Πριν από λίγες ημέρες, μια γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη που ονομάζεται Αφροδίτη Λατινοπούλου και συνηθίζει να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να σχολιάζει κυρίως την εμφάνιση των άλλων αλλά και κάποια θέματα της επικαιρότητας, τα έβαλε με το βάρος της παρουσιάστριας Δανάης Μπάρκα, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση το θέμα της παχυσαρκίας από ιατρική σκοπιά (χωρίς βέβαια η ίδια να έχει ιατρικές γνώσεις, αυτή είναι μια βασική λεπτομέρεια).

Επειδή η συγκεκριμένη γυναίκα έχει ξαναπροκαλέσει με άλλες τοποθετήσεις της σχετικά με το σώμα των άλλων στο παρελθόν, (πέρσυ που έκανε το ντεμπούτο της στον δημόσιο κοινωνικό σχολιασμό στηλίτευσε τις γυναίκες που δεν αποτριχώνουν τα πόδια τους) υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι στα κοινωνικά δίκτυα που μπήκαν – ακόμα μια φορά – στη διαδικασία του debate αν δηλαδή κάποιος έχει το δικαίωμα να είναι παχύσαρκος ή όχι (χωρίς φυσικά να εξατομικεύσουν τα δεδομένα κάτω από τα οποία ο κάθε άνθρωπος έχει παραπάνω κιλά). Με λίγα λόγια, έγινε και πάλι μια δημόσια συζήτηση για το βάρος μιας γυναίκας, η οποία ξεκίνησε από το pointing finger – εδώ ο φεμινισμός αυτοπυρπολείται – μιας άλλης γυναίκας. 

Έτσι, άρχισε μια τεράστια συζήτηση για το αν κάποι@ που έχει παραπάνω κιλά σχεδόν αξίζει να αναπνέει ανάμεσά μας, με το body shaming να ζει μερικές από τις μεγαλύτερές του δόξες. Άνθρωποι οι οποίοι μάλλον αυτοπροσδιορίζονταν ως τέλειοι, κακοχαρακτήριζαν άλλους ανθρώπους οι οποίοι δεν ενέπιπταν στις αναλογίες των top models (90-60-90), ταΐζοντας το θηρίο του bullying. Έτσι, πριν από λίγες ημέρες, μετά από όλο αυτό τον απαράδεκτο δημόσιο τσακωμό, θα έβγαζε κανείς το συμπέρασμα, ότι η υποκριτική μας κοινωνία δεν γουστάρει τα άτομα με τα παραπάνω κιλά. Έλα όμως που η υποκριτική κοινωνία δεν θέλει ούτε τους αδύνατους…

Μόλις πριν λίγες ώρες, η βουλευτής Έφη Αχτσιόγλου, εμφανίστηκε να κάνει δηλώσεις make up free και όπως ανέκαθεν ήταν, αδύνατη. Ούτε αυτή η εικόνα όμως άρεσε στους κριτές καλλιστείων των social media, με αποτέλεσμα να αρχίσει ένα ανελέητο body shaming για ακόμα μια φορά απέναντι στη νέα μητέρα Έφη Αχτσιόγλου το οποίο στόχευσε ακόμη και μια δυο μελανιές στο χέρι της. Οι επαγγελματίες bullies λοιπόν συνέδεσαν τα στοιχεία της εμφάνισης της βουλευτού ( αδύνατη, άβαφη, με μελανιές στο χέρι ) για να την συγκρίνουν με …τοξικομανή (εμπλέκοντας έτσι άλλη μια ομάδα ανθρώπων στην κουλτούρα της ντροπής που καλλιεργούν).

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε εξηγώντας ότι είναι εργαζόμενη και νέα μητέρα και προφανώς οι επικριτές της δεν γνωρίζουν πως ο χρόνος που διαθέτει για τον εαυτό της είναι περιορισμένος ώστε να έχει δώσει προτεραιότητα σε άλλα πράγματα και όχι στην εικόνα της. Προσωπικά, θεωρώ πως δεν έπρεπε καν να εξηγήσει τα αυτονόητα καθώς φάνηκε σαν να απολογείται σε έναν παραλογισμό που σχολίασε το γεγονός ότι μια γυναίκα δεν φοράει μακιγιάζ κάτι που είναι εντελώς προσωπικό της δικαίωμα.

Η Έφη Αχτσιόγλου, γενικά ήταν ανέκαθεν αδύνατη και υπέρκομψη. Αρκετές ήταν οι φορές που διεθνείς τίτλοι μόδας που κυκλοφορούν και στην Ελλάδα αποθέωναν το πάντα ενημερωμένο minimal chic στυλ της και την σιλουέτα της. Στην περίοδο αυτή όμως που μεγαλώνει το μωρό της, οι στυλίστες του Twitter δεν μπόρεσαν να τη συγχωρέσουν που δεν φόρεσε κονσίλερ για να κρύψει την αϋπνία της που προέρχεται από το τάισμα του μωρού της.

Με λίγα λόγια, η Δανάη Μπάρκα που έχει παραπάνω κιλά δεν αρέσει. Η Έφη Αχτσιόγλου που έχει λιγότερα κιλά πάλι δεν αρέσει. Τελικά πόσα κιλά πρέπει να είναι κάποιος για να αρέσει; H απάντηση είναι ότι όσα κιλά και να είσαι θα σου την πέσουν, οπότε μείνε ο εαυτός σου.

Και η σωστή ερώτηση είναι τελικά, πόσα κιλά ανοησίας κουβαλάνε όσοι ασχολούνται με τα κιλά των άλλων; 

Πέρασαν δεκαετίες επί δεκαετιών ώστε να αμφισβητήσουμε τη νοοτροπία του “τι θα πει ο κόσμος” και να μιλήσουμε για αυτοδιάθεση για να καταλήξουμε σήμερα να συνεχίσει” να λέει ο κόσμος” και αυτός ο κόσμος να είμαστε εμείς! Αν αυτό δε δείχνει ότι αποτυγχάνουμε ως κοινωνία τότε τι το δείχνει;

Δυστυχώς αυτή τη στιγμή συνεχίζουμε να συζητάμε για τα αυτονόητα, τα οποία είναι το δικαίωμα του κάθε ατόμου να έχει το σώμα που του έδωσε η φύση και ο μεταβολισμός του ή να το αυτοδιαχειρίζεται όπως επιθυμεί καθώς και εξακολουθούμε να έχουμε τη λανθασμένη φιλοσοφία του να σχολιάζουμε αρνητικά την εμφάνιση των άλλων λες και δεν έχουμε καθρέπτες να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας. Ειλικρινά έχει καταντήσει πολύ κουραστικό όλο αυτό και αποδεικνύει πως δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε σαν κοινωνία τα συμπλέγματά μας. Εξακολουθούμε να κοιτάμε τους συνανθρώπους μας καλά καλά από κάτω μέχρι πάνω με το φρύδι (ας θυμηθούμε εδώ και τι έγινε με το ενωμένο φρύδι της Σοφίας Χατζηπαντελή επίσης πολύ πρόσφατα) σηκωμένο ψάχνοντας να βρούμε την ατέλεια για να τους κοροϊδέψουμε. Δεν μας αρέσει τίποτα. Και κυρίως, όπως αποδεικνύεται για να φερόμαστε έτσι, δεν μας αρέσει ο εαυτός μας. Και αυτό είναι πραγματικά το πιο θλιβερό απ όλα.