Πάντα θεωρούσα ότι η αισθητική των πορνογραφικών περιοδικών έχει κάτι το απελευθερωτικό. Το γεγονός ότι πρόκειται για σταθερή εικόνα κι όχι βίντεο αφήνει μεγάλα κομμάτια της φαντασίας να είναι σύνεργα, να συνεργαστούν στην σεξουαλική πλοκή. Και με έναν τρόπο φλερτάρεις με την σταθερή εικόνα γιατί ακριβώς καλείσαι να την αποκωδικοποιήσεις και χωρίς να στα δίνει στο πιάτο. Τώρα όσο για το ίδιο το ερωτικό/πορνογραφικό κομμάτι, η πορνογραφία είναι πολύ μεγάλη τέχνη, ειδικά όταν γίνεται με φετιχιστικό, και σχετικά κρυπτικό τρόπο. Αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο στη σφάιρα της φαντασίας. Για τον λόγο αυτό η σταθερή εικόνα είναι ακόμα πιο αποτελεσματική σε αυτό. Και ακόμα περισσότερο είναι η ερωτική λογοτεχνία, που δεν έχει καθόλου εικόνες.

Η δεκαετία του 1960 έφερε μια εποχή ραