Καίγεται, κάηκε ή θα καεί, πάντως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η αντιπυρική περίοδος πάει καλά. Ούτε καν ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός κ. Χρήστος Στυλιανίδης, ο οποίος ενημέρωσε στις 15 Ιουνίου τους Financial Times ότι «το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο» (υπέροχη καμπάνια για τον τουρισμό) και στις 07 Ιουλίου το ελληνικό κοινό ότι «βρισκόμαστε σε δύσκολη περίοδο και αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει σε όλους πλήρη ανάληψη των ευθυνών». Αναρωτιέται κανείς ποιοι είναι αυτοί από τους οποίους απαιτείται πλήρης ανάληψη ευθυνών, εάν όχι από τον υπουργό που υποτίθεται προετοίμασε την χώρα για αυτήν ακριβώς τη συγκυρία. Να βγούμε ενδεχομένως οι νοικοκυρές με τα λάστιχα, να καταβρέχουμε τα δέντρα;

Ο κ. Στυλιανίδης, που προτιμά καθώς φαίνεται τις εμφανίσεις σε ξένα μέσα αντί των ελληνικών, στις 15 Ιουλίου σημείωσε στο Politico ότι είναι «εντυπωσιασμένος με το πόσο ικανοί είναι οι Έλληνες», αλλά τι κρίμα που υφίσταται μια «άνευ προηγουμένου γραφειοκρατία». Δύο παρατηρήσεις: κυριολεκτικά δουλειά του εκάστοτε υπουργού είναι να λύνει προβλήματα, ξεκινώντας από την γραφειοκρατία, αφού κρίνει ότι είναι το κρισιμότερο. Κατά δεύτερον, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκλάβει κανείς αυτή τη δήλωση από έναν πρώην Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης της οποίας η γραφειοκρατία για οποιαδήποτε ενέργεια μπορεί να οδηγήσει τον πιο ψύχραιμο άνθρωπο στην απελπισία. Δηλαδή, ο κ. Στυλιανίδης δεν ήταν άμαθος.

Τα παρατράγουδα βέβαια της αντιπυρικής σεζόν -ειρήσθω εν παρόδω, κακώς τη λέμε ακόμα αντιπυρική, αφού καίγεται κάθε γωνιά της Ελλάδας στην πρώτη ευκαιρία- δεν σταματούν εδώ. Μια είδηση που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη δείχνει ότι και δεν ήμασταν έτοιμοι από καιρό και απαιτούμε από τους εργαζόμενους στις Ένοπλες Δυνάμεις να είναι θαρραλέοι. Για πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας, η πυρασφάλεια ακουμπάει εξ ολοκλήρου και αποκλειστικά σε φαντάρους, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, οτιδήποτε τέλος πάντων διαθέτει η εκάστοτε στρατιωτική υπηρεσία. Δηλαδή, στέλνουμε στα βουνά για περιπολία, μόνους τους, ανθρώπους που έχουν μηδενική εκπαίδευση για τις φωτιές, μηδενικό εξοπλισμό, μηδενικούς κανόνες εμπλοκής (ακόμα και εάν έρθουν φάτσα μούρη με εμπρηστή δεν έχουν ούτε το δικαίωμα να τον συλλάβουν, ούτε και φέρουν οπλισμό -προφανώς- εν καιρώ ειρήνης) χωρίς να συνοδεύονται από αστυνομία ή πυροσβεστική, όπως συνέβαινε μέχρι φέτος. Πηγές της στήλης αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη έμπνευση ανήκει στον NickHardGr, κατά κόσμο Νίκο Χαρδαλιά, υφυπουργό Εθνικής Άμυνας. Ο χαρακτηρισμός δεν είναι ειρωνικός, αφού πρόκειται για το όνομα που ο ίδιος έχει επιλέξει για τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram. Επιπλέον, όπως κατήγγειλαν στην στήλη συνδικαλιστές των Ενόπλων Δυνάμεων, όταν είπαν «μα ρε παιδιά, δεν έχουμε καν ασυρμάτους για αυτό το πράγμα», τους απάντησαν «να παίρνετε τηλέφωνο από τα κινητά σας». Γιατί έχει σήμα καμπάνα στις βουνοκορφές, γνωστό αυτό.

Εν συνεχεία, οι επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες των εργαζόμενων στην Πυροσβεστική για προσλήψεις, αναβάθμιση του εξοπλισμού, περισσότερα εναέρια μέσα πυρόσβεσης. Ας θυμηθούμε τι δήλωνε στις 4 Αυγούστου του 2021 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης: «Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και σε όλους, στο Πυροσβεστικό Σώμα, στην Αστυνομία, τους εθελοντές μας που με τόση αυταπάρνηση αντιμετώπισαν μία εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση». Μέχρι τον Σεπτέμβρη όμως οι ευχαριστίες, καθώς στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους η απάντηση της κυβέρνησης στα αιτήματά τους ήταν τα ΜΑΤ που τους ψέκασαν με χημικά, η αύρα που τους κατάβρεξε να δροσιστούν και ο τραυματισμός ενός πυροσβέστη από κρότου λάμψης. Τουλάχιστον 3.600 οργανικά κενά διαπίστωναν οι εκπρόσωποι των πυροσβεστών φέτος τον Μάιο, με μέσο όρο ηλικίας του εν ενεργεία ανθρώπινου δυναμικού τα 47 έτη. Δεν χρειάζεται καν σχόλιο. Όσον αφορά δε τα εναέρια μέσα, η Ελλάδα είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος που την πυρόσβεση εξ αέρος χρεώνεται η πολεμική αεροπορία. Παρεμπιπτόντως, εάν, ω μη γένοιτο, χρειαστούμε πιλότους ταυτόχρονα για «θερμό» επεισόδιο και θερμό επεισόδιο, είναι γρίφος ποιοι θα είναι οι χειρισμοί. Το σημαντικότερο πρόβλημα που προκύπτει, ωστόσο, είναι ότι λόγω αυτής της εθνικής επιλογής, η χώρα χάνει την εξαιρετικά υψηλή χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για αγορά αεροσκαφών πυρόσβεσης. Δηλαδή, ο στόλος θα μπορούσε να είναι διπλός, ή έστω πιο σύγχρονος, αλλά μάλλον δε θέλουμε.

Καίγεται λοιπόν ακόμα η Πεντέλη, κάηκε το Ρέθυμνο, η Ηλεία ξανά, η Αχαΐα ξανά, η Εύβοια ξανά, λίγη Αρκαδία, λίγη Λακωνία, η Βοιωτία, η Σάμος όπου κατέπεσε ελικόπτερο -και έτσι μάθαμε για την πυρκαγιά-, λίγη Φθιώτιδα, λίγη Χαλκιδική, η Κάρυστος, «άρπαξε το πούσι» στον Έβρο, στη Σέριφο, στη Σύρο, στη Τζια, στο Πόρτο Γερμενό, είδαν το χάρο με τα μάτια τους στην Άμφισσα και την Ιτέα που τους περικύκλωσαν τα μέτωπα, δεν προστάτευσε ο Θεός το Άγιο Όρος που επίσης κάηκε, φτάσαμε να γίνουν παρανάλωμα σπίτια στη Βούλα, έως τώρα, αλλά η Πολιτεία μυαλό δεν βάζει ότι οι πυρκαγιές στην Ελλάδα είναι και θα παραμείνουν ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Είναι και θα παραμείνουν ζήτημα επιβίωσης. Είναι και θα παραμείνουν μια τεράστια αγωνία για κάθε συνειδητό άνθρωπο και η αρχή μυρίων κακών, που ξεπερνούν τα ανέμελα σαββατοκύριακα κάποιου παραθεριστή.

Υστερόγραφο: Όσο καιγόταν το Ρέθυμνο απ’ άκρη σ’ άκρη, στείλαμε δύο καναντέρ να βοηθήσουν στις φωτιές της Γαλλίας ίσως γιατί και οι δημόσιες σχέσεις είναι πιο σημαντικές από την ουσία.