Πενήντα χρόνια μετά, μπορούμε να υποστηρίξουμε σθεναρά και με επιχειρήματα ότι το 1974 υπήρξε η πιο μουσικά πλούσια σε ιδέες (και σημαντική για το μέλλον της…) χρονιά της δεκαετίας του ’70;
Όταν κυκλοφόρησαν κάποια άλμπουμ, εκ των οποίων κάποια προέβλεψαν το μέλλον της Μουσικής σε πολλά διαφορετικά είδη (από ρέγκε και avant-garde μέχρι ηλεκτρονική και φανκ) ή απλώς προχώρησαν την ποπ/ροκ φόρμα ακόμη παραπέρα με την καινοτομία και την πρωτοποριακή τους προσέγγιση (γι’ αυτό και ακούγονται το ίδιο φρέσκα ακόμη και σήμερα, μισόν αιώνα μετά);
Μήπως, εντέλει, πριν από ακριβώς 50 χρόνια βγήκε μια φουρνιά άλμπουμ και δίσκων που δεν ξαναείδαμε;
30 άλμπουμ του 1974 που αλλάξαν την μουσική (με τυχαία σειρά)
Blue Oyster Cult – Secret Treaties
Tο ροκ συγκρότημα από το Long Island επιστρέφει στις ψυχεδελικές του ρίζες, ενώ εξακολουθεί να καλλιεργεί τις στιχουργικές και ηχητικές εκκεντρικότητες που τους έκαναν τόσο αγαπητούς. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που πολλοί θεωρούν ως το καλύτερο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα.
Tomita – Snowflakes Are Dancing
Το δεύτερο άλμπουμ του Ιάπωνα μουσικού επανερμηνεύει συνθέσεις του Debussy μέσα από όμορφες και πολύπλοκες συνθεσάιζερ ενορχηστρώσεις, κάνοντας το παρελθόν να μοιάζει φουτουριστικό.
Queen – Sheer Heart Attack
Με αγαπημένα τραγούδια όπως το «Killer Queen» και το «Brighton Rock», το δεύτερο άλμπουμ των Queen μπλέκει με δεξιοτεχνία την ποπ, τη ροκ και το heavy metal.
Harmonia – Musik von Harmonia
Το ντεμπούτο άλμπουμ του supergroup της krautrock είναι ένα αριστούργημα που διευρύνει τα όρια της minimal μουσικής έτη φωτός μακρύτερα.
Camel – Mirage
Το δεύτερο άλμπουμ του prog rock συγκροτήματος περιλαμβάνει επιτυχίες όπως τα «White Rider» και «Lady Fantasy» και έκτοτε έχει γίνει σήμα κατατεθέν ολόκληρου του είδους.
Electric Light Orchestra – Eldorado
Από τις πρώτες νότες του «Eldorado Overture», το κλασικότροπο prog rock του Jeff Lynne είναι γεμάτο από ζωντανά ηχοτοπία που μοιάζουν άκρως κινηματογραφικά στην απόλυτη έκτασή τους.
John Cale – Fear
Το τέταρτο σόλο άλμπουμ του μέλους των Velvet Underground είναι ένα εκλεκτικό μείγμα ποπ και ροκ που εδραίωσε τη θέση του Cale ως καλλιτέχνη που ξεχωρίζει ξεκάθαρα και λαμπερά από την τεράστια μουσική και καλλιτεχνική σκιά της πρώην μπάντας του.
Shuggie Otis – Inspiration Information
Το περίφημο (και πολύsampleαρισμένο έκτοτε) trippy soul άλμπουμ του Otis συνεχίζει να είναι αγαπημένο, δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του, χάρη στις κομψές ενορχηστρώσεις και τον ρυθμό που αφήνει αρκετό χώρο τόσο για να κουνηθείς όσο και για να σκεφτείς.
Tangerine Dream – Phaedra
Το άλμπουμ-ορόσημο του γερμανικού γκρουπ τους εκτόξευσε στη διεθνή σκηνή και, σήμερα, παραμένει ένας από τους πιο καινοτόμους δίσκους της ιστορίας όλη της ηλεκτρονικής μουσικής.
Brian Eno – Taking Tiger Mountain (By Strategy)
Κυκλοφόρησε μόλις μερικούς μήνες μετά το ντεμπούτο άλμπουμ του, εισήγαγε τις ανατρεπτικές κάρτες του Oblique Strategies και άνοιξε το δρόμο για το μέλλον του art rock, αλλά και του post-punk.
Sparks – Kimono My House
Ένα απολαυστικό μείγμα glam rock και pop που, μέσα από επιτυχίες όπως το «This Town Ain’t Big Enough for Both of Us» και το «Amateur Hour», έγινε το απόλυτο αγαπημένο των οπαδών τους.
Frank Zappa – Apostrophe (‘)
Γεμάτο από το χαρακτηριστικό ασεβές χιούμορ του, το άλμπουμ του Frank Zappa έθεσε νέα στάνταρ εμπορικής επιτυχίας κυρίως για τον ίδιο, καθώς ήταν ο πρώτος του δίσκος στο Top Ten των ΗΠΑ.
Robert Wyatt – Rock Bottom
Ηχογραφημένο μετά από ένα ατύχημα που τον άφησε παράλυτο, το άλμπουμ του Wyatt το 1974 αποτελεί μια κορυφαία στιγμή του art rock και είναι ένα από τα πιο ήρεμα και συγκεντρωμένα άλμπουμ του.
Robin Trower – Bridge of Sighs
Το δεύτερο άλμπουμ του Βρετανού κιθαρίστα θεωρείται ευρέως ως το αριστούργημά του και περιλαμβάνει το ατελείωτα διαδεδομένο «Too Rolling Stoned», καθώς και το πανέμορφο «In This Place».
Richard and Linda Thompson – I Want To See The Bright Lights Tonight
Ακόμα και στην πιο θλιβερή του στιγμή, το πρώτο κοινό άλμπουμ του φολκ-ροκ διδύμου είναι εντυπωσιακά όμορφο, καθώς καταγράφει αριστοτεχνικά την ρουτινιασμένη φύση της καθημερινότητας του ζευγαριού.
Brian Eno – Here Come The Warm Jets
Το ντεμπούτο άλμπουμ του θέτει τις βάσεις για την εφευρετική και επιδραστική προσέγγιση του Eno στη μουσική- συνυφαίνοντας μια πληθώρα μουσικών επιρροών – από funk μέχρι new wave – μαζί με πειραματικούς και παιγνιώδεις στίχους.
Big Star – Radio City
Άλμπουμ-ορόσημο, όχι τόσο στην εποχή του, αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν, καθώς μεταμορφώθηκαν σε αγαπημένους cult μουσικούς και σήμερα αναγνωρίζονται ευρέως ως οι «πατέρες της power pop».
Supertramp – Crime of the Century
Το άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος περιείχε την πρώτη τους μεγάλη επιτυχία, το «Dreamer», και καθιέρωσε τη μοναδική τους εκδοχή στο art rock. Υπέροχη παραγωγή επίσης, από τις καλύτερες της δεκαετίας.
Genesis – The Lamb Lies Down on Broadway
Το έκτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος είναι εύκολα ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται θρύλοι του prog rock.
Gram Parsons – Grievous Angel
Ολοκληρωμένο μόλις λίγες εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή, το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ του Parsons αναδεικνύει την απίστευτη τραγουδοποιία του.
Kraftwerk – Autobahn
Με το ομώνυμο hit single (!), το εμβληματικό άλμπουμ του γερμανικού συγκροτήματος του 1974 αποτελεί την πηγή της έκρηξης της ηλεκτρονικής μουσικής των δεκαετιών του ’80 και του ’90.
Steely Dan – Pretzel Logic
Το άλμπουμ που θεωρείται ευρέως ως η καλύτερη δουλειά τους. Γεμάτο περίπλοκες ενορχηστρώσεις και σαρδόνιο λυρισμό, γέννησε επίσης το hit single «Rikki Don’t Lose That Number».
Joni Mitchell – Court and Spark
Το άλμπουμ που μπλέκει υπέροχα την ποπ με την τζαζ και όχι μόνο βρέθηκε στην κορυφή του Billboard 200, αλλά έγινε μέχρι και διπλά πλατινένιο.
Stevie Wonder – Fulfillingness’ First Finale
Tο 17ο στούντιο άλμπουμ αυτού του γίγαντα της R&B διαθέτει μερικές από τις πιο συγκινητικές φωνητικές ερμηνείες του Wonder.
Bob Marley and the Wailers – Natty Dread
Το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησε ο Bob Marley χωρίς τον Peter Tosh και τον Bunny Wailer, το Natty Dread ήταν γεμάτο κλασικά τραγούδια όπως το «No Woman, No Cry».
Randy Newman – Good Old Boys
Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του Newman έχει ως μούσα του τον… Αμερικανικό Νότο και δημιουργεί με αδρές γραμμές και υπέροχα τραγούδια ένα σύνθετο πορτρέτο μιας περίπλοκης περιοχής.
Thin Lizzy – Nightlife
Με την εισαγωγή των δύο νέων κιθαριστών, του Brian Robertson και του Scott Gorham, το Nightlife είδε το συγκρότημα να μπαίνει πραγματικά σε φόρμα.
David Bowie – Diamond Dogs
Παίρνοντας έμπνευση από το μυθιστόρημα του George Orwell, το «1984», το όγδοο στούντιο άλμπουμ του Bowie έκανε το λεγόμενο «δυστοπικό funk» να μοιάζει άπιαστο μουσικά.
Gene Clark – No Other
Υπέροχο άλμπουμ, το οποίο επανεκδόθηκε από την 4AD το 2019. Ο Ivo Watts-Russell, ο συνιδρυτής της αγγλικής 4AD, συμπεριέλαβε μερικές συνθέσεις του Clark, συμπεριλαμβανομένου του αριθμού «Strength of Strings» του No Other, στα άλμπουμ των This Mortal Coil.
The Residents – Meet The Residents
Οι avant-garde τρελοί της ποπ/ροκ μουσικής αναμειγνύουν το vaudeville, το πρώιμο rock “n” roll, καθώς και, τρόπον τινά, «αποσπάσματα» και ανάλεκτα της ποπ κουλτούρας σε κάτι-σαν-τραγούδια που ήταν τόσο αποπροσανατολιστικά και χαοτικά, όσο και απείρως γοητευτικά.
Πενήντα χρόνια μετά, μπορούμε να υποστηρίξουμε σθεναρά και με επιχειρήματα ότι το 1974 υπήρξε η πιο μουσικά πλούσια σε ιδέες (και σημαντική για το μέλλον της…) χρονιά της δεκαετίας του ’70;
Όταν κυκλοφόρησαν κάποια άλμπουμ, εκ των οποίων κάποια προέβλεψαν το μέλλον της Μουσικής σε πολλά διαφορετικά είδη (από ρέγκε και avant-garde μέχρι ηλεκτρονική και φανκ) ή απλώς προχώρησαν την ποπ/ροκ φόρμα ακόμη παραπέρα με την καινοτομία και την πρωτοποριακή τους προσέγγιση (γι’ αυτό και ακούγονται το ίδιο φρέσκα ακόμη και σήμερα, μισόν αιώνα μετά);
Μήπως, εντέλει, πριν από ακριβώς 50 χρόνια βγήκε μια φουρνιά άλμπουμ και δίσκων που δεν ξαναείδαμε;
30 άλμπουμ του 1974 που αλλάξαν την μουσική (με τυχαία σειρά)
Blue Oyster Cult – Secret Treaties
Tο ροκ συγκρότημα από το Long Island επιστρέφει στις ψυχεδελικές του ρίζες, ενώ εξακολουθεί να καλλιεργεί τις στιχουργικές και ηχητικές εκκεντρικότητες που τους έκαναν τόσο αγαπητούς. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που πολλοί θεωρούν ως το καλύτερο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα.
Tomita – Snowflakes Are Dancing
Το δεύτερο άλμπουμ του Ιάπωνα μουσικού επανερμηνεύει συνθέσεις του Debussy μέσα από όμορφες και πολύπλοκες συνθεσάιζερ ενορχηστρώσεις, κάνοντας το παρελθόν να μοιάζει φουτουριστικό.
Queen – Sheer Heart Attack
Με αγαπημένα τραγούδια όπως το «Killer Queen» και το «Brighton Rock», το δεύτερο άλμπουμ των Queen μπλέκει με δεξιοτεχνία την ποπ, τη ροκ και το heavy metal.
Harmonia – Musik von Harmonia
Το ντεμπούτο άλμπουμ του supergroup της krautrock είναι ένα αριστούργημα που διευρύνει τα όρια της minimal μουσικής έτη φωτός μακρύτερα.
Camel – Mirage
Το δεύτερο άλμπουμ του prog rock συγκροτήματος περιλαμβάνει επιτυχίες όπως τα «White Rider» και «Lady Fantasy» και έκτοτε έχει γίνει σήμα κατατεθέν ολόκληρου του είδους.
Electric Light Orchestra – Eldorado
Από τις πρώτες νότες του «Eldorado Overture», το κλασικότροπο prog rock του Jeff Lynne είναι γεμάτο από ζωντανά ηχοτοπία που μοιάζουν άκρως κινηματογραφικά στην απόλυτη έκτασή τους.
John Cale – Fear
Το τέταρτο σόλο άλμπουμ του μέλους των Velvet Underground είναι ένα εκλεκτικό μείγμα ποπ και ροκ που εδραίωσε τη θέση του Cale ως καλλιτέχνη που ξεχωρίζει ξεκάθαρα και λαμπερά από την τεράστια μουσική και καλλιτεχνική σκιά της πρώην μπάντας του.
Shuggie Otis – Inspiration Information
Το περίφημο (και πολύsampleαρισμένο έκτοτε) trippy soul άλμπουμ του Otis συνεχίζει να είναι αγαπημένο, δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του, χάρη στις κομψές ενορχηστρώσεις και τον ρυθμό που αφήνει αρκετό χώρο τόσο για να κουνηθείς όσο και για να σκεφτείς.
Tangerine Dream – Phaedra
Το άλμπουμ-ορόσημο του γερμανικού γκρουπ τους εκτόξευσε στη διεθνή σκηνή και, σήμερα, παραμένει ένας από τους πιο καινοτόμους δίσκους της ιστορίας όλη της ηλεκτρονικής μουσικής.
Brian Eno – Taking Tiger Mountain (By Strategy)
Κυκλοφόρησε μόλις μερικούς μήνες μετά το ντεμπούτο άλμπουμ του, εισήγαγε τις ανατρεπτικές κάρτες του Oblique Strategies και άνοιξε το δρόμο για το μέλλον του art rock, αλλά και του post-punk.
Sparks – Kimono My House
Ένα απολαυστικό μείγμα glam rock και pop που, μέσα από επιτυχίες όπως το «This Town Ain’t Big Enough for Both of Us» και το «Amateur Hour», έγινε το απόλυτο αγαπημένο των οπαδών τους.
Frank Zappa – Apostrophe (‘)
Γεμάτο από το χαρακτηριστικό ασεβές χιούμορ του, το άλμπουμ του Frank Zappa έθεσε νέα στάνταρ εμπορικής επιτυχίας κυρίως για τον ίδιο, καθώς ήταν ο πρώτος του δίσκος στο Top Ten των ΗΠΑ.
Robert Wyatt – Rock Bottom
Ηχογραφημένο μετά από ένα ατύχημα που τον άφησε παράλυτο, το άλμπουμ του Wyatt το 1974 αποτελεί μια κορυφαία στιγμή του art rock και είναι ένα από τα πιο ήρεμα και συγκεντρωμένα άλμπουμ του.
Robin Trower – Bridge of Sighs
Το δεύτερο άλμπουμ του Βρετανού κιθαρίστα θεωρείται ευρέως ως το αριστούργημά του και περιλαμβάνει το ατελείωτα διαδεδομένο «Too Rolling Stoned», καθώς και το πανέμορφο «In This Place».
Richard and Linda Thompson – I Want To See The Bright Lights Tonight
Ακόμα και στην πιο θλιβερή του στιγμή, το πρώτο κοινό άλμπουμ του φολκ-ροκ διδύμου είναι εντυπωσιακά όμορφο, καθώς καταγράφει αριστοτεχνικά την ρουτινιασμένη φύση της καθημερινότητας του ζευγαριού.
Brian Eno – Here Come The Warm Jets
Το ντεμπούτο άλμπουμ του θέτει τις βάσεις για την εφευρετική και επιδραστική προσέγγιση του Eno στη μουσική- συνυφαίνοντας μια πληθώρα μουσικών επιρροών – από funk μέχρι new wave – μαζί με πειραματικούς και παιγνιώδεις στίχους.
Big Star – Radio City
Άλμπουμ-ορόσημο, όχι τόσο στην εποχή του, αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν, καθώς μεταμορφώθηκαν σε αγαπημένους cult μουσικούς και σήμερα αναγνωρίζονται ευρέως ως οι «πατέρες της power pop».
Supertramp – Crime of the Century
Το άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος περιείχε την πρώτη τους μεγάλη επιτυχία, το «Dreamer», και καθιέρωσε τη μοναδική τους εκδοχή στο art rock. Υπέροχη παραγωγή επίσης, από τις καλύτερες της δεκαετίας.
Genesis – The Lamb Lies Down on Broadway
Το έκτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού συγκροτήματος είναι εύκολα ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται θρύλοι του prog rock.
Gram Parsons – Grievous Angel
Ολοκληρωμένο μόλις λίγες εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή, το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ του Parsons αναδεικνύει την απίστευτη τραγουδοποιία του.
Kraftwerk – Autobahn
Με το ομώνυμο hit single (!), το εμβληματικό άλμπουμ του γερμανικού συγκροτήματος του 1974 αποτελεί την πηγή της έκρηξης της ηλεκτρονικής μουσικής των δεκαετιών του ’80 και του ’90.
Steely Dan – Pretzel Logic
Το άλμπουμ που θεωρείται ευρέως ως η καλύτερη δουλειά τους. Γεμάτο περίπλοκες ενορχηστρώσεις και σαρδόνιο λυρισμό, γέννησε επίσης το hit single «Rikki Don’t Lose That Number».
Joni Mitchell – Court and Spark
Το άλμπουμ που μπλέκει υπέροχα την ποπ με την τζαζ και όχι μόνο βρέθηκε στην κορυφή του Billboard 200, αλλά έγινε μέχρι και διπλά πλατινένιο.
Stevie Wonder – Fulfillingness’ First Finale
Tο 17ο στούντιο άλμπουμ αυτού του γίγαντα της R&B διαθέτει μερικές από τις πιο συγκινητικές φωνητικές ερμηνείες του Wonder.
Bob Marley and the Wailers – Natty Dread
Το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησε ο Bob Marley χωρίς τον Peter Tosh και τον Bunny Wailer, το Natty Dread ήταν γεμάτο κλασικά τραγούδια όπως το «No Woman, No Cry».
Randy Newman – Good Old Boys
Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του Newman έχει ως μούσα του τον… Αμερικανικό Νότο και δημιουργεί με αδρές γραμμές και υπέροχα τραγούδια ένα σύνθετο πορτρέτο μιας περίπλοκης περιοχής.
Thin Lizzy – Nightlife
Με την εισαγωγή των δύο νέων κιθαριστών, του Brian Robertson και του Scott Gorham, το Nightlife είδε το συγκρότημα να μπαίνει πραγματικά σε φόρμα.
David Bowie – Diamond Dogs
Παίρνοντας έμπνευση από το μυθιστόρημα του George Orwell, το «1984», το όγδοο στούντιο άλμπουμ του Bowie έκανε το λεγόμενο «δυστοπικό funk» να μοιάζει άπιαστο μουσικά.
Gene Clark – No Other
Υπέροχο άλμπουμ, το οποίο επανεκδόθηκε από την 4AD το 2019. Ο Ivo Watts-Russell, ο συνιδρυτής της αγγλικής 4AD, συμπεριέλαβε μερικές συνθέσεις του Clark, συμπεριλαμβανομένου του αριθμού «Strength of Strings» του No Other, στα άλμπουμ των This Mortal Coil.
The Residents – Meet The Residents
Οι avant-garde τρελοί της ποπ/ροκ μουσικής αναμειγνύουν το vaudeville, το πρώιμο rock “n” roll, καθώς και, τρόπον τινά, «αποσπάσματα» και ανάλεκτα της ποπ κουλτούρας σε κάτι-σαν-τραγούδια που ήταν τόσο αποπροσανατολιστικά και χαοτικά, όσο και απείρως γοητευτικά.
