Οι ενήλικες με αλλεργία στα φιστίκια μείωσαν τον κίνδυνο αντιδράσεων υπερευαισθησίας τους καταναλώνοντας την πρωτεΐνη που βρίσκεται στα φιστίκια καθημερινά στο πλαίσιο μιας κλινικής δοκιμής. Αυτή η προσέγγιση είναι ήδη εγκεκριμένη στις ΗΠΑ για τα παιδιά με αυτή την πάθηση.
Η αλλεργία στα φιστίκια συμβαίνει όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει κατά λάθος τις πρωτεΐνες του καρπού ως απειλή. Αντιδρά κι ακολουθεί η παραγωγή αντισωμάτων IgE, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ανοσοποιητική απόκριση, αλλά υπερδραστηριοποιούνται κατά τις αλλεργικές αντιδράσεις. Ως αποτέλεσμα η φλεγμονή αυξάνεται, προκαλώντας συμπτώματα όπως πρήξιμο, φαγούρα και έμετο. Σε ακραίες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε αναφυλακτικό σοκ, μια απειλητική για τη ζωή αντίδραση που μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή ή τον καρδιακό ρυθμό κάποιου.
Μέχρι πριν λίγο καιρό η μόνη λύση ήταν η αποφυγή των φιστικιών, αλλά μια παρέμβαση που ονομάζεται στοματική ανοσοθεραπεία εγκρίθηκε για παιδιά με αλλεργία στα φιστίκια στις ΗΠΑ το 2020. Αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει την εκπαίδευση του ανοσοποιητικού συστήματος να αντέχει το αλλεργιογόνο εκθέτοντάς το σε αυξανόμενες δόσεις πρωτεϊνών φιστικιών.
Δεν ήταν σαφές όμως αν η προσέγγιση λειτουργούσε και για τους ενήλικες. «Οι περισσότεροι άνθρωποι με αλλεργία στα φιστίκια είναι ενήλικες, αλλά δεν είχαμε καμία θεραπεία για να μειώσουμε την υποκείμενη αντιδραστικότητά τους στη συγκεκριμένη πρωτεΐνη» υποστηρίζει ο Στίβεν Τιλ από το King’s College του Λονδίνου. «Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι οι ενήλικες θα ήταν πιο δύσκολο να απο-ευαισθητοποιηθούν σε σχέση με τα παιδιά, επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα είναι πιο εύκολο να τροποποιηθεί όταν είσαι μικρότερος».
Για να καλύψουν αυτό το κενό γνώσης, ο Τιλ και οι συνάδελφοί του “προσέλαβαν” 21 ενήλικες με αλλεργία στα φιστίκια. Στην αρχή της μελέτης οι συμμετέχοντες μπορούσαν να φάνε μόνο μέχρι το ένα όγδοο ενός φιστικιού, κατά μέσο όρο, πριν παρουσιάσουν αλλεργική αντίδραση.
Η ομάδα ζήτησε από κάθε συμμετέχοντα να φάει την πρωτεϊνική ισοδύναμη του ενός 40ού ενός φιστικιού κάθε μέρα για δύο εβδομάδες. Η δόση αυξήθηκε ελαφρώς κάθε δύο εβδομάδες για αρκετούς μήνες μέχρι να μπορούν να φάνε με ασφάλεια και σταθερότητα την πρωτεϊνική ισοδύναμη τεσσάρων μεγάλων φιστικιών κάθε μέρα για έναν μήνα.
Τρεις συμμετέχοντες αποχώρησαν από τη μελέτη λόγω αλλεργικών αντιδράσεων, ενώ τρεις άλλοι αποχώρησαν για λόγους άσχετους με τη θεραπεία. «Αυτός ο αριθμός αποχωρήσεων είναι αποδεκτός για αυτού του είδους τη θεραπεία» υποστηρίζει ο Cezmi Akdis από το Ελβετικό Ινστιτούτο Έρευνας Αλλεργιών και Άσθματος.
Οι υπόλοιποι 15 συμμετέχοντες συμμετείχαν σε τεστ αλλεργίας, όπου κατανάλωσαν αυξανόμενες δόσεις πρωτεΐνης φιστικιού υπό την επίβλεψη των ερευνητών. Όλοι εκτός από έναν κατάφεραν να φάνε την ισοδύναμη των πέντε φιστικιών χωρίς να παρουσιάσουν αλλεργική αντίδραση.
Σε ένα άλλο μέρος του πειράματος, η ομάδα ανέλυσε δείγματα αίματος που συλλέχθηκαν από τους συμμετέχοντες πριν και μετά την εφαρμογή της στοματικής ανοσοθεραπείας. Αυτό αποκάλυψε ότι η παρέμβαση είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων των αντισωμάτων IgG, τα οποία αναιρούν τα αποτελέσματα των αντισωμάτων IgE.
«Είναι πολύ ενθαρρυντικό» τονίζει ο Akdis. «Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι ενήλικες με αλλεργία στα φιστίκια θα απαλλαγούν από το άγχος της κατανάλωσης τροφών που έχουν επιμολυνθεί με φιστίκια».
Αυτή όμως ήταν μια σχετικά πρώιμη δοκιμή και απαιτούνται μεγαλύτερες μελέτες σε εύρος και ποικιλομορφία “ασθενών” για να επαληθευτούν τα αποτελέσματα και να διαπιστωθεί πόσο διαρκεί η προστασία αναφέρουν χαρακτηριστικά οι επιστήμονες. «Θα περίμενα ότι θα χρειάζεται να λαμβάνονται καθημερινές ή τακτικές δόσεις φιστικιών μακροπρόθεσμα για να διατηρηθεί η αντοχή στο αλλεργιογόνο» λέει ο Akdis. «Οι άνθρωποι παίρνουν χάπια καθημερινά, οπότε νομίζω ότι όσοι επηρεάζονται από αλλεργία στα φιστίκια πιθανότατα θα μπορούν να ακολουθήσουν αυτόν τον τρόπο».
*Με στοιχεία από το New Scientist.
