Το Φεστιβάλ της Αθήνας ολοκληρώθηκε και πριν αρχίσει αυτό της Θεσσαλονίκης, τα βράδια μας μπορούν να αποκτήσουν νόημα παρακολουθώντας πέντε ταινίες της ψηφιακής ταινιοθήκης της ΕΡΤ.

Πρώτη επιλογή η «Μπάλαντα της Τρύπιας Καρδιάς» του Γιάννη Οικονομίδη.

Η Όλγα αφήνει τον σύζυγό της Ηρακλή Σκυλογιάννη για να ζήσει τον έρωτά της με τον πρώην λαϊκό τραγουδιστή Μάνο Ζαφειρόπουλο. Το γεγονός από μόνο του πυροδοτεί αλυσιδωτές εξελίξεις. Οι ερμηνείες Στάθη Σταμουλακάτου, Γιάννη Τσορτέκη και Βασίλη Μπισμπίκη αγγίζουν την τελειότητα. Η Βίκυ Παπαδόπουλου κερδίζει και πάλι τις εντυπώσεις. Τα guest των Βαγγέλη Μουρίκη και Γιώργου Γιαννόπουλου δημιουργούν την απαραίτητη γέφυρα με το “Μικρό Ψάρι” κι εκστασιάζουν τον θεατή. Kι εκεί που ο τελευταίος τραγουδάει την “Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς”, έρχεται το “We Belong To The Dead” ως ο χορός που προηγείται της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Το διεφθαρμένο κράτος έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε ολόκληρη την επικράτεια. Οι νόμοι είναι νόμοι ως εκεί που φτάνει η καλοδεχούμενη “αγάπη του κύριου Πέτρου”. Τα πάντα ξεπλένονται. Ένα σύστημα που σε στύβει, σε ξεζουμίζει και σε πετάει όταν πλέον του είσαι άχρηστος. Μία σκληρή απεικόνιση της σημερινής βαθιά συντηρητικής Ελλάδα.

Από την ελληνική επαρχεία στη Λατινική Αμερική για το «Road to La Paz» του Φραντζίσκο Βαρόνε.

Πρόκειται για ένα συγκινητικό road trip με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και κοινωνικές προεκτάσεις. Οι οικογενειακές δυσκολίες φέρνουν τον Σεμπαστιάν προ τετελεσμένου και τον αναγκάζουν να ταξιδέψει για τη Βολιβία. θα ζήσει καταστάσεις που ποτέ δεν φαντάστηκε, θα ιχνηλατήσει άγνωστες διαδρομές κυριολεκτικά και μεταφορικά και θα αναθεωρήσει πολλά από τα πιστεύω του. Θα μείνει όμως πιστός σε κάποιες θεμελιώδεις αξίας, όπως στην πίστη του. Θυμίζει το «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν. Εκεί η σχέση ήταν βιολογική (πατέρας κι υιός), εδώ αναπτύχθηκε μία ανάλογη, με τον Χαλίλ να καλύπτει το κενό που είχε ο Σεμπαστιάν, όσον αφορά το πατρικό πρότυπο. Σε αυτήν την παραδοχή συνηγορούν, τόσο η εκμυστήρευση του ονείρου από την πλευρά του νεαρού οδηγού, όσο κι η παραβολή του γέροντα, που έλυσε έμμεσα τον γρίφο του ονείρου. Χαμόγελα επιτυχίας, χαμόγελα ευτυχίας κι επιστροφή.

Επιστροφή στην Ευρώπη για τη «Σιωπηλή Επανάσταση» του Λαρς Κράουμε.

Στάλινσταντ 1956, ημέρες της Ουγγρικής Επανάστασης. Βρισκόμαστε στην Ανατολική Γερμανία, πέντε χρόνια πριν υψωθεί το τείχος του Βερολίνου. Μία ομάδα μαθητών, με την προτροπή των Κουρτ και Τέο που νωρίτερα έχουν ταξιδέψει στη Δυτική πλευρά της πόλης, αποφασίσει να προβεί σε μία πράξη αντίστασης και παράλληλα φόρου τιμής προς συνανθρώπους-συνομιλήκους που μάχονται για το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας. Δύο λεπτών σιγή … Τα αναπάντεχα διλήμματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Ξαφνικά πάνε να φορτώσουν τους έφηβους με αντεπαναστατικά κίνητρα, προκειμένου να καλλιεργήσουν την προπογάνδα υπέρ του κράτους. Τρομοκρατία, εκβοφισμός, ηθικοί εκβιασμοί. «Όσο μείνουμε ενωμένοι, δε θα μας κάνουν τίποτα». O νεανικός παρορμητισμός πολλές φορές κοστίζει. Πρέπει όμως να είσαι έτοιμος να αναλάβεις τις ευθύνες και το κόστος των πράξεων σου. Με αυτές θα ζήσεις και θα προχωρήσεις.

Το ταξίδι συνεχίζεται και μεταφερόμαστε στην Ιαπωνία για το «Third Murder» του Χιροκάζου Κόρε-Έντα.

Ο νικητής του Χρυσού Φοίνικα των Καννών με τους «Κλέφτες Καταστημάτων» έχει κλέψει την καρδιά των απανταχού σινεφίλ. Νωρίτερα είχε δομήσει μια εντελώς διαφορετικό ιστορία. Το «Τρίτο Έγκλημα», ένα δικαστικό δράμα με διαδοχικές ανατροπές, που φέρνει τον θεατή διαρκώς σε ρόλο πρωταγωνιστή. Ο σκηνοθέτης έχει επιλέξει να ρωτά συνεχώς έμμεσα και ενοχλητικά, θαρρείς και περιμένει την απάντησή μας σε όλα τα διλήμματα που αναπτύσσονται όσο διαρκεί η δίκη. Συναισθηματικό, κυνικό, αποκαλυπτικό. Ένα έργο με διαχρονική αξία που όποτε κι αν το παρακολουθήσετε θα μοιάζει επίκαιρο.

Tελευταία στάση το Παρίσι για την «Λιακάδα Μέσα μου» της Κλερ Ντενί

Η ερμηνεία της Ζιλιέτ Μπινός αποτελεί την αποκάλυψη της ταινίας. Λίγους μήνες πριν τη δούμε στη νέα της ταινία «Οι Δύο Όψεις του Ξυραφιού» στο πλευρό του Βενσάν Λιντόν, θυμόμαστε αυτήν την ιστορία. Η Ιζαμπέλ είναι μια Παριζιάνα καλλιτέχνις και χωρισμένη μητέρα που δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να βρει τον αληθινό έρωτα στο πέρασμα του χρόνου. Οι ελπίδες, οι προσδοκίες και η απογοήτευση κάνουν πολλούς κύκλους και προσφέρουν χώρο και χρόνο για περισυλλογή και ανακατεύθυνση μέχρι τη δικαίωση των κόπων και την κάλυψη του κενού.