Η πανδημία του κορονοϊού είχε ανυπολόγιστες ψυχολογικές επιπτώσεις, οι οποίες επηρεάζουν και διαμορφώνουν την προσωπικότητα των ανθρώπων.

Τώρα, αυτό δεν ήταν δα και κανένα… φοβερό συμπέρασμα στο οποίο θα κατέληγε κάποιος μετά από σχεδόν τρία χρόνια λοκντάουνς, εμβολιασμών και πανδημικών περιορισμών, ωστόσο αυτό ακριβώς επιβεβαιώνεται και επισήμως σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα που διεξήχθη από κοινού στις ΗΠΑ και στη Γαλλία.

Σε προηγούμενες μελέτες που είχαν κάνει ψυχολόγοι, όπως σημειώνει ο Guardian, δεν είχαν καταφέρει να αποκαλύψουν μια συγκεκριμένη σχέση αιτίου και αιτιατού μεταξύ στρεσογόνων γεγονότων [όπως η πανδημία] με τις αλλαγές στην προσωπικότητά μας, κυρίως βασιζόμένοι στην διαδεδομένη αντίληψη ότι «τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης προσωπικότητας είναι σχετικά σταθερά, παρά τις όποιες περιβαλλοντικές και κοινωνικές πιέσεις». Αυτό άλλαξε με την πανδημία του κορονοϊού, η οποία είχε αρνητική επίδραση πάνω σε αρκετούς ανθρώπους, ιδίως στους νεότερους ενήλικες, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Αντζελίνα Σούτιν από το Κολέγιο Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, ανέλυσαν αξιολογήσεις της προσωπικότητας 7.109 ανθρώπων άνω των 18 έως 109 ετών και ιδιαίτερα των πέντε βασικών παραγόντων της: νευρωτισμό, εξωστρέφεια, διάθεση για νέες εμπειρίες, φιλικότητα και ευσυνειδησία – και ενώ προηγουμένως είχαν προηγηθεί αξιολογήσεις των ίδιων ανθρώπων που συμμετείχαν στη μελέτη κατά τα έτη προ πανδημίας (από το 2014 έως τον Φεβρουάριο του 2020), όσο και κατά τη διάρκειά της (Μάρτιος 2020-2022).

«Στην αρχή της πανδημίας υπήρξε μια σχετικά περιορισμένη αλλαγή στην προσωπικότητα, αλλά οι εντυπωσιακές αλλαγές άρχισαν από το 2021 και μετά. Η προσωπικότητα των νέων ενηλίκων είναι αυτή που άλλαξε περισσότερο, με αποτέλεσμα να γίνουν πιο δύσθυμοι, δύστροποι και επιρρεπείς στο στρες, λιγότερο συνεργάσιμοι και αξιόπιστοι, λιγότερο συγκρατημένοι και υπεύθυνοι», τονίζει εμφατικά η επικεφαλής της μελέτης.

Δια του λόγου το αληθές, η σύγκριση του πρώτου έτους της πανδημίας (2020) με την περίοδο προ πανδημίας έδειξε «λίγες αλλαγές στην προσωπικότητα», με μόνο μια μικρή μείωση ως προς τον παράγοντα του «νευρωτισμού». Ωστόσο, η σύγκριση των επόμενων δύο ετών της πανδημίας (δηλαδή μεταξύ 2021-22) με τα προπανδημικά έτη (2018-19) έδειξε μεγαλύτερη μείωση στην εξωστρέφεια και την κοινωνικότητα των ατόμων. Επίσης, μείωση καταγράφηκε στη δεκτικότητα-διαθεσιμότητα για νέα πράγματα (κατά 2,5 φορές σε σχέση με τη συνήθη), στη φιλικότητα-συνεργατικότητα (μείωση κατά μιάμιση φορά) και στην ευσυνειδησία (μείωση σχεδόν τριπλάσια της αναμενόμενης). Υπολογίστηκε, επίσης, ότι συνολικά εν καιρώ πανδημίας η μέση προσωπικότητα άλλαξε όσο θα άλλαζε μέσα σε μια δεκαετία με φυσιολογικές συνθήκες.

Σύμφωνα με την μελέτη, οι ηλικιωμένοι δεν εμφάνισαν κάποια μεταβολή στη βασική δομή της προσωπικότητάς τους. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι αν αυτές οι αλλαγές στους νεότερους αποδειχθούν πιο μόνιμες και όχι προσωρινές, τότε αποδεικνύεται ότι σημαντικά γεγονότα που προκαλούν στρες σε επίπεδο γενικού πληθυσμού, όπως μια πανδημία, μπορούν όντως να επηρεάσουν, έστω σε έναν μικρό βαθμό, την πορεία της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, οδηγώντας σε μερικά χρήσιμα εκ νέου συμπεράσματα ως προς τις αλλαγές του ψυχισμού του καθενός από εμάς επί τω χείρω υπό καθεστώτα έντονου στρες και ανασφάλειας.