Πόσες δικαιολογίες χρειάζεται τελικά να δίνουμε σε έναν Παγκόσμιο Πρωταθλητή που δεν έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; «Είναι μικρός σε ηλικία», «Μένει στο εξωτερικό», «Έχει κερδίσει τόσα βραβεία, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει», «Δεν το έχει με τα social media». Όλες αυτές οι ατάκες και πολλές ακόμα, που προσπαθούν να υπερασπιστούν τον Στέφανο Τσιτσιπά, εμφανίζονται στις οθόνες πολύ καιρό τώρα και τις παίρνει ο αέρας σαν τα ρούχα της μπουγάδας, τα οποία φεύγουν από τα μπαλκόνια. Γιατί απλά ο αθλητισμός έχει περάσει σε μία εποχή πια που δεν χωρούν διαχωρισμοί σε ιδιότητες. Δεν είσαι μόνο αθλητής και μόνο άνθρωπος. Είσαι μέλος της κοινωνίας που ασκεί επιρροή σε πάρα πολύ κόσμο και κάποιες προσωπικότητες διαμορφώνονται από τον τρόπο ζωής σου και τα λεγόμενα σου.

«Ο μισθός είναι μία δωροδοκία για να ξεχνάς τις φιλοδοξίες σου», πόσταρε χθες το νούμερο 5 της παγκόσμιας κατάταξης στο προφίλ του στο Twitter και όπως ήταν αναμενόμενο, άνοιξε ένα τεράστιο thread από κάτω, στο οποίο φυσικά δεν τον υποστήριξε κανείς. Με όσο χιούμορ και αν καλύψεις τις αντιδράσεις σου ώστε να τον αντιμετωπίσεις σαν ένα τραγελαφικό άτομο, που μόνιμα δεν ξέρει τι του γίνεται πέρα από τους κανόνες του τένις, ξεμένεις από εφόδια. Δεν μπορεί κάποιος που έχει φτάσει σε όλες αυτές τις κορυφές να λέει για τα Harrods που χρειαζόμαστε στην Ελλάδα, όταν καίγεται το σύμπαν, και για αχρείαστους μισθούς ενώ έχουν καταρρεύσει για πάρα πολλούς όσα είχαν δεδομένα.

Δεν αφορά κανέναν η ματαιοδοξία, ο σνομπισμός και η φούσκα στην οποία ζει ο, κατά τα άλλα, κορυφαίος τενίστας. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν τον φθονεί κανείς για τα χρήματα του, τα οποία προφανώς και μπορεί να τα διαχειριστεί όπως γουστάρει. Το θέμα μας είναι εκτός τόπου και χρόνου λογική του. Και το ότι είναι σαν να απολαμβάνει να ταράζει τα timelines ενώ ασχολούνται μαζί του.

Όταν πριν λίγο καιρό είχαμε κάνει εδώ μία συνέντευξη με τον Γιώργο Πομάσκι, είχε πει πως «Χωρίς προσωπικότητα δεν πας πουθενά. Τα παιδιά πρέπει να μπορούν να αντιμετωπίσουν την κοινωνία γενικότερα.Θέλω να κάνουν καλά τη δουλειά τους όλοι, όχι μόνο ο αθλητής αλλά και ο δικηγόρος και ο γιατρός, η κοινωνία σαν σύνολο και να γινόμαστε καλύτεροι». Και είμαστε σίγουροι, πως κάποιος με τη δική του ποιότητα δεν θα αναλάμβανε ποτέ έναν αθλητή σαν τον Τσιτσιπά. Κι αν τελικά το έκανε, σίγουρα ο τρόπος σκέψης του δεύτερου, θα ήταν σίγουρα πολυ διαφορετικός.

Και πέρα από τα παραπάνω, πριν λίγο καιρό, ο Στέφανος πέταξε και τη μισογύνικη και εν τέλει τζούφια όπως τα καρτούν, βόμβα για τις συναδέλφους του. Είπε πως επειδή μία έρευνα έχει δείξει ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη αντοχή, πρέπει να αγωνίζονται στα Grand Slam μέχρι και το 5ο σετ εφόσον πληρώνονται το ίδιο με τους άνδρες. Εκεί δηλαδή για εκείνον, ο μισθός μετράει και είναι σύμβολο δύναμης.

