Οι Θεατρικές Επιχειρήσεις Μαροσούλη παρουσιάζουν το διάσημο αστυνομικό θρίλερ του Φρέντερικ Νοτ «Στο πέμπτο σκαλοπάτι» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν στο ανακαινισμένο Θέατρο Αθηνά.
Το εν λόγω κείμενο ενέπνευσε την κινηματογραφική επιτυχία του Άλφρεντ Χίτσκοκ “Dial M For Murder” και έχει ξαναναβεί στην χώρα μας με τίτλο «Το τέλειο έγκλημα». H ταινία γυρίστηκε το 1954, με πρωταγωνιστές τους Grace Kelly, Ray Milland και Robert Cummings Milland, ενώ το 2008 μπήκε στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες μυστηρίου όλων των εποχών.
Ο Τόνυ και η Μάργκοτ ήταν κάποτε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, μέχρι που εμφανίστηκε ο Μαξ και σύννεφα σκέπασαν το γάμο τους. Πλέον, ακόμα και το ενδεχόμενο μιας δολοφονίας μπορεί να μπει στον ορίζοντα και να καταστρέψει ολοσχερώς τις ζωές τους.
Η παράσταση (σαν φιλμ νουάρ!) στο Θέατρο Αθηνά
Ο Τόνυ (Αλέκος Συσσoβίτης) σχεδιάζει το τέλειο έγκλημα. Παντρεύτηκε τη Μάργκοτ (Φαίη Ξυλά) για τα χρήματά της και –τώρα που εκείνη τον απατά με τον Μαξ (Αποστόλης Τότσικας)– σκοπεύει να τη δολοφονήσει για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Για την δολοφονία προσλαμβάνει έναν παλιό γνωστό του, άνθρωπο του υποκόσμου (Γιάννης Στεφόπουλος). Όσα θ’ ακολουθήσουν θα συμπαρασύρουν όλους τους ήρωες σ’ ένα σκοτεινό μυστήριο, όπου τα φαινόμενα απατούν. Την υπόθεση θ’ αναλάβουν να εξιχνιάσουν ένας αστυνομικός επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ (Αλέξανδρος Βάρθης) και ο εραστής της Μάργκοτ.
Η αριστοτεχνική κατασκευή του έργου πλέκει έναν ισχυρό ιστό γεμάτο εκβιασμούς, ανατροπές, αποκαλύψεις, παράνομες σχέσεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή ως το τέλος. Αλλά και η κινηματογραφική σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν, σε συνδυασμό με τους καταπληκτικούς φωτισμούς του Αλέκου Αναστασίου, οδηγεί σε μια παράσταση που κυλά σα νερό (ή σαν αίμα…) από την αρχή μέχρι το τέλος, με καλό ρυθμό και στιγμές που κόβουν την ανάσα.
Θαυμάσια σκηνικά και κοστούμια, αίσθηση ακριβού, εμπορικού θεάτρου που εκπορεύεται βέβαια και από τους αναγνωρίσιμους και λαμπερούς πρωταγωνιστές, καλοδουλεμένες ερμηνείες, βασισμένες στα βλέμματα και την σωματικότητα. Ο αίλουρος Αλέκος Συσσοβίτης μάς έχει καλομάθει με την χαρακτηριστική του κινησιολογία που, εν προκειμένω, βοηθά σημαντικά την παράσταση να μην βαλτώσει στιγμή. Ο Αλέξανδρος Βάρθης συγκλονιστικά συνεπής στον ρόλο ενός Άγγλου επιθεωρητή εποχής παγώνει το αίμα του θεατή άμα τη εμφανίσει-τον περιμένουμε με ανυπομονησία μετά τα μισά της παράστασης και με το που παρουσιάζεται στο ψηλότερο επίπεδο της σκηνής, καθηλώνει.
Λιγότερο εντυπωσιακούς βρήκα τον Αποστόλη Τότσικα και την Φαίη Ξυλά, σαν κάτι να μην δούλευε καλά με την μεταξύ τους χημεία ως παράνομου, ερωτευμένου ζευγαριού. Όμως, όσο προχώρησε η παράσταση (που παρακολούθησα ημιχιονισμένο βράδυ Τρίτης 7/2), αμφότεροι βρήκαν το πάτημά τους και, αληθινά συνεπαρμένοι πρώτα οι ίδιοι με τους χαρακτήρες τους και το κείμενο, κατάφεραν να συναρπάσουν και τους θεατές. Η καλλονή Ξυλά, στα καλύτερά της πραγματικά, αναλύθηκε σε ένα κλάμα στο τέλος της παράστασης, πολύ αισθαντικό, απτά λυπητερό και ο Αποστόλης Τότσικας, άξιος συμπαίκτης, σε εναλλασσόμενους ρόλους συμμάχου και αντιπάλου του Αλέκου Συσσοβίτη.
Ο Γιάννης Στεφόπουλος, εκτός από τέλειο κατά την άποψή μου κάστινγκ για τον ρόλο, παίζει εξαιρετικά και δεν γίνεται ούτε στιγμή μη πειστικός στα μάτια μας-ζητούμενο για αυτό που κάνει και στοίχημα που παίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή.
Μιας που ο Τόνυ είναι δεινός τενίστας, ο Αλέξανδρος Κοέν χρησιμοποιεί τον ρυθμό και τη νευρικότητα που απαιτεί το ακριβό σπορ για να στήσει μια παράσταση που παραπέμπει σε φιλμ νουάρ. Έτσι όπως αναβοσβήνουν οι σκηνές, όπως κοιτιούνται και όπως κοιτούν οι ήρωες, όπως ανοιγοκλείνουν οι πόρτες κι όπως συνταράσσονται σταδιακά από όσα οι ίδιοι προξενούν στις ζωές τους, δημιουργείται μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας «να την κόψεις με το μαχαίρι», πηχτής, μαυλιστικής, σχεδόν, σε στιγμές.
Το μόνο πράγμα που μου κλώτσησε λιγάκι ήταν η μουσική δια χειρός Ecati-εντελώς ταιριαστή με την όλη αισθητική της παράστασης, κάπως υπερβολική στην urbanίλα της και ίσως υπέρ το δέον «θριλερίστικη» κάποιες φορές. Μου φαίνεται πως μια προσεγμένη τζαζ ενδυμασία της παράστασης με ανεβοκατέβασμα στις εντάσεις θα ταίριαζε γάντι. Άλλωστε, κυριαρχεί στο έργο μια ροπή προς Δυσμάς, προς Αμερική. Οι κύριοι βγαίνουν σε ένα μπαρ, η κυρία είναι πλούσια και κοσμοπολίτισσα, ζηλευτά καλοντυμένη και τα λοιπά.
Την συστήνω την παράσταση.
Μάλιστα, την θεωρώ ιδανικότατη και για μη χαλκέντερους θεατρόφιλους, ως τρόπο να εισαχθούν στην μαγεία της έκτης τέχνης, με κάτι εύπεπτο, αλλά όχι επιφανειακό, με θέατρο εμπορικό, αλλά όχι εύκολο, με ηθοποιούς εξαιρετικούς στη μικρή οθόνη, πανάξιους όμως και στο σανίδι απέναντι στο απαιτητικό, πια, κοινό τους.
Προσωπικά, ενδιαφέρθηκα να αναζητήσω και το κείμενο, για να το διαβάσω από το πρωτότυπο. Ευχαριστώ τους συντελεστές της παράστασης για αυτήν την πόρτα που μου άνοιξαν με τα καλογυαλισμένα τους κλειδιά!
Ταυτότητα Παράστασης:
Από 30 Ιανουαρίου έως 5 Απριλίου 2023
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00, Τετάρτη στις 20:00
Τιμές εισιτηρίων: Από 16€
Προπώληση: www.viva.gr
μετάφραση – σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
μουσική – ηχητικό περιβάλλον: Ecati
φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάννα Μαριόλη
Πρωταγωνιστούν:
Αλέκος Συσσοβίτης, Φαίη Ξυλά
ο Αποστόλης Τότσικας
Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Στεφόπουλος
επικοινωνία-προβολή: Αγλαΐα Παγώνα
φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
παραγωγή: Θοδωρής Μαροσούλης
Οι Θεατρικές Επιχειρήσεις Μαροσούλη παρουσιάζουν το διάσημο αστυνομικό θρίλερ του Φρέντερικ Νοτ «Στο πέμπτο σκαλοπάτι» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν στο ανακαινισμένο Θέατρο Αθηνά.
Το εν λόγω κείμενο ενέπνευσε την κινηματογραφική επιτυχία του Άλφρεντ Χίτσκοκ “Dial M For Murder” και έχει ξαναναβεί στην χώρα μας με τίτλο «Το τέλειο έγκλημα». H ταινία γυρίστηκε το 1954, με πρωταγωνιστές τους Grace Kelly, Ray Milland και Robert Cummings Milland, ενώ το 2008 μπήκε στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες μυστηρίου όλων των εποχών.
Ο Τόνυ και η Μάργκοτ ήταν κάποτε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, μέχρι που εμφανίστηκε ο Μαξ και σύννεφα σκέπασαν το γάμο τους. Πλέον, ακόμα και το ενδεχόμενο μιας δολοφονίας μπορεί να μπει στον ορίζοντα και να καταστρέψει ολοσχερώς τις ζωές τους.
Η παράσταση (σαν φιλμ νουάρ!) στο Θέατρο Αθηνά
Ο Τόνυ (Αλέκος Συσσoβίτης) σχεδιάζει το τέλειο έγκλημα. Παντρεύτηκε τη Μάργκοτ (Φαίη Ξυλά) για τα χρήματά της και –τώρα που εκείνη τον απατά με τον Μαξ (Αποστόλης Τότσικας)– σκοπεύει να τη δολοφονήσει για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Για την δολοφονία προσλαμβάνει έναν παλιό γνωστό του, άνθρωπο του υποκόσμου (Γιάννης Στεφόπουλος). Όσα θ’ ακολουθήσουν θα συμπαρασύρουν όλους τους ήρωες σ’ ένα σκοτεινό μυστήριο, όπου τα φαινόμενα απατούν. Την υπόθεση θ’ αναλάβουν να εξιχνιάσουν ένας αστυνομικός επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ (Αλέξανδρος Βάρθης) και ο εραστής της Μάργκοτ.
Η αριστοτεχνική κατασκευή του έργου πλέκει έναν ισχυρό ιστό γεμάτο εκβιασμούς, ανατροπές, αποκαλύψεις, παράνομες σχέσεις που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή ως το τέλος. Αλλά και η κινηματογραφική σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν, σε συνδυασμό με τους καταπληκτικούς φωτισμούς του Αλέκου Αναστασίου, οδηγεί σε μια παράσταση που κυλά σα νερό (ή σαν αίμα…) από την αρχή μέχρι το τέλος, με καλό ρυθμό και στιγμές που κόβουν την ανάσα.
Θαυμάσια σκηνικά και κοστούμια, αίσθηση ακριβού, εμπορικού θεάτρου που εκπορεύεται βέβαια και από τους αναγνωρίσιμους και λαμπερούς πρωταγωνιστές, καλοδουλεμένες ερμηνείες, βασισμένες στα βλέμματα και την σωματικότητα. Ο αίλουρος Αλέκος Συσσοβίτης μάς έχει καλομάθει με την χαρακτηριστική του κινησιολογία που, εν προκειμένω, βοηθά σημαντικά την παράσταση να μην βαλτώσει στιγμή. Ο Αλέξανδρος Βάρθης συγκλονιστικά συνεπής στον ρόλο ενός Άγγλου επιθεωρητή εποχής παγώνει το αίμα του θεατή άμα τη εμφανίσει-τον περιμένουμε με ανυπομονησία μετά τα μισά της παράστασης και με το που παρουσιάζεται στο ψηλότερο επίπεδο της σκηνής, καθηλώνει.
Λιγότερο εντυπωσιακούς βρήκα τον Αποστόλη Τότσικα και την Φαίη Ξυλά, σαν κάτι να μην δούλευε καλά με την μεταξύ τους χημεία ως παράνομου, ερωτευμένου ζευγαριού. Όμως, όσο προχώρησε η παράσταση (που παρακολούθησα ημιχιονισμένο βράδυ Τρίτης 7/2), αμφότεροι βρήκαν το πάτημά τους και, αληθινά συνεπαρμένοι πρώτα οι ίδιοι με τους χαρακτήρες τους και το κείμενο, κατάφεραν να συναρπάσουν και τους θεατές. Η καλλονή Ξυλά, στα καλύτερά της πραγματικά, αναλύθηκε σε ένα κλάμα στο τέλος της παράστασης, πολύ αισθαντικό, απτά λυπητερό και ο Αποστόλης Τότσικας, άξιος συμπαίκτης, σε εναλλασσόμενους ρόλους συμμάχου και αντιπάλου του Αλέκου Συσσοβίτη.
Ο Γιάννης Στεφόπουλος, εκτός από τέλειο κατά την άποψή μου κάστινγκ για τον ρόλο, παίζει εξαιρετικά και δεν γίνεται ούτε στιγμή μη πειστικός στα μάτια μας-ζητούμενο για αυτό που κάνει και στοίχημα που παίζεται μέχρι την τελευταία στιγμή.
Μιας που ο Τόνυ είναι δεινός τενίστας, ο Αλέξανδρος Κοέν χρησιμοποιεί τον ρυθμό και τη νευρικότητα που απαιτεί το ακριβό σπορ για να στήσει μια παράσταση που παραπέμπει σε φιλμ νουάρ. Έτσι όπως αναβοσβήνουν οι σκηνές, όπως κοιτιούνται και όπως κοιτούν οι ήρωες, όπως ανοιγοκλείνουν οι πόρτες κι όπως συνταράσσονται σταδιακά από όσα οι ίδιοι προξενούν στις ζωές τους, δημιουργείται μια ατμόσφαιρα μυσταγωγίας «να την κόψεις με το μαχαίρι», πηχτής, μαυλιστικής, σχεδόν, σε στιγμές.
Το μόνο πράγμα που μου κλώτσησε λιγάκι ήταν η μουσική δια χειρός Ecati-εντελώς ταιριαστή με την όλη αισθητική της παράστασης, κάπως υπερβολική στην urbanίλα της και ίσως υπέρ το δέον «θριλερίστικη» κάποιες φορές. Μου φαίνεται πως μια προσεγμένη τζαζ ενδυμασία της παράστασης με ανεβοκατέβασμα στις εντάσεις θα ταίριαζε γάντι. Άλλωστε, κυριαρχεί στο έργο μια ροπή προς Δυσμάς, προς Αμερική. Οι κύριοι βγαίνουν σε ένα μπαρ, η κυρία είναι πλούσια και κοσμοπολίτισσα, ζηλευτά καλοντυμένη και τα λοιπά.
Την συστήνω την παράσταση.
Μάλιστα, την θεωρώ ιδανικότατη και για μη χαλκέντερους θεατρόφιλους, ως τρόπο να εισαχθούν στην μαγεία της έκτης τέχνης, με κάτι εύπεπτο, αλλά όχι επιφανειακό, με θέατρο εμπορικό, αλλά όχι εύκολο, με ηθοποιούς εξαιρετικούς στη μικρή οθόνη, πανάξιους όμως και στο σανίδι απέναντι στο απαιτητικό, πια, κοινό τους.
Προσωπικά, ενδιαφέρθηκα να αναζητήσω και το κείμενο, για να το διαβάσω από το πρωτότυπο. Ευχαριστώ τους συντελεστές της παράστασης για αυτήν την πόρτα που μου άνοιξαν με τα καλογυαλισμένα τους κλειδιά!
Ταυτότητα Παράστασης:
Από 30 Ιανουαρίου έως 5 Απριλίου 2023
Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00, Τετάρτη στις 20:00
Τιμές εισιτηρίων: Από 16€
Προπώληση: www.viva.gr
μετάφραση – σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
σκηνικά: Γιάννης Αρβανίτης
κοστούμια: Κέλλυ Σταματοπούλου
μουσική – ηχητικό περιβάλλον: Ecati
φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάννα Μαριόλη
Πρωταγωνιστούν:
Αλέκος Συσσοβίτης, Φαίη Ξυλά
ο Αποστόλης Τότσικας
Αλέξανδρος Βάρθης, Γιάννης Στεφόπουλος
επικοινωνία-προβολή: Αγλαΐα Παγώνα
φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
παραγωγή: Θοδωρής Μαροσούλης
