Για έναν ακόμα μήνα το ραντεβού των σινεφίλ πέρα από τις αίθουσες δίνεται στο Ertflix που έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων για τις ποιοτικές επιλογές του. Αυτόν τον μήνα συναντάμε δύο σπουδαίες ταινίες των Άκι Καουρισμάκι και Πέδρο Αλμοδόβαρ, μία κωμωδία με μεσογειακό χρώμα και δύο ελληνικές προτάσεις με τη σφραγίδα του Τζώρτζη Γρηγοράκη και του Βασίλη Μαζωμένου.
Η Άλλη Όψη της Ελπίδας
Ένα παραμύθι, μία πραγματικότητα ονειρική ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας στην του Άκι Καουρισμάκι. Αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Φιλανδού σκηνοθέτη, μετά το Λιμάνι της Χάβρης κι ακολουθεί το “Fallen Leaves” που κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Δύο αντιφατικά πορτραίτα απόκληρων της κοινωνίας. Ένας Σύριος πρόσφυγας κι ένας Βορειοευρωπαίος αντιφατικός με τα πρότυπα που τον συνδέουν, εγκλωβισμένος στα απωθημένα του. Καταφέρνουν να επικοινωνήσουν και να περπατήσουν μία μεγάλη διαδρομή μαζί σε μία αποθέωση της ανθρώπινης δύναμης και των ιδανικών που τείνουν να εξαλειφθούν στην εποχή μας.
Τέλειοι Ξένοι
«Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε». Τραγική ειρωνεία. Ο Πάολο Γενοβέζε στην όγδοη του σκηνοθετική προσπάθεια κέρδισε το κοινό της Ιταλίας, κόβοντας πάνω από 2.500.000 εισιτήρια, ενώ κέρδισε και τα δύο βασικά βραβεία (καλύτερης ταινίας και σεναρίου) David di Donatello. Είναι η τρίτη του μεγάλους μήκους ταινία και με καυστική διάθεση σχολιάζει την επίδραση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ρώμη, μία παρέα φίλων έχει αποφασίσει να δειπνήσει. Πρόκειται για τρία ζευγάρια κι έναν πρόσφατα διαζευγμένο που δεν κατάφερε να φέρει το νέο του φλερτ, καθώς την τελευταία στιγμή αρρώστησε. Αποφασίζουν να παίξουν ένα παράτολμο παιχνίδι. Την ταινία μετέφερε στα ελληνικά ο Θοδωρής Αθερίδης και πήγε περίφημα.
Pain and Glory
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ καταθέτει το πόνημά του για τη ζωή του δημιουργού, του καλλιτέχνη. Μία καθημερινότητα γεμάτη μεταπτώσεις. Πρέπει να έχεις τη δύναμη ψυχής να ισορροπείς. Να γνωρίζεις καλά μέσα σου ποιος είσαι και που βαδίζεις. Ο τίτλος περιγράφει εξαιρετικά τη διαδρομή. Ο Σαλβαδόρ Μαγιώ, βετεράνος σκηνοθέτης ακροβατεί ανάμεσα στην μοναξιά του σήμερα και τα τραύματα του παρελθόντος. Ανατρέχει κάποιες στιγμές ακόμα και 30 χρόνια πίσω, σα να θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να ξαναγράψει την ιστορία από την αρχή. «Το γράψιμο είναι ζωγραφική με γράμματα». Και με τις δύο μορφές μπορείς να εξωτερικεύσεις τον εσωτερικό σου κόσμο και να μοιραστείς τις ιδέες σου κι αυτά που σε βασανίζουν με τους ανθρώπους. Κυριαρχεί το συναίσθημα. Σε ένα μελαγχολικό φόντο, ταξιδεύουμε κι εμείς μαζί με τον σπουδαίο σκηνοθέτη. Κι όταν οι τίτλοι τέλους πέσουν έχουμε πλέον τον χρόνο να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας.
