Τελικά, δεν θα σταματήσουμε ποτέ να εξηγούμε τα αυτονόητα, κι αυτό είναι μια θλιβερή διαπίστωση ειδικά το 2022 που θα έπρεπε να έχουμε κάνει ξεκάθαρα στο μυαλό μας αρκετά βασικά πράγματα, όπως το ότι η καταλληλότητα μιας μητέρας δεν ορίζεται από το πόσο βαθύ είναι το ντεκολτέ της ή πόσο κοντή είναι η φούστα της. Αλλά απ ότι φαίνεται, τίποτα δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο σε πολλά μπερδεμένα κλειστά μυαλά εκεί έξω που κυκλοφορούν ανάμεσά μας με το ηθικόμετρο στο χέρι και κρίνουν ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, από το τι φόρεσαν συσχετίζοντάς το με το αν έχουν παιδιά αλλά ακόμα και με το πως τα απέκτησαν.

Ξεκινώντας λοιπόν, ένα βασικό συμπέρασμα είναι πως ότι και να κάνει μια γυναίκα, ειδικά μια γυναίκα, το τονίζω, πάντα οι άλλοι θα την σχολιάσουν αρνητικά: Αν πχ αποκτήσει ένα παιδί στα 20 θα έχουν να πουν ” μα γιατί τόσο μικρή” αν πάλι το αποκτήσει στα 40 θα έχουν και πάλι να πουν “μα γιατί τόσο μεγάλη”. Αν εργάζεται για να ζήσει το παιδί της θα πουν “Μα καλά, το αφήνει από δω κι από κει για πάει στη δουλειά;” , αν δεν εργάζεται πάλι θα πουν ” Το παιδί της στερείται πράγματα με τις δυσκολίες στα οικονομικά, γιατί δεν πάει να δουλέψει”, αν δεν του φωνάζει καθόλου θα πουν “μα θα γίνει τόσο κακομαθημένο”, αν του φωνάζει θα πουν “μα κάποιος θα έπρεπε να ειδοποιήσει τις υπηρεσίες πρόνοιας” και τόσα άλλα που έχουμε ακούσει κατά καιρούς από τους κριτές των πάντων που το τελευταίο που κοιτάνε είναι η καμπούρα τους. Την οποία σημειωτέον αν κοιτούσαν θα ήταν τόσο μα τόσο καλύτερος ο κόσμος μας.

Αυτή τη φορά, τα έβαλαν με το ντεκολτέ και το ταξίδι της Χριστίνας Μπόμπα στο Μιλάνο, καθώς κατά τη γνώμη των επικριτών της μάλλον έπρεπε να φοράει ζιβάγκο και να πηγαίνει το πολύ μέχρι την παιδική χαρά. Το θέμα είναι ποιος τους ρώτησε; Κανείς. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, είναι πως αν κάποιος ήθελε τη γνώμη τους για τη ζωή του, απλώς θα τη ζητούσε. Έλα όμως που δεν το έκανε. Για πιο υψηλές έννοιες όπως το αν μια μητέρα με crop top είναι χειρότερη μητέρα από μια με κελεμπία, μάλλον δεν μπορείς να τους μιλήσεις, καθώς προφανώς είναι τόσο περιορισμένης αντίληψης που δεν μπορούν να συλλάβουν το ότι μια γυναίκα όταν γίνει μητέρα δεν αξιολογείται με βάση τις ενδυματολογικές της επιλογές ώς προς την ικανότητά της να μεγαλώσει το παιδί της αλλά από πολύ πιο σημαντικά πράγματα και σίγουρα όχι από μερικούς τυχαίους εκεί έξω που καλά θα έκαναν να ασχολούνται με τα δικά τους παιδιά και τις δικές τους μπλούζες.

Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί μια γυναίκα όταν κάνει παιδιά πρέπει να μετατρέπεται σε κάτι ασέξουαλ. Βέβαια, θα μπορούσα να ρωτήσω τους τόσους παντρεμένους με παιδιά που μου την πέφτουν μάλλον επειδή δεν τους ελκύει πια και τόσο η “μανούλα του facebook” που κοιμάται δίπλα τους. Είναι πολύ ωμό και το παραδέχομαι. Όμως ακριβώς γι αυτό, επειδή ισχύει, δεν θα έπρεπε οι γυναίκες που γίνονται μητέρες να μετατρέπονται σε πλάσματα που προορίζονται πλέον αποκλειστικά για να μεγαλώνουν παιδιά παραμελώντας τον εαυτό τους, αλλά να παραμένουν σέξι, ποθητές, όμορφες και πάνω από όλα γυναίκες, όπως ήταν και πριν. Και τελοσπάντων, όχι ας μην το κάνουν για τους άνδρες τους, αλλά ας το κάνουν για τους εαυτούς τους. Το οφείλουν στις ίδιες να μην αφεθούν και να πέσει η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή τους.

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που κάποιοι σχολίασαν αρνητικά και δημόσια μια μητέρα για το πως ζει αφού γέννησε. Τα δυο πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι η Κατερίνα Στικούδη που δέχθηκε κριτική επειδή επέστρεψε στο τηλεοπτικό show Just the 2 of Us στο οποίο συμμετείχε όντας ακόμη “λεχώνα” και η Μαριάννα Τουμασάτου η οποία ρωτήθηκε σε θεατρική πρεμιέρα αν έχει τύψεις που άφησε το παιδί της σπίτι για να βγει έξω. Φυσικά και οι δυο τους έδωσαν τις απαντήσεις που έπρεπε υψώνοντας το ανάστημά τους με τη Στικούδη να λέει μεταξύ άλλων “Θα μπορούσα να εξηγήσω καλύτερα και πιο εμπεριστατωμένα ότι δε ζούμε στο 1932, όταν η γυναίκα ήταν σε σαφώς πιο δύσκολη κοινωνικά και εργασιακά θέση (όχι ότι σήμερα έχει λύσει τα προβλήματά της). Δεν ανοίγεις τέτοια κουβέντα με συζητητή πίσω από το πληκτρολόγιο, δε βγαίνει άκρη. Θα μπορούσα τέλος να αδιαφορήσω και να μη μπω καν στον κόπο να γράψω αυτά τα δυο λόγια….Όμως έχει κάποια αξία να πούμε το εξής: ότι είναι εντελώς άτοπο να ασχολούμαστε με το αν μια τηλεοπτική παρουσιάστρια επέστρεψε στο πόστο της νωρίς, ή ακόμα και αν κάποιο νέο και άμυαλο, αγενές παιδί προκαλεί τόσο πολύ στα social media, την ώρα που γυναίκες δολοφονούνται σα να μην τρέχει τίποτα, εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους δουλεύοντας υπερωρίες σε αντίξοες συνθήκες και δεν ανοίγει ρουθούνι, ντελιβεράδες σκοτώνονται σε τροχαία καθημερινά και “είναι ακόμα μια Τετάρτη”, και τόσα άλλα ακόμα. Καιρός να δούμε τις προτεραιότητές μας, να κοιτάξουμε τα χιλιάδες προβλήματα που έχει η κοινωνία μας και πως εμείς μπορούμε να την κάνουμε καλύτερη. Προφανώς τα social media δεν έχουν βοηθήσει και πάρα πολύ….” και με την Τουμασάτου να δηλώνει αποστομωτικά “Για ξανασκεφτείτε το πριν ρωτήσετε μια μανούλα, να ρωτήσετε και έναν μπαμπάκα. Οι τύψεις δεν είναι ίδιον των γυναικών, ούτε των μητέρων. Τύψεις έχεις όταν δεν φέρεσαι καλά, όταν φέρεσαι καλά στο παιδί σου δε σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνεις τίποτα άλλο για να πουν οι άλλοι “Ααα είναι μια καλή μαμά”. Είμαι καλή μαμά έτσι κι αλλιώς”. Παλαιότερα και η ηθοποιός Ιωάννα Παππά δέχθηκε έντονη αρνητική κριτική επειδή έγινε μητέρα στα 42 της χρόνια. Kαι τα παραδείγματα φυσικά δεν σταματούν εδώ.

Aυτή τη φορά στο στόχαστρο των εισαγγελέων μητρότητας έπεσε η Χριστίνα Μπόμπα το ανοιχτό V στο στήθος της και το ταξίδι στο εξωτερικό. Την επόμενη φορά θα είναι κάποια άλλη, δεν έχει σημασία το πρόσωπο που βάλλεται, σημασία έχουν τα πρόσωπα που παίρνουν το δικαίωμα – το οποίο σημειωτέον δεν έχουν – να αμφισβητήσουν δημόσια μια γυναίκα για την ιδιότητά της ως μητέρα. Βέβαια η ηθική μιας γυναίκας αμφισβητείται γενικότερα από τους τρίτους και το κάνουν και χωρίς κάποια να είναι μητέρα- εκεί κι αν το κάνουν-. Προσωπικά δεν είμαι μητέρα για να με επιπλήξει κάποι@ άγνωστ@ μέσω ανορθόγραφου -συνήθως- σχολίου κάτω από μια φωτογραφία μου στο instagram γράφοντας ότι θα πρεπε να ντρέπομαι που είμαι μάνα επειδή φοράω πολύ αποκαλυπτικό μαγιό, αλλά μην σκάτε, δεν λείπουν οι χαρακτηρισμοί για το πολύ κοντό σορτσάκι, γίνονται κατά κόρον και χωρίς να υπάρχει παιδί. Με λίγα λόγια, άνδρες και γυναίκες φυλάνε καραούλι με το πληκτρολόγιο έτοιμο να γράψει την οπισθοδρομική συντηρητική κακία για τον πλησίον τους και μετά να νιώσουν οι ίδιοι πολύ καλά με τους εαυτούς τους και πολύ καλύτεροι ως γονείς και ακόμα καλύτεροι ως χριστιανοί και να κάνουν το σταυρό τους και να νηστέψουν και όλα αυτά γενικά πάνε κάπως έτσι. Βοήθειά μας.