Ο Αντώνης και ο Θοδωρής Ξηντάρης, γιοί του Έλληνα ρεμπέτη Γιώργου Ξηντάρη, γνωρίζονται ολοένα και περισσότερο με το αθηναϊκό κοινό τα τελευταία χρόνια με τις συμμετοχές τους στις παραστάσεις “Το Μινόρε”, αλλά και φέτος στο “Σωτηρία με λένε”, ενώ παράλληλα παίζουν μουσική σε διάφορα μαγαζιά. Οι Θεσσαλονικείς θα έχουν και αυτοί την ευκαιρία να τους απολαύσουν στην παράσταση της “Σωτηρίας” που έρχεται στο Θέατρο Αυλαία.

Το μικρόβιο της μουσικής είναι μέσα τους από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Υπάρχει σχετική φωτογραφία όπως μας εξομολογείται ο Θοδωρής “είμαστε με τον αδερφό μου τριών και τεσσάρων αντίστοιχα. Εγώ κρατάω έναν τζούρα και ο αδερφός μου κρατάει μία κιθάρα!”. Στη παιδική τους ηλικία υπήρχε ένας μουσικός πειραματισμός μας εξηγεί “ο αδερφός μου έμαθε πρώτος να παίζει μπαγλαμά ενώ παράλληλα εγώ έπαιζα τουμπερλέκι! Στη συνέχεια ξεκίνησα να μαθαίνω μπαγλαμά και ο αδερφός μου προβιβάστηκε στο ρόλο του κιθαρίστα!”. Πλέον, το μπουζούκι είναι προέκταση του σώματός τους, με το ρεμπέτικο να αποτελεί τη μεγάλη τους αγάπη. 

Στη μέχρι τώρα πορεία τους, έχουν συνεργαστεί με πολλούς μεγάλους τραγουδιστές και τραγουδίστριες όπως: ο Γιώργος Ξηντάρης, ο Μπάμπης Γκολές, ο Αγάθωνας, ο Δημήτρης Κοντογιάννης, ο Μανώλης Δημητριανάκης, η Κατερίνα Τσιρίδου, η Θεοδοσία Στίγκα, η Ανθούλα Μίχου, η Μαρία Κατινάρη και έχουν παίξει δίπλα σε μεγάλους μουσικούς όπως: ο Κώστας Παπαδόπουλος, ο Βαγγέλης Κορακάκης, ο Γιάννης Παπαβασιλείου,ο Βαγγέλης Λιόλιος, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο Νίκος Πρωτόπαπας, ο Βασίλης Γιαννίσης κ.α. 

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; 

Θ.: Θυμάμαι να λέω στην μάνα μου ότι ήθελα να γίνω ληστής! (πάρτι κάνουν οι παιδοψυχολόγοι τώρα με αυτό που διαβάζουν!)

Α.: Θυμάμαι ότι ήθελα να γίνω δάσκαλος σε σχολείο, γιατί μ’ άρεσε η διδασκαλία και η μόρφωση των παιδιών.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;

Θ.: Ηχογράφηση του κολλητού σου (κρυφά από σένα) να προσπαθεί να σε ξυπνήσει κατσαδιάζοντας σε.

Α.: Κάτι ανάμεσα σε εκνευριστικό και νανουριστικό ήχο για να μπορέσεις να σηκωθείς ήρεμα.

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;

Θ.: Πολλοί θα νομίζουν ότι θα πω ρεμπέτικα, αλλά νομίζω ότι η κλασική μουσική έχει μια χάρη που θες δεν θες σε ηρεμεί, χωρίς να ξέρεις γιατί. Εναλλακτικά μουσική Swing, μόνο και μόνο για την πιθανότητα να βλέπαμε ανθρώπους να χορεύουν στους σταθμούς την ώρα που θα περιμέναν τους συρμούς.

Α.: Οργανικά τραγούδια Ελλήνων συνθετών όπως Ζαμπέτα, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο και τόσων άλλων.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;

Θ.: Όπως έχει γράψει και ο Ζαμπέτας αντίστοιχο οργανικό, “Στην Αθήνα το Βράδυ”. Λόγω δουλειάς, γυρίζω σπίτι μου στις 3:00 και στις 4:00 το πρωι με μηχανή. Η ομορφιά της βραδινής Αθήνας δεν συγκρίνεται. Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι της Αθήνας που να μου αρέσει είναι η αλήθεια, όλη η Αθήνα έχει την ομορφιά της το βράδυ…

Α.: Το κέντρο της και ειδικά Θησείο, Μοναστηράκι, Πλάκα.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;

Θ.: Θα προσπαθούσα να λύσω το πρόβλημα των ποδηλατιστών, του μποτιλιαρίσματος και του πάρκινγκ φυσικά.

Α.: Την αποξένωση των ανθρώπων, «μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω…» που λέει και το άσμα.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;

Θ.: Το street art!

Α.: Η εφαρμογή της τεχνολογίας σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της καθημερινότητας.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»

Θ.: “… κάνε κάτι για την κίνηση που έχεις στην Κατεχάκη στις 4 το μεσημέρι..”

Α.: Σε αγαπώ αλλά… φτάνει πια μ αυτή την κίνηση ρε «φίλη μου».

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;

Θ.: Στην Ταράτσα των Εξαρχείων (για αυτούς που ξέρουν..)

Α.: Σ´ ένα παγκάκι ενός πάρκου μ´ έναν καφέ.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;

Θ.: Τον Μάρκο (Βαμβακάρη)…

Α.: Με τον Καβάφη. Στα μεσημεριανά μας τσίπουρα θα προσπαθούσα ντύσω με μουσική τα ποιήματα του.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;

Θ.: Μπύρα στον ήλιο, βόλτα με μηχανή, μουσική, δυο – τρεις φίλους και την σύντροφό σου. Απλά πράγματα…

Α.: Έναν ωραίο πρωινό καφέ, πολύ παιχνίδι και αγκαλιές με τον γιο μου, μελέτη μουσικής, μαγείρεμα και τσιπουράκι με μεζέδες με την γυναίκα μου, έναν καλό μεσημεριανό ύπνο, απογευματινός καφές με ένα καλό βιβλίο και μια ωραία ταινία το βράδυ αγκαλιά με την οικογένεια.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;

Θ.: Το τσιγάρο.

Α.: Το ποτό ξεκάθαρα…

 

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;

Θ.: Το γεγονός ότι δεν έχω περισσότερο προσωπικό χρόνο μέσα της…

Α.: Οι μεγάλες αποστάσεις της Αθήνας που δεν μπορείς να τελειώσεις τις δουλειές σου σε μια μέρα.

– Τι είναι ευτυχία;

Θ.: Ευτυχία είναι μια γυναίκα που όλοι κυνηγάμε και όταν σταματήσουμε το κυνήγι, την βρίσκουμε. (δικό μου!)

Α.: Η οικογένεια μου…Το γέλιο του γιου μου όταν του τραγουδάω και η αγκαλιά της γυναίκας μου όταν γυρνάω σπίτι απ’ την δουλειά.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;

Θ.: Οι νεράιδες του Λυκαβηττού, όπου ανάμεσα απο τον Λυκαβηττό και τον Λόφο Στρέφη, υπήρχε ένα Δάσος που δεν επιτρεπόταν να χτίσει κανείς γιατί μέσα σε αυτό το δάσος υπήρχαν νεράιδες.

Α.: Η μάχη του Ποσειδώνα με την Αθήνα για την ονοματοδοσία της.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;

Θ.: Λίγο πιο πάνω από μια γνωστή καφετέρια στα Τουρκοβούνια, υπάρχει ένα πολύ μικρό μέρος που βλέπεις το πόσο χαωτικά μεγάλη είναι η Αθήνα και εκεί ερωτεύεσαι από την αρχή…

Α.: Μια ταβέρνα στο Περιστέρι που έπαιζα και μπήκε η γυναίκα μου μέσα…

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);

Θ.: Όπως έχει πει και ο Μάρκος (Βαμβακάρης), “Για να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να είσαι σε θέση να μπεις στην θέση του άλλου”. Ουσιαστικά αυτό που μας ενώνει και μας κάνει όλους common, είναι η ενσυναίσθηση και η συμπονετικότητα.

Α.: Ένα χαμόγελο σε έναν άγνωστο.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;

Θ.: Ανάλογα σε τι mood θα ήμουν εκείνη την στιγμή. Εάν είχα παράπονο, θα έγραφα τον στίχο του Γιώργου Μητσάκη απο το τραγούδι “Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα”: Δεν μετανιώνω που σ’ αγαπούσα, όμως λυπάμαι που σ’αγαπώ.

