Ο Γιάννης Γιαννακόπουλος ή αλλιώς  Anser, έχει μία πορεία που αριθμεί πάνω από 15 χρόνια στο εγχώριο χιπ χοπ και είναι γνωστός για τις εξωφρενικές ταχύτητες που πιάνει καθώς ραπάρει συνδυάζοντας αρμονικά καθαρή άρθρωσή και κοφτερή γραφή και σχηματίζει beats και βιωματικές αλήθειες.

Από τους ιστορικά σημαντικά Flowjob στα 00s μέχρι σήμερα, ο Anser παραμένει αυθεντικός γεμίζοντας ασφυκτικά τα λαιβάδικα με ένα αφοσιωμένο κοινό του τον παρακολουθεί συστηματικά χωρίς ανάσα –καθώς τα flows του πετάνε σπίθες επί σκηνής. Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους παραγωγούς όπως ο Eversor και πολλοί άλλοι, ενώ όπως με πληροφορεί προσπαθεί  όσο μπορεί να προσαρμόζει τη δουλειά του στον ήχο του σήμερα, χωρίς να ξεχνάει το παρελθόν του. Ασχολείται με το γκραφίτι και περνάει ώρες σχεδιάζοντας ή παρακολουθώντας τη σκηνή. Πιστεύει ότι το χιπ χοπ στην Ελλάδα ανέκαθεν είχε κοινωνικές και πολιτικές αναφορές, και πως  όσο γιγαντώνονται τα κοινωνικά προβλήματα γύρω μας «οφείλει να το κάνει εντονότερα».

Λίγο πριν το λάιβ στις 30 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων μαζί με Eversor,  Buzz, Dolos και Εθισμός, αλλά και την πολυαναμενόμενη εμφάνισή του στο 12ο Street Mode Festival στις το Σάββατο 24 Σεπτέμβρη, συζήτησα μαζί του για το χιπ χοπ στην Ελλάδα, τις πολιτικές του αναφορές, το γκραφίτι και την κουλτούρα του δρόμου.

– Κάνεις χιπ χοπ στην Ελλάδα πολλά χρόνια. Από τους Flowjob μέχρι σήμερα, είτε ως μέλος τους, είτε ως Anser. Από τότε υπήρχαν κοινωνικές και πολιτικές αναφορές που ως Anser πλέον τις κάνεις εντονότερες. Πώς βλέπεις την πορεία του ελληνικού χιπ χοπ στην Ελλάδα και της πολιτικοποίησης του κόσμου στον οποίο απευθύνεται;

Δε θεωρώ πως είναι απαραίτητο οι δημιουργοί η το κοινό να πολιτικοποιούνται μέσα από τη μουσική. Παρ όλα αυτά πιστεύω πως οι δημιουργοί πρέπει να εκφράζουν τις θέσεις τους ανοικτά είτε μέσω της μουσικής τους, είτε μέσω του δημόσιου λόγου τους. Το χιπ χοπ στην Ελλάδα ανέκαθεν είχε -είτε σε μεγάλο, είτε σε πιο χλιαρό βαθμό- τέτοιες προεκτάσεις και όσο γιγαντώνονται τα κοινωνικά προβλήματα γύρω μας νομίζω ότι το κάνει ή οφείλει να το κάνει εντονότερα.

– Τι έχει κάνει το χιπ χοπ κατά τη γνώμη σου τόσο ανθεκτικό, να έχει ριζώσει τόσο πολύ στη κουλτούρα κάποιων κομματιών της κοινωνίας, τόσο στην Ελλάδα ή και γενικότερα;

Η αμεσότητα που υπάρχει μέσω του στίχου και το εύρος των θεμάτων που ακουμπά. Νομίζω αυτά τα δύο στοιχεία είναι και που ξεχωρίζουν τη ραπ από τα υπόλοιπα είδη.

– Πώς ένα παιδί από τη Σπάρτη γνώρισε το χιπ χοπ, τι είχε να πει το χιπ χοπ ως κουλτούρα -και ως ήχος αν θες- σε ένα παιδί από τη Σπάρτη;

Στις εποχές που μεγάλωσα στην επαρχία ήταν πολύ δύσκολο να έρθεις σε επαφή με ένα νέο μουσικό ρεύμα. Πλέον τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί και νομίζω πως ο γεωγραφικός παράγοντας δε παίζει ρόλο.

Το χιπ χοπ σα κουλτούρα έχει να πει σε ένα παιδί από την επαρχία ακριβώς τα ίδια πράγματα που έχει να δώσει και σε ένα παιδί που μεγαλώνει στα μεγάλα αστικά κέντρα. Δε νομίζω πως υπάρχει τεράστια διαφορά σε αυτό.

– Πώς πιστεύεις ότι πορεύεται σήμερα το χιπ χοπ στην Ελλάδα και τι θεωρείς πάει λάθος ή σωστά; Αν μπορούμε να μιλάμε με τέτοιους όρους.

Ακολουθεί σε όλους τους τομείς το χιπ χοπ κυρίως της Αμερικής , της Γαλλίας, της Αγγλίας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις στον ήχο και στο στίχο, είτε μιλάμε για την mainstream είτε για την underground σκηνή, πάντα αυτό γινόταν στην Ελλάδα. Τώρα το λάθος ή το σωστό θα το κρίνει η ιστορία, όχι εγώ.

 

– Μιας και ασχολείσαι και με το γκραφίτι, πόσο ασχολείσαι ακόμα εσύ προσωπικά και πώς;

Περνάω ακόμα ώρες σχεδιάζοντας η παρακολουθώντας τη σκηνή. Βάφω πολύ σπάνια πλέον, αλλά νομίζω είναι κάτι που θα ξαναμπεί στη ζωή μου πιο έντονα στο μέλλον

– Υπάρχει συνέχεια και σε αυτό, ή έχει πέσει το γκραφίτι γενικά πανελλαδικά; Παλαιότερα υπήρχαν πολύ δυνατά crews που αφιέρωναν πολύ χρόνο τόσο στο παράνομο όσο και στο νόμιμο, μπορεί να ταξίδευαν για να κάνουν σε ένα σποτ, γίνεται αυτό τώρα;

Υπάρχει λιγότερη ποσότητα, περισσότερη ποιότητα. Η Ελλάδα πλέον έχει κάποιους καλλιτέχνες πολύ δυνατούς οι οποίοι έχουν ξεχωρίσει και σε επίπεδο εξωτερικού. Από εκεί και πέρα υπάρχει μία πτώση σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια και αυτό νομίζω οφείλεται και στην μετάλλαξη του γκραφίτι, που έχει εξελιχθεί προς άλλες κατευθύνσεις.

– Τι καινούριο υπάρχει στο χιπχοπ; Υπάρχουν καινούργια στοιχεία ή αλλαγές, και πώς εσύ τα ενσωματώνεις αυτά; Π.χ. είδαμε ότι έχεις πειραματιστεί και με πιο “drill” μπιτς, τί άλλο από αυτό που συμβαίνει, από νέα στιλ, ή νέες ιδέες, θα ήθελες να ενσωματώσεις κάποια από αυτά στον στίχο ή στον ήχο σου;

Προσπαθώ συνέχεια να εξελίσσομαι , πάντα βάζοντας τη δική μου αισθητική μέσα σε αυτό. Υπάρχουν συνέχεια νέα πράγματα, είτε που γίνονται πρώτη φορά είτε που επανέρχονται στο προσκήνιο από το παρελθόν. Γενικά προσπαθώ όσο μπορώ να προσαρμόζω τη δουλειά μου στον ήχο του σήμερα, χωρίς να ξεχνάω το παρελθόν μου.

– Θα ακούσουμε στα λάιβ κάποια κομμάτια που δουλεύονται ή μόνο κομμάτια που έχουν ολοκληρωθεί;

Δυστυχώς δεν είμαστε ακόμα σε θέση να παρουσιάσουμε νέο υλικό, παρ όλα αυτά θα υπάρχουν κάποιες διαφορετικές στιγμές απ’ ότι συνήθως στο σετ μας.

– Πόσο σημαντικό πιστεύεις πως είναι να υπάρχει ένα φεστιβάλ όπως το Street Mode που φέρνει την street κουλτούρα στο προσκήνιο;

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν τέτοια φεστιβαλ στη χώρα μας τα οποία έχουν αποδείξει τη συνέπεια τους όλα αυτά τα χρόνια. Βοηθάνε με τον τρόπο που πρέπει την εξάπλωση της street κουλτούρας και ελπίζω να συνεχίσουν να βρίσκουν ανταπόκριση και στο μέλλον.