Ο “Trivialist” είναι ένα πρόσωπο που ανέπτυξε μεγάλη δυναμική στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τα τελευταία χρόνια. Έχει ως στόχο του με έναν σύγχρονο τρόπο να μιλήσει για την ιστορία. Η απήχηση του συνεχώς μεγαλώνει και το βιβλίο του, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τις εκδόσεις Διόπτρα βρίσκει μεγάλο ενδιαφέρον από το κοινό. Κλειδί της επιτυχίας του ο τρόπος που αφηγείται τα γεγονότα. Εκμεταλλεύεται τη δύναμη της εικόνας και με χιούμορ είναι ικανός να μιλήσει για πολύ σημαντικά ζητήματα. Τελικά, όμως, μαθαίνουμε όλα όσα έγιναν ή απλώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ως μια φάρσα και μας βρίσκει απροετοίμαστους;

– Μίλησέ μας για σένα; Πώς φτάνεις στο παρόν και αυτό το βιβλίο; Πώς κατάφερες να αποφύγεις παγίδες των social όσο μεγαλώνει το κοινό σου;
Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες και, αργότερα, Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, ενώ τώρα παρακολουθώ το μεταπτυχιακό μου στη Φιλοσοφία και τις Τέχνες. Το 2020 έφτιαξα τη σελίδα του The Trivialist στα social media, όπου σχεδόν καθημερινά επικοινωνώ την ιστορία και τον πολιτισμό της Ευρώπης. Η σελίδα μεγάλωσε πολύ γρήγορα. Από τους πρώτους μήνες οι ακόλουθοι έγιναν δεκάδες χιλιάδες, και φυσικά αυτό με έφερε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Το να χειρίζεσαι έναν λογαριασμό 100.000 ακολούθων και παράλληλα να πρέπει να ανταποκριθείς στις υπόλοιπες υποχρεώσεις –επαγγελματικές, οικογενειακές– μπορεί να γίνει πολύ κουραστική και απαιτητική υπόθεση, στα όρια της εξάντλησης πολλές φορές. Βέβαια όλο αυτό, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, άξιζε τον κόπο, αφού στον πρώτο χρόνο ύπαρξης του The Trivialist, οι εκδόσεις Διόπτρα με εμπιστεύτηκαν και μου πρότειναν να γράψω ένα βιβλίο ευρωπαϊκής ιστορίας. Και έτσι προέκυψε το “Από τον βασιλιά Θάνατο στον βασιλιά Ήλιο”, που κρατάτε τώρα στα χέρια σας.

– Αρκετοί αναρωτιούνται γιατί Trivialist;
Είναι ένα όνομα που γεννήθηκε σε χαλαρό mood, σε μια ξαπλώστρα διακοπών, και ταιριάζει με την περσόνα που ήθελα να δημιουργήσω, την περσόνα ενός κουτσομπόλη ιστορικού που ξετρυπώνει και αφηγείται με χαλαρό και ενίοτε χιουμοριστικό ύφος τα παράδοξα, τα πιπεράτα και τα άγνωστα σημεία της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού.

– Αγαπάς την ιστορία. Θεωρείς πώς μας διδάσκει ή μάλλον επαναλαμβάνεται ως φάρσα στην εποχή μας;
Λατρεύω την ιστορία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γοητευόμουν πάντοτε από τις αφηγήσεις των μεγαλύτερων για τις περιπέτειες και τα βάσανα των πολέμων –η γιαγιά μου είχε περάσει τρία χρόνια σε γερμανική φυλακή στη διάρκεια της κατοχής, ενώ μου αφηγούνταν και ιστορίες των γονιών της από τους Βαλκανικούς Πολέμους και τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Όλες αυτές οι αφηγήσεις με έκαναν να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντική είναι η ιστορία για τη θέαση του κόσμου που μας περιβάλλει. Όταν μελετάς ιστορία είναι σαν να καταδύεσαι στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας. Μπορείς να κάνεις συγκρίσεις, να δεις συμπεριφορές και να κατανοήσεις πως δεν είναι η ιστορία που κάνει κύκλους, αλλά είναι ο άνθρωπος, με τα πάθη και τις αδυναμίες του που είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη.

– Δίνεις νότες χιούμορ στην απόδοση των επεισοδίων; Γιατί το επιλέγεις;
Θεωρώ πως το χιουμοριστικό ύφος σε ένα κείμενο, μολονότι ενέχει το ρίσκο να παρερμηνευθεί έχει την ικανότητα να καταργεί τα στεγανά και την απόσταση μεταξύ του αφηγητή και του αναγνώστη, χτίζοντας μια πιο προσωπική σχέση μεταξύ τους. Επιπλέον πολλά περιστατικά της ιστορίας περιέχουν αστεία επεισόδια και είναι χρήσιμο και ωραίο να φωτίζονται και αυτά κοντά στα πιο σοβαρά και δραματικά γεγονότα.

– Ποιες θεωρείς τις σημαντικότερες προσωπικότητες που καθόρισαν την τροπή που πήραν τα πράγματα;
Θεωρώ πως η τροπή των ιστορικών γεγονότων είναι πολυπαραγοντική και δεν είναι οι προσωπικότητες που γεννούν την ιστορία, αλλά οι συνθήκες μέσα στις οποίες αναδείχθηκαν οι προσωπικότητες αυτές. Ο Ντα Βίντσι, ο Γαλιλαίος ή ο Νεύτωνας, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαν να πράξουν όπως έπραξαν αν δεν γεννιόντουσαν σε ορισμένα περιβάλλοντα και κάτω από συγκεκριμένες πολιτισμικές συνθήκες. Ο Γαλιλαίος δεν θα σήκωνε τηλεσκόπιο στον ουρανό αν δεν είχε προηγηθεί η εφεύρεση του εν λόγω οργάνου για τις ανάγκες της ναυσιπλοΐας. Και η ναυσιπλοΐα δεν θα είχε αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό που να απαιτεί τηλεσκόπιο αν, δύο αιώνες νωρίτερα, δεν είχαν ανοιχτεί οι Ευρωπαίοι στους ωκεανούς. Και δεν θα είχαν ανοιχτεί στα εξερευνητικά τους ταξίδια αν δεν έψαχναν μετά μανίας τα μπαχαρικά που τόσο αγαπούσαν. Και ήταν αυτά τα μπαχαρικά που τους στέρησαν οι Οθωμανοί όταν κατέλαβαν το Βυζάντιο και σφράγισαν τους εμπορικούς δρόμους της Ανατολής. Νομίζω πως καταλαβαίνετε τι θέλω να πω…

– Διατρέχεις ολόκληρο τον κόσμο κι ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας που διδάσκεται σε γυμνάσιο και λύκειο. Θεωρείς πως η επαφή των μαθητών αυτών των ηλικιών με το βιβλίο μπορεί να τους κάνει να δουν με άλλο μάτι τα γεγονότα;
Το βιβλίο μου γράφτηκε ακριβώς για όλο εκείνο το κοινό, ανήλικο και ενήλικο, που βρίσκει την ιστορία βαρετή και τον τρόπο διδασκαλίας της ανιαρό και τετριμμένο. Άλλωστε, νομίζω πως τα παιδιά θεωρούν πιο οικείο, πιο «δικό τους» αν θέλετε, έναν άνθρωπο που προέρχεται από τον χώρο των social media, οπότε ένα βιβλίο γραμμένο με φρέσκο και κατανοητό τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί από την πλευρά τους με περισσότερη συμπάθεια και εμπιστοσύνη.

– Τι ρόλο έπαιξαν ο Πολιτισμός κι οι Τέχνες σε αυτή τη διαδρομή;
Οι τέχνες για μένα αποτυπώνουν το κλίμα, τις κυρίαρχες ιδέες και τη στάση ζωής των ανθρώπων της εκάστοτε εποχής. Για παράδειγμα, σε έναν μονάχα πίνακα, όπως εκείνον της Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι όπου η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη, μπορούμε να δούμε την κοινωνική πίεση που διαχρονικά ασκεί ο πατριαρχικός πολιτισμός στη γυναίκα, μπορούμε να αντιληφθούμε την κρίση και τον βίαιο χαρακτήρα του 17ου αιώνα, με τους ατελείωτους πολέμους, τις σφαγές και τις λεηλασίες, αλλά και να εντοπίσουμε μικρά και άγνωστα σημεία, όπως το γεγονός πως η ζωγράφος, στο πλαίσιο της δίψας της εποχής της για επιστημονικές ανακαλύψεις, συμβουλευόταν τον Γαλιλαίο, για να αποδώσει με γεωμετρικούς κανόνες και ρεαλιστικότητα το σπλάτερ του αποκεφαλισμού!

– Ολοκληρώνοντας το βιβλίο ένιωσα πως αναμένεται η συνέχεια, ένα δεύτερο ίσως μέρος. Το έχεις στο μυαλό σου;
Έχω στο μυαλό μου διάφορες ιδέες για ένα δεύτερο βιβλίο, ένα sequel ή και prequel, αλλά, να ξέρετε αλλάζω συνέχεια γνώμη και μπορεί να προκύψει και κάτι τελείως διαφορετικό.

– Πώς αισθάνεσαι με την ανταπόκριση του κοινού στην κυκλοφορία του βιβλίου;
Δεν είχα αίσθηση της δυναμικής που είχε δημιουργήσει η παρουσία μου στα social media και το συνειδητοποίησα όταν είδα τις μαζικές παραγγελίες που «έριξαν» το site των εκδόσεων Διόπτρα για ώρες! Είναι κάτι παραπάνω από συγκινητικό να βλέπεις τους κόπους τριών χρόνων να ανταμείβονται με τέτοιο τρόπο. Εύχομαι οι αναγνώστες μου να βρουν αντάξιο των προσδοκιών τους το πρώτο μου αυτό συγγραφικό εγχείρημα και να με στηρίξουν και στα επόμενα.