Με μια πραγματικά fast track διαδικασία στα όρια της… θεσμικής κωλοπιλάλας, η κυβέρνηση του (επικεφαλής της ΕΥΠ) Κυριάκου Μητσοτάκη πρόλαβε χθες το βράδυ να αντικαταστήσει μέλη της ΑΔΑΕ ώστε να μην επιβληθεί στην ΕΥΠ πρόστιμο ύψους 100.000 ευρώ για απόκρυψη στοιχείων στο περσινό σκάνδαλο των παρακολουθήσεων κινητών τηλεφώνων.
Για να το ξαναπούμε και να γίνει απολύτως κατανοητό: έλαβε χώρα η αντικατάσταση κάποιων μελών της Ολομέλειας της ΑΔΑΕ, της (όχι πια και τόσο) ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.
Kαι όλα αυτά συνέβησαν (όλως τυχαίως;) μία μέρα πριν επιβληθούν οι κυρώσεις των 100.000 του προστίμου στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών εξαιτίας της άρνησης συνεργασίας της τελευταίας στη διερεύνηση της πολύκροτης υπόθεσης του «Predator».
Θυμίζουμε ότι το λογισμικό αυτό παρακολουθούσε, υπό την σκανδαλώδη ανοχή ή την βλακώδη άγνοια του ίδιου του επικεφαλής της, του Πρωθυπουργού, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, το μισό υπουργικό συμβούλιο της προηγούμενης κυβέρνησης Μητσοτάκη, προέδρους κομμάτων της αντιπολίτευσης, εισαγγελικούς λειτουργούς, δημοσιογράφους και επιχειρηματικούς παράγοντες.
Μέχρι να συμβεί αυτό, ωστόσο, είχαμε να κάνουμε και με ένα μάθημα… «σύγχρονων μαθηματικών» εκ μέρους του προέδρου της Βουλής, Κωνσταντίνου Τασούλα.
Παρά την ξεκάθαρη συνταγματική πρόβλεψη για μια απαιτούμενη πλειοψηφία 3/5 στη σύγκληση της Διάσκεψης Προέδρων (το διακομματικό συλλογικό όργανο που συστάθηκε με τον Κανονισμό της Βουλής του 1987 και αναγνωρίσθηκε συνταγματικά με την αναθεώρηση του 2001 και που αποφασίζει για τέτοια ζητήματα) ο κ. Τασούλας έκρινε, με το φτωχό του το μυαλό, ότι τα 3/5 επί των 27 μελών αποτυπώνονται στον αριθμό 16.
Ο γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Διονύσης Καλαματιανός, αλλά και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αντέτειναν πως ο ακριβής αριθμός των 3/5 είναι 16,2 και πως αν η πλειοψηφία υιοθετήσει την άποψη για 16, τότε καταστρατηγεί το Σύνταγμα, αφού θα πρέπει να προκριθεί η λύση για 17 θετικές ψήφους (για τέτοιες αποφάσεις, είναι απαραίτητο ο δεκαδικός να πηγαίνει προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω).
Υπήρχε, βλέπετε, το εξής πρόβλημα: για τη ΝΔ δεν «έβγαιναν τα κουκιά» των ψήφων και μπορούσε να υποστηρίξει την αντικατάσταση των μελών της ΑΔΑΕ μόνο με 16 και όχι με 17 ψήφους.
Με τις μαθηματικά αντισυνταγματικές αλχημείες του κ. Τασούλα όμως, όλα έγιναν κατά το συμφέρον της κυβέρνησης.
Ετσι, υπέρ της αντικατάστασης των μελών της ΑΔΑΕ τάχθηκαν ΝΔ και Ελληνική Λύση. Το ΚΚΕ δήλωσε «παρών» στη ψηφοφορία, ενώ καταψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Πλεύση Ελευθερίας και Σπαρτιάτες.
(Παρακάτω μπορείτε να δείτε την χθεσινή ανακοίνωση για τον διορισμό των νέων μελών της ΑΔΑΕ με υπογραφή του υπουργού Δικαιοσύνης στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, κάτι που συνήθως απαιτεί 10-15 μέρες).
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ξεκάθαρο από σύσσωμη την αντιπολίτευση, αλλά και πλήθος απλού κόσμου;
Στα πόσα νομικά “πραξικοπήματα” “καίγεται” μια κυβέρνηση;
Και κυρίως και πρωτίστως: πώς μπορούμε να νιώθουμε εμείς, οι πολίτες μιας χώρας και ενός (υποτίθεται) ευνομούμενου κράτους όταν σμπαραλιάζονται θεσμοί, βρίσκονται νέοι τρόποι κατάνοησης μαθηματικών πράξεων, επιστρατεύεται η Τασούλεια «δημιουργική αριθμητική της μειοψηφίας», ενώ η συγκάλυψη του σκανδάλου τείνει να εξελιχθεί σε χειρότερο σκάνδαλο από το ίδιο το (άνευ προηγουμένου και ντροπιαστικού για την Δημοκρατία μας) σκάνδαλο παρακολουθήσεων;
Όχι μόνο επειδή αποτελεί, οιονεί, μια ομολογία ενοχής των καθ’ ύλην αρμόδιων και υπέυθυνων πίσω από αυτό, αλλά και γιατί προσβάλλει κατάφωρα τη νοημοσύνη 11 εκατομμυρίων ανθρώπων (πλην του 41%, αλλά δεν μπορώ να κάνω την αριθμητική πράξη τώρα, οπότε θα φωνάξω τον κ. Τασούλα να την κάνει αυτός για μένα).
Να σημειωθεί εδώ δε, ότι η ΕΥΠ όχι μόνο αρνήθηκε από την αρχή κάθε συνεργασία με την ΑΔΑΕ, αλλά κατέστρεψε (!) και αρχεία που θα έριχναν «φως» στην όλη υπόθεση.
Να συμπληρώσουμε επίσης ότι η κυβέρνηση δεν πέτυχε την απομάκρυνση του επικεφαλής της ΑΔΑΕ, του φιλότιμου Χρήστου Ράμμου, ο οποίος έχει δημιουργήσει αρκετές φορές «πονοκέφαλο» στην κυβέρνηση επειδή κάνει πολύ σωστά τη δουλειά του ελέγχοντας, ως επικεφαλής μιας ανεξάρτητης Αρχής, τους κυβερνώντες.
Η τελευταία ελπίδα επαφίεται καθαρά στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου να προσβάλλει ή όχι την συγκεκριμένη απόφαση.
Αν και, κρίνοντας καθαρά από τη μέχρι στιγμής «στάση» της πρώην προέδρου του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου της χώρας και νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, δεν περιμένουμε και πάρα πολλά, παρά μόνο να «νίψει τας χείρας» της ξεπλένοντας τις αμαρτίες μιας ολόκληρης κυβέρνησης στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ της δικής της αφωνίας.
