Το τελευταίο 24ωρο έχει δημιουργηθεί ένας ντόρος γύρω από την απόφαση της ΔΕΛΤΑ να προσθέσει μία νέα εικόνα στη συσκευασία του μμμmilk, το οικογενειακό γάλα της εταιρείας: έναν μπαμπά να σερβίρει γάλα σε ένα κοριτσάκι. Το Χ (πρώην Twitter), όπως ήταν λογικό, πήρε φωτιά από αναρτήσεις που, κυρίως, καλούσαν σε μποϊκοτάζ των προϊόντων της ΔΕΛΤΑ. Τα συγκεκριμένα tweets, που προφανώς βασίζονται στη ρητορική μίσους έχοντας έντονη ακροδεξιά απόχρωση, δημιούργησαν το ανάλογο trend στην πλατφόρμα και ακολούθησε αυτό που φαντάζεστε, ακόμα μία διαδικτυακή κόντρα στα social media.

Μέχρι εδώ, τίποτα το περίεργο. Θέλω να πω, δεν έπεσα από τα σύννεφα που εμφανίστηκαν άνθρωποι με υψωμένες τις γροθιές τους που εναντιώνονται στη «νέα τάξη πραγμάτων», αυτή που «εξαφανίζει τις οικογένειες» από τις συσκευασίες γάλακτος και παραμορφώνει τις κοινωνικές ομάδες αυτού του κόσμου, του κόσμου που έχει χάσει κάθε μέτρο γιατί «έχει παρασυρθεί από το woke κίνημα» των τελευταίων ετών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι παντού γύρω μας, οπότε δεν υπήρχε χώρος μέσα μου για να ξαφνιαστώ. Αν είσαι στο λεωφορείο και διαβάζεις αυτές τις γραμμές, ίσως ο απέναντί σου είναι ένας απ’ αυτούς, ο τύπος με τα τατουάζ στο χέρι ή η κοπέλα με το piercing στο αυτί. Μπορεί να είναι και ο ίδιος ο γονιός σου, βέβαια. Όλοι έχουν δικαίωμα στη βλακεία, η οποία, όπως έχω ξαναγράψει, είναι πιο επικίνδυνη από το κακό που εύκολα εντοπίζεται.

Ωστόσο, η αποδοχή μιας κατάστασης δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να παραμένει και ασχολίαστη. Για παράδειγμα, όταν ο Θάνος Τζήμερος βγαίνει στο Facebook και κάνει λόγο για «κολοβή οικογένεια», αναφερόμενος στον μπαμπά και το παιδί της φωτογραφίας στη συσκευασία της ΔΕΛΤΑ, ε, κάπως θυμώνω. Κι αυτό όχι γιατί υπάρχει κάποια υποχρέωση στο να αντιδράσω απέναντι στο μπερδεμένο και περιορισμένου εύρους μυαλό του όποιου Τζήμερου, αλλά γιατί προσβάλει -βαθιά- εμένα, την Α., την κόρη μου δηλαδή, και τη μαμά της.

Ο κ. Τζήμερος λοιπόν και όσοι ταυτίζονται με το post που έκανε, το οποίο έχει μέχρι τώρα 542 reactions και 55 κοινοποιήσεις, πιστεύουν ότι η Α. τα Σαββατοκύριακα που είναι μαζί μου, όταν και της βάζω γάλα το πρωί, δε βρίσκεται σε οικογενειακό περιβάλλον; Ή ότι εγώ και αυτή ως δίδυμο, αυτή και η μαμά της ως ένα άλλο δίδυμο, δεν πληρούμε τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούμε «οικογένεια»; Φυσικά και η οικογένειά μας, αυτή τη στιγμή, αποτελείται από 2 γονείς και 1 παιδί, παρ’ όλα αυτά η σύνθεση της όποιας οικογένειας δεν είναι κάτι που δε μεταβάλλεται στην πορεία της ζωής. Τίποτα δεν παραμένει σταθερό, πέρα από την περιστροφή του πυρήνα της Γης -που ακόμα και αυτός, τα τελευταία χρόνια, έχει διαμορφωθεί από τις (περιβαλλοντικές) συνθήκες της εποχής.

