Η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο για πολλούς συμμαθητές μου συνήθως συνοδευόταν από κοπάνες προς νερού, δικαιολογίες για ξαφνικούς πονόκοιλους και άδειες για άμεση διακομιδή στο ιατρείο και κυρίως μαζικά ροχαλητά ειδικά στα πίσω θρανία. H Ιστορία ήταν πάντα με κάποιο τρόπο συνδεδεμένη με την ανία.
Η ατέρμονη θεωρητικολογία έφερνε στο νου εκείνη τη φοβερά αστεία σκηνή στο «Μια Απίθανη Πτήση» όπου οι συνεπιβάτες του Τεντ Στράικερ σκαρφίζονται τους πιο extreme τρόπους αυτοκτονίας προκειμένου να γλιτώσουν από την πολυλογία του.
Ο Ιαν Κρόφτον είναι αδιαμφισβήτητα ένας από όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ιστοριοδίφες που ενώ κατά βάση γούσταραν την Ιστορία, εντούτοις πάντα έπεφταν σε κάποιον αρτηριοσκληρωτικό καθηγητή που τη δίδασκε άνευρα και βαρετά.
Ο Κρόφτον είναι ένας «αρουραίος» των βιβλιοθηκών με μια παροιμιώδη ικανότητα να ξεθάβει τις πιο απίθανες και κουλές ειδήσεις και να τις μετατρέπει σε κομμάτια αστείας λογοτεχνίας per se.
Το «History Without the Boring Bits» είναι ένα βιβλίο που περιέχει τόσο αστεία περιστατικά που, λογικά, θα βάζετε τα γέλια ή έστω θα χαμογελάτε σε κάθε μια από τις σελίδες του.
Ο συγγραφέας χειρίζεται το υλικό του χρονολογικά, παραθέτοντας ξεκαρδιστικά όχι-και-τόσο-γνωστά facts από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ιστορία χωρίς ανία
Ακολουθεί ένα αντισυμβατικά γοητευτικό μάθημα ιστορίας:
346 π.χ: ο φιλόσοφος Διογένης παίρνει το παρατσούκλι «κυνικός» επειδή ζει κυριολεκτικά σαν σκυλί: αφοδεύει στο δρόμο και τρώει αποφάγια, ενώ σε όλους τους αθηναίους που του πετούν κόκαλα τους ανταποδίδει την καλή τους πράξη… κατουρώντας σαν σκυλί στα πόδια τους.
2 π.χ: η Ιουλία, κόρη του αυτοκράτορα Αυγούστου και σύζυγος του Τιβέριου σοκάρει τη ρωμαϊκή κοινή γνώμη παραδεχόμενη ομαδικά και μαζικά σεξουαλικά όργια και πάρτι στο Φόρουμ. Στην ερώτηση του δικαστηρίου «πως γίνεται και όλα τα παιδιά που έκανε ήταν του Τιβέριου» εκείνη απάντησε «το πλοίο μου παίρνει νέους επιβάτες μόνο όταν είναι γεμάτο»!
37 μ.Χ: ο ακόλαστος Καλιγούλας διεκδικεί την πατρότητα του σεναρίου του «Hostel»: έχει για σεξουαλική του σύντροφο την αδελφή του, την Δρουσίλα, απαγορεύει στους ρωμαίους πολίτες να τον κοιτούν απευθείας στα μάτια, τοποθετεί το άλογο του, Ινκιτάτους, σε ρόλο άμεσου συμβούλου του και επειδή έχει αγωνία να δει το μωρό που κουβαλάει η αδελφή του, της σκίζει με σπαθί την κοιλιά και της παίρνει το βρέφος από μέσα πριν την ώρα του. Τελικά κάποιος άγιος άνθρωπος, τέσσερα χρόνια μετά, του κόβει τα γεννητικά όργανα με ένα μεγάλο σπαθί και τον αφήνει να πεθάνει από αιμορραγία.
250 μ.Χ: η Αγία Αγκάθα της Σικελίας είναι η προστάτιδα των γυναικών που πάσχουν από καρκίνο του στήθους επειδή όταν ήταν μικρή ο ρωμαίος νταβατζής της την έβαλε σε ένα μπουρδέλο, όπου η ίδια αρνήθηκε να προσφέρει το «λουλούδι» της σε όποιον κι όποιον. Ο pimp τα πήρε στο κρανίο, της έκοψε τις θηλές, της τις έδωσε στο πιάτο (κυριολεκτικά) και την άφησε να πεθάνει. Το θαύμα της ιστορίας –και ο λόγος της αγιοποίησης της- είναι ότι το στήθος της ξαναφύτρωσε λίγο πριν εκπνεύσει.
850 μ.Χ: ο άραβας βοσκός Καλντί παρατηρεί τα πρόβατα του να έχουν αφηνιάσει και να κάνουν καφριλίκια μεταξύ τους. Κατόπιν συνειδητοποιεί ότι αντί να φάνε τους καρπούς μιας μουριάς, προτίμησαν κάτι σκουρόχρωμους κόκκους. Του καφέ.
1227 μ.Χ.: στις 18 Αυγούστου πεθαίνει ο Τζε-Τζε-Τζένγκις Χαν (χορεύεται στο ρυθμό του Ρα-Ρα-Ράσπουτιν), ο οποίος πρέσβευε το εξής αξίωμα ευτυχίας: «να νικάς τον στρατό του αντιπάλου σου, να του παίρνεις όλα τα υπάρχοντα, να βασανίζεις τις οικογένειες του και να «γλεντάς» τις γυναίκες και τις κόρες τους μέχρι το πρωί». Δεν προξενεί λοιπόν εντύπωση ότι μια έρευνα βιολόγων βάσει των χρωμοσωμάτων Υ απέδειξε ότι το 8% των κατοίκων της Ασίας –το 0.5% του συνολικού πληθυσμού της Γης- κατάγεται από τον μογγόλο πολέμαρχο.
1462 μ.Χ: Ο Βλαντ ο Τρίτος απέκτησε το προσωνύμιο «Παλουκωτής» από την ελαφρά διεστραμμένη αίσθηση περί διασκέδασης των καλεσμένων του. Όταν δεξιωνόταν πρέσβεις και γενικά υψηλά ιστάμενα άτομα, έβαζε στη μέση της σάλας μερικά ψηλά, στρογγυλεμένα στις άκρες παλούκια (ώστε ο θάνατος να έρχεται αργά και βασανιστικά) και πάνω του κάρφωνε τους αιχμαλώτους του, οι θανατερές κραυγές των οποίων ψυχαγωγούσαν τις κυρίες των κυρίων.
1473 μ.Χ: ο στρατός του αζτέκου βασιλιά Αξαγιακάτλ επιτέθηκε στο κοντινό χωριό Τλατελόλκο, όπου τους περίμενε ένα αφιονισμένο πλήθος από ολόγυμνες μεξικάνες που τους κατέβρεχαν με γάλα από τα στήθη τους.
1480 μ.Χ: γράφεται το πρώτο σονέτο προς τιμήν του αιδοίου με τίτλο «Cywydd y Cedor». Ο ουαλός ποιητής που το συνέθεσε, ένα καυλιάρης τύπος ονόματι Γκουέρφουλ Μέτσαιν, θρυλείται ότι είναι ο πρώτος που αναφέρθηκε στο αιδοίο με την πρόταση «υπέροχος θάμνος, ο Θεός ας τον έχει ευλογημένο».
1650 μ.Χ: μια νεαρή υπηρέτρια από την Οξφόρδη, η Αν Γκριν, καταδικάζεται σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. Μετά την εκτέλεση όμως ο δήμιος που την κατεβάζει από την αγχόνη παρατηρεί ότι είναι ζωντανή. Είναι η μοναδική καταγεγραμμένη περίπτωση που ένας απαγχονισμένος έζησε μετά την εκτέλεσή του.
1771 μ.Χ: λαμβάνει χώρα το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα, όταν το ατμοκίνητο τρακτέρ του Νίκολα Ζοζέφ Κουνιό σκάει με ταχύτητα 4 χλμ/ώρα πάνω σε έναν τοίχο.
1848 μ.Χ: ιδρύεται το πρώτο σεξουαλικό κοινόβιο στη Νέα Υόρκη, με το όνομα «Oneida Community» (υπάρχει ένα μουσικό συγκρότημα με το ίδιο όνομα). Διακηρύσσει τη λειτουργία του ως «ένα πείραμα στην ελεύθερη αγάπη» και εξαναγκάζει τις γυναίκες του να το κάνουν με τρεις διαφορετικούς άντρες κάθε εβδομάδα καθώς και τους άντρες του να κρατούν την εκσπερμάτωση τους διακόπτοντας την συνουσία και παρατείνοντας την μέχρι και μιάμιση ώρα. Η ομάδα διαλύθηκε το 1880.
1868 μ.Χ: ο ιερέας Σαμπίνε Μπάρινγκ-Γκολντ νυμφεύεται ένα 16χρονο κορίτσι κι εμπνέει τον συγγραφέα Τζορτζ Μπέρναρντ Σο να γράψει το έργο «Πυγμαλίων».
1893 μ.Χ: στις 9 Φεβρουαρίου της χρονιάς αυτής μέσα στο παρισινό Bal des Quatre Arts μια γαλλίδα χορεύτρια ονόματι Μόνα, μεθυσμένη από ένα μπουκάλι σαμπάνιας που είχε κατεβάσει στην καθισιά της, λικνίζεται στο ρυθμό της μουσικής και αρχίζει να βγάζει σιγά σιγά όλα τα ρούχα της. Είναι το πρώτο στριπτίζ της σύγχρονης ιστορίας.
1952 μ.Χ: στο Λονδίνου ένας νιγηριανός μετανάστης καταδικάζεται σε πρόστιμο 60 λιρών επειδή βιάζει (;) και κατόπιν σκοτώνει και τρώει ένα περιστέρι στην πλατεία Τραφάλγκαρ.
Η διδασκαλία της Ιστορίας στο σχολείο για πολλούς συμμαθητές μου συνήθως συνοδευόταν από κοπάνες προς νερού, δικαιολογίες για ξαφνικούς πονόκοιλους και άδειες για άμεση διακομιδή στο ιατρείο και κυρίως μαζικά ροχαλητά ειδικά στα πίσω θρανία. H Ιστορία ήταν πάντα με κάποιο τρόπο συνδεδεμένη με την ανία.
Η ατέρμονη θεωρητικολογία έφερνε στο νου εκείνη τη φοβερά αστεία σκηνή στο «Μια Απίθανη Πτήση» όπου οι συνεπιβάτες του Τεντ Στράικερ σκαρφίζονται τους πιο extreme τρόπους αυτοκτονίας προκειμένου να γλιτώσουν από την πολυλογία του.
Ο Ιαν Κρόφτον είναι αδιαμφισβήτητα ένας από όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ιστοριοδίφες που ενώ κατά βάση γούσταραν την Ιστορία, εντούτοις πάντα έπεφταν σε κάποιον αρτηριοσκληρωτικό καθηγητή που τη δίδασκε άνευρα και βαρετά.
Ο Κρόφτον είναι ένας «αρουραίος» των βιβλιοθηκών με μια παροιμιώδη ικανότητα να ξεθάβει τις πιο απίθανες και κουλές ειδήσεις και να τις μετατρέπει σε κομμάτια αστείας λογοτεχνίας per se.
Το «History Without the Boring Bits» είναι ένα βιβλίο που περιέχει τόσο αστεία περιστατικά που, λογικά, θα βάζετε τα γέλια ή έστω θα χαμογελάτε σε κάθε μια από τις σελίδες του.
Ο συγγραφέας χειρίζεται το υλικό του χρονολογικά, παραθέτοντας ξεκαρδιστικά όχι-και-τόσο-γνωστά facts από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ιστορία χωρίς ανία
Ακολουθεί ένα αντισυμβατικά γοητευτικό μάθημα ιστορίας:
346 π.χ: ο φιλόσοφος Διογένης παίρνει το παρατσούκλι «κυνικός» επειδή ζει κυριολεκτικά σαν σκυλί: αφοδεύει στο δρόμο και τρώει αποφάγια, ενώ σε όλους τους αθηναίους που του πετούν κόκαλα τους ανταποδίδει την καλή τους πράξη… κατουρώντας σαν σκυλί στα πόδια τους.
2 π.χ: η Ιουλία, κόρη του αυτοκράτορα Αυγούστου και σύζυγος του Τιβέριου σοκάρει τη ρωμαϊκή κοινή γνώμη παραδεχόμενη ομαδικά και μαζικά σεξουαλικά όργια και πάρτι στο Φόρουμ. Στην ερώτηση του δικαστηρίου «πως γίνεται και όλα τα παιδιά που έκανε ήταν του Τιβέριου» εκείνη απάντησε «το πλοίο μου παίρνει νέους επιβάτες μόνο όταν είναι γεμάτο»!
37 μ.Χ: ο ακόλαστος Καλιγούλας διεκδικεί την πατρότητα του σεναρίου του «Hostel»: έχει για σεξουαλική του σύντροφο την αδελφή του, την Δρουσίλα, απαγορεύει στους ρωμαίους πολίτες να τον κοιτούν απευθείας στα μάτια, τοποθετεί το άλογο του, Ινκιτάτους, σε ρόλο άμεσου συμβούλου του και επειδή έχει αγωνία να δει το μωρό που κουβαλάει η αδελφή του, της σκίζει με σπαθί την κοιλιά και της παίρνει το βρέφος από μέσα πριν την ώρα του. Τελικά κάποιος άγιος άνθρωπος, τέσσερα χρόνια μετά, του κόβει τα γεννητικά όργανα με ένα μεγάλο σπαθί και τον αφήνει να πεθάνει από αιμορραγία.
250 μ.Χ: η Αγία Αγκάθα της Σικελίας είναι η προστάτιδα των γυναικών που πάσχουν από καρκίνο του στήθους επειδή όταν ήταν μικρή ο ρωμαίος νταβατζής της την έβαλε σε ένα μπουρδέλο, όπου η ίδια αρνήθηκε να προσφέρει το «λουλούδι» της σε όποιον κι όποιον. Ο pimp τα πήρε στο κρανίο, της έκοψε τις θηλές, της τις έδωσε στο πιάτο (κυριολεκτικά) και την άφησε να πεθάνει. Το θαύμα της ιστορίας –και ο λόγος της αγιοποίησης της- είναι ότι το στήθος της ξαναφύτρωσε λίγο πριν εκπνεύσει.
850 μ.Χ: ο άραβας βοσκός Καλντί παρατηρεί τα πρόβατα του να έχουν αφηνιάσει και να κάνουν καφριλίκια μεταξύ τους. Κατόπιν συνειδητοποιεί ότι αντί να φάνε τους καρπούς μιας μουριάς, προτίμησαν κάτι σκουρόχρωμους κόκκους. Του καφέ.
1227 μ.Χ.: στις 18 Αυγούστου πεθαίνει ο Τζε-Τζε-Τζένγκις Χαν (χορεύεται στο ρυθμό του Ρα-Ρα-Ράσπουτιν), ο οποίος πρέσβευε το εξής αξίωμα ευτυχίας: «να νικάς τον στρατό του αντιπάλου σου, να του παίρνεις όλα τα υπάρχοντα, να βασανίζεις τις οικογένειες του και να «γλεντάς» τις γυναίκες και τις κόρες τους μέχρι το πρωί». Δεν προξενεί λοιπόν εντύπωση ότι μια έρευνα βιολόγων βάσει των χρωμοσωμάτων Υ απέδειξε ότι το 8% των κατοίκων της Ασίας –το 0.5% του συνολικού πληθυσμού της Γης- κατάγεται από τον μογγόλο πολέμαρχο.