Digger
Οι σχέσεις πατέρα-γιου κι αυτή του ανθρώπου με τη “μητέρα” τίθενται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η τεχνολογία είναι απούσα και το κενό της καλύπτουν οι μαγικοί ήχοι της παρθένας Φύσης που σήμερα τείνουν να χαθούν και να μείνουν στους πρεσβύτερους απλά ως ανάμνηση του παρελθόντος. Η κατεδάφιση των πάντων κυριολεκτικά και μεταφορικά κάνει τα πάντα ίσιωμα. «Όλοι πληρώνουμε κάποια στιγμή». Από τη μία παχυλοί μισθοί για λίγους κι από την άλλη ανείπωτη καταστροφή για τον μεγαλύτερό μας πλούτο, το περιβάλλον. “Δεν πωλείται” φωνάζει ο Νικήτας σε μία τρομερή ερμηνεία του Βαγγέλη Μουρίκη. Ένα ήρεμο τέρας. Έχει περάσει πολλά κι όμως αντέχει. Πλάι του ο νεαρότερος Αργύρης Πανταζάρας. Συνθέτουν ένα δίδυμο που κερδίζει το κοινό. Η ανακωχή θα έρθει μετά από μία μεγάλη πάλη που ωθεί τους πρωταγωνιστές στα άκρα και σε αψυχολόγητες πράξεις.
Καθαρτήριο
Ένα έργο ωριμότητας και αισθητικής που μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα και τις παθογένειες του τόπου μέσα από μικρά επεισόδια. Η ύβρις και η τιμωρία σε πολλαπλά επίπεδα. Από την πρώτη σκηνή με το «πάτερ ημών» διαφαίνεται μία ξεκάθαρη διάθεση αυτοσαρκασμού της κοινωνίας μας. Υψώνεται ένα πανό με το μήνυμα «Ορθοδοξία ή Θάνατος» και ακούγεται το σύνθημα «Ελλάς, Θρησκεία, Ορθοδοξία», καταδεικνύοντας τον φανατισμό και τη δυναμική της μάζας. Γρήγορα έρχεται ο συσχετισμός με την πανδημία και η σύγκρουση θρησκείας – επιστήμης. Στα καλύτερά του ο Mαζωμένος μιλάει για τη διαφορετικότητα με την οποία βιώνει κανείς τον έρωτα, διακωμωδεί την προσκόλληση στην «Επανάσταση» με αφορμή τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια και κάνει ένα κοφτερό σχόλιο για τα νοσοκομεία και το Ε.Σ.Υ. Από εκεί αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της γραφειοκρατίας και μαεστρικά συνεχίζοντας τη διαδρομή του προχωρά σε ένα βαθιά αντιρατσιστικό ντελίριο και αφήνει ένα γράμμα για την ευθανασία και την αυτοδιάθεση μετά θάνατον.
Για έναν ακόμα μήνα το ραντεβού των σινεφίλ πέρα από τις αίθουσες δίνεται στο Ertflix που έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων για τις ποιοτικές επιλογές του. Αυτόν τον μήνα συναντάμε δύο σπουδαίες ταινίες των Άκι Καουρισμάκι και Πέδρο Αλμοδόβαρ, μία κωμωδία με μεσογειακό χρώμα και δύο ελληνικές προτάσεις με τη σφραγίδα του Τζώρτζη Γρηγοράκη και του Βασίλη Μαζωμένου.
Η Άλλη Όψη της Ελπίδας
Ένα παραμύθι, μία πραγματικότητα ονειρική ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας στην του Άκι Καουρισμάκι. Αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Φιλανδού σκηνοθέτη, μετά το Λιμάνι της Χάβρης κι ακολουθεί το “Fallen Leaves” που κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Δύο αντιφατικά πορτραίτα απόκληρων της κοινωνίας. Ένας Σύριος πρόσφυγας κι ένας Βορειοευρωπαίος αντιφατικός με τα πρότυπα που τον συνδέουν, εγκλωβισμένος στα απωθημένα του. Καταφέρνουν να επικοινωνήσουν και να περπατήσουν μία μεγάλη διαδρομή μαζί σε μία αποθέωση της ανθρώπινης δύναμης και των ιδανικών που τείνουν να εξαλειφθούν στην εποχή μας.
Τέλειοι Ξένοι
«Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε». Τραγική ειρωνεία. Ο Πάολο Γενοβέζε στην όγδοη του σκηνοθετική προσπάθεια κέρδισε το κοινό της Ιταλίας, κόβοντας πάνω από 2.500.000 εισιτήρια, ενώ κέρδισε και τα δύο βασικά βραβεία (καλύτερης ταινίας και σεναρίου) David di Donatello. Είναι η τρίτη του μεγάλους μήκους ταινία και με καυστική διάθεση σχολιάζει την επίδραση της τεχνολογίας στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ρώμη, μία παρέα φίλων έχει αποφασίσει να δειπνήσει. Πρόκειται για τρία ζευγάρια κι έναν πρόσφατα διαζευγμένο που δεν κατάφερε να φέρει το νέο του φλερτ, καθώς την τελευταία στιγμή αρρώστησε. Αποφασίζουν να παίξουν ένα παράτολμο παιχνίδι. Την ταινία μετέφερε στα ελληνικά ο Θοδωρής Αθερίδης και πήγε περίφημα.
Pain and Glory
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ καταθέτει το πόνημά του για τη ζωή του δημιουργού, του καλλιτέχνη. Μία καθημερινότητα γεμάτη μεταπτώσεις. Πρέπει να έχεις τη δύναμη ψυχής να ισορροπείς. Να γνωρίζεις καλά μέσα σου ποιος είσαι και που βαδίζεις. Ο τίτλος περιγράφει εξαιρετικά τη διαδρομή. Ο Σαλβαδόρ Μαγιώ, βετεράνος σκηνοθέτης ακροβατεί ανάμεσα στην μοναξιά του σήμερα και τα τραύματα του παρελθόντος. Ανατρέχει κάποιες στιγμές ακόμα και 30 χρόνια πίσω, σα να θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να ξαναγράψει την ιστορία από την αρχή. «Το γράψιμο είναι ζωγραφική με γράμματα». Και με τις δύο μορφές μπορείς να εξωτερικεύσεις τον εσωτερικό σου κόσμο και να μοιραστείς τις ιδέες σου κι αυτά που σε βασανίζουν με τους ανθρώπους. Κυριαρχεί το συναίσθημα. Σε ένα μελαγχολικό φόντο, ταξιδεύουμε κι εμείς μαζί με τον σπουδαίο σκηνοθέτη. Κι όταν οι τίτλοι τέλους πέσουν έχουμε πλέον τον χρόνο να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας.
Digger
Οι σχέσεις πατέρα-γιου κι αυτή του ανθρώπου με τη “μητέρα” τίθενται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η τεχνολογία είναι απούσα και το κενό της καλύπτουν οι μαγικοί ήχοι της παρθένας Φύσης που σήμερα τείνουν να χαθούν και να μείνουν στους πρεσβύτερους απλά ως ανάμνηση του παρελθόντος. Η κατεδάφιση των πάντων κυριολεκτικά και μεταφορικά κάνει τα πάντα ίσιωμα. «Όλοι πληρώνουμε κάποια στιγμή». Από τη μία παχυλοί μισθοί για λίγους κι από την άλλη ανείπωτη καταστροφή για τον μεγαλύτερό μας πλούτο, το περιβάλλον. “Δεν πωλείται” φωνάζει ο Νικήτας σε μία τρομερή ερμηνεία του Βαγγέλη Μουρίκη. Ένα ήρεμο τέρας. Έχει περάσει πολλά κι όμως αντέχει. Πλάι του ο νεαρότερος Αργύρης Πανταζάρας. Συνθέτουν ένα δίδυμο που κερδίζει το κοινό. Η ανακωχή θα έρθει μετά από μία μεγάλη πάλη που ωθεί τους πρωταγωνιστές στα άκρα και σε αψυχολόγητες πράξεις.
Καθαρτήριο
Ένα έργο ωριμότητας και αισθητικής που μας φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα και τις παθογένειες του τόπου μέσα από μικρά επεισόδια. Η ύβρις και η τιμωρία σε πολλαπλά επίπεδα. Από την πρώτη σκηνή με το «πάτερ ημών» διαφαίνεται μία ξεκάθαρη διάθεση αυτοσαρκασμού της κοινωνίας μας. Υψώνεται ένα πανό με το μήνυμα «Ορθοδοξία ή Θάνατος» και ακούγεται το σύνθημα «Ελλάς, Θρησκεία, Ορθοδοξία», καταδεικνύοντας τον φανατισμό και τη δυναμική της μάζας. Γρήγορα έρχεται ο συσχετισμός με την πανδημία και η σύγκρουση θρησκείας – επιστήμης. Στα καλύτερά του ο Mαζωμένος μιλάει για τη διαφορετικότητα με την οποία βιώνει κανείς τον έρωτα, διακωμωδεί την προσκόλληση στην «Επανάσταση» με αφορμή τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια και κάνει ένα κοφτερό σχόλιο για τα νοσοκομεία και το Ε.Σ.Υ. Από εκεί αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της γραφειοκρατίας και μαεστρικά συνεχίζοντας τη διαδρομή του προχωρά σε ένα βαθιά αντιρατσιστικό ντελίριο και αφήνει ένα γράμμα για την ευθανασία και την αυτοδιάθεση μετά θάνατον.
