Όλος αυτός ο σάλος με τις ετεροβαρείς συζητήσεις που γυροφέρνουν το χαστούκι του Will Smith στον Chris Rock  με ξεπερνάει. Παραθέσεις και αντιπαραθέσεις επί διαθεματικών αναλύσεων και υπεραναλύσεων, για να καταλήξουμε στη σωστή σύντηξη αυτοαναφορικότητας και virtue signaling. Θα αφήσω στην άκρη λοιπόν αυτό το όντως σεξιστικό χιούμορ και τις χυδαίες συμπεριφορές, όπως και την κατα την γνώμη μου προβληματική τουλάχιστον προσοχή που τους δίνεται στον υπερθετικό βαθμό που χαρακτηρίζει τον ναρισσιστικό παράδεισο των social media, και θα στρέψω το βλέμμα μου σε μια άλλη αφανή ιστορία που έλαβε χώρα στα παρασκήνια των βραβείων όσκαρ.

Όλα ξεκίνησαν όταν η Jamie Lee Curtis ανέβηκε στη σκηνή της τελετής απονομής των βραβείων με μια αξιολάτρευτη σκυλίτσα που ακούει στο όνομα «Mac n Cheese», για να αποτίσει φόρο τιμής στην αείμνηστη Betty White, η οποία όσο ζούσε βοήθησε αμέτρητα αδέσποτα ζώα. «Δεν ήταν μόνο ένα Χρυσό Κορίτσι, ήταν ένας θρύλος που φώτιζε κάθε χώρο στον οποίο έμπαινε και έφερνε το χαμόγελο στο πρόσωπο όσων την παρακολουθούσαν στην οθόνη» είπε η Curtis για τη White. «Ήταν μια υπέροχη γυναίκα που κάθε μέρα, για σχεδόν έναν αιώνα νοιαζόταν τόσο πολύ όχι μόνο για τους δίποδους φίλους της, αλλά και για ζώα σαν κι αυτό”, συμπλήρωσε η ηθοποιός. «Έτσι, το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσατε να κάνετε στην Betty White είναι να ανοίξετε την καρδιά και το σπίτι σας και να υιοθετήσετε έναν αδέσποτο σκύλο όπως ο Mac & Cheese από (τη μη κερδοσκοπική οργάνωση) Paw Works», κατέληξε.

Αργότερα το βράδυ, κάποιος έστειλε στην Curtis μια φωτογραφία του Travolta να κρατάει την Mac & Cheese στο πράσινο δωμάτιο πριν παρουσιάσει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού, κι  όπως ενημέρωσε, μία μέρα μετά μέσω Instagram, το κουταβάκι υιοθετήθηκε από τον John Travolta και τον γιο του: «Στα όσκαρ τον ξανασυνάντησα. Είχαμε πρωταγωνιστήσει μαζί στην ταινία «Perfect» το 1984. Είχα φύγει από το Dolby Theater και ήμουν στο δρόμο για το σπίτι όταν κάποιος μού έστειλε μια φωτογραφία με τον John να κρατάει τη Mac n Cheese προτού βγει να παρουσιάσει το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού. Σήμερα έμαθα ότι με τον γιο του, Ben, υιοθέτησαν τη μικρή ομορφούλα και την πήγαν σπίτι τους. Είναι ένα τρυφερό τέλος και ένας τέλειος φόρος τιμής στην Betty White».

Αυτή η ευγενική χειρονομία του Travolta μας θυμίζει μια άλλη αρκετά παλαιότερη ιστορία με αφορμή την έκθεση του εμβληματικού βελούδινου φορέματος με το ιδιαίτερο ντεκολτέ που σχεδίασε ο Victor Edelstein και φόρεσε η πριγκίπισσα Diana στο γκαλά του Λευκού Οίκου το 1985 όπου και χόρεψε με τον John Travolta.Για τον λόγο αυτό, το συγκεκριμένο φόρεμα έμεινε γνωστό με το παρατσούκλι «φόρεμα Travolta». Το εν λόγω φόρεμα θα εκτεθεί στο παλάτι για πρώτη φορά από τότε που αποκτήθηκε από τον φιλανθρωπικό οργανισμό «Historic Royal Palaces» σε δημοπρασία το 2019, όπου το καλοκαίρι οι επισκέπτες θα μπορούν να το θαυμάσουν από κοντά στο σπίτι της πριγκίπισσας της Ουαλίας στο Κένσινγτον.

Ο Travolta είχε αναφέρει για το γεγονός αυτό: «Τα μεσάνυχτα την ακούμπησα στον ώμο και την ρώτησα: «Θα θέλατε να χορέψουμε; Γύρισε και έσκυψε το κεφάλι της με τον χαρακτηριστικό της τρόπο και χορέψαμε για 15 λεπτά ολόκληρα λεπτά που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είναι μεγάλη τιμή για μένα που μπόρεσα να το ζήσω κάτι τέτοιο, και ξέρω σίγουρα ότι ήταν η αγαπημένη της στιγμή από εκείνο το ταξίδι στις ΗΠΑ. Αισθάνομαι ότι μετά από εκείνο το χορό ίσως έκανα τη ζωή της λίγο καλύτερη, έστω και για λίγο- κι εκείνη το ίδιο- και λυπάμαι πολύ που δεν βρίσκεται εδώ»

Έτσι στα φετινά οσκαρ πίσω από τα φώτα και την βαβούρα του αλληλοφαγώματος, αντιπαρατίθεται ένα διαφορετικό παράδειγμα.  Αυτό που η συνέπεια του John Travolta στην καλοσύνη μας κάνει να διερωτηθούμε είναι αν είναι τελικά αναγκαία η τόση ιδεολογική φόρτηση και η πόλωση κάθε ζητήματος, ειδικά αν αφορούν τον χώρο του θεάματος, ή αρκεί να παραδεχτούμε, πως στοιχειώδεις κανόνες ενσυναίσθησης, φροντίδας και καλοσύνης είναι αρκετοί ώστε τα πράγματα να βελτιωθούν, χωρίς να πρέπει όλα αυτά τα σοβαρά ζητήματα, τελικά να αφορούν εμάς, την αυτοπροβολή μας ή το προσωπικό μας συμβολικό κεφάλαιο; Είναι ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση θα έλεγα!