Εδώ και λίγο καιρό, έχει κυκλοφορήσει το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Πολυμενάκου “Σκοτεινό φως”, από τις εκδόσεις Γραφή. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της «Τριλογίας των Φάρων», που καταγράφει την ιστορία μιας ομάδας ανδρών και γυναικών που προσπαθούν να επιβιώσουν δίνοντας εξετάσεις υπακοής, ή αντίστασης, σε αυτή τη νέα, αμείλικτη τάξη πραγμάτων, ανάμεσα στα σωριασμένα ερείπια των μύθων του παρελθόντος. Αλλά ακόμη και σ’ αυτόν τον ζοφερό κόσμο, μπορεί να υπάρξει μια ρωγμή στο σκοτάδι. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας («Σημείο Εξόδου Ένα», εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2021) διακρίθηκε ως ένα από τα 10 καλύτερα μυθιστορήματα εκείνης της χρονιάς, στα Λογοτεχνικά Βραβεία του περιοδικού «Ο Αναγνώστης».

Δυνατή πένα, πλοκή κινηματογραφική και χαρακτήρες ανάγλυφοι, γεμάτοι βάθος. Μες στην χωρίς αναπνοή, συχνά, αφήγησή του βρίσκει πάντα χώρο να ανθίσει η ποίηση με φράσεις και εικόνες που δροσίζουν ή πυρώνουν ευεργετικά το κείμενό του.

Η πλοκή

Σε μία κωμόπολη της Νότιας Ελλάδας, η «Νέα Τάξη» έχει καταλάβει την εξουσία. Εκεί ζει ένας νέος άνδρας, ο Άγις, πρώην φοιτητής της Ιατρικής που εγκατέλειψε πρόωρα τις σπουδές του για να αναλάβει τη φροντίδα του μικρότερου αδερφού του που έχει διαγνωσθεί ως ψυχικά ασθενής. Είναι ο μοναδικός οπλουργός της περιφέρειας. Έχει μάθει αυτή την τέχνη από τον παππού του. Η τοπική «Νέα Τάξη» τον έχει ανάγκη, γιατί επισκευάζει τα μεταχειρισμένα όπλα των Δυνάμεων Κρούσης που παρουσιάζουν συνεχώς χίλια μύρια προβλήματα.

Ο Άγις είναι ο μόνος (με τη θέλησή του) κάτοικος του μικρού νησιού που βρίσκεται μπροστά από την κωμόπολη και μένει (με την ανοχή της Νέας Τάξης) σε ένα μικρό σπίτι μπροστά από τον φάρο που υπάρχει πάνω στο νησί. Στην πίσω πλευρά του σπιτιού υπάρχει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου βρίσκονται έγκλειστοι και εξαθλιωμένοι, εκατοντάδες πρόσφυγες (από χώρες της Αφρικής κυρίως) σε κατάσταση αναμονής για την τελική τους μοίρα, την οποία θα αποφασίσει το τοπικό Ύπατο Συμβούλιο των Νεοταξιτών.

Ένας από τους δυνάμει μελλοθάνατους μετανάστες είναι η Λίγια, μια νέα γυναίκα από την Αιθιοπία, με την οποία ο Άγις διατηρεί κρυφή ερωτική σχέση. Ένας άλλος κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου είναι ο νεαρός Νέαρχος, γιος του Νάβι, του επικεφαλής των Δυνάμεων Κρούσης της Νέας Τάξης. Οι ήδη εχθρικές σχέσεις του Νέαρχου με τον εξαιρετικά βίαιο (και προς τη μητέρα του Νέαρχου) πατέρα του, κλιμακώνονται σε μίσος και επιθυμία εκδίκησης μετά από κάποιο καθοριστικό γεγονός που συμβαίνει κατά την εκτύλιξη της πλοκής του βιβλίου. Οι κεντρικοί χαρακτήρες του βιβλίου θα προσπαθήσουν να βρουν διέξοδο, μία οδό διαφυγής, μια ρωγμή στο σκοτάδι της ζοφερής πραγματικότητας που τους κυκλώνει και απειλεί να τους αφανίσει. Θα τα καταφέρουν;

Ο χρόνος στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία του βιβλίου, δεν είναι κάποιο μακρινό μέλλον, το αντίθετο: τα πάντα θυμίζουν παρόν. Ανησυχητικά οικεία η δυστοπία που περιγράφει ο Πολυμενάκος, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το ναυάγιο με θύματα εκατοντάδες μετανάστες που περιγράφει ο συγγραφέας στο βιβλίο του, επαληθεύτηκε στον πραγματικό κόσμο (βλ. ναυάγιο έξω από την Πύλο) λίγο μόλις καιρό μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, και μάλιστα στον ίδιο γεωγραφικό χώρο που αναφέρεται στο βιβλίο! Σοκ.

Η φόρμα που επιλέγει ο συγγραφέας στο «Σκοτεινό φως» είναι παρόμοια με εκείνη στο προηγούμενο βιβλίο του, το «Σημείο ΕξόδουΈνα», το οποίο διακρίθηκε ως ένα από τα δέκα καλύτερα μυθιστορήματα, στα βραβεία του περιοδικού «Ο Αναγνώστης, το 2021: πολυάριθμα μικρά υποκεφάλαια, στα οποία παρακολουθούμε την ανάπτυξη της πλοκής μέσα από τα μάτια των ηρώων του, με αποτέλεσμα να έχει ο αναγνώστης την αίσθηση ότι παρακολουθεί μια αλληλουχία πλάνων κάποιας ταινίας δράσης. Ένα μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί και μια πολύ καλή ιδέα για δώρο εν όψει γιορτών.