Αντώνη Μποσκοϊτη, η Κατερίνα Στανίση είχε δηλώσει:
«Μιλάγαμε στο τηλέφωνο με την κοπέλα, αλλά αυτή λείπει συνεχώς στο εξωτερικό. Πήγα και τη βρήκα στο Μέγαρο που τραγουδούσε και της αντιπρότεινα να το φτιάξει το κομμάτι ο ”δικός” της (σ.σ. ο συνθέτης Σταύρος Ρωσσόπουλος) και να το πούμε μαζί, εγώ λαϊκό κι αυτή σε στυλ όπερα. Δε θα ήταν πολύ ωραίο; Το λέω, λοιπόν, στην εταιρεία, ότι έγινε έτσι το κομμάτι, ότι αν δεχτεί αυτή η διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδα να το πούμε ντουέτο θα πρέπει να της κάνουμε τεμενάδες, κι αυτοί μου απάντησαν ”δε θα πιάσουν αυτά τώρα” κλπ. Είναι στενόμυαλοι, φοβούνται τις συνεργασίες! Μέχρι και στο Star έδωσε συνέντευξη η κοπέλα, το τραγούδησε α καπέλα και δήλωσε ”εγώ την Κατερίνα την παρακολουθώ”! Δυστυχώς χαθήκαμε μετά.»
Η ίδια η Στανίση είπε σε αυτήν την συνέντευξη ότι ακούει τα πάντα: από Τσιτσάνη μέχρι Βιβάλντι. Τι άλλο θα έλεγε μια γυναίκα σαν αυτή; Πλούτος. Έσω.
Και με έναν τρόπο, ολόδικό της, ροκ σταρ. Χρόνια της πολλά, όπως τα θέλει και τα ονειρεύεται.
ΥΓ: Κοντέψαμε να το ξεχάσουμε. Ναι, η Στανίση έχει τραγουδήσει και Λένα Πλάτωνος. Σε στίχους Μυρτούς Κοντοβά. Εμείς την προτιμάμε, πάντως, στα αυθεντικά στανισέικά της, τα παγιετέ, τα χειροποίητα ερωτικά, τα βαθιά, τα ολόδικά της.
«Εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως σκυλού, οικτίρω την ελιτίστικη ψευτοκουλτούρα σας. Η Στανίση είναι περίπτωση σα του Χατζιδάκι, δεν τη μαθαίνεις, την Ανακαλύπτεις. Φλεβάρης, μήνας για Αρχόντους, κορόιδα».
Αυυτό διάβασα σήμερα το πρωί, ανήμερα των γενεθλίων της τραγουδίστριας, στο Instagram της φίλης μου, της Ολυμπίας Τζουμαϊλή και πολύ μου άρεσε.
Δεν είμαιν φαν των συγκρίσεων, των διαχωρισμών. Τι θα πει εμπορικός και ποιοτικός, τι θα πει έντεχνος και λαϊκός, τι θα πει Χατζιδάκις και Στανίση; Στο τέλος της μέρας, στο τέλος της ζωής μένουν μερικοί στίχοι που μας σημάδεψαν, μελωδίες που στιγμάτισαν νύχτες που υπήρξαμε πολύ ευτυχισμένοι ή πολύ δυστυχισμένοι ή και τα δύο μαζί.
Όμως, κατανοώ πολύ καλά πώς εννοούσε αυτό που έγραψε η φίλη μου. Και συμφωνώ απολύτως μαζί της.
Η Κατερίνα Στανίση έχει γενέθλια και αυτό είναι μια καλή αφορμή να θυμηθούμε μερικά πράγματα από την ζωή και την καριέρα της.
«Καλησπέρα, τι μου κάνετε; Καλή βραδιά σας εύχομαι!», λέει η Κατερίνα και αρχίζει το πρόγραμμα, η καταβύθιση στην καψούρα, όπως την ξέρουμε ή όπως μας την επέβαλλαν σε αυτήν την φέτα γης που γεννηθήκαμε.
Κι εκείνη εδώ γεννήθηκε, Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη Νάουσα στις 9 Φεβρουαρίου του 1957. Η οικογένεια της λόγω οικονομικών προβλημάτων αποφάσισε να μετακομίσει στη Γερμανία όταν εκείνη ήταν 7 ετών. Πηγές έμπνευσης, αποχρώσεις στην φωνή της, δωρεάν ραγίσματα από τα δύσκολα της ζωής.
