Το θα και το να του θανάτου

Έτσι λοιπόν χωρέσανε στα μάτια σου τόσες κοινές ασήμαντες εικόνες

Ποιος θα ’χει χρόνο κάποτε να βυθιστεί στη λίμνη μιας ανάμνησης

Η αιωνιότητα κρατάει τόσο λίγο

Όμως, δε γίνεται, θα υπάρχει κάπου μια μικρή δικαιοσύνη να εξηγεί

Με ποιες προθέσεις φεύγει ένας άνθρωπος

Με πόσα θα και πόσα να που ψιθυρίζει ο θάνατος

Σβήνει ασυλλόγιστα ολόκληρη ζωή

Αφού, το ξέρεις, ένα μόλις δευτερόλεπτο αρκεί ν’ αλλάξουν τώρα δυο φτερά τη ρότα τους

Και, μην ακούς, τα δευτερόλεπτα πληρώνονται ακριβά

Γι’ αυτό κι ο άνθρωπος εκείνος φεύγει απένταρος

Με τον πνιγμένο ρόγχο ενός κυνηγημένου

Λεπτά χρειάστηκε λεπτά

Χιλιάδες δευτερόλεπτα

Για ν’ αγοράσει τι; ασήμαντες εικόνες

Μα πώς μπορεί να ξεχρεώσει τώρα πού να δανειστεί

Πόσες εικόνες να πουλήσει απ’ την ανάμνηση

Μια δυναστεία εικόνες παλιωμένες

Γεννοβολάνε τα λεπτά κι ο τόκος βγαίνει αβάσταχτος∙ Κανείς λοιπόν δεν έχει να πληρώσει;