Οι πιο δύσπιστοι, εκείνοι δηλαδή που πάντοτε βρίσκουν κάτι αρνητικό να πουν για τις κοινωνικές αλλαγές -καθώς νιώθουν ότι πίσω από καθετί «καινούργιο» βρίσκονται Μασόνοι, Εβραίοι, γκέι, καπιταλιστές, κομμουνιστές, whatever, που προσπαθούν να αλλοιώσουν ιδεολογίες, φυλές, φύλα, πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια-, υποστηρίζουν ότι η ΔΕΛΤΑ αρπάζει την ευκαιρία που της έδωσε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια και μέσα από αυτό προσπαθεί να δείξει ένα «κοινωνικό πρόσωπο», προχωρώντας στην -καταδικαστέα, γι’ αυτούς- συμπερίληψη.

Ίσως και να μην έχουν άδικο. Αυτή η κίνηση της ΔΕΛΤΑ θα είχε, ίσως, μεγαλύτερο νόημα και κοινωνικό impact αν ο μπαμπάς και η κόρη στην συσκευασία του οικογενειακού γάλακτος εμφανιζόντουσαν σε μια χρονική στιγμή όπου η κοινωνία δε θα βρισκόταν σε αναβρασμό για το επίμαχο θέμα της τεκνοθεσίας και γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Τότε είναι που θα βγάζαμε το καπέλο στην εταιρεία, τότε θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ρωγμή στα κοινωνικά στερεότυπα, όταν θα τους έπιανε όλους απροετοίμαστους. Τώρα, παίζει με ασφάλεια και σίγουρα θα κερδίσει. Γιατί τα γκολ που δέχεται είναι σίγουρα λιγότερα -αλλά πιο κραυγαλέα- από αυτά που θα βάλει. Άλλωστε, λένε, πως και η δυσφήμιση είναι μια καλή διαφήμιση. Απόδειξη, αυτό το κείμενο.

Δεν είμαι πάντοτε υπέρ των «σημειολογικών μηχανισμών», που αναφέρει και ο Θ. Τζήμερος. Πιστεύω περισσότερο στην άμεση αντιμετώπιση των καταστάσεων με ριζικές αλλαγές, και όχι στο επιφανειακό “ξεσκόνισμα” συνθηκών και συνειδήσεων που έχουν μουχλιάσει. Ειδικά όταν τα διάφορα brands, όλων των ειδών, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν κοινωνικούς αγώνες και να υιοθετήσουν τα μηνύματα αυτών. Κανένα σαμπουάν, κανένα γάλα, κανένα σκουφί, αναψυκτικό, μπλουζάκι και σουπερ μάρκετ δε θα σταθεί στο πλευρό μιας κοινωνικής ομάδας, να την υποστηρίξει έμπρακτα και να την εμψυχώσει να συνεχίσει να διεκδικεί τα αυτονόητα.

Το επόμενο Σαββατοκύριακο που θα έρθει η Α. στο σπίτι, μπορεί να μην έχω γάλα ΔΕΛΤΑ να της βάλω το πρωί. Πιθανόν να έχω προτιμήσει το γάλα κάποιας άλλης εταιρείας, γιατί στο ψυγείο του σούπερ μάρκετ δεν πουλάνε συνειδήσεις αλλά προϊόντα. Και η τιμή τους, στο τέλος, είναι αυτή που μετράει για τον απλό πολίτη. Δεν έχει καμία σημασία αν στη συσκευασία υπάρχει ένας μπαμπάς με την κόρη του, μία μαμά με τον γιό της, ένας σκύλος με ένα παιδάκι, μία γιαγιά με το εγγόνι της, ένας παππούς με μία γάτα, δύο ομόφυλοι γονείς με το παιδί τους, ένα ρομπότ με μία γλάστρα. Αλλά, ρε συ Τζήμερε, και εσύ που κάνεις retweet όσα γράφει, δεν είναι «woke καφρίλα» ένας γονιός με ένα παιδί να θεωρούνται -που είναι- οικογένεια. Είναι καφρίλα όλα όσα λες και υποστηρίζεις, και σίγουρα αυτά τραυματίζουν.