Ήταν μόλις 16 ετών ξεκίνησε να ασχολείται επαγγελματικά και να εμφανίζεται σε νυχτερινό μαγαζί. Εκεί γνώρισε τον πρώτο της μάνατζερ και το 1974 αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα μαζί με την οικογένεια της για να κυνηγήσει το όνειρό της. Τραγούδαγε, τραγούδαγε τη μάθαιναν, την αγάπαγαν. Λίγο λίγο.
Το 1982 ο Τάκης Μουσαφίρης της γράφει το τραγούδι- σταθμό της, το “Μυστικέ μου έρωτα”.
Και τότε, η Κατερίνα γίνεται η Στανίση. Οι προτάσεις σκάνε βροχή: Νταλάρας, Μητροπάνος, Καζαντζίδης, Μοσχολιού, Τερζής, Σακελλαρίου…
Μέσω της Ρίτας Σακελλαρίου γνώρισε τον γιο της, έγιναν ζευγάρι και ύστερα παντρεύτηκαν. Ένας δύσκολος γάμος, με βία και θλίψη, ανά περιόδους, όπως η ίδια η Στανίση έχει δηλώσει. Όχι η πρώτη φορά που η Κατερίνα Στανίση πέφτει θύμα της πατριαρχίας: επιχειρηματίες νυχτερινών κέντρων στην Γερμανία αποπειράθηκαν να την βιάσουν, όταν ήταν ανήλικη…
H ζωή της είναι συναρπαστική, κινηματογραφική. Εσείς γνωρίζατε ότι έχει ερμηνεύσει το «Don’ t cry for me, Argentina?» Δεν έχει σημασία αν το είπε αριστουργηματικά. Σημασία έχει ότι θέλησε κάτι και τόλμησε να το κάνει. Με αυτά τα εύθραυστα, ασταθή αγγλικά της.
Στον αντίποδα, η σοπράνο Ειρήνη Καραγιάννη έκανε διασκευή το ”Σ’ έχω κάνει θεό” με συμφωνική ορχήστρα!
Σε συνέντευξή της στον Αντώνη Μποσκοϊτη, η Κατερίνα Στανίση είχε δηλώσει:
«Μιλάγαμε στο τηλέφωνο με την κοπέλα, αλλά αυτή λείπει συνεχώς στο εξωτερικό. Πήγα και τη βρήκα στο Μέγαρο που τραγουδούσε και της αντιπρότεινα να το φτιάξει το κομμάτι ο ”δικός” της (σ.σ. ο συνθέτης Σταύρος Ρωσσόπουλος) και να το πούμε μαζί, εγώ λαϊκό κι αυτή σε στυλ όπερα. Δε θα ήταν πολύ ωραίο; Το λέω, λοιπόν, στην εταιρεία, ότι έγινε έτσι το κομμάτι, ότι αν δεχτεί αυτή η διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδα να το πούμε ντουέτο θα πρέπει να της κάνουμε τεμενάδες, κι αυτοί μου απάντησαν ”δε θα πιάσουν αυτά τώρα” κλπ. Είναι στενόμυαλοι, φοβούνται τις συνεργασίες! Μέχρι και στο Star έδωσε συνέντευξη η κοπέλα, το τραγούδησε α καπέλα και δήλωσε ”εγώ την Κατερίνα την παρακολουθώ”! Δυστυχώς χαθήκαμε μετά.»
Η ίδια η Στανίση είπε σε αυτήν την συνέντευξη ότι ακούει τα πάντα: από Τσιτσάνη μέχρι Βιβάλντι. Τι άλλο θα έλεγε μια γυναίκα σαν αυτή; Πλούτος. Έσω.
Και με έναν τρόπο, ολόδικό της, ροκ σταρ. Χρόνια της πολλά, όπως τα θέλει και τα ονειρεύεται.
ΥΓ: Κοντέψαμε να το ξεχάσουμε. Ναι, η Στανίση έχει τραγουδήσει και Λένα Πλάτωνος. Σε στίχους Μυρτούς Κοντοβά. Εμείς την προτιμάμε, πάντως, στα αυθεντικά στανισέικά της, τα παγιετέ, τα χειροποίητα ερωτικά, τα βαθιά, τα ολόδικά της.
