Μια νέα έκθεση του National Council for the Training of Journalism (NCTJ) διαπίστωσε ότι περίπου το 80% των δημοσιογράφων προέρχεται από ανώτερα οικονομικά και κοινωνικά στρώματα, ποσοστό αυξημένο από το 72% το 2016. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό και η δημοσιογραφία έχει γίνει επάγγελμα το οποίο μπορούν να ασκήσουν κατά κύριο λόγο οι προνομιούχοι;

Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 84% των δημοσιογράφων και το 73% των συντακτών προέρχονται από την ανώτερη οικονομικά και κοινωνικά τάξη.

Πως προσδιορίστηκε το οικονομικοκοινωνικό background των δημοσιογράφων;

Η έρευνα προσδιόρισε την κοινωνική τάξη τους, ζητώντας από τους συμμετέχοντες να αποκαλύψουν ποια ήταν η εργασία του υψηλότερα αμειβόμενου ατόμου στην οικογένειά τους όταν οι ίδιοι ήταν 14 ετών και χωρίζοντας αυτές τις εργασίες σε διάφορες κατηγορίες ενδεικτικές της κοινωνικής τάξης. Οι τίτλοι εργασίας της “ανώτερης τάξης” περιλάμβαναν διευθυντές και διευθυντικά στελέχη, ενώ οι θέσεις της “κατώτερης και μεσαίας τάξης” περιλάμβαναν θέσεις παροχής υπηρεσιών και εργάτες εργοστασίων. Η κοινωνική τάξη ήταν ο μόνος παράγοντας που ερευνήθηκε ενώ η δημοσιογραφική βιομηχανία γίνεται όλο και πιο άνιση με την πάροδο του χρόνου – ευτυχώς, άλλοι τομείς, όπως η ποικιλομορφία μεταξύ των φυλών και των φύλων, έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της βρετανικής κυβέρνησης, μόνο το 42% του γενικού εργατικού δυναμικού προέρχεται από ανώτερη κοινωνική τάξη, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι της εργατικής τάξης υποεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό στον κλάδο των ειδήσεων και ότι οι δημοσιογράφοι είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό να προέρχονται από προνομιούχα περιβάλλοντα.

Μιλώντας σε εκδήλωση για την παρουσίαση της έκθεσης, ο Mike Hill, διευθυντής του προγράμματος MA News του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, εξήγησε γιατί γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τους νέους από μειονεκτούντα περιβάλλοντα να μπουν στη δημοσιογραφία. “Η τοπική μου βιβλιοθήκη είναι κλειστή, το παλιό μου σχολείο βρίσκεται υπό ειδικό καθεστώς, δεν υπάρχει χρηματοδότηση από τους εργοδότες για να στείλουν ανθρώπους σε μαθήματα κατάρτισης, οι άνθρωποι τρομάζουν από το ποσό των 10. 000 λιρών που πληρώνουν για μεταπτυχιακή εκπαίδευση στη δημοσιογραφία”, είπε. “Έπειτα υπάρχει η έλλειψη μετρητών, η έλλειψη διασυνδέσεων – δεν ήξερα κανέναν που να έχει σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, πόσο μάλλον που να είναι δημοσιογράφος – και μετά υπάρχει το σύνδρομο του απατεώνα“.

Δυστυχώς, η δημοσιογραφία δεν είναι ο μόνος κλάδος στον οποίο αυτό αποτελεί ζήτημα και ιστορικά ήταν δύσκολο για τους ανθρώπους από την εργατική τάξη να εισέλθουν σε αυτόν. Σύμφωνα με το Κέντρο Πολιτικών και Στοιχείων για τις Δημιουργικές Βιομηχανίες, οι άνθρωποι από προνομιούχα περιβάλλοντα έχουν διπλάσιες πιθανότητες να απασχοληθούν στις δημιουργικές βιομηχανίες σε σχέση με εκείνους που προέρχονται από την εργατική τάξη, ενώ μόνο το 28% όσων εργάζονται στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το βίντεο και τη φωτογραφία προέρχονται από την εργατική τάξη.

Ευτυχώς, υπάρχουν ορισμένοι οργανισμοί που προσπαθούν να το αλλάξουν αυτό.

Ο οργανισμός Creative Access είναι ένας κορυφαίος οργανισμός για την πολυμορφία, την ισότητα και την ενσωμάτωση, ο οποίος παρέχει υποστήριξη και ευκαιρίες σε ταλέντα από κοινότητες που υποεκπροσωπούνται στις δημιουργικές βιομηχανίες του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο οργανισμός Creative Future έχει ως στόχο να καλλιεργήσει το ταλέντο των υποεκπροσωπούμενων καλλιτεχνών και συγγραφέων στον τομέα των τεχνών του Ηνωμένου Βασιλείου και το Ideas Foundation επιδιώκει να βοηθήσει στη διαφοροποίηση των βιομηχανιών της δημιουργίας, της τεχνολογίας και των επικοινωνιών.