Ένα πέπλο μυστηρίου περιβάλλει 11 μέρες από τη ζωή της Βρετανίδας συγγραφέως Αγκάθα Κρίστι, κατά τις οποίες εξαφανίστηκε χωρίς κανένας να γνωρίζει πού βρισκόταν. Πριν λίγα χρόνια, λοιπόν, η Tina Jordan των New York Times ανέτρεξε στα αρχεία της εφημερίδας της, προκειμένου να διαπιστώσει τι συνέβη μέσα από τα ρεπορτάζ της εποχής.
Η ιστορία που της αποκάλυψαν τα αποκόμματα θα μπορούσε να ήταν πλοκή από ένα απ’ τα βιβλία της. Σύμφωνα με τα όσα είχαν γραφτεί τότε, την νύχτα της 4ης Δεκεμβρίου του 1926 η Αγκάθα Κρίστι φίλησε την κόρη της για καληνύχτα κι έφυγε βιαστική από το σπίτι της στην Αγγλία, όπου έμεναν με τον σύζυγό της, Συνταγματάρχη Άρτσιμπαλντ Κρίστι. Το μόνο που πήρε μαζί της ήταν ένας χαρτοφύλακας. Από κει και πέρα, αγνοούνταν για σχεδόν δύο εβδομάδες.
6 Δεκεμβρίου
Η εξαφάνιση έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο, καθώς η 36χρονη τότε Αγκάθα είχε ήδη δημοσιεύσει αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, συμπεριλαμβανομένων των ‘’Μια σκιά στην ομίχλη’’ (‘’The Secret Adversary’’) και ‘’Έγκλημα στο γκολφ’’ (‘’ The Murder on the Links’’). Η συρραφή αποκομμάτων που έκανε η Jordan ξεκινά από την 6η Δεκεμβρίου, όταν η είδηση έγινε πρωτοσέλιδο και στους New York Times.
«Το αυτοκίνητο της μυθιστοριογράφου βρέθηκε εγκαταλελειμμένο κοντά στο Γκίλφορντ στις παρυφές ενός λατομείου, με τους μπροστινούς τροχούς μάλιστα να προεξέχουν από την άκρη του γκρεμού» ανέφερε εκείνη τη μέρα η εφημερίδα. «Το αυτοκίνητο προφανώς είχε τραπεί σε φυγή και μόνο ένας πυκνός φράκτης από θάμνους το εμπόδισε να βυθιστεί στον λάκκο».
8 Δεκεμβρίου 1926
Έπειτα από τρεις ημέρες αναζήτησης, η αστυνομία σταμάτησε την έρευνα. Όπως είπε, ο κουνιάδος της Κρίστι είχε λάβει ένα γράμμα από τη συγγραφέα, με το οποίο του έλεγε ότι πήγαινε σε ένα σπα στο Γιορκσάιρ «για ξεκούραση και θεραπεία». Θεωρητικά η υπόθεση είχε κλείσει. Θεωρητικά…
10 Δεκεμβρίου 1926
Φαίνεται πως η αστυνομία τελικά δεν πείστηκε από την επιστολή. Όχι μόνο συνέχισε, αλλά επέκτεινε την έρευνά της, οδηγώντας μάλιστα ένα από τα κατοικίδια της Αγκάθα Κρίστι στην σκηνή του υποτιθέμενου εγκλήματος, μήπως μπορέσει και ακολουθήσει τη μυρωδιά της. Τίποτα δεν βγήκε από αυτό: Το σκυλάκι έβγαλε ένα θλιμμένο κλαψούρισμα κι αυτό ήταν όλο.
Οι επιθεωρητές τώρα φλέρταραν με μια νέα ιδέα: πως επρόκειτο για υπόθεση αυτοκτονίας. Η αναζήτηση άρχισε να επικεντρώνεται σε μια λίμνη που ονομάζεται «Η σιωπηλή πισίνα» και η οποία, σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, ήταν απύθμενη.
Στο τέλος του ρεπορτάζ της 10ης Δεκεμβρίου υπήρχε μια γαργαλιστική λεπτομέρεια: Η Κρίστι, ισχυρίστηκε η εφημερίδα, είχε τρομοκρατηθεί από το ίδιο της το σπίτι. «Βρίσκεται σε μια μοναχική λωρίδα δρόμου, χωρίς φωτισμό την νύχτα, η οποία σύμφωνα με τις φήμες είναι στοιχειωμένη. Η πλευρά αυτή του δρόμου υπήρξε η σκηνή της δολοφονίας μιας γυναίκας και της αυτοκτονίας ενός άνδρα. (…) ‘’Αν δεν φύγω σύντομα από το Σάνινγκντεϊλ, το Σάνινγκντεϊλ θα είναι το τέλος μου’’ είπε κάποτε σε μια φίλη της» έγραφε το φύλλο.
11 Δεκεμβρίου 1926
Μια βδομάδα μετά την εξαφάνιση η αστυνομία βρισκόταν σε σύγχυση. «Κανένας αξιόπιστος μάρτυρας δεν την έχει δει από τη νύχτα που έφυγε από το σπίτι της στο Σάνινγκντεϊλ πριν από μια βδομάδα» ανέφεραν οι Times.
Υπήρχε όμως μια σημαντική εξέλιξη. Η συγγραφέας είχε αφήσει πίσω της τρία γράμματα: ένα στη γραμματέα της, ένα άλλο στον κουνιάδο της και ένα τρίτο στον σύζυγό της, ο οποίος αρνήθηκε να αποκαλύψει τα όσα του είχε γράψει.
12 Δεκεμβρίου 1926
Οι επιθεωρητές απηύθυναν έκκληση για βοήθεια σε οδηγούς και ερασιτέχνες ιδιωτικούς ερευνητές: «Χωρίς να εξηγήσει το γιατί, η αστυνομία εξακολουθεί να πιστεύει ότι βρίσκεται κάπου κοντά στο σημείο όπου βρέθηκε το αυτοκίνητό της».
Στο ίδιο ρεπορτάζ, η προσωπική γραμματέας της μυθιστοριογράφου αρνούνταν οργισμένη πως η όλη υπόθεση ήταν διαφημιστικό κόλπο: «Είναι γελοίο. Η κυρία Κρίστι είναι υπερβολικά κυρία για να κάνει κάτι τέτοιο». Επιπλέον, η βοηθός παρέδωσε το σημείωμα που της είχε αφήσει η συγγραφέας, λέγοντας ότι περιείχε μόνο λεπτομέρειες σχετικά με το πρόγραμμά της.
Στην προσπάθεια να βρει στοιχεία, η αστυνομία στράφηκε στα χειρόγραφα της Κρίστι εστιάζοντας σε ένα συγκεκριμένο που θεώρησαν ότι δούλευε εκείνη την περίοδο. Ήταν το χειρόγραφο για “Το μυστήριο του γαλάζιου τρένου” (“The Blue Train”).
13 Δεκεμβρίου 1926
Στην αναζήτηση της Αγκάθα Κρίστι συμμετείχαν 10.000 με 15.000 άτομα, με τη βοήθεια από έξι εκπαιδευμένα κυνηγόσκυλα καθώς και σκυλιά της αστυνομίας, περιλαμβανομένων τεριέ, ριτρίβερ, Αλσατίας και ημίαιμων, αναφέρει η εφημερίδα.
Την ίδια μέρα η αστυνομία υπέθεσε πως η Κρίστι θα μπορούσε να είναι στο Λονδίνο, «μεταμφιεσμένη και πιθανώς με ανδρική ενδυμασία». Άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι είχε αφήσει πίσω της έναν σφραγισμένο φάκελο που θα ανοιγόταν μόνο σε περίπτωση που θα ανακάλυπταν το πτώμα της.
Μυστικιστές μάλιστα πραγματοποίησαν σεάνς στον λάκκο του λατομείου.
14 Δεκεμβρίου 1926
Οι Times έγραψαν πως η αστυνομία είχε ανακαλύψει σημαντικά στοιχεία κοντά στο σημείο, όπως «ένα μπουκάλι που σύμφωνα με την ετικέτα περιείχε δηλητηριώδες μόλυβδο και όπιο, τα κομματάκια μιας σκισμένης καρτ ποστάλ, ένα γυναικείο παλτό με γούνα, ένα κουτί πούδρας προσώπου, την άκρη μιας φραντζόλας ψωμί, ένα χαρτόκουτο και δύο παιδικά βιβλία».
Η νέα θεωρία των επιθεωρητών ήταν η εξής: «Η αστυνομία έχει πληροφορίες τις οποίες αρνείται να αποκαλύψει και που την οδηγούν στην άποψη πως η κυρία Κρίστι δεν είχε σκοπό να επιστρέψει όταν έφυγε από το σπίτι».
15 Δεκεμβρίου 1926
Η μυθιστοριογράφος βρέθηκε σε ένα σπα του Γιορκσάιρ εννιά μέρες μετά την εξαφάνισή της. Ο σύζυγός της είπε στους δημοσιογράφους: «Δεν ξέρει ποια είναι (…) έχει πάθει πλήρη απώλεια μνήμης».
16 Δεκεμβρίου 1926
Οι Times ανέφεραν ότι η Αγκάθα Κρίστι είχε κάνει check in στο σπα Χάρογκεϊτ με το όνομα ”δεσποινίς Τρέσα Νιλ”. Ερωτηθείς ο σύζυγός της σχετικά, επέμεινε ότι δεν ήξερε τίποτα για το συγκεκριμένο όνομα. Πρόσθεσε δε πως ούτε η γυναίκα του γνώριζε κάτι γι’ αυτό. Χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η συγγραφέας είχε χρησιμοποιήσει το όνομα της γυναίκας με την οποία ο Συνταγματάρχης διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση και για την οποία η Κρίστι φαίνεται πως γνώριζε.
Όταν ο Συνταγματάρχης Κρίστι εμφανίστηκε στο Χάρογκεϊτ για να παραλάβει τη σύζυγό του, εκείνη «τον υποδέχτηκε με ένα πέτρινο βλέμμα». Αργότερα, εκατοντάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν σε σιδηροδρομικό σταθμό του Λονδίνου καθώς το ζευγάρι επέστρεφε στο σπίτι, προκειμένου να τους ρίξουν μια ματιά.
17 Μαρτίου 1928
Το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας έλαβε χώρα περίπου 15 μήνες αργότερα, όταν η Αγκάθα Κρίστι απευθύνθηκε στη δικαιοσύνη προκειμένου να ζητήσει διαζύγιο.
16 Σεπτεμβρίου 1930
Δύο χρόνια μετά το διαζύγιό της, η συγγραφέας ξαναπαντρεύτηκε. Το ίδιο έκανε και ο Άρτσιμπαλντ Κρίστι, με ποια άλλη; Με τη δεσποινίδα Νιλ.
Πάνω από 90 χρόνια αργότερα, βιογράφοι και ιστορικοί εξακολουθούν να συζητούν τι συνέβη εκείνες τις μέρες του 1926. Αναρωτιούνται γιατί συνέβησαν όλα αυτά. Για εκδίκηση; Από κατάθλιψη; Εξαιτίας της αμνησίας;
Πρόσφατες βιογραφίες, όπως αυτή της Λόρα Τόμσον, ρίχνουν λίγο φως στο επεισόδιο. Ένας φίλος της Κρίστι φέρεται να είπε στη βιογράφο: «Ήταν το ανείπωτο ζήτημα. Η Αγκάθα αρνήθηκε να μιλήσει γι’ αυτό. Σε κανέναν. Ήταν το ένα πράγμα που απαγόρευε».
Πράγματι, η συγγραφέας μίλησε δημόσια για το περιστατικό μόνο μία φορά, σε μια συνέντευξη που έδωσε το 1928 στην Daily Mail. Σύμφωνα με την εφημερίδα, η Αγκάθα Κρίστι είπε:
(Όταν περνούσα δίπλα από το λατομείο) μου πέρασε από το μυαλό να πέσω μέσα. Ωστόσο, απέρριψα αμέσως την ιδέα επειδή η κόρη μου ήταν μαζί μου στο αυτοκίνητο. Εκείνο το βράδυ ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο. Έφυγα από το σπίτι σε κατάσταση τρομερής έντασης, με σκοπό να κάνω κάτι από την απελπισία μου (…) Όταν έφτασα σε ένα σημείο του δρόμου που θεώρησα ότι ήταν κοντά στο λατομείο, έστριψα το αυτοκίνητο από τον δρόμο χαμηλά στον λόφο και κατευθύνθηκα προς τα κει. Άφησα το τιμόνι και άφησα το αυτοκίνητο να τρέξει. Το αυτοκίνητο χτύπησε κάτι και τραντάχτηκε και ξαφνικά ανασηκώθηκε. Χτύπησα πάνω στο τιμόνι, το κεφάλι μου χτύπησε κάτι. Μέχρι αυτή τη στιγμή, ήμουν η κυρία Κρίστι.
Η ίδια δεν μίλησε για το τι συνέβη ούτε στην αυτοβιογραφία της, ‘’Αγκάθα Κρίστι: Μια αυτοβιογραφία’’ (‘’Agatha Christie: An Autobiography’’), χαρίζοντας στο τέλος του γάμου της ελάχιστες λέξεις: «Δεν χρειάζεται να σταθώ σε αυτό».
Χρόνια μετά, η εξαφάνιση της Αγκάθα Κρίστι συνέχισε να γοητεύει: Το 1977 η Kathleen Tynan έγραψε το μυθιστόρημα “Agatha” για το συγκεκριμένο περιστατικό. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνίστρια τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Το 2008, ένα επεισόδιο του ‘’Dr. Who’’ καταπιάστηκε με εικασίες γύρω από την εξαφάνιση της μυθιστοριογράφου. Και πιο πρόσφατα, μια βρετανική τηλεταινία, το ‘’Agatha and the Truth of Murder’’, προσέφερε μια νέα θεωρία: η Κρίστι εξαφανίστηκε προκειμένου να πάρει μέρος σε μια έρευνα ανθρωποκτονίας.
Ένα πέπλο μυστηρίου περιβάλλει 11 μέρες από τη ζωή της Βρετανίδας συγγραφέως Αγκάθα Κρίστι, κατά τις οποίες εξαφανίστηκε χωρίς κανένας να γνωρίζει πού βρισκόταν. Πριν λίγα χρόνια, λοιπόν, η Tina Jordan των New York Times ανέτρεξε στα αρχεία της εφημερίδας της, προκειμένου να διαπιστώσει τι συνέβη μέσα από τα ρεπορτάζ της εποχής.
Η ιστορία που της αποκάλυψαν τα αποκόμματα θα μπορούσε να ήταν πλοκή από ένα απ’ τα βιβλία της. Σύμφωνα με τα όσα είχαν γραφτεί τότε, την νύχτα της 4ης Δεκεμβρίου του 1926 η Αγκάθα Κρίστι φίλησε την κόρη της για καληνύχτα κι έφυγε βιαστική από το σπίτι της στην Αγγλία, όπου έμεναν με τον σύζυγό της, Συνταγματάρχη Άρτσιμπαλντ Κρίστι. Το μόνο που πήρε μαζί της ήταν ένας χαρτοφύλακας. Από κει και πέρα, αγνοούνταν για σχεδόν δύο εβδομάδες.
6 Δεκεμβρίου
Η εξαφάνιση έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο τον κόσμο, καθώς η 36χρονη τότε Αγκάθα είχε ήδη δημοσιεύσει αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, συμπεριλαμβανομένων των ‘’Μια σκιά στην ομίχλη’’ (‘’The Secret Adversary’’) και ‘’Έγκλημα στο γκολφ’’ (‘’ The Murder on the Links’’). Η συρραφή αποκομμάτων που έκανε η Jordan ξεκινά από την 6η Δεκεμβρίου, όταν η είδηση έγινε πρωτοσέλιδο και στους New York Times.
«Το αυτοκίνητο της μυθιστοριογράφου βρέθηκε εγκαταλελειμμένο κοντά στο Γκίλφορντ στις παρυφές ενός λατομείου, με τους μπροστινούς τροχούς μάλιστα να προεξέχουν από την άκρη του γκρεμού» ανέφερε εκείνη τη μέρα η εφημερίδα. «Το αυτοκίνητο προφανώς είχε τραπεί σε φυγή και μόνο ένας πυκνός φράκτης από θάμνους το εμπόδισε να βυθιστεί στον λάκκο».
8 Δεκεμβρίου 1926
Έπειτα από τρεις ημέρες αναζήτησης, η αστυνομία σταμάτησε την έρευνα. Όπως είπε, ο κουνιάδος της Κρίστι είχε λάβει ένα γράμμα από τη συγγραφέα, με το οποίο του έλεγε ότι πήγαινε σε ένα σπα στο Γιορκσάιρ «για ξεκούραση και θεραπεία». Θεωρητικά η υπόθεση είχε κλείσει. Θεωρητικά…
10 Δεκεμβρίου 1926
Φαίνεται πως η αστυνομία τελικά δεν πείστηκε από την επιστολή. Όχι μόνο συνέχισε, αλλά επέκτεινε την έρευνά της, οδηγώντας μάλιστα ένα από τα κατοικίδια της Αγκάθα Κρίστι στην σκηνή του υποτιθέμενου εγκλήματος, μήπως μπορέσει και ακολουθήσει τη μυρωδιά της. Τίποτα δεν βγήκε από αυτό: Το σκυλάκι έβγαλε ένα θλιμμένο κλαψούρισμα κι αυτό ήταν όλο.
Οι επιθεωρητές τώρα φλέρταραν με μια νέα ιδέα: πως επρόκειτο για υπόθεση αυτοκτονίας. Η αναζήτηση άρχισε να επικεντρώνεται σε μια λίμνη που ονομάζεται «Η σιωπηλή πισίνα» και η οποία, σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, ήταν απύθμενη.
Στο τέλος του ρεπορτάζ της 10ης Δεκεμβρίου υπήρχε μια γαργαλιστική λεπτομέρεια: Η Κρίστι, ισχυρίστηκε η εφημερίδα, είχε τρομοκρατηθεί από το ίδιο της το σπίτι. «Βρίσκεται σε μια μοναχική λωρίδα δρόμου, χωρίς φωτισμό την νύχτα, η οποία σύμφωνα με τις φήμες είναι στοιχειωμένη. Η πλευρά αυτή του δρόμου υπήρξε η σκηνή της δολοφονίας μιας γυναίκας και της αυτοκτονίας ενός άνδρα. (…) ‘’Αν δεν φύγω σύντομα από το Σάνινγκντεϊλ, το Σάνινγκντεϊλ θα είναι το τέλος μου’’ είπε κάποτε σε μια φίλη της» έγραφε το φύλλο.
11 Δεκεμβρίου 1926
Μια βδομάδα μετά την εξαφάνιση η αστυνομία βρισκόταν σε σύγχυση. «Κανένας αξιόπιστος μάρτυρας δεν την έχει δει από τη νύχτα που έφυγε από το σπίτι της στο Σάνινγκντεϊλ πριν από μια βδομάδα» ανέφεραν οι Times.
Υπήρχε όμως μια σημαντική εξέλιξη. Η συγγραφέας είχε αφήσει πίσω της τρία γράμματα: ένα στη γραμματέα της, ένα άλλο στον κουνιάδο της και ένα τρίτο στον σύζυγό της, ο οποίος αρνήθηκε να αποκαλύψει τα όσα του είχε γράψει.
12 Δεκεμβρίου 1926
Οι επιθεωρητές απηύθυναν έκκληση για βοήθεια σε οδηγούς και ερασιτέχνες ιδιωτικούς ερευνητές: «Χωρίς να εξηγήσει το γιατί, η αστυνομία εξακολουθεί να πιστεύει ότι βρίσκεται κάπου κοντά στο σημείο όπου βρέθηκε το αυτοκίνητό της».
Στο ίδιο ρεπορτάζ, η προσωπική γραμματέας της μυθιστοριογράφου αρνούνταν οργισμένη πως η όλη υπόθεση ήταν διαφημιστικό κόλπο: «Είναι γελοίο. Η κυρία Κρίστι είναι υπερβολικά κυρία για να κάνει κάτι τέτοιο». Επιπλέον, η βοηθός παρέδωσε το σημείωμα που της είχε αφήσει η συγγραφέας, λέγοντας ότι περιείχε μόνο λεπτομέρειες σχετικά με το πρόγραμμά της.
Στην προσπάθεια να βρει στοιχεία, η αστυνομία στράφηκε στα χειρόγραφα της Κρίστι εστιάζοντας σε ένα συγκεκριμένο που θεώρησαν ότι δούλευε εκείνη την περίοδο. Ήταν το χειρόγραφο για “Το μυστήριο του γαλάζιου τρένου” (“The Blue Train”).
13 Δεκεμβρίου 1926
Στην αναζήτηση της Αγκάθα Κρίστι συμμετείχαν 10.000 με 15.000 άτομα, με τη βοήθεια από έξι εκπαιδευμένα κυνηγόσκυλα καθώς και σκυλιά της αστυνομίας, περιλαμβανομένων τεριέ, ριτρίβερ, Αλσατίας και ημίαιμων, αναφέρει η εφημερίδα.
Την ίδια μέρα η αστυνομία υπέθεσε πως η Κρίστι θα μπορούσε να είναι στο Λονδίνο, «μεταμφιεσμένη και πιθανώς με ανδρική ενδυμασία». Άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι είχε αφήσει πίσω της έναν σφραγισμένο φάκελο που θα ανοιγόταν μόνο σε περίπτωση που θα ανακάλυπταν το πτώμα της.
Μυστικιστές μάλιστα πραγματοποίησαν σεάνς στον λάκκο του λατομείου.
14 Δεκεμβρίου 1926
Οι Times έγραψαν πως η αστυνομία είχε ανακαλύψει σημαντικά στοιχεία κοντά στο σημείο, όπως «ένα μπουκάλι που σύμφωνα με την ετικέτα περιείχε δηλητηριώδες μόλυβδο και όπιο, τα κομματάκια μιας σκισμένης καρτ ποστάλ, ένα γυναικείο παλτό με γούνα, ένα κουτί πούδρας προσώπου, την άκρη μιας φραντζόλας ψωμί, ένα χαρτόκουτο και δύο παιδικά βιβλία».
Η νέα θεωρία των επιθεωρητών ήταν η εξής: «Η αστυνομία έχει πληροφορίες τις οποίες αρνείται να αποκαλύψει και που την οδηγούν στην άποψη πως η κυρία Κρίστι δεν είχε σκοπό να επιστρέψει όταν έφυγε από το σπίτι».
15 Δεκεμβρίου 1926
Η μυθιστοριογράφος βρέθηκε σε ένα σπα του Γιορκσάιρ εννιά μέρες μετά την εξαφάνισή της. Ο σύζυγός της είπε στους δημοσιογράφους: «Δεν ξέρει ποια είναι (…) έχει πάθει πλήρη απώλεια μνήμης».
16 Δεκεμβρίου 1926
Οι Times ανέφεραν ότι η Αγκάθα Κρίστι είχε κάνει check in στο σπα Χάρογκεϊτ με το όνομα ”δεσποινίς Τρέσα Νιλ”. Ερωτηθείς ο σύζυγός της σχετικά, επέμεινε ότι δεν ήξερε τίποτα για το συγκεκριμένο όνομα. Πρόσθεσε δε πως ούτε η γυναίκα του γνώριζε κάτι γι’ αυτό. Χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η συγγραφέας είχε χρησιμοποιήσει το όνομα της γυναίκας με την οποία ο Συνταγματάρχης διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση και για την οποία η Κρίστι φαίνεται πως γνώριζε.
Όταν ο Συνταγματάρχης Κρίστι εμφανίστηκε στο Χάρογκεϊτ για να παραλάβει τη σύζυγό του, εκείνη «τον υποδέχτηκε με ένα πέτρινο βλέμμα». Αργότερα, εκατοντάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν σε σιδηροδρομικό σταθμό του Λονδίνου καθώς το ζευγάρι επέστρεφε στο σπίτι, προκειμένου να τους ρίξουν μια ματιά.
17 Μαρτίου 1928
Το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας έλαβε χώρα περίπου 15 μήνες αργότερα, όταν η Αγκάθα Κρίστι απευθύνθηκε στη δικαιοσύνη προκειμένου να ζητήσει διαζύγιο.
16 Σεπτεμβρίου 1930
Δύο χρόνια μετά το διαζύγιό της, η συγγραφέας ξαναπαντρεύτηκε. Το ίδιο έκανε και ο Άρτσιμπαλντ Κρίστι, με ποια άλλη; Με τη δεσποινίδα Νιλ.
Πάνω από 90 χρόνια αργότερα, βιογράφοι και ιστορικοί εξακολουθούν να συζητούν τι συνέβη εκείνες τις μέρες του 1926. Αναρωτιούνται γιατί συνέβησαν όλα αυτά. Για εκδίκηση; Από κατάθλιψη; Εξαιτίας της αμνησίας;
Πρόσφατες βιογραφίες, όπως αυτή της Λόρα Τόμσον, ρίχνουν λίγο φως στο επεισόδιο. Ένας φίλος της Κρίστι φέρεται να είπε στη βιογράφο: «Ήταν το ανείπωτο ζήτημα. Η Αγκάθα αρνήθηκε να μιλήσει γι’ αυτό. Σε κανέναν. Ήταν το ένα πράγμα που απαγόρευε».
Πράγματι, η συγγραφέας μίλησε δημόσια για το περιστατικό μόνο μία φορά, σε μια συνέντευξη που έδωσε το 1928 στην Daily Mail. Σύμφωνα με την εφημερίδα, η Αγκάθα Κρίστι είπε:
(Όταν περνούσα δίπλα από το λατομείο) μου πέρασε από το μυαλό να πέσω μέσα. Ωστόσο, απέρριψα αμέσως την ιδέα επειδή η κόρη μου ήταν μαζί μου στο αυτοκίνητο. Εκείνο το βράδυ ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο. Έφυγα από το σπίτι σε κατάσταση τρομερής έντασης, με σκοπό να κάνω κάτι από την απελπισία μου (…) Όταν έφτασα σε ένα σημείο του δρόμου που θεώρησα ότι ήταν κοντά στο λατομείο, έστριψα το αυτοκίνητο από τον δρόμο χαμηλά στον λόφο και κατευθύνθηκα προς τα κει. Άφησα το τιμόνι και άφησα το αυτοκίνητο να τρέξει. Το αυτοκίνητο χτύπησε κάτι και τραντάχτηκε και ξαφνικά ανασηκώθηκε. Χτύπησα πάνω στο τιμόνι, το κεφάλι μου χτύπησε κάτι. Μέχρι αυτή τη στιγμή, ήμουν η κυρία Κρίστι.
Η ίδια δεν μίλησε για το τι συνέβη ούτε στην αυτοβιογραφία της, ‘’Αγκάθα Κρίστι: Μια αυτοβιογραφία’’ (‘’Agatha Christie: An Autobiography’’), χαρίζοντας στο τέλος του γάμου της ελάχιστες λέξεις: «Δεν χρειάζεται να σταθώ σε αυτό».
Χρόνια μετά, η εξαφάνιση της Αγκάθα Κρίστι συνέχισε να γοητεύει: Το 1977 η Kathleen Tynan έγραψε το μυθιστόρημα “Agatha” για το συγκεκριμένο περιστατικό. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνίστρια τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Το 2008, ένα επεισόδιο του ‘’Dr. Who’’ καταπιάστηκε με εικασίες γύρω από την εξαφάνιση της μυθιστοριογράφου. Και πιο πρόσφατα, μια βρετανική τηλεταινία, το ‘’Agatha and the Truth of Murder’’, προσέφερε μια νέα θεωρία: η Κρίστι εξαφανίστηκε προκειμένου να πάρει μέρος σε μια έρευνα ανθρωποκτονίας.