Διάσημες τενίστριες, όπως η Naomi Osaka και η Karolina Pliskova, του απάντησαν χαρακτηρίζοντας τον τουλάχιστον αστείο τύπο και πως αν προσπαθήσει να αυξήσει τα δικά του σετ, θα αυξήσουν κι εκείνες τα δικά του. Και το να δηλώνεις τέτοια πράγματα σε μία χρονική περίοδο που η Osaka μιλάει δημόσια για το τόσο σοβαρό πρόβλημα ψυχικής υγείας, γιγαντώνεται η πλήρης έλλειψη ενσυναίσθησης σου στα μάτια μας. «Δεν το εύχομαι σε κανέναν και ελπίζω ότι μπορούμε να θεσπίσουμε μέτρα για την προστασία των αθλητών, ιδιαίτερα των ευάλωτων.Ίσως θα έπρεπε να δώσουμε στους αθλητές το δικαίωμα να κάνουν ένα ψυχολογικό διάλειμμα από τη διερευνητική ματιά των ΜΜΕ σε σπάνιες περιπτώσεις, χωρίς να υπόκεινται σε αυστηρές κυρώσεις. Ο Michael Phelps, μου ειπε ότι εκφράζοντας τη γνώμη μου μπορεί να έσωσα μια ζωή. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε άξιζε», είχε πει ανάμεσα σε άλλα, η πιο ακριβοπληρωμένη αθλήτρια στον κόσμο (57,3 εκ. δολάρια σε χρηματικά έπαθλα και χορηγίες τον τελευταίο χρόνο) και 4 φορές νικήτρια Grand Slam.

Κανείς μας δεν το παίζει ηθικοπλάστης και αυστηρός διαιτητής. Όσο κλισέ και αν σου φαίνεται, όταν έχεις παραδείγματα υπεραθλητών όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, είναι αδύνατον να μην μπεις στη διαδικασία της σύγκρισης. Μπορεί οι δυο τους να έχουν διαφορετικά βιώματα και καταβολές αλλά όταν μιλάμε για τους βασικούς άξονες συμπεριφοράς και αλληλοσεβασμού, η απόσταση μεταξύ τους είναι ατελείωτη. Κι αυτό γιατί ο Τσιτσιπάς δεν έχει μάθει να παίζει με ποιότητα – όπως είχε κατηγορήσει τον ίδιο του τον εαυτό στον αγώνα με τον Filip Krajinović- ούτε στη ζωή ούτε στο γήπεδο.

Η προσωπική παιδεία είναι μια πίστα, η οποία είναι μόνιμα ανοικτή για να εξελίσσεται και να σε επαναφέρει στο έδαφος. Επίσης, η έννοια του προτύπου και του προσωπικού ήρωα στην metεποχή των μεγάλων ταχυτήτων έχει αλλάξει και επιλέγουμε όσους σταματούν για λίγο, αφουγκράζονται την κοινωνία και προχωρούν είτε αντιδρώντας είτε βοηθώντας να στριφογυρίσουν τα στερεότυπα. Δεν αρκεί μία αφίσα σε καποιο εφηβικό δωμάτιο ή τα likes στις σελίδες σου για να αλλάζεις προς το καλύτερο τη ζωή των ανθρώπων που σε ακολουθούν και σε θαυμάζουν.

Ο Τσιτσιπάς εννοεί πάντα κάθετι που λέει. Δεν είναι θύμα παρερμήνευσης ούτε έχει πρόβλημα στο πώς να μεταφέρει ένα μήνυμα. Κάθε φορά που πατάει το κουμπί για να δημοσιευθεί ένα status, αφαιρείται κι ένα τίτλος του και αυτή τη στιγμή το jenga που τον στήριζε, έφτασε στο σημείο που καταρρέει τελείως.