Νάπολη, δεκαετία ’80. Ένα φαινομενικά ευτυχισμένο ζευγάρι με τα δυο τους παιδιά περπατούν χαρούμενοι στα στενά της πόλης. Όμως ο γάμος τους περνά σοβαρή κρίση. Μία ιστορία αγάπης, υποσχέσεων και προδοσίας που προσπαθεί να διερευνήσει κατά πόσο οι δεσμοί που μας ενώνουν με αυτούς που αγαπάμε παραμένουν ισχυροί με την πάροδο του χρόνου, ή μετατρέπονται σε βολικές δεσμεύσεις ριζωμένες στην καθημερινότητα.
«Αν εσύ το έχεις ξεχάσει, αξιότιµε κύριε, να σου το θυµίσω εγώ: είµαι η γυναίκα σου». Έτσι ξεκινά το γράµµα που γράφει η Βάντα στον σύζυγό της, ο οποίος έφυγε από το σπίτι, αφήνοντάς την έρµαιο µιας θύελλας, πληµµυρισµένη ερωτήµατα που δε βρίσκουν απαντήσεις. Παντρεύτηκαν νέοι, διψασµένοι για ζωή και ελευθερία, οι συνθήκες όµως άλλαξαν. Και τώρα εκείνος βρίσκεται στη Ρώµη, ερωτευµένος µε µια πολύ νέα γυναίκα, δίπλα στην οποία όλα µοιάζουν λαµπερά και ελαφρά, κι εκείνη στη Νάπολη µε τα παιδιά, να µετράει την έκταση της σιωπής. Τέσσερα χρόνια µετά, ο Άλντο επιστρέφει, έτοιµος για νέο ξεκίνηµα…
Η ταινία, που κάποιοι παραλλήλισαν με τις «Σκηνές από έναν γάμο», αλλά και με την πρόσφατη «Ιστορία γάμου», τοποθετείται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους στη σχέση του ζευγαριού: η πρώτη, είναι η μεγάλη κρίση στο γάμο τους τη δεκαετία του ’80, όταν ο σύζυγος, διανοούμενος, με δική του ραδιοφωνική εκπομπή στη RAI, εγκαταλείπει τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά για μια νεαρή κοπέλα απ’ τη δουλειά. H δεύτερη, δεκαετίες αργότερα, όταν το ζευγάρι είναι πια ηλικιωμένο. «Άξιζε να σωθεί αυτή η σχέση;» είναι το ερώτημα που διαπερνά όλη την ταινία. Και με τι κόστος; Τι γίνεται όταν η αγάπη δεν είναι τελικά «για πάντα»;
Το ενδιαφέρον είναι πως η αφήγηση γίνεται μέσα από διαφορετικές οπτικές: πρώτα παρακολουθούμε τα γεγονότα υπό το πρίσμα της συζύγου, στη συνέχεια μπαίνουμε στο μυαλό του συζύγου, και τέλος στην ψυχή των παιδιών.
Η ταινία άνοιξε το 77ο Φεστιβάλ Βενετίας. Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από 11 χρόνια, που η έναρξη στη Μόστρα έγινε, με ιταλική, ταινία. Ο σκηνοθέτης Ντανιέλε Λουκέτι το 2007 είχε δείξει στις Κάννες την ταινία του «Ο αδερφός μου είναι το μόνο παιδί». Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί η Άλμπα Ρορβάχερ («Τα Θαύματα», «Πεινασμένες Καρδιές», «Ορκισμένη Παρθένα», «Ευτυχισμένος Λάζαρος»), αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου best-seller του ναπολιτάνου συγγραφέα, σεναριογράφου και δημοσιογράφου Ντομένικο Σταρνόνε το οποίο κυκλοφόρησε το 2021 από τις εκδόσεις Πατάκη. Ένα βιβλίο για τις υπόγειες δυνάµεις που κρατούν ζωντανό έναν γάµο, και την αγάπη µετά τον έρωτα. Τι είµαστε διατεθειµένοι να θυσιάσουµε χωρίς να νιώθουµε παγιδευµένοι; Και τι είναι αυτό που χάνουµε, όταν επιλέγουµε να επιστρέψουµε; αναρωτιέται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, το οποίο οι The New York Times, χαρακτήρισαν «ένα µικρό, σε έκταση, αριστούργηµα».
Μια ταινία για τον υπόκωφο θόρυβο που κάνει ένας γάμος όταν σπάει…
Δείτε το τρέιλερ
Τα κορδόνια (“Lacci”, Ιταλία, 2021, 100’)
Σκηνοθεσία: Ντανιέλε Λουκέτι
Σενάριο: Ντανιέλε Λουκέτι
Ηθοποιοί: Άλμπα Ρορβάχερ, Λουίτζι Λο Κάσιο, Λάουρα Μοράντε, Σίλβιο Ορλάντο, Τζιοβάνα Μετσοτζιόρνο, Αντριάνο Τζιανίν
