Το 2023 είναι κάτι σαν… «Έτος Robbie Williams», καθώς λίγο πριν κλείσει τα 50 του χρόνια, ο συμπαθέστατος Robbie βλέπει να γυρίζεται και να κυκλοφορεί από το Netflix ένα μουσικό ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή του.
Με αφορμή τα 25 χρόνια στη σκηνή ως σόλο καλλιτέχνης η μίνι σειρά με τίτλο απλά το όνομά του, Robbie Williams, αποτελείται από 4 επεισόδια και αφηγείται την ιστορία του πιο επιτυχημένου Βρετανού καλλιτέχνη όλων των εποχών μέσα από μία άγρια, «πικάντικη» και γεμάτη μυστήριο αρκετές φορές πορεία προς τη δόξα.
Περιλαμβάνει ανέκδοτο αρχειακό υλικό σχεδόν 30 χρόνων από το προσωπικό αρχείο του σταρ έχοντας παράλληλα την επιμέλεια μιας καταξιωμένης ομάδας κινηματογραφιστών.
Η σκηνοθεσία ανήκει στον υποψήφιο για Emmy και BAFTA Joe Pearlman σε παραγωγή της Ridley Scott Associates, ενώ την εκτελεστική παραγωγή υπογράφει ο οσκαρικός ντοκιμαντερίστας Asif Kapadia.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τον διάσημο τραγουδιστή από τα πρώτα του βήματα με τους Take That στα 16 του χρόνια, μέχρι τις κορυφαίες στιγμές της σόλο καριέρας του όπως η κατάκτηση των Brit Awards, τις πολυετείς και δύσκολες προσωπικές μάχες με τους «δαίμονές» του (ναρκωτικά, αλκοολισμό, εθισμό στο τζόγο) και τις τρυφερές στιγμές με την οικογένειά του.
«Αυτό που θα με κατέστρεφε, με έκανε επίσης επιτυχημένο», σχολιάζει ο Williams σε ένα σημείο του τρέιλερ. «Άγγιξα τη φωτιά. Έσπρωξα όταν μου έλεγαν να τραβήξω απλά για να δω αν μπορώ να ζήσω».
Η σειρά για τον διαχρονικό ροκ σταρ (ο οποίος προ μερικών μηνών τα «έσπασε» στη συναυλία του στη Μαλακάσα) αναμένεται στη διάσημη πλατφόρμα από τις 8 Νοεμβρίου και με αφορμή την σειρά αυτή, το Olafaq ρίχνει μια ματιά στα έργα και τις ημέρες του βρετανού μουσικού και περφόρμερ που πριν από πολλά χρόνια θεωρήθηκε ως «το σημαντικότερο καλλιτεχνικό εξαγώγιμο προϊόν της Αγγλίας».
Ο Robbie Williams και οι Επτά Ζωές του
«Tο σημαντικότερο καλλιτεχνικό εξαγώγιμο προϊόν της Αγγλίας» λοιπόν, έχει εδώ και πολλά χρόνια… ηρεμήσει. Οι μέρες των καθημερινών one night stand και των δεκάδων περιστασιακών σχέσεων έχουν παρέλθει οριστικά για τον 49χρονο βρετανό.
Ο Ρόμπι δήλωσε πριν χρόνια στο αγγλικό μουσικό περιοδικό «Q» ότι «νιώθει πολύ πιο ήρεμος» και ότι ο φόβος του για πάσης φύσεως δέσμευση έχει αντικατασταθεί από μια επιτακτική ανάγκη να κάνει οικογένεια. Την οποία και έκανε -έχει τέσσερα παιδιά μαζί με την σύζυγό του, Ayda.
Καιρός ήταν. Γιατί, αν υπάρχει ένα άτομο στον μουσικό κόσμο, που να έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα, αμφιταλαντευόμενο ανάμεσα στην ευτυχία και την απογοήτευση και κάνοντας το δρομολόγιο Κόλαση-Παράδεισος σε χρόνο dt, αυτό είναι ο Ρόμπι.
Ο ανθοπώλης και πωλητής τζαμιών που στα είκοσι του χρόνια είχε ήδη κατακτήσει τον μουσικό κόσμο με τους Take That, βρέθηκε ξαφνικά τελείως μόνος, αποκομμένος από φίλους και εχθρούς, με ένα «εισιτήριο» στα χέρια – λέγε με «δημοσιότητα» – που του εξασφάλιζε κάθε πιθανή άνεση που θα μπορούσε να φανταστεί, αλλά και όλα τα δυνατά αρνητικά της απότοκα: κάθε είδους ναρκωτικά και μια μανιοκατάθλιψη που κράτησε αρκετά χρόνια και τον οδήγησε, σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο αλκοόλ, σε ένα αυστηρό πρόγραμμα απεξάρτησης σε μια κλινική στο Σόλσμπερι, λίγο έξω από τη γενέτειρα του στην κεντρική Αγγλία.
Είναι η εποχή που το κεφάλαιο Take That έχει κλείσει οριστικά για τον ίδιο και με κυνισμό παραδέχεται ότι «ξέρω ότι έχω πουλήσει την ψυχή μου στο Διάβολο. Τώρα όμως πρόκειται να την ξανακερδίσω».
Και την ξανακέρδισε, αρχής γενομένης από τα Χριστούγεννα του ’97, όταν και κυκλοφόρησε το κομμάτι “Angels” –το οποίο ο ίδιος έχει επιλέξει ως μελλοντική μουσική υπόκρουση στη κηδεία του.
Η συνέχεια είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός rollercoaster με ανοδική πορεία: διαδοχικές περιοδείες, ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Μπράιαν Χιλ με τον τίτλο “Nobody Someday” που τον παρουσιάζει ως ένα αγχωμένο περφόρμερ που πάσχει από το σύνδρομο του Stage Fright (του «Φόβου της Σκηνής», όπου σε πιάνει τρέμουλο κάθε φορά που ανεβαίνεις σε ένα σανίδι, ενώπιον χιλιάδων κόσμου) και μια σειρά από άλμπουμ, το ένα καλύτερο από το άλλο που τον ώθησαν στην θρυλική του δήλωση το 2001 ότι «σηκώνω μόνος μου όλο το βάρος της αγγλικής οικονομίας».
Τα μαθήματα γιόγκα και υπερβατικού διαλογισμού ευτυχώς έπιασαν τόπο και σε συνδυασμό με μια φράση που μαθαίνει να επαναλαμβάνει ο ίδιος λίγο πριν βγει στη σκηνή – «One, two, three, I’m a rock’n’roll star» – ο Ρόμπι βρίσκει επιτέλους τις απαιτούμενες ισορροπίες και κυκλοφορεί ένα άλμπουμ με διασκευές σε τραγούδια swing καλλιτεχνών, δοκιμάζοντας τη φωνή του σε jazz standards του Σινάτρα και του Νατ Κινγκ Κόουλ.
Πάσχοντας όμως από την κλασσική επιθυμία-απωθημένο κάθε άγγλου καλλιτέχνη, την καλλιτεχνική κατάκτηση της Αμερικής, παίρνει την απόφαση να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λος Άντζελες.
Εκεί, μέσα σε ένα σπίτι με πυργίσκους στην πιο καλά φρουρούμενη περιοχή του Μπέβερλι Χιλς, προσπαθεί απεγνωσμένα να κρυφτεί από τους παπαράτσι που τον κυνηγάνε για μια φωτογραφία του αγκαλιά με την κάθε νέα του κοπέλα, όπως π.χ. το μοντέλο Ρέιτσελ Χάντερ, πρώην γυναίκα του Ροντ Στιούαρτ.
Οι φήμες που τον θέλουν τότε να κάνει κάθε τόσο ταξίδια στο Λονδίνο για να δει τον παράνομο δεσμό του, Τζέρι Χάλιγουελ, πρώην Spice Girl καθώς και οι αυξημένες επαγγελματικές του υποχρεώσεις, τον οδηγούν τότε στο χωρισμό με τη Ρέιτσελ και – για ένα βραχύβιο διάστημα – ξανά στην… Λεωφόρο του Προζάκ ελέω μανιοκατάθλιψης.
«Η Αμερική δεν είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ της καριέρας μου», δηλώνει και συνεχίζει: «ζω στην Αμερική, όπου κανένας δεν με γνωρίζει. Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα εδώ, που δεν θα μπορούσα σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Αυτό έχει την πλάκα του. Είναι σαν να είμαι ο Batman».
Εντωμεταξύ, οι φήμες που ακούγονται για δήθεν ομοφυλοφιλικές σχέσεις με έναν χορευτή από την ομάδα του όχι μόνο δεν τον εκνευρίζουν, αλλά τις βρίσκει διασκεδαστικές, ισχυριζόμενος ότι «κάθε στρέιτ άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν γκέι».
Αθυρόστομος και με απρόβλεπτη συμπεριφορά, προκαλεί τους δημοσιογράφους με τις φραστικές του επιθέσεις εναντίον τους, ενώ μετά την εμφάνιση του σε μια εκπομπή του BBC, το κανάλι δέχεται σωρεία τηλεφωνημάτων διαμαρτυρίας από τηλεθεατές σχετικά με μια σειρά από «f-words» και υβριστικές εκφράσεις που χρησιμοποίησε κατά την διάρκειά της.
Το 2004 τραυματίζεται σε ένα καυγά κατά την διάρκεια των διακοπών του στην Κυανή Ακτή, ενώ, προκειμένου να μη δώσει νέες πόζες του στους φωτογράφους που είναι στημένοι έξω από το σπίτι του, φοράει επί δυο μήνες τα ίδια ρούχα.
Λίγο πριν τα 50 του χρόνια, εξακολουθεί να μην έχει δίπλωμα οδήγησης, αλλά χρησιμοποιεί την μεγάλη συλλογή από ακριβά αυτοκίνητα που διαθέτει στο γκαράζ του για να κάνει βόλτες στους ιδιωτικούς δρόμους γύρω από το σπίτι του, ενώ, ειδικά για να χτυπήσει ένα τατουάζ με τους στίχους του «All You Need Is Love» των Beatles στην πλάτη του φέρνει με ναυλωμένο αεροπλάνο τους αγαπημένους του καλλιτέχνες τατουάζ από τη Νέα Ζηλανδία.
Ενδιάμεσα, πήρε δίπλωμα… ιερέα μέσω internet για να μπορεί να παντρέψει ένα κολλητό του φίλο και λίγες ώρες μετά μετέβη στη Νέα Υόρκη με ιδιωτικό lear jet για να γραφτεί στη διάσημη δραματική σχολή του Λι Στράσμπεργκ.
Επίσης εμβόλιμα, ο Ρόμπι ανανέωσε το συμβόλαιο του με τη δισκογραφική του εταιρία υπογράφοντας μια ηγεμονική συμφωνία ύψους 130.000.000 ευρώ και παρόλο που κανένας από τους έτερους συμβαλλόμενους δεν επιβεβαίωσε ποτέ το ποσό αυτό, αυτομάτως κατέστη ο πιο πλούσιος νέος ποπ σταρ της χώρας.
Μετά, απλά σταμάτησε να βγάζει αξιόλογα άλμπουμ, αλλά το έριξε στα live (όπου είναι διαπιστωμένα συγκλονιστικά διασκεδαστικός) και στην επανένωση με το παλιό του συγκρότημα.
Πριν πολλά χρόνια βρέθηκε στα μαχαίρια με τον Γκάι Τσέιμπερς (ο αντίστοιχος Φοίβος της Γηραιάς Αλβιόνας), τον άνθρωπο που ευθύνεται για την σύνθεση των τραγουδιών του, γεγονός που τον ώθησε να πάρει πιο σοβαρά το θέμα της τραγουδοποιίας.
Αναγκάστηκε να μάθει να διαβάζει και να γράφει μουσική ο ίδιος και έφτασε στο σημείο να τοποθετήσει μία κιθάρα σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού του για να θυμάται να μαθαίνει κάθε μέρα και από μια καινούρια συγχορδία.
Έχοντας απορρίψει την αμερικανική αγορά, πλέον μοιράζει το χρόνο του πλέον ανάμεσα στο Λονδίνο και το Λος Άντζελες, τόπο κατοικίας της συζύγου του, της ηθοποιού Αϊντα Φιλντ, μιας αμερικανίδας τουρκικής καταγωγής.
Κάθεται για ώρες στην έπαυλή τους, και παίζει μπάσκετ και ποδόσφαιρο ή κάνει μπάνιο στην πισίνα του μαζί με τα τέσσερα παιδιά τους.
Προκλητικά αθυρόστομος, αναίτια κυκλοθυμικός, παράλογα εκκεντρικός, βασανιστικά οξύθυμος, αλλά και σκανδαλωδώς ταλαντούχος, ο Ρόμπι Ουίλιαμς είναι μια από τις σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες του καιρού μας.
Και το επικείμενο ντοκιμαντέρ του Netflix θα το προσυπογράψει αυτό, με τον πλέον πασίδηλο τρόπο.
Το 2023 είναι κάτι σαν… «Έτος Robbie Williams», καθώς λίγο πριν κλείσει τα 50 του χρόνια, ο συμπαθέστατος Robbie βλέπει να γυρίζεται και να κυκλοφορεί από το Netflix ένα μουσικό ντοκιμαντέρ με θέμα τη ζωή του.
Με αφορμή τα 25 χρόνια στη σκηνή ως σόλο καλλιτέχνης η μίνι σειρά με τίτλο απλά το όνομά του, Robbie Williams, αποτελείται από 4 επεισόδια και αφηγείται την ιστορία του πιο επιτυχημένου Βρετανού καλλιτέχνη όλων των εποχών μέσα από μία άγρια, «πικάντικη» και γεμάτη μυστήριο αρκετές φορές πορεία προς τη δόξα.
Περιλαμβάνει ανέκδοτο αρχειακό υλικό σχεδόν 30 χρόνων από το προσωπικό αρχείο του σταρ έχοντας παράλληλα την επιμέλεια μιας καταξιωμένης ομάδας κινηματογραφιστών.
Η σκηνοθεσία ανήκει στον υποψήφιο για Emmy και BAFTA Joe Pearlman σε παραγωγή της Ridley Scott Associates, ενώ την εκτελεστική παραγωγή υπογράφει ο οσκαρικός ντοκιμαντερίστας Asif Kapadia.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τον διάσημο τραγουδιστή από τα πρώτα του βήματα με τους Take That στα 16 του χρόνια, μέχρι τις κορυφαίες στιγμές της σόλο καριέρας του όπως η κατάκτηση των Brit Awards, τις πολυετείς και δύσκολες προσωπικές μάχες με τους «δαίμονές» του (ναρκωτικά, αλκοολισμό, εθισμό στο τζόγο) και τις τρυφερές στιγμές με την οικογένειά του.
«Αυτό που θα με κατέστρεφε, με έκανε επίσης επιτυχημένο», σχολιάζει ο Williams σε ένα σημείο του τρέιλερ. «Άγγιξα τη φωτιά. Έσπρωξα όταν μου έλεγαν να τραβήξω απλά για να δω αν μπορώ να ζήσω».
Η σειρά για τον διαχρονικό ροκ σταρ (ο οποίος προ μερικών μηνών τα «έσπασε» στη συναυλία του στη Μαλακάσα) αναμένεται στη διάσημη πλατφόρμα από τις 8 Νοεμβρίου και με αφορμή την σειρά αυτή, το Olafaq ρίχνει μια ματιά στα έργα και τις ημέρες του βρετανού μουσικού και περφόρμερ που πριν από πολλά χρόνια θεωρήθηκε ως «το σημαντικότερο καλλιτεχνικό εξαγώγιμο προϊόν της Αγγλίας».
Ο Robbie Williams και οι Επτά Ζωές του
«Tο σημαντικότερο καλλιτεχνικό εξαγώγιμο προϊόν της Αγγλίας» λοιπόν, έχει εδώ και πολλά χρόνια… ηρεμήσει. Οι μέρες των καθημερινών one night stand και των δεκάδων περιστασιακών σχέσεων έχουν παρέλθει οριστικά για τον 49χρονο βρετανό.
Ο Ρόμπι δήλωσε πριν χρόνια στο αγγλικό μουσικό περιοδικό «Q» ότι «νιώθει πολύ πιο ήρεμος» και ότι ο φόβος του για πάσης φύσεως δέσμευση έχει αντικατασταθεί από μια επιτακτική ανάγκη να κάνει οικογένεια. Την οποία και έκανε -έχει τέσσερα παιδιά μαζί με την σύζυγό του, Ayda.
Καιρός ήταν. Γιατί, αν υπάρχει ένα άτομο στον μουσικό κόσμο, που να έχει περάσει από χίλια μύρια κύματα, αμφιταλαντευόμενο ανάμεσα στην ευτυχία και την απογοήτευση και κάνοντας το δρομολόγιο Κόλαση-Παράδεισος σε χρόνο dt, αυτό είναι ο Ρόμπι.
Ο ανθοπώλης και πωλητής τζαμιών που στα είκοσι του χρόνια είχε ήδη κατακτήσει τον μουσικό κόσμο με τους Take That, βρέθηκε ξαφνικά τελείως μόνος, αποκομμένος από φίλους και εχθρούς, με ένα «εισιτήριο» στα χέρια – λέγε με «δημοσιότητα» – που του εξασφάλιζε κάθε πιθανή άνεση που θα μπορούσε να φανταστεί, αλλά και όλα τα δυνατά αρνητικά της απότοκα: κάθε είδους ναρκωτικά και μια μανιοκατάθλιψη που κράτησε αρκετά χρόνια και τον οδήγησε, σε συνδυασμό με τον εθισμό του στο αλκοόλ, σε ένα αυστηρό πρόγραμμα απεξάρτησης σε μια κλινική στο Σόλσμπερι, λίγο έξω από τη γενέτειρα του στην κεντρική Αγγλία.
Είναι η εποχή που το κεφάλαιο Take That έχει κλείσει οριστικά για τον ίδιο και με κυνισμό παραδέχεται ότι «ξέρω ότι έχω πουλήσει την ψυχή μου στο Διάβολο. Τώρα όμως πρόκειται να την ξανακερδίσω».
Και την ξανακέρδισε, αρχής γενομένης από τα Χριστούγεννα του ’97, όταν και κυκλοφόρησε το κομμάτι “Angels” –το οποίο ο ίδιος έχει επιλέξει ως μελλοντική μουσική υπόκρουση στη κηδεία του.
Η συνέχεια είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός rollercoaster με ανοδική πορεία: διαδοχικές περιοδείες, ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Μπράιαν Χιλ με τον τίτλο “Nobody Someday” που τον παρουσιάζει ως ένα αγχωμένο περφόρμερ που πάσχει από το σύνδρομο του Stage Fright (του «Φόβου της Σκηνής», όπου σε πιάνει τρέμουλο κάθε φορά που ανεβαίνεις σε ένα σανίδι, ενώπιον χιλιάδων κόσμου) και μια σειρά από άλμπουμ, το ένα καλύτερο από το άλλο που τον ώθησαν στην θρυλική του δήλωση το 2001 ότι «σηκώνω μόνος μου όλο το βάρος της αγγλικής οικονομίας».
Τα μαθήματα γιόγκα και υπερβατικού διαλογισμού ευτυχώς έπιασαν τόπο και σε συνδυασμό με μια φράση που μαθαίνει να επαναλαμβάνει ο ίδιος λίγο πριν βγει στη σκηνή – «One, two, three, I’m a rock’n’roll star» – ο Ρόμπι βρίσκει επιτέλους τις απαιτούμενες ισορροπίες και κυκλοφορεί ένα άλμπουμ με διασκευές σε τραγούδια swing καλλιτεχνών, δοκιμάζοντας τη φωνή του σε jazz standards του Σινάτρα και του Νατ Κινγκ Κόουλ.
Πάσχοντας όμως από την κλασσική επιθυμία-απωθημένο κάθε άγγλου καλλιτέχνη, την καλλιτεχνική κατάκτηση της Αμερικής, παίρνει την απόφαση να εγκατασταθεί μόνιμα στο Λος Άντζελες.
Εκεί, μέσα σε ένα σπίτι με πυργίσκους στην πιο καλά φρουρούμενη περιοχή του Μπέβερλι Χιλς, προσπαθεί απεγνωσμένα να κρυφτεί από τους παπαράτσι που τον κυνηγάνε για μια φωτογραφία του αγκαλιά με την κάθε νέα του κοπέλα, όπως π.χ. το μοντέλο Ρέιτσελ Χάντερ, πρώην γυναίκα του Ροντ Στιούαρτ.
Οι φήμες που τον θέλουν τότε να κάνει κάθε τόσο ταξίδια στο Λονδίνο για να δει τον παράνομο δεσμό του, Τζέρι Χάλιγουελ, πρώην Spice Girl καθώς και οι αυξημένες επαγγελματικές του υποχρεώσεις, τον οδηγούν τότε στο χωρισμό με τη Ρέιτσελ και – για ένα βραχύβιο διάστημα – ξανά στην… Λεωφόρο του Προζάκ ελέω μανιοκατάθλιψης.
«Η Αμερική δεν είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ της καριέρας μου», δηλώνει και συνεχίζει: «ζω στην Αμερική, όπου κανένας δεν με γνωρίζει. Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα εδώ, που δεν θα μπορούσα σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Αυτό έχει την πλάκα του. Είναι σαν να είμαι ο Batman».
Εντωμεταξύ, οι φήμες που ακούγονται για δήθεν ομοφυλοφιλικές σχέσεις με έναν χορευτή από την ομάδα του όχι μόνο δεν τον εκνευρίζουν, αλλά τις βρίσκει διασκεδαστικές, ισχυριζόμενος ότι «κάθε στρέιτ άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν γκέι».
Αθυρόστομος και με απρόβλεπτη συμπεριφορά, προκαλεί τους δημοσιογράφους με τις φραστικές του επιθέσεις εναντίον τους, ενώ μετά την εμφάνιση του σε μια εκπομπή του BBC, το κανάλι δέχεται σωρεία τηλεφωνημάτων διαμαρτυρίας από τηλεθεατές σχετικά με μια σειρά από «f-words» και υβριστικές εκφράσεις που χρησιμοποίησε κατά την διάρκειά της.
Το 2004 τραυματίζεται σε ένα καυγά κατά την διάρκεια των διακοπών του στην Κυανή Ακτή, ενώ, προκειμένου να μη δώσει νέες πόζες του στους φωτογράφους που είναι στημένοι έξω από το σπίτι του, φοράει επί δυο μήνες τα ίδια ρούχα.
Λίγο πριν τα 50 του χρόνια, εξακολουθεί να μην έχει δίπλωμα οδήγησης, αλλά χρησιμοποιεί την μεγάλη συλλογή από ακριβά αυτοκίνητα που διαθέτει στο γκαράζ του για να κάνει βόλτες στους ιδιωτικούς δρόμους γύρω από το σπίτι του, ενώ, ειδικά για να χτυπήσει ένα τατουάζ με τους στίχους του «All You Need Is Love» των Beatles στην πλάτη του φέρνει με ναυλωμένο αεροπλάνο τους αγαπημένους του καλλιτέχνες τατουάζ από τη Νέα Ζηλανδία.
Ενδιάμεσα, πήρε δίπλωμα… ιερέα μέσω internet για να μπορεί να παντρέψει ένα κολλητό του φίλο και λίγες ώρες μετά μετέβη στη Νέα Υόρκη με ιδιωτικό lear jet για να γραφτεί στη διάσημη δραματική σχολή του Λι Στράσμπεργκ.
Επίσης εμβόλιμα, ο Ρόμπι ανανέωσε το συμβόλαιο του με τη δισκογραφική του εταιρία υπογράφοντας μια ηγεμονική συμφωνία ύψους 130.000.000 ευρώ και παρόλο που κανένας από τους έτερους συμβαλλόμενους δεν επιβεβαίωσε ποτέ το ποσό αυτό, αυτομάτως κατέστη ο πιο πλούσιος νέος ποπ σταρ της χώρας.
Μετά, απλά σταμάτησε να βγάζει αξιόλογα άλμπουμ, αλλά το έριξε στα live (όπου είναι διαπιστωμένα συγκλονιστικά διασκεδαστικός) και στην επανένωση με το παλιό του συγκρότημα.
Πριν πολλά χρόνια βρέθηκε στα μαχαίρια με τον Γκάι Τσέιμπερς (ο αντίστοιχος Φοίβος της Γηραιάς Αλβιόνας), τον άνθρωπο που ευθύνεται για την σύνθεση των τραγουδιών του, γεγονός που τον ώθησε να πάρει πιο σοβαρά το θέμα της τραγουδοποιίας.
Αναγκάστηκε να μάθει να διαβάζει και να γράφει μουσική ο ίδιος και έφτασε στο σημείο να τοποθετήσει μία κιθάρα σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού του για να θυμάται να μαθαίνει κάθε μέρα και από μια καινούρια συγχορδία.
Έχοντας απορρίψει την αμερικανική αγορά, πλέον μοιράζει το χρόνο του πλέον ανάμεσα στο Λονδίνο και το Λος Άντζελες, τόπο κατοικίας της συζύγου του, της ηθοποιού Αϊντα Φιλντ, μιας αμερικανίδας τουρκικής καταγωγής.
Κάθεται για ώρες στην έπαυλή τους, και παίζει μπάσκετ και ποδόσφαιρο ή κάνει μπάνιο στην πισίνα του μαζί με τα τέσσερα παιδιά τους.
Προκλητικά αθυρόστομος, αναίτια κυκλοθυμικός, παράλογα εκκεντρικός, βασανιστικά οξύθυμος, αλλά και σκανδαλωδώς ταλαντούχος, ο Ρόμπι Ουίλιαμς είναι μια από τις σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες του καιρού μας.
Και το επικείμενο ντοκιμαντέρ του Netflix θα το προσυπογράψει αυτό, με τον πλέον πασίδηλο τρόπο.