1462 μ.Χ: Ο Βλαντ ο Τρίτος απέκτησε το προσωνύμιο «Παλουκωτής» από την ελαφρά διεστραμμένη αίσθηση περί διασκέδασης των καλεσμένων του. Όταν δεξιωνόταν πρέσβεις και γενικά υψηλά ιστάμενα άτομα, έβαζε στη μέση της σάλας μερικά ψηλά, στρογγυλεμένα στις άκρες παλούκια (ώστε ο θάνατος να έρχεται αργά και βασανιστικά) και πάνω του κάρφωνε τους αιχμαλώτους του, οι θανατερές κραυγές των οποίων ψυχαγωγούσαν τις κυρίες των κυρίων.
1473 μ.Χ: ο στρατός του αζτέκου βασιλιά Αξαγιακάτλ επιτέθηκε στο κοντινό χωριό Τλατελόλκο, όπου τους περίμενε ένα αφιονισμένο πλήθος από ολόγυμνες μεξικάνες που τους κατέβρεχαν με γάλα από τα στήθη τους.
1480 μ.Χ: γράφεται το πρώτο σονέτο προς τιμήν του αιδοίου με τίτλο «Cywydd y Cedor». Ο ουαλός ποιητής που το συνέθεσε, ένα καυλιάρης τύπος ονόματι Γκουέρφουλ Μέτσαιν, θρυλείται ότι είναι ο πρώτος που αναφέρθηκε στο αιδοίο με την πρόταση «υπέροχος θάμνος, ο Θεός ας τον έχει ευλογημένο».
1650 μ.Χ: μια νεαρή υπηρέτρια από την Οξφόρδη, η Αν Γκριν, καταδικάζεται σε θάνατο δι’ απαγχονισμού. Μετά την εκτέλεση όμως ο δήμιος που την κατεβάζει από την αγχόνη παρατηρεί ότι είναι ζωντανή. Είναι η μοναδική καταγεγραμμένη περίπτωση που ένας απαγχονισμένος έζησε μετά την εκτέλεσή του.
1771 μ.Χ: λαμβάνει χώρα το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα, όταν το ατμοκίνητο τρακτέρ του Νίκολα Ζοζέφ Κουνιό σκάει με ταχύτητα 4 χλμ/ώρα πάνω σε έναν τοίχο.
1848 μ.Χ: ιδρύεται το πρώτο σεξουαλικό κοινόβιο στη Νέα Υόρκη, με το όνομα «Oneida Community» (υπάρχει ένα μουσικό συγκρότημα με το ίδιο όνομα). Διακηρύσσει τη λειτουργία του ως «ένα πείραμα στην ελεύθερη αγάπη» και εξαναγκάζει τις γυναίκες του να το κάνουν με τρεις διαφορετικούς άντρες κάθε εβδομάδα καθώς και τους άντρες του να κρατούν την εκσπερμάτωση τους διακόπτοντας την συνουσία και παρατείνοντας την μέχρι και μιάμιση ώρα. Η ομάδα διαλύθηκε το 1880.
1868 μ.Χ: ο ιερέας Σαμπίνε Μπάρινγκ-Γκολντ νυμφεύεται ένα 16χρονο κορίτσι κι εμπνέει τον συγγραφέα Τζορτζ Μπέρναρντ Σο να γράψει το έργο «Πυγμαλίων».
1893 μ.Χ: στις 9 Φεβρουαρίου της χρονιάς αυτής μέσα στο παρισινό Bal des Quatre Arts μια γαλλίδα χορεύτρια ονόματι Μόνα, μεθυσμένη από ένα μπουκάλι σαμπάνιας που είχε κατεβάσει στην καθισιά της, λικνίζεται στο ρυθμό της μουσικής και αρχίζει να βγάζει σιγά σιγά όλα τα ρούχα της. Είναι το πρώτο στριπτίζ της σύγχρονης ιστορίας.
1952 μ.Χ: στο Λονδίνου ένας νιγηριανός μετανάστης καταδικάζεται σε πρόστιμο 60 λιρών επειδή βιάζει (;) και κατόπιν σκοτώνει και τρώει ένα περιστέρι στην πλατεία Τραφάλγκαρ.
