Πάνω από τους μισούς Βρετανούς (51%) πιστεύουν ότι η τελετή της στέψης του βασιλιά Καρόλου στις 6 Μαΐου δεν θα έπρεπε να χρηματοδοτηθεί από το κράτος, σε μια περίοδο που αυξάνεται το κόστος διαβίωσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Μόνο το 32% θεωρεί ότι το κράτος οφείλει να χρηματοδοτήσει τις εκδηλώσεις προς τιμήν του μεγαλύτερου γιου της βασίλισσας Ελισάβετ και της βασιλικής συζύγου, Καμίλα.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του ινστιτούτου YouGov, πιο επικριτική στάση τηρούν οι νέοι της ηλικιακής ομάδας 18-24 ετών: διαφωνούν με την κρατική χρηματοδότηση σε ποσοστό 62%. Το ποσοστό αυτό πέφτει όσο αυξάνεται η ηλικία των ερωτηθέντων: είναι στο 55% στα άτομα ηλικίας 25-49 ετών, στο 46% στις ηλικίες 50-64 ετών και 44% στους άνω των 65 ετών.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία πληροφορία για τον «λογαριασμό» της στέψης, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Οι εκδηλώσεις εκτιμάται όμως ότι θα στοιχίσουν πολλές δεκάδες εκατομμύρια λίρες.

Το θέμα προκαλεί αντιδράσεις, σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός στη Βρετανία έχει ξεπεράσει το 10% και η κοινωνική κρίση οδήγησε σε απεργιακές κινητοποιήσεις σε πολλούς τομείς (υγεία, εκπαίδευση, μεταφορές). Αντιμοναρχικές οργανώσεις κατήγγειλαν το υψηλό κόστος της στέψης. «Είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο εκατομμυρίων ανθρώπων που υποφέρουν από την κρίση του κόστους διαβίωσης», είπε ο Γκρέιαμ Σμιθ της ομάδας Republic, που στις 6 Μαΐου σκοπεύει να διαδηλώσει ζητώντας την κατάργηση της μοναρχίας.

Το 1953 η στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ κόστισε 912.000 στερλίνες – που σήμερα ισοδυναμούν με 20,5 εκατομμύρια. Η στέψη του πατέρα της, Γεωργίου Στ΄, στοίχισε 24,8 εκατομμύρια λίρες (σε σημερινές τιμές), ήταν δηλαδή η ακριβότερη τελετή των τελευταίων 300 ετών.

Ποιος είναι ο Κάρολος Γ’

Ο Κάρολος Γ΄ (αγγλικά: Charles III, γεννημένος Κάρολος Φίλιππος Αρθούρος Γεώργιος, αγγλικά: Charles Philip Arthur George, Λονδίνο, 14 Νοεμβρίου 1948) είναι ο Bασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και 14 άλλων κρατών της Κοινοπολιτείας των Εθνών. Είναι επίσης ο ανώτατος Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ανέλαβε τον θρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου 2022 μετά το θάνατο της μητέρας του και μακροβιότερης μονάρχη στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, Ελισάβετ Β΄.

Διαδέχθηκε την μητέρα του και ήταν ο προφανής διάδοχος έως την άνοδό του στον θρόνο το 2022, αλλά και ο μακροβιότερος διάδοχος του θρόνου στη βρετανική ιστορία. Ήταν, επίσης, ο μακροβιότερος Πρίγκιπας της Ουαλίας, έχοντας τον τίτλο από τον Ιούλιο του 1958 μέχρι το θάνατο τη μητέρας του, Ελισάβετ Β΄, στις 8 Σεπτεμβρίου 2022.

Ο Κάρολος γεννήθηκε στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ και ήταν το πρώτο εγγόνι του Γεωργίου ΣΤ΄ και της Ελισάβετ, της Βασιλομήτορος. Μαθήτευσε στα σχολεία Τσιμ και Γκόρντονστουν, στα οποία και ο πατέρας του, Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου, είχε βρεθεί ως παιδί, καθώς και στο σχολείο Τζιλόνγκ Γκράμαρ της Βικτώριας στην Αυστραλία. Αφού απέκτησε πτυχίο στην Ιστορία και την Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ο Κάρολος υπηρέτησε στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και το Βασιλικό Ναυτικό, από το 1971 έως το 1976.

Το 1981, παντρεύτηκε την Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ, με την οποία απέκτησε δύο γιους: τον Γουλιέλμο (Ουίλλιαμ) (1982) και τον Ερρίκο (Χάρρυ) (1984). Το 1992 ανακοινώθηκε στην Βουλή των Κοινοτήτων ότι το ζεύγος θα ζει πλέον σε διάσταση και τον Αύγουστο του 1996 επήλθε το διαζύγιο μετά από γνωστές εξωσυζυγικές σχέσεις αμφοτέρων. Την επόμενη χρονιά, η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι. Το 2005, ο Κάρολος παντρεύτηκε τη μακροχρόνια σύντροφό του, Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς.

Ως Πρίγκιπας της Ουαλίας, ο Κάρολος αναλάμβανε επίσημα καθήκοντα για λογαριασμό της Βασίλισσας, τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στα υπόλοιπα βασίλεια της Κοινοπολιτείας. Το 1976 ίδρυσε το «Ίδρυμα του Πρίγκιπα», ενώ χρηματοδοτεί τις «Φιλανθρωπικές Οργανώσεις του Πρίγκιπα» και είναι προστάτης, πρόεδρος και μέλος περισσότερων από 400 φιλανθρωπικών οργανώσεων και οργανισμών.

Ως περιβαλλοντολόγος, προωθεί τη βιολογική γεωργία και την προστασία του περιβάλλοντος, κερδίζοντας βραβεία και αναγνώριση από διάφορες περιβαλλοντικές ομάδες. Η υποστήριξή του στην εναλλακτική ιατρική, συμπεριλαμβανομένης της ομοιοπαθητικής, έχει επικριθεί από ορισμένα μέλη της ιατρικής κοινότητας, ενώ οι απόψεις του για τον ρόλο της αρχιτεκτονικής στην κοινωνία και τη διατήρηση των ιστορικών κτηρίων έχουν λάβει μεγάλης προσοχής από Βρετανούς αρχιτέκτονες και πολιτικούς μηχανικούς. Από το 1993 εργάζεται πάνω στη δημιουργία του Πάουντμπερυ, μιας πειραματικής πόλης βασισμένης στις μελέτες του. Είναι επίσης συγγραφέας, εικονογράφος και αφηγητής πολλών βιβλίων