Για πιο εύθυμο mood, θα διάλεγα τον στίχο από το ομώνυμο τραγούδι του Γιάννη Παπαϊωάννου “Καλή καρδιά, καλό κρασί και όμορφη παρέα”

Α.: «Απ τον κόσμο αυτόν τον ψεύτη είμαστε περαστικοί, πριν τον νιώσουμε τον ζούμε και περνούμε βιαστικοί».

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;

Θ.: Το V for Vendetta #nopunintended

Α.: Επειδή μ’ αρέσουν και τα βιβλία και οι ταινίες μυστηρίου, θα ήθελα να γυριστεί μια ταινία για την Αθήνα σε στιλ «Κώδικα Da Vinci».

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;

Θ.: Τα κάθε λογής πρόσωπα.. Είτε είναι στο αεροδρόμιο και αποχαιρετούν τους αγαπημένους τους, είτε κερδίζει η ομάδα τους, είτε λοκάρουν το βλέμμα τους στο επόμενο “πέσιμο” και γενικά τα συναισθήματα που βγάζει το πρόσωπο και κυρίως τα μάτια. #chico

Α.: Τις γειτονιές της που αλλάζουν συνεχώς.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;

Θ.: Όπως λέει και ο φίλος μου ο Αρίστος, “Ε γλου”

Α.: Συνήθως δεν μου κολλάει κάποια συγκεκριμένη λέξη, αλλά κάθε μέρα ξυπνάω το πρωί με κάποιο τραγούδι και θα γυροφέρνει στο μυαλό μου όλη μέρα αν δεν το βάλω να το ακούσω να μου φύγει.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;

Θ.: Δεν είναι τυχαίο που έχουν γραφτεί τόσα πολλα τραγούδια για την νυχτερινή ζωή της Αθήνας…

Α.: Γενικά νομίζω ότι οι Έλληνες ξέρουν να γλεντάνε, είναι έμφυτο… Η Αθήνα όπως και οι κάτοικοί της δεν έχουν ώρα που θα τα «σπάσουν», οπότε η Αθήνα τα σπάει και βράδυ και πρωί και μεσημέρι.

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;

Θ.: Να βγει ο κόσμος στους δρόμους και να διαδηλώσει.

Α.: Αυτό που μου ερχεται όμως στο μυαλό με την έκφραση αυτή είναι το να ψάχνεις να βρεις στοιχεία αυτής της πόλης που σε κάνουν να την αγαπάς γιατί κακά τα ψέματα, η Αθήνα είναι μια δύσκολη πόλη με τους ρυθμούς της και τους ανθρώπους της.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;

Θ.: Στέλνω μήνυμα…

Α.: Ένα ποτήρι καλό ουίσκι, έναν Μάρκο (Βαμβακάρη), ένα φιλί στον γιο μου και μια αγκαλιά με το κορίτσι μου.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;

Θ.: Την συνέντευξη του σκηνοθέτη Κώστα Γάκη.

Α.: Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιο συγκεκριμένο άρθρο, γιατί ενημερώνομαι καθημερινά και διαβάζω όλες τις στήλες του Olafaq.

– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;

Θ.: Θα ήθελα να ξεκινήσω να γράφω μουσική και γενικά όλο αυτο το ταξίδι που λέγεται σύνθεση. Στα σκαριά τώρα είναι και το CD που ετοιμάζουμε με τον αδερφό μου με επανεκτελέσεις παλιών ρεμπέτικων τραγουδιών. Επίσης με την θεατρική παράσταση που παίζαμε φέτος με τον αδερφό μου, “Σωτηρία με Λένε” θα ανέβει στην Θεσσαλονίκη για δύο εβδομάδες στο θέατρο Αυλαία. Τέλος, δεν γίνεται να μην αναφέρουμε την “μεγάλη μας αδερφή” το μαγαζί μας στην Σκόπελο που λειτουργεί κάθε καλοκαίρι, την Ανατολή! Κάθε καλοκαίρι θα μας βρείτε εκεί οικογενειακώς από αρχές Ιούνη μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη!

Α.: Πρώτο μου μέλημα πια είναι η ανατροφή του γιου μου. Όσο για την μουσική, ετοιμάζουμε με τον αδερφό μου τον πρώτο μας προσωπικό δίσκο με επανεκτελέσεις αγαπημένων ρεμπέτικων τραγουδιών.

❈ Ευχαριστούμε θερμά το Café Medez (Φρύνης 2, Παγκράτι) για την ευγενική παραχώρηση του χώρου για τη φωτογράφηση.