Ο Νικόλας Πετσίτης, είναι ο άνθρωπος που ενσαρκώνει την neo noir φιγούρα του Eddie Dark. Αν τον πετύχατε να παίζει κάπου «ζωντανά» τους τελευταίους μήνες, είτε στο Teddy Boy Bar ή στην Δεξαμενή στην Πάτρα, είτε στο λαιβ στο ΑΣΤΟΡ, στη σκηνή του Death Disco, ή στο πάρτι του Lung στο Ρομάντσο, σίγουρα τα πόδια σας από μόνα τους θα αποκτούσαν δική τους βούληση, τα γόνατά σας θα λύγιζαν και θα αρχίζατε να κινείστε σαν ζόμπι σε έκσταση, κάτι που μοιάζει με μεταθανάτια γιορτινή εμπειρία. Αυτό τουλάχιστον συνέβη σε μένα που ομολογουμένως τείνω να γίνω δεινή του γκρούπι.
Η περσόνα του Eddie Dark γεννήθηκε μέσα από ένα μαύρο και άραχνο big bang με αποστολή να εξερευνήσει το αρχέτυπο του «αντισυμβατικού rockstar» και να αποδείξει ότι ο κόσμος, όσο και να το αρνείται, διψάει για περσόνες. Αναμφιβόλως θα ήταν το ιδανικό soundtrack σε κάποιo horror B-Movie του ογδόντα. Στα λάιβ του εμφανίζεται με λευκή μπογιά στο πρόσωπο και σα να βγαίνει μέσα από τον έναν συμβολικό τάφο, μοιάζει να επιδίδεται σε ασυγχρόνιστες επιληπτικές χορευτικές κινήσεις, τραγουδώντας μελωδίες χαρμολύπης σε γκροτέσκο τόνο και ύφος. Επηρεασμένος από την minimal synth σκήνη του παρελθόντος αλλά και την freak wave pop, εμπνέεται, όπως μου εκμυστηρεύεται, κυρίως από την «μακάβρια φύση του έρωτα».
Ασχολείται με το γράψιμο και το σχέδιο από πολύ μικρός, με την πιο σημαντική δουλειά του σε αυτόν τον τομέα ένα graphic novel με τίτλο «Σώσε με». Όταν του ζήτησα να μου περιγράψει την ανατομία του Eddie Dark, μου απάντησε ότι είναι «ένας συνδυασμός μουσικής, βίντεο και live performance», εξηγώντας ότι «στα λάιβ δεν θέλω απλά να τραγουδάω. Θέλω να κάνω το κοινό να νιώθει πως είδε κάτι που δεν έπρεπε, να το μπερδέψω και να το σοκαρω». Μέσα από αυτό το πρότζεκτ έχει βγάλει διάφορα βίντεο, μερικά singles όπως το «Πλαστικό» και ένα πρόσφατο EP με όνομα “Freakwave Cassette vol.1“.
Αυτόν τον καιρό έχει πέσει με τα μούτρα για την προετοιμασία του πρώτου του βινυλίου που θα κυκλοφορήσει τον Ιούνιο, ενώ παράλληλα όπως με ενημέρωσε γράφει και το πρώτο του βιβλίο, το οποίο είναι μια συλλογή από διάφορες σκέψεις, σχέδια, ποιήματα και τεχνικές επιβίωσης.
Αγαπημένο quote του Eddie Dark; “Seriousness is the only refuge of the shallow”!
Η ανάκριση της Olafaq ομάδας πάει κάπως έτσι:
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Συμπαθητικός
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Νομίζω θα μου άρεσε να ξυπνάω ακούγοντας καμπάνες εκκλησίας.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Καθημερινές, από τα ξημερώματα μέχρι το μεσημέρι τα ήρεμα του Aphex Twin, από το μεσημέρι μέχρι τις 9 τα χορευτικά του Aphex Twin. Μετά τις 9, Boards of Canada. Τα ξημερώματα του Σαββάτου και της Κυριακής όμως Κόρε Ύδρο, για όσους γυρνάνε σπίτι παρέα με την απογοήτευση.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η Λεωφόρος Πατησίων αργά το βράδυ.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα απέλυα όποιον θεώρησε καλή ιδέα να μου δώσει τέτοια δύναμη. Νομίζω αυτό θα ήταν μια πολύ καλή αρχή.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Ότι με θεωρεί κλισέ
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αθήνα σε αγαπάω, αλλά μάλλον μιλάει το ποτό.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
To rue de Marseille.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον David lynch, μου φαίνεται σαν γείτονας που σίγουρα θα μου έδινε ζάχαρη άμα του ζητούσα.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου «γεμάτη» ημέρα;
Να γράψω κάτι καινούργιο και να βγω για ένα ποτό με το άλλο μου μισό.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Να δηλώνω ερωτευμένος
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Υπάρχει μια γενική ενόχληση όλη την ημέρα.
– Τι είναι ευτυχία;
Η ικανότητα του να κατανοείς.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Νομίζω έχω γνωρίσει άτομα, που στο μέλλον θα θεωρούνται αστικοί μύθοι, οπότε θα πω αυτούς.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στην Μιχαήλ Βόδα, την «καταραμένη οδό».
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το περίπλοκο πράγμα που έχει μέσα του και η αδιαφορία του στο να το αποκαλύψει.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Oh my life
It’s such a pitiful thing to hear
It’s a phrase so funny
When it’s spoken so sincere
-choir boy
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Withnail and I!
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Μια φορά είχα φωτογράφηση ένα σπασμένο βαζάκι μαρμελάδας βύσσινο στο μετρό της Ομόνοιας.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Κυκλάμινα.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Να ένας ωραίος αστικός μύθος.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Η Αθήνα κάθε 15 Αυγούστου.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Αρχίζω να αγχώνομαι.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Την κυκλοφορία του δίσκου μου ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ένα περίεργο λάιβ που μοιάζει πολύ περισσότερο με θεατρική παράσταση και το πρώτο μου βιβλίο.
