Εχετε ποτέ νιώσει ότι είδατε μια πραγματικά ωραία ταινία, από την οποία ωστόσο καταλάβατε ελάχιστα πράγματα;
Αισθανθήκατε λίγο ότι ο σεναριογράφος «έπαιξε» με το μυαλό σας ή σας γάμησε το κεφάλι, καταστρέφοντας μερικές χιλιάδες από τα πολύτιμα εγκεφαλικά σας κύτταρα;
Ακολουθούν 15 αισθητικά, σκηνοθετικά, φωτογραφικά και μουσικά – ενίοτε και υποκριτικά – άρτιες ταινίες που, ωστόσο, βγάζουν ελάχιστο (ή και κανένα) νόημα σε σεναριακό επίπεδο.
Paradox is the New Normal: 15 ταινίες που δεν βγάζουν νόημα
Holy Mountain
Με επικεφαλής τον Αλχημιστή (τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Alejandro Jodorowsky), μια ομάδα ταξιδιωτών κάνει ένα επίπονο ταξίδι προς το μυστικιστικό Άγιο Όρος (τους), όπου ελπίζουν να φτάσουν στη φώτιση. Στο τέλος, ο Αλχημιστής σπάει τον «τέταρτο τοίχο», καθώς ρωτάει: «Είναι αυτή η ζωή πραγματικότητα; Όχι, είναι μια ταινία» και το πλάνο αποκαλύπτει το συνεργείο της ταινίας μόλις που βγαίνει από το πλάνο. Το σουρεαλιστικό αριστούργημα του Jodorowsky έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένης συζήτησης και ανάλυσης κατά τη διάρκεια των 50 ετών από την κυκλοφορία του.
Cloud Atlas
Το “Cloud Atlas”, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Tom Tykwer και των αδελφών Wachowski, ακολουθεί έξι διαφορετικα timelines που αλλάζουν μετά από κάθε σκηνή. Το σπουδαίο καστ δίνει εκπληκτικές ερμηνείες, αν και κάποιοι επικρίνουν μέχρι και σήμερα την ταινία για τους υπερβολικά πολλούς (και μπερδεμένους) αλληλένδετους χαρακτήρες. Το “Cloud Atlas” είναι εν μέρει επιστημονική φαντασία, εν μέρει ιστορικό δράμα, εν μέρει κωμωδία, εν μέρει ρομάντζο, δίνοντας στο κοινό την εμπειρία να απολαύσει πολλές διαφορετικές ταινίες μέσα σε μία.
Enemy
Το “Enemy” σκηνοθέτησε ο Denis Villeneuve, με πρωταγωνιστή τον Jake Gyllenhaal. Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του, ο Jake είναι καθηγητής ιστορίας και μια μέρα ο συνάδελφός του του συστήνει να παρακολουθήσει μια συγκεκριμένη ταινία. Καθώς την παρακολουθεί, παρατηρεί ότι ένας ηθοποιός της ταινίας μοιάζει ακριβώς με αυτόν. Αυτό τον βάζει σε μια διαδικασία για να βρει ποιος είναι αυτός ο ηθοποιός και τι κάνει. Η ταινία είναι πανέμορφα γυρισμένη, ενώ και η μουσική της ταινίας είναι απόκοσμη και υποτονική, υπερτονίζοντας το υποσυνείδητο ενός άνδρα που αποφασίζει να αφήσει την ερωμένη του για να επιστρέψει στην έγκυο γυναίκα του.
Predestination
Ένα αυστραλιανό θρίλερ φαντασίας σε σκηνοθεσία Peter και Michael Spierig και με πρωταγωνιστή τον Ethan Hawke, είναι μια απίστευτα πρωτότυπη και δημιουργική ταινία τυλιγμένη γύρω από έναν sci-fi χαρακτήρα. Ο Hawke παραδίδει μια άψογη ερμηνεία ως ο (ανώνυμος) πρωταγωνιστής, ενώ η Sarah Snook του Succession εντυπωσιάζει με το ευρύ φάσμα των υποκριτικών της ικανοτήτων. Ο χαρακτήρας του Hawke παίζει έναν πράκτορα που ταξιδεύει στο χρόνο για μια μυστική υπηρεσία, η οποία χειρίζεται το χρόνο για να σταματήσει τα εγκλήματα. Μια συναρπαστική και εξαιρετικά έξυπνο-ακαταλαβίστικη ταινία που κρατά το κοινό σε αγωνία μέχρι το τελευταίο καρέ.
