Όταν κυκλοφόρησε το «Never Mind the Bollocks Here’s the Sex Pistols», στις 28 Οκτωβρίου 1977, τόσο το συγκρότημα όσο και η πανκ κουλτούρα που είχε σχηματιστεί γύρω τους είχαν αρχίσει σταδιακά να διαλύονται.

Για σχεδόν ένα χρόνο, οι Sex Pistols ήταν στο επίκεντρο των μέσων ενημέρωσης. Η διαβόητη «αθυρόστομη» συνέντευξη στην εκπομπή «Today» της τηλεόρασης του Thames, την ώρα που οι Άγγλοι έπαιρναν το τσάι τους, πυροδότησε έναν ηθικό πανικό στα τέλη του 1976, που είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση συναυλιών, την ακύρωση της σύμβασης της μπάντας  με την δισκογραφική EMI και τις φρικιαστικές ιστορίες των ταμπλόιντ για την ανηθικότητα του πανκ.

Η κυκλοφορία του God Save the Queen τον Μάιο του 1977, που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με το Silver Jubilee και ήταν τυλιγμένο σε ένα εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον Jamie Reid που καθώς παρουσίαζε τη βασίλισσα παραμορφωμένη, ανέβασε ακόμη περισσότερο τους τόνους. Ο δίσκος ανέβαινε προς την κορυφή των charts, ενώ η ιστορία απέδειξε ότι το μόνο που τον εμπόδισε να φτάσει στην πρώτη θέση ήταν οι νοθείες των αποτελεσμάτων από τους διοργανωτές των charts.

Στο πανκ και τους Pistols, τα μέσα ενημέρωσης είχαν βρει μια πολιτιστική έκφραση που φαινομενικά ενσάρκωνε τη γλώσσα της κρίσης και της παρακμής που διαμόρφωνε τις αντιλήψεις για τη δεκαετία του 1970. Το «No Future» για το οποίο προειδοποιούσε ο Rotten στο τέλος του God Save the Queen, καθώς τραγουδούσε «God save your mad parade. Oh, Lord, God have mercy» που εξέφραζαν φόβους οικονομικής κατάρρευσης και κοινωνικής παρακμής, που πολύ σύντομα αποδείχτηκαν προφητικοί.

Λίγους μήνες αργότερα, οι Sex Pistols θα διαλύονταν σε μια περιοδεία τους στις ΗΠΑ και μαζί το πανκ κίνημα – ένα συνονθύλευμα συγκρουόμενων συμβόλων και αμφισβητούμενων νοημάτων – θα διασπαζόταν σε διάφορες υποομάδες.

Σοκ! Φρίκη! Οργή!

Η Αγγλία ονειρεύεται

Ως άλμπουμ, το Never Mind the Bollocks έχει πλέον καθιερωθεί ως κλασικό – ανήκωντας σταθερά στις  λίστες με τους «καλύτερους δίσκους όλων των εποχών», αν και δεν σκαρφαλώνει πλέον στην πρώτη πεντάδα. Καθώς οι αρχικοί σπασμοί και η αντιδραστικότητα του πανκ ανήκουν στο παρελθόν, το άλμπουμ – και οι Sex Pistols – αφομοιώνονται όλο και περισσότερο στα πολιτισμικά στεγανά. Το σοκ τους δεν είναι πλέον τόσο έντονο.

Παρόλα αυτά, ακούγοντας το άλμπουμ, μπορείς ακόμα να πάρεις μια γεύση από το γιατί το πανκ είχε τόσο μεγάλη απήχηση. Οι στίχοι του Rotten στα «Anarchy in the UK», «God Save the Queen» και «Holidays in the Sun» παραμένουν ζωντανά στιγμιότυπα της δεκαετίας του 1970, αυτό που ο Jon Savage περιέγραψε ως ανακατεμένα δελτία ειδήσεων που θυμίζουν την τρομοκρατία, τον Ψυχρό Πόλεμο και, πιο έντονα, μια γενικευμένης παρακμής.

Ο δίσκος σφύζει από μια εκκωφαντική άρνηση – ένα συναίσθημα άγριας παραίτησης, και αντιδραστικού μηδενισμού, ότι κανένα μέλλον δεν διαφαίνεται – και την έλξη της απέχθειας και της οργής για την εξουσία. Με αυτόν τον τρόπο αποτυπώνει μια αίσθηση του πώς, για κάποιους τουλάχιστον, ήταν να είσαι νέος το 1977.

Το πανκ, αναμφισβήτητα, αποδόθηκε με τον καλύτερο τρόπο μέσα από το επτάιντσο single: σύντομες αιχμηρές εκρήξεις νεανικής ενέργειας και βρισιών. Με το Never Mind the Bollocks, ωστόσο, οι Sex Pistols έχτισαν το δικό τους πανκ μαυσωλείο – ένα κειμήλιο της εποχής τους, του οποίου όμως τα φαντάσματα εξακολουθούν να στοιχειώνουν, για να το πούμε σε έναν άλλο στίχο «God save the Queen, the fascist regime».