«Μελαγχολία του Σεπτέμβρη με ρωτάει πότε θα σε δω
Μα η βροχή του Σεπτέμβρη ξέρει πως θα `ρθεις ξανά».
Οι My Wet Calvin σχηματίστηκαν το 2004, την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθληνας. Μοίρασαν για πρώτη φορά σε συναυλία τους δωρεάν χειροποίητα cd με τα τραγούδια τους το 2005. Έκτοτε, μεσολάβησαν πολλές κυκλοφορίες αντίστοιχης λογικής, εμφανίσεις στο εξωτερικό (Λονδίνο & Εδιμβούργο 2007, Βιέννη 2010), μια περιοδεία με το Velvet Bus (2008), κάμποσα σπιτικά live-parties, μια συμμετοχή στη Biennale της Αθήνας (2010), μια συναυλία σε στριπτιτζάδικο, συμμετοχές σε φεστιβάλ όπως το Synch και το Reworks κ.ά.
Όπως έχω παραδεχτεί και ξαναγράψει, ανέκαθεν είχα ένα soft spot για τους MWC, μια μπάντα που φλερτάρει, μουσικά και οπτικοακουστικά, με την χαρμολύπη σε όλες της τις εκφάνσεις (αν τους έχετε δει ζωντανά επί σκηνής, να παίζουν μουσική φορώντας κουστούμια ζώων, θα καταλάβετε για τι ακριβώς μιλάω).
Ό,τι και αν έκαναν, ό,τι και αν ηχογραφούσαν ή κυκλοφορούσαν, με ό,τι και αν καταπιάνονταν κατά καιρούς οι MWC, όπως λόγου χάρη με την προ μηνών συναυλία τους εν κινήσει, για πέντε ημέρες, στην οροφή ενός τουριστικού λεωφορείου, στην διαδρομή της πομπής των Ελευσίνιων Μυστηρίων, πάντα μπορούσα και έβρισκα στη μουσική ή τις πολυμεσικές τους παραστάσεις κάτι που με τραβούσε οριζοντίως και καθέτως προς την όλη (κυρίως DIY) αισθητική τους.
Γιατί ο Λεωνίδας Οικονόμου και ο Αρης Νικολόπουλος, δυο παλιές και εγνωσμένης αξίας «καραβάνες» ως προς την πολυετή παρουσία τους στην εγχώρια indie σκηνή, είναι κατά βάση σαν τις κόμπρες που χτυπάνε σπανίως – αλλά πάντα καίρια και ακριβώς στο στόχο.
Π.χ. ο Άρης είναι αυτό τον καιρό πίσω από την διοργάνωση του Αγοραφοβικού Φεστιβάλ, μια διήμερη διοργάνωση διερευνά την ηχητική και καλλιτεχνική ταυτότητα ενός μεγάλου μέρους του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της εγχώριας εναλλακτικής μουσικής σκηνής.
Σε λίγες ημέρες, στις 22 και 23 Σεπτέμβρη οι γενιές του myspace, του Facebook, του instagram, του Tiktok και των λοιπών εραστών της «κοινωνικής απομόνωσης», θα συγκεντρωθούν στο ΠΛΥΦΑ, με ένα line-up… indie ονείρωξη για τους θιασώτες της συγκεκριμένης σκηνής: Pan Pan, Σtella, the Boy, Τα Παιδιά της Παλαιότητας, Nalyssa Green, Melentini, Krista Papista, Veslemes, the Callas, Sillyboy’s Ghost Relatives, Sci-Fi River, Lunar, $oft $kull, the Model Spy, Degear0001, My Brother the Couch, Δημήτρης Γλυφός και ασφαλώς οι ίδιοι οι My Wet Calvin, σε μια απόπειρα που εδράζεται κατά πολύ πάνω στη λογική των All Tomorrow’s Parties, όπου μία μπάντα ή ένας καλλιτέχνης προσκαλεί φίλους και επιρροές, προκειμένου να παίξουν μαζί του.
Το δεύτερο χτύπημα έρχεται από το πάντα δραστήριο μουσικό δίδυμο, με την «Μελαγχολία», το νέο τραγούδι τους που κυκλοφόρησε την 1η Σεπτέμβρη από την Veego Records.
Το “Melancholie”, αρχικά ερμηνευμένο από τους Γερμανούς Die Bambis, ήταν τεράστια επιτυχία στην χώρα μας το 1965 από τον Peppino Di Capri, τόσο μεγάλη που μάλιστα το τραγούδησε ο ίδιος και στα Ελληνικά.
Οι στίχοι «Μελαγχολία του Σεπτέμβρη…» αποτυπώνουν με απόλυτη ακρίβεια το ελληνικό πνεύμα μετά το πέρας του καλοκαιριού και των θερινών διακοπών. Η έναρξη των σχολείων, η εξεταστική, μια νέα αρχή σε κάποια άλλη πόλη, σε κάποια άλλη χώρα θα φέρουν μαζί τους τα σημάδια του καλοκαιριού. Σαν την υγρασία που φέρνει μια ξεχασμένη, ξεθωριασμένη αφίσα του ΕΟΤ, από τη δεκαετία του 70, σε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο.
Το κλασικό τραγούδι δεν έχει διασκευαστεί καμία φορά από εναλλακτικό σχήμα κι αυτό ήταν μια τεράστια πρόκληση για τους My Wet Calvin. Τα θλιμμένα φωνητικά του αθηναϊκού duo συνδυάζονται με το 80s synth και το κάνουν να ακούγεται σαν ηλεκτρική, φθινοπωρινή βροχή.
Δείτε το βιντεοκλίπ του νέου τους τραγουδιού αποκλειστικά στο Olafaq:
Εκτέλεση, ενορχήστρωση: My Wet Calvin
Μουσική: Conny Fuchsberger
Στίχοι: Νίκος Μαστοράκης
Παραγωγή, μείξη: My Wet Calvin + Γιώτης Παρασκευαΐδης
Μάστερινγκ: Έκελον
Μοντάζ: Πάνος Οικονόμου
Ακολουθήστε τους My Wet Calvin:
«Μελαγχολία του Σεπτέμβρη με ρωτάει πότε θα σε δω
Μα η βροχή του Σεπτέμβρη ξέρει πως θα `ρθεις ξανά».
Οι My Wet Calvin σχηματίστηκαν το 2004, την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθληνας. Μοίρασαν για πρώτη φορά σε συναυλία τους δωρεάν χειροποίητα cd με τα τραγούδια τους το 2005. Έκτοτε, μεσολάβησαν πολλές κυκλοφορίες αντίστοιχης λογικής, εμφανίσεις στο εξωτερικό (Λονδίνο & Εδιμβούργο 2007, Βιέννη 2010), μια περιοδεία με το Velvet Bus (2008), κάμποσα σπιτικά live-parties, μια συμμετοχή στη Biennale της Αθήνας (2010), μια συναυλία σε στριπτιτζάδικο, συμμετοχές σε φεστιβάλ όπως το Synch και το Reworks κ.ά.
Όπως έχω παραδεχτεί και ξαναγράψει, ανέκαθεν είχα ένα soft spot για τους MWC, μια μπάντα που φλερτάρει, μουσικά και οπτικοακουστικά, με την χαρμολύπη σε όλες της τις εκφάνσεις (αν τους έχετε δει ζωντανά επί σκηνής, να παίζουν μουσική φορώντας κουστούμια ζώων, θα καταλάβετε για τι ακριβώς μιλάω).
Ό,τι και αν έκαναν, ό,τι και αν ηχογραφούσαν ή κυκλοφορούσαν, με ό,τι και αν καταπιάνονταν κατά καιρούς οι MWC, όπως λόγου χάρη με την προ μηνών συναυλία τους εν κινήσει, για πέντε ημέρες, στην οροφή ενός τουριστικού λεωφορείου, στην διαδρομή της πομπής των Ελευσίνιων Μυστηρίων, πάντα μπορούσα και έβρισκα στη μουσική ή τις πολυμεσικές τους παραστάσεις κάτι που με τραβούσε οριζοντίως και καθέτως προς την όλη (κυρίως DIY) αισθητική τους.
Γιατί ο Λεωνίδας Οικονόμου και ο Αρης Νικολόπουλος, δυο παλιές και εγνωσμένης αξίας «καραβάνες» ως προς την πολυετή παρουσία τους στην εγχώρια indie σκηνή, είναι κατά βάση σαν τις κόμπρες που χτυπάνε σπανίως – αλλά πάντα καίρια και ακριβώς στο στόχο.
Π.χ. ο Άρης είναι αυτό τον καιρό πίσω από την διοργάνωση του Αγοραφοβικού Φεστιβάλ, μια διήμερη διοργάνωση διερευνά την ηχητική και καλλιτεχνική ταυτότητα ενός μεγάλου μέρους του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της εγχώριας εναλλακτικής μουσικής σκηνής.
Σε λίγες ημέρες, στις 22 και 23 Σεπτέμβρη οι γενιές του myspace, του Facebook, του instagram, του Tiktok και των λοιπών εραστών της «κοινωνικής απομόνωσης», θα συγκεντρωθούν στο ΠΛΥΦΑ, με ένα line-up… indie ονείρωξη για τους θιασώτες της συγκεκριμένης σκηνής: Pan Pan, Σtella, the Boy, Τα Παιδιά της Παλαιότητας, Nalyssa Green, Melentini, Krista Papista, Veslemes, the Callas, Sillyboy’s Ghost Relatives, Sci-Fi River, Lunar, $oft $kull, the Model Spy, Degear0001, My Brother the Couch, Δημήτρης Γλυφός και ασφαλώς οι ίδιοι οι My Wet Calvin, σε μια απόπειρα που εδράζεται κατά πολύ πάνω στη λογική των All Tomorrow’s Parties, όπου μία μπάντα ή ένας καλλιτέχνης προσκαλεί φίλους και επιρροές, προκειμένου να παίξουν μαζί του.
Το δεύτερο χτύπημα έρχεται από το πάντα δραστήριο μουσικό δίδυμο, με την «Μελαγχολία», το νέο τραγούδι τους που κυκλοφόρησε την 1η Σεπτέμβρη από την Veego Records.
Το “Melancholie”, αρχικά ερμηνευμένο από τους Γερμανούς Die Bambis, ήταν τεράστια επιτυχία στην χώρα μας το 1965 από τον Peppino Di Capri, τόσο μεγάλη που μάλιστα το τραγούδησε ο ίδιος και στα Ελληνικά.
Οι στίχοι «Μελαγχολία του Σεπτέμβρη…» αποτυπώνουν με απόλυτη ακρίβεια το ελληνικό πνεύμα μετά το πέρας του καλοκαιριού και των θερινών διακοπών. Η έναρξη των σχολείων, η εξεταστική, μια νέα αρχή σε κάποια άλλη πόλη, σε κάποια άλλη χώρα θα φέρουν μαζί τους τα σημάδια του καλοκαιριού. Σαν την υγρασία που φέρνει μια ξεχασμένη, ξεθωριασμένη αφίσα του ΕΟΤ, από τη δεκαετία του 70, σε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο.
Το κλασικό τραγούδι δεν έχει διασκευαστεί καμία φορά από εναλλακτικό σχήμα κι αυτό ήταν μια τεράστια πρόκληση για τους My Wet Calvin. Τα θλιμμένα φωνητικά του αθηναϊκού duo συνδυάζονται με το 80s synth και το κάνουν να ακούγεται σαν ηλεκτρική, φθινοπωρινή βροχή.
Δείτε το βιντεοκλίπ του νέου τους τραγουδιού αποκλειστικά στο Olafaq:
Εκτέλεση, ενορχήστρωση: My Wet Calvin
Μουσική: Conny Fuchsberger
Στίχοι: Νίκος Μαστοράκης
Παραγωγή, μείξη: My Wet Calvin + Γιώτης Παρασκευαΐδης
Μάστερινγκ: Έκελον
Μοντάζ: Πάνος Οικονόμου
Ακολουθήστε τους My Wet Calvin:
