Kάθε εβδομάδα οι συντάκτες του αγαπημένου σας FAQ Team γράφουν ποια πράγματα τους ανεβάζουν (ή τους κατεβάζουν) συναισθηματικά, ψυχολογικά και εγκεφαλικά!

Εύα Αναστασιάδου

👍 Ο καιρός έχει φτιάξει, η φύση είναι η καλύτερη διέξοδος από το άγχος και την τρέλα της χαοτικης καθημερινότητας στην πόλη. Θάλασσα, ήχος πουλιών, ένα αεράκι και όλα είναι πιο όμορφα.

👎 H πρόταση αθώωσης του κτηνους που εξεδιδε τη 12χρονη, πόση περισσότερη σαπίλα να αντέξουμε. Το ότι δεν έχει κάνει χειμώνα και ήδη οι θερμοκρασίες πιάνουν τοπ για την εποχή επίπεδα με κάνει και ανησυχώ για το καλοκαίρι που θα έρθει. Με καμένα δάση και την κλιματική κρίση μας βλέπω στην Αθήνα να ψηνόμαστε.

Δήμητρα Βασιλειάδη

👍 Γράφω αυτές τις λέξεις με μία κούπα φρέσκου καφέ (όχι στο χέρι, δίπλα μου. Προστατεύουμε το λάπτοπ) με τη ζεστασιά που αναδύεται να χαϊδεύει στοργικά το πρόσωπό μου, ενώ κοιτάω την Εύβοια, την Άνδρο, τα πλοία που φεύγουν από το λιμάνι της Ραφήνας και, φυσικά το απέραντο γαλάζιο. Μικρές στιγμές γαλήνης, στις οποίες πρέπει να δίνουμε περισσότερη αξία, καθώς τις βιώνουμε.

👎 Μόλις έμαθα ότι θα κλείσει η εμβληματική υπόγεια ταβέρνα της Σωκράτους, το Δίπορτο -ίσως την παλαιότερη εν λειτουργία ταβέρνα της Αθήνας με ιστορικές αναφορές από το 1911. Ο λόγος; Έχει πουληθεί σε ξένους επενδυτές. Η Μαρίνα Σάττι ξέχασε να κρατήσει και ένα χαρτόνι που να γράφει “SOLD”, γιατί προς τα εκεί οδεύουμε και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς.

Γεωργία Δρακάκη

👍To αυθόρμητο, πολύ πρωινό ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι, η πρώτη γουλιά καφέ στην ησυχία του σπιτιού, χωρίς να έχεις κάποιο λεωφορείο να προλάβεις μες στο επόμενο 20λεπτο. Τα μηνύματα των αναγνωστών. Το αυθόρμητο ξενύχτι το απρογραμμάτιστο, επειδή κουβέντιασες, αγκαλιάστηκες, ήπιες, πέρασες καλά. Στο σπίτι. Κι έξω, αυτό το μπλε φως να υπενθυμίζει το πέρας της νύχτας, αλλά εσείς να μην έχετε ύπνο. Τα τηλεφωνήματα της μαμάς-εκείνης της μαμάς που δεν τηλεφωνεί συχνά εννοώ, ίσως της δικής μου. Τα σχέδια για το καλοκαίρι που πάντα δίνουν την θέση τους σε αυθόρμητα κανονίσματα της τελευταίας στιγμής. Γενικώς, το αυθόρμητο και τα αυθόρμητα.

👎 Η αφόρητη, σαν μάλλινο πουλόβερ που τσιμπάει, μελαγχολία των τριημέρων, όταν δεν τα περνάς όπως θες ή με εκείνους που θες. Τουλάχιστον αντί χαρταετού, ύπνος και πάλι ύπνος -κάτι μπορεί να είναι κι αυτό.

Νίκος Παγουλάτος

👍 Η μελατονίνη μπήκε πάλι στη ζωή μου και θυμήθηκα πόσο σημαντικό είναι να κοιμάσαι εύκολα χωρίς τις σκέψεις να βασανίζουν το μυαλό σου. Μιλήστε με τον γιατρό σας και ρωτήστε τον γι’ αυτήν. Στους περισσότερους ανθρώπους λειτουργεί ευεργετικά.

👎 Έθιμο, δραστηριότητα, πείτε το όπως θέλετε, που περιλαμβάνει στη διαδικασία τη φράση «αμόλα καλούμπα» δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στα σοβαρά ή με χαβαλέ. Ας πετάξει η Στέγη και το Νιάρχος όσους χαρταετούς θέλουν, να το καθιερώσουν ως ένα pre-Easter installation, ας πούμε, έτσι ώστε να απελευθερωθούμε απ’ αυτό το βάσανο. (ευτυχώς αυτό δε θα το διαβάσει η κόρη μου)

Γιάννης Παπαϊωάννου

👍 H κυρία Ασημακοπούλου έξω από το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ.

👎 Ακόμη κι όταν νομίζεις πως ο όρος “παιδί” αποτελεί αδιαπραγμάτευτη κόκκινη γραμμή για όλους, η δεξιά περήφανα, με σθένος και πάθος, αποδεικνύει πως διαθέτει επιλεκτική αδιαφορία για αυτές τις γραμμές.

Χριστιάνα Στυλιανού

👍 Τα ταξίδια με αεροπλάνο έχουν πάντα κάτι απελευθερωτικό καθώς κρύβουν δυνητικότητες και υποσχέσεις, και ειδικά όταν κοιτάζεις τον κόσμο από ψηλά, η πραγματικότητα αποδραματοποιείται, καθώς «μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα» όπως λέει το γνωστό άσμα, κι «ό, τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε από ψηλά αν το κοιτάξεις θα σου φανεί τόσο ασήμαντο», ειδικά όταν κατά την προσγείωση, η ηλικιωμένη κυρία στη διπλανή θέση, βλέποντας τα φωτοβολταϊκά λέει: «α, τι ωραιες λίμνες». Μετά ό,τι πιο ωραίο είδα τα τελευταία χρόνια, είναι οι γλάροι στην γέφυρα του Γαλατά. Μύδια, πατάτες τηγανιτές, κι ένα ζεστό χέρι μέσα στο χέρι μου. Α, ναι, επίσης η συναυλία των Error το προηγούμενο Σάββατο στο Death Disco. Κιθάρες, γυναικείες μπότες, βόμβοι, λούπες και βρωμιά. Ό,τι πιο ερωτικό δηλαδή.

👎 Οι αντικειμενικές συνθήκες. Αυτό.

Μίλτος Τόσκας

👍 Το κείμενο απάντηση της Ελίζ Ζαλαντό στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης που την κάνει σύμβολο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου και το τοποθετεί στην εποχή στη θέση που πρέπει.

👎 To Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης εξελίχθηκε για πρώτη φορά με έναν τρόπο που οι περισσότερες προβολές είχαν αστυνομική φρούρηση. Ένα γεγονός τέχνης και πολιτισμού που ο χαρακτήρας του αλλοιώθηκε κι αυτό στεναχωρεί τους σινεφίλ.