Δεν μας έφτανε η αποξένωση που είχαν ήδη αρχίσει να προκαλούν τα social media, μας ήρθε και η καραντίνα να αποτελειώσει ό,τι είχε απομείνει. Και μπορεί να μου πεις τώρα: «Πού τη θυμήθηκες την καραντίνα; Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε». Ναι, αλλά πες μου, πέρασε στ’ αλήθεια; Ή μήπως κάπου εκεί μέσα μείναμε κολλημένοι; Κρυμμένοι πίσω από την προστασία της μαμάς-οθόνης και πνιγμένοι από μια ατέρμονη θλίψη, που στέκεται σαν θηλιά πάνω από κάθε πιθανή χαρά που μπορεί να φέρει η ζωή στον δρόμο μας.

Και μιλώντας για τις χαρές της ζωής, το σεξ είναι μία από τις πιο βασικές. Από μικροί το είχαμε βάλει στο μυαλό μας σαν το εισιτήριο που έπρεπε να επικυρώσουμε για να ανοίξουν οι πόρτες της ενήλικης ζωής μας. Ίσως έφταιγαν όλες εκείνες οι ταινίες ενηλικίωσης που καταναλώναμε τότε, αλλά στο μυαλό μας είχε ριζώσει η πεποίθηση ότι η πρώτη μας σεξουαλική επαφή θα γινόταν στη «λαμπρή» ηλικία των 17-18, με βεγγαλικά και ρομαντική μουσική, λες και ήταν δήλωση που είχαμε υπογράψει στα ΚΕΠ στις 7 το πρωί.

Στην πραγματικότητα, όμως, για πολλούς από τη Gen Z τα πράγματα δεν ακολούθησαν αυτό το «πρόγραμμα». Το αυξημένο στρες, ο διετής εγκλεισμός, ο φόβος απώλειας ελέγχου και η «κάλυψη» που προσφέρουν τα dating apps έχουν οδηγήσει αυτή τη γενιά σε μια καθολική ασεξουαλικότητα. Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Kinsey το 2021 και του Lovehoney, ένας στους τέσσερις ενήλικες της Gen Z παραδέχεται ότι δεν έχει έρθει ποτέ σε σεξουαλική επαφή.

«Όταν οι νέοι ενήλικες λένε ότι δεν κάνουν σεξ, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι σεξουαλικά άπειροι. Μάλλον, πολλοί εκφράζουν τη σεξουαλικότητά τους με διαφορετικό τρόπο και, όλο και περισσότερο, αυτός είναι μέσω μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο», έγραψε τότε ο ερευνητής σεξ Justin Lehmiller, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της έρευνας.

Μπορεί να ανήκω στη Gen Z, αλλά όλο αυτό δεν μου φαίνεται καθόλου φυσιολογικό. Είναι δυνατόν να έχουμε όλοι μας, σαν γενιά, τόσες παραισθήσεις ώστε να εξισώνουμε τον πραγματικό έρωτα με αυτό το άψυχο, ανέραστο placebo που βγαίνει από την οθόνη του κινητού ή του υπολογιστή μας; Πώς στο καλό καταντήσαμε να γίνουμε συλλογικά αλλεργικοί στην ανθρώπινη επαφή;

Παρακάτω θα βρεις μερικούς από τους πιο σημαντικούς λόγους που έχουν οδηγήσει μια ολόκληρη γενιά σε μια κατάσταση μόνιμης παρθενίας.

Η επικοινωνία ως λάφυρο κρυμμένου θησαυρού

Μπορεί να ζούμε σε μια εποχή που οι συζητήσεις γύρω από το σώμα και τη σεξουαλική απενοχοποίηση είναι πιο έντονες από ποτέ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει καθολική αφομοίωση. Στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος της Gen Z ζει ακόμη με την πεποίθηση ότι είναι υποχρεωμένο να ικανοποιεί τον σύντροφο 100% ανά πάσα στιγμή, βάζοντας στην άκρη τα προσωπικά του όρια.