The Room
Μια πραγματικά too bad that’s it’s almost good ταινία με επίκεντορο ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στον Johnny (τον σεναριογράφο-σκηνοθέτη-παραγωγό Tommy Wiseau), την αρραβωνιαστικιά του Lisa (Juliette Danielle) και τον κρυφό εραστή της, Mark (Greg Sestero), ο οποίος τυχαίνει να είναι και ο καλύτερος φίλος του Johnny. Ένα παρανοϊκό κωμικό αριστούργημα που είναι ξεκαρδιστικό ακριβώς γιατί δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα.
Mr. Nobody
Το “Mr. Nobody” είναι ένα δράμα φαντασίας που σκηνοθέτησε ο Jaco Van Dormael. Τοποθετημένη στο 2092, η ταινία ασχολείται με τον τελευταίο θνητό άνθρωπο στη Γη, τον οποίο υποδύεται ο Jared Leto, ο οποίος αναλογίζεται το παρελθόν του και τις (διαφορετικές) επιλογές που θα μπορούσε να είχε κάνει.
Being John Malkovich
Το “Being John Malkovich” είναι μια πραγματικά τρελή ταινία για έναν μαριονετίστα που βρίσκει μια πύλη που οδηγεί κατευθείαν μέσα… στο κεφάλι του ηθοποιού του Χόλιγουντ John Malkovich. Σε σκηνοθεσία του Spike Jonze και σε σενάριο του Charlie Kaufman, η ταινία είναι πρωτότυπη μέσα στην εκκεντρικότητά της. Η Cameron Diaz είναι εντελώς αγνώριστη, το ίδιο και ο John Cusack, ενώ στον πάντα σπουδαίο John Malkovich δόθηκε μια ευκαιρία να υποδυθεί τον εαυτό του με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Αυτή η παράξενη, σουρεαλιστική και αλλόκοτη ταινία αναδεικνύει την ευφυΐα του Jonze και ολόκληρου του καστ και είναι ακριβώς αυτό το είδος της ταινίας που έρχεται μια φορά κάθε 20-30 χρόνια.
Rubber
Μια ρόδα αυτοκινήτου, ο «Ρόμπερτ», αποκτά ζωή και αρχίζει να σκοτώνει ανθρώπους με τις ψυχικές του δυνάμεις, τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει για να ανατινάξει τα κεφάλια οποιουδήποτε το επιθυμεί. Στο τέλος της ταινίας, ο «Robert» πυροβολείται και σκοτώνεται από την αστυνομία, και μόλις όλα δείχνουν να επιστρέφουν στην κανονικότητα, ένα τρίκυκλο εμφανίζεται, επιδεικνύοντας τις ίδιες δολοφονικές δυνάμεις με το λάστιχο του αυτοκινήτου. Ο Ρόμπερτ επιστρέφει, και καθώς παίρνει το δρόμο για το Χόλιγουντ μετενσαρκωμένος σε μορφή τρίκυκλου, μια συμμορία “ζωντανών” ελαστικών ακολουθεί το παράδειγμά του. Ο Στίβεν Κινγκ θα… σκότωνε για ένα τέτοιο σενάριο.
The Fountain
Το “The Fountain” του Darren Aronofsky δεν εκτιμήθηκε τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό το 2006, κυρίως επειδή ο Αρονόφσκι απορρίπτει το συμβατικό στυλ αφήγησης. Το “The Fountain” ακολουθεί τρεις διαφορετικά παράλληλα timeline, όπου ο πρωταγωνιστής Τομ, τον οποίο υποδύεται ο Hugh Jackman, παίρνει τρεις διαφορετικές μορφές. Το πρώτο timeline τον παρουσιάζει ως κατακτητή τον 16ο αιώνα που προσπαθεί να βρει το «δέντρο της ζωής», το δεύτερο διαδραματίζεται στο παρόν όπου ο γιατρός Τομ προσπαθεί να βρει τη θεραπεία για τη νόσο της γυναίκας του (την οποία υποδύεται η Rachel Weisz) και το τρίτο διαδραματίζεται στο έτος 2500 όπου ο αστροναύτης Τομ προσπαθεί να βρει τον πλανήτη Xibalba.
Enter The Void
Ο Όσκαρ (Ναθάνιελ Μπράουν) είναι ένας αμερικανός έμπορος ναρκωτικών που ζει στο Τόκιο, όταν σκοτώνεται από την αστυνομία. Η ψυχή του διασχίζει την μνήμη του για να βρει νόημα σε όλα αυτά και ο Oscar μπαίνει στο μυαλό του φίλου του Alex (Cyril Roy) καθώς κάνει σεξ με την αδελφή του Oscar, την Linda (Paz de la Huerta). Στη συνέχεια καταλήγει… μέσα στον κόλπο της Linda, δίνοντας στο κοινό μια άβολα κοντινή ματιά του Alex καθώς τελειώνει μέσα της. Ένα παραισθησιογόνο κινηματογραφικό ταξίδι 143 λεπτών δια χειρός Gaspar Noe που δεν είναι για όλους, αλλά είναι ένα εξαιρετικά φιλόδοξο έργο πειραματικού και εντέλει γοητευτικού σινεμά.
Vanilla Sky
Το “Vanilla Sky” είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πτυχές επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Κάμερον Κρόου, είναι ριμέικ της ισπανικής ταινίας “Abre Los Ojos” (“Άνοιξε τα μάτια σου”), είναι έξυπνα φτιαγμένη και καταφέρενει να κρατάει το κοινό σε αγωνία, αφήνοντάς το να την ερμηνεύσει διαφορετικά μετά από κάθε θέασή της.
Holy Motors
Ένας άντρας ονόματι Mr. Oscar (Denis Lavant) περνάει τη μέρα του οδηγούμενος σε διάφορες “δουλειές” όπου, σαν ηθοποιός, παίζει πολλούς διαφορετικούς ρόλους χωρίς φαινομενικά κανέναν απολύτως λόγο. Είναι (πιθανότατα) μια σάτιρα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, αν και οι ερμηνείες που μπορεί να δώσει ο κάθε θεατής είναι διαφορετική κάθε φορά.
House
Μια νεαρή μαθήτρια, η Gorgeous (Kimiko Ikegami), επισκέπτεται τη θεία της για το καλοκαίρι και φέρνει μαζί της και έξι φίλους της. Ωστόσο, το σπίτι της θείας είναι δαιμονισμένο και αποφασισμένο να… καταβροχθίσει κάθε μία από αυτές. Η συνέχεια είναι, την ίδια στιγμή, ακαταλαβίστικη και ξεκαρδιστική, κυρίως επειδή τα οπτικά εφέ του House φτιάχτηκαν ξεκάθαρα με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Nobuhiko Obayashi φτιάχνει, ακόμη και έλλειψη χρημάτων, μια εξαιρετικά ψυχαγωγική ταινία.
Primer
Το “Primer” είναι μια απαιτητική ταινία, που χρειάζεται επαναλαμβανόμενες προβολές για να καταλάβεις αυτό που θέλει η ίδια η ταινία και το σενάριο να καταλάβεις. Πίσω από τα σκηνικά που είναι μονότονα βρίσκεται μια συναρπαστική πλοκή με μπόλικα παράδοξα σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο και τις αρνητικές συνέπειες της κατασκευής μιας χρονομηχανής.
Mulholland Drive
Το “Mulholland Drive”, μία από τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα, είναι ένα αριστούργημα που σχεδόν κανείς δεν πολυκατάλαβε, αλλά όλοι το θαύμασαν (γιατί ό,τι δεν κατανοούμε, συνηθίζουμε να το εκθειάζουμε, ως κάτι διανοητικά ανώτερο από την λογική μας). Ο David Lynch θέλει το κοινό να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, δίνοντάς του την ελευθερία να χρησιμοποιήσει τις δικές του οπτικές γωνίες. Το “Mulholland Drive” είναι κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε το νόημα να είναι πάντα ανοιχτό σε ερμηνείες.
Εχετε ποτέ νιώσει ότι είδατε μια πραγματικά ωραία ταινία, από την οποία ωστόσο καταλάβατε ελάχιστα πράγματα;
Αισθανθήκατε λίγο ότι ο σεναριογράφος «έπαιξε» με το μυαλό σας ή σας γάμησε το κεφάλι, καταστρέφοντας μερικές χιλιάδες από τα πολύτιμα εγκεφαλικά σας κύτταρα;
Ακολουθούν 15 αισθητικά, σκηνοθετικά, φωτογραφικά και μουσικά – ενίοτε και υποκριτικά – άρτιες ταινίες που, ωστόσο, βγάζουν ελάχιστο (ή και κανένα) νόημα σε σεναριακό επίπεδο.
Paradox is the New Normal: 15 ταινίες που δεν βγάζουν νόημα
Holy Mountain
Με επικεφαλής τον Αλχημιστή (τον οποίο υποδύεται ο ίδιος ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Alejandro Jodorowsky), μια ομάδα ταξιδιωτών κάνει ένα επίπονο ταξίδι προς το μυστικιστικό Άγιο Όρος (τους), όπου ελπίζουν να φτάσουν στη φώτιση. Στο τέλος, ο Αλχημιστής σπάει τον «τέταρτο τοίχο», καθώς ρωτάει: «Είναι αυτή η ζωή πραγματικότητα; Όχι, είναι μια ταινία» και το πλάνο αποκαλύπτει το συνεργείο της ταινίας μόλις που βγαίνει από το πλάνο. Το σουρεαλιστικό αριστούργημα του Jodorowsky έχει γίνει αντικείμενο εκτεταμένης συζήτησης και ανάλυσης κατά τη διάρκεια των 50 ετών από την κυκλοφορία του.
Cloud Atlas
Το “Cloud Atlas”, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Tom Tykwer και των αδελφών Wachowski, ακολουθεί έξι διαφορετικα timelines που αλλάζουν μετά από κάθε σκηνή. Το σπουδαίο καστ δίνει εκπληκτικές ερμηνείες, αν και κάποιοι επικρίνουν μέχρι και σήμερα την ταινία για τους υπερβολικά πολλούς (και μπερδεμένους) αλληλένδετους χαρακτήρες. Το “Cloud Atlas” είναι εν μέρει επιστημονική φαντασία, εν μέρει ιστορικό δράμα, εν μέρει κωμωδία, εν μέρει ρομάντζο, δίνοντας στο κοινό την εμπειρία να απολαύσει πολλές διαφορετικές ταινίες μέσα σε μία.
Enemy
Το “Enemy” σκηνοθέτησε ο Denis Villeneuve, με πρωταγωνιστή τον Jake Gyllenhaal. Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας του, ο Jake είναι καθηγητής ιστορίας και μια μέρα ο συνάδελφός του του συστήνει να παρακολουθήσει μια συγκεκριμένη ταινία. Καθώς την παρακολουθεί, παρατηρεί ότι ένας ηθοποιός της ταινίας μοιάζει ακριβώς με αυτόν. Αυτό τον βάζει σε μια διαδικασία για να βρει ποιος είναι αυτός ο ηθοποιός και τι κάνει. Η ταινία είναι πανέμορφα γυρισμένη, ενώ και η μουσική της ταινίας είναι απόκοσμη και υποτονική, υπερτονίζοντας το υποσυνείδητο ενός άνδρα που αποφασίζει να αφήσει την ερωμένη του για να επιστρέψει στην έγκυο γυναίκα του.
Predestination
Ένα αυστραλιανό θρίλερ φαντασίας σε σκηνοθεσία Peter και Michael Spierig και με πρωταγωνιστή τον Ethan Hawke, είναι μια απίστευτα πρωτότυπη και δημιουργική ταινία τυλιγμένη γύρω από έναν sci-fi χαρακτήρα. Ο Hawke παραδίδει μια άψογη ερμηνεία ως ο (ανώνυμος) πρωταγωνιστής, ενώ η Sarah Snook του Succession εντυπωσιάζει με το ευρύ φάσμα των υποκριτικών της ικανοτήτων. Ο χαρακτήρας του Hawke παίζει έναν πράκτορα που ταξιδεύει στο χρόνο για μια μυστική υπηρεσία, η οποία χειρίζεται το χρόνο για να σταματήσει τα εγκλήματα. Μια συναρπαστική και εξαιρετικά έξυπνο-ακαταλαβίστικη ταινία που κρατά το κοινό σε αγωνία μέχρι το τελευταίο καρέ.
The Room
Μια πραγματικά too bad that’s it’s almost good ταινία με επίκεντορο ένα ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα στον Johnny (τον σεναριογράφο-σκηνοθέτη-παραγωγό Tommy Wiseau), την αρραβωνιαστικιά του Lisa (Juliette Danielle) και τον κρυφό εραστή της, Mark (Greg Sestero), ο οποίος τυχαίνει να είναι και ο καλύτερος φίλος του Johnny. Ένα παρανοϊκό κωμικό αριστούργημα που είναι ξεκαρδιστικό ακριβώς γιατί δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα.
Mr. Nobody
Το “Mr. Nobody” είναι ένα δράμα φαντασίας που σκηνοθέτησε ο Jaco Van Dormael. Τοποθετημένη στο 2092, η ταινία ασχολείται με τον τελευταίο θνητό άνθρωπο στη Γη, τον οποίο υποδύεται ο Jared Leto, ο οποίος αναλογίζεται το παρελθόν του και τις (διαφορετικές) επιλογές που θα μπορούσε να είχε κάνει.
Being John Malkovich
Το “Being John Malkovich” είναι μια πραγματικά τρελή ταινία για έναν μαριονετίστα που βρίσκει μια πύλη που οδηγεί κατευθείαν μέσα… στο κεφάλι του ηθοποιού του Χόλιγουντ John Malkovich. Σε σκηνοθεσία του Spike Jonze και σε σενάριο του Charlie Kaufman, η ταινία είναι πρωτότυπη μέσα στην εκκεντρικότητά της. Η Cameron Diaz είναι εντελώς αγνώριστη, το ίδιο και ο John Cusack, ενώ στον πάντα σπουδαίο John Malkovich δόθηκε μια ευκαιρία να υποδυθεί τον εαυτό του με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Αυτή η παράξενη, σουρεαλιστική και αλλόκοτη ταινία αναδεικνύει την ευφυΐα του Jonze και ολόκληρου του καστ και είναι ακριβώς αυτό το είδος της ταινίας που έρχεται μια φορά κάθε 20-30 χρόνια.
Rubber
Μια ρόδα αυτοκινήτου, ο «Ρόμπερτ», αποκτά ζωή και αρχίζει να σκοτώνει ανθρώπους με τις ψυχικές του δυνάμεις, τις οποίες μπορεί να χρησιμοποιήσει για να ανατινάξει τα κεφάλια οποιουδήποτε το επιθυμεί. Στο τέλος της ταινίας, ο «Robert» πυροβολείται και σκοτώνεται από την αστυνομία, και μόλις όλα δείχνουν να επιστρέφουν στην κανονικότητα, ένα τρίκυκλο εμφανίζεται, επιδεικνύοντας τις ίδιες δολοφονικές δυνάμεις με το λάστιχο του αυτοκινήτου. Ο Ρόμπερτ επιστρέφει, και καθώς παίρνει το δρόμο για το Χόλιγουντ μετενσαρκωμένος σε μορφή τρίκυκλου, μια συμμορία “ζωντανών” ελαστικών ακολουθεί το παράδειγμά του. Ο Στίβεν Κινγκ θα… σκότωνε για ένα τέτοιο σενάριο.
The Fountain
Το “The Fountain” του Darren Aronofsky δεν εκτιμήθηκε τόσο από τους κριτικούς όσο και από το κοινό το 2006, κυρίως επειδή ο Αρονόφσκι απορρίπτει το συμβατικό στυλ αφήγησης. Το “The Fountain” ακολουθεί τρεις διαφορετικά παράλληλα timeline, όπου ο πρωταγωνιστής Τομ, τον οποίο υποδύεται ο Hugh Jackman, παίρνει τρεις διαφορετικές μορφές. Το πρώτο timeline τον παρουσιάζει ως κατακτητή τον 16ο αιώνα που προσπαθεί να βρει το «δέντρο της ζωής», το δεύτερο διαδραματίζεται στο παρόν όπου ο γιατρός Τομ προσπαθεί να βρει τη θεραπεία για τη νόσο της γυναίκας του (την οποία υποδύεται η Rachel Weisz) και το τρίτο διαδραματίζεται στο έτος 2500 όπου ο αστροναύτης Τομ προσπαθεί να βρει τον πλανήτη Xibalba.
Enter The Void
Ο Όσκαρ (Ναθάνιελ Μπράουν) είναι ένας αμερικανός έμπορος ναρκωτικών που ζει στο Τόκιο, όταν σκοτώνεται από την αστυνομία. Η ψυχή του διασχίζει την μνήμη του για να βρει νόημα σε όλα αυτά και ο Oscar μπαίνει στο μυαλό του φίλου του Alex (Cyril Roy) καθώς κάνει σεξ με την αδελφή του Oscar, την Linda (Paz de la Huerta). Στη συνέχεια καταλήγει… μέσα στον κόλπο της Linda, δίνοντας στο κοινό μια άβολα κοντινή ματιά του Alex καθώς τελειώνει μέσα της. Ένα παραισθησιογόνο κινηματογραφικό ταξίδι 143 λεπτών δια χειρός Gaspar Noe που δεν είναι για όλους, αλλά είναι ένα εξαιρετικά φιλόδοξο έργο πειραματικού και εντέλει γοητευτικού σινεμά.
Vanilla Sky
Το “Vanilla Sky” είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πτυχές επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Κάμερον Κρόου, είναι ριμέικ της ισπανικής ταινίας “Abre Los Ojos” (“Άνοιξε τα μάτια σου”), είναι έξυπνα φτιαγμένη και καταφέρενει να κρατάει το κοινό σε αγωνία, αφήνοντάς το να την ερμηνεύσει διαφορετικά μετά από κάθε θέασή της.
Holy Motors
Ένας άντρας ονόματι Mr. Oscar (Denis Lavant) περνάει τη μέρα του οδηγούμενος σε διάφορες “δουλειές” όπου, σαν ηθοποιός, παίζει πολλούς διαφορετικούς ρόλους χωρίς φαινομενικά κανέναν απολύτως λόγο. Είναι (πιθανότατα) μια σάτιρα της κινηματογραφικής βιομηχανίας, αν και οι ερμηνείες που μπορεί να δώσει ο κάθε θεατής είναι διαφορετική κάθε φορά.
House
Μια νεαρή μαθήτρια, η Gorgeous (Kimiko Ikegami), επισκέπτεται τη θεία της για το καλοκαίρι και φέρνει μαζί της και έξι φίλους της. Ωστόσο, το σπίτι της θείας είναι δαιμονισμένο και αποφασισμένο να… καταβροχθίσει κάθε μία από αυτές. Η συνέχεια είναι, την ίδια στιγμή, ακαταλαβίστικη και ξεκαρδιστική, κυρίως επειδή τα οπτικά εφέ του House φτιάχτηκαν ξεκάθαρα με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Nobuhiko Obayashi φτιάχνει, ακόμη και έλλειψη χρημάτων, μια εξαιρετικά ψυχαγωγική ταινία.
Primer
Το “Primer” είναι μια απαιτητική ταινία, που χρειάζεται επαναλαμβανόμενες προβολές για να καταλάβεις αυτό που θέλει η ίδια η ταινία και το σενάριο να καταλάβεις. Πίσω από τα σκηνικά που είναι μονότονα βρίσκεται μια συναρπαστική πλοκή με μπόλικα παράδοξα σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο και τις αρνητικές συνέπειες της κατασκευής μιας χρονομηχανής.
Mulholland Drive
Το “Mulholland Drive”, μία από τις καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα, είναι ένα αριστούργημα που σχεδόν κανείς δεν πολυκατάλαβε, αλλά όλοι το θαύμασαν (γιατί ό,τι δεν κατανοούμε, συνηθίζουμε να το εκθειάζουμε, ως κάτι διανοητικά ανώτερο από την λογική μας). Ο David Lynch θέλει το κοινό να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, δίνοντάς του την ελευθερία να χρησιμοποιήσει τις δικές του οπτικές γωνίες. Το “Mulholland Drive” είναι κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε το νόημα να είναι πάντα ανοιχτό σε ερμηνείες.