Κι αυτή η τακτική είναι εντελώς καταστροφική. Θέλοντας και μη, οι νέοι μπαίνουν από την αρχή σε σχέσεις φορώντας ένα προσωπείο που καλύπτει τα πραγματικά τους «θέλω», μόνο και μόνο για να γευτούν λίγο παραπάνω αυτό το αίσθημα αποδοχής που τόσο λαχταρούν.

Εύκολη πρόσβαση σε γυμνές φωτογραφίες

Ξέρουμε πολύ καλά ότι η τεχνολογία μάς φέρνει πιο κοντά, αλλά εδώ το πράγμα ξέφυγε. Για τη Gen Z, οι γυμνές φωτογραφίες είναι τόσο συνηθισμένες, που θα μπορούσαν άνετα να αντικαταστήσουν το ταπεινό «γεια». Άγνωστοι μπορούν να μοιράζονται φωτογραφίες με πολύ προσωπικά σημεία του σώματός τους, πριν καν συστηθούν. Μπορεί να έχουν περάσει χρόνια από την πρώτη αποστολή μιας τέτοιας φωτογραφίας, αλλά εγώ ακόμη προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω αυτή τη συμπεριφορά. Κανείς δεν είχε την όρεξη να δει κάθε κομμάτι του εσωτερικού σου εαυτού με αυτόν τον τρόπο.

«Κάποτε είχα έναν νεαρό πελάτη, γύρω στα 15. Άνοιξε το Snapchat του και είδε μια γυμνή φωτογραφία που του είχαν στείλει. Ένιωσε εντελώς ανασφαλής επιστρέφοντας στο σχολείο, όντας κοντά σε εκείνον τον συνομήλικο», λέει η θεραπεύτρια Torri Efron Pelton.

«Για πολλά από αυτά τα παιδιά, δεν υπάρχει καμία προειδοποίηση όταν ανοίγουν ένα Snapchat για το τι θα δουν. Έτσι, ανεξάρτητα από το αν θέλουν ή όχι να εμπλακούν σεξουαλικά με αυτό το άτομο, πρέπει να ζήσουν με την εικόνα στο μυαλό τους, μια εικόνα που ποτέ δεν ζήτησαν», προσθέτει.

Το άγχος της πρώτης φοράς και η κατακραυγή στα social media

Λίγο-πολύ όλοι μπορούμε να θυμηθούμε τα συναισθήματα της πρώτης φοράς που κάναμε σεξ: ενθουσιασμός, ανυπομονησία, αγωνία για την επίδοσή μας. Θα ήμασταν όσο καλοί φανταζόμασταν; Θα απογοητεύαμε το άλλο άτομο; Οι σκέψεις ασταμάτητες.

Θα μου πεις, βέβαια, αυτό δεν είναι άγχος που αφορά μόνο τη Gen Z -και δίκιο έχεις. Αλλά σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Ο φόβος των social media είναι υπαρκτός και εδώ. Μια κακή επίδοση που κάποτε συζητιόταν μεταξύ φίλων, τώρα μπορεί να γίνει viral περιεχόμενο.

Από stories μέχρι TikTok βίντεο που εξιστορούν ξανά και ξανά αυτή την άβολη στιγμή — όλα ισοπεδωμένα στον βωμό των likes, των follows και των comments. Ίσως αυτή να είναι η αληθινή έννοια της αποξένωσης: το τσιμέντωμα των ανθρώπινων σχέσεων για να οικοδομηθεί μια ψεύτικη αποδοχή, που υπάρχει μόνο μέσα από μια οθόνη.

«Ζούμε σε μια κουλτούρα ντροπής, δυστυχώς, η οποία αποδίδει αξιακή κρίση με βάση την εμφάνιση του σώματος και την αντιληπτή σεξουαλική ικανότητα», εξηγεί η Τζάκσον.

 

 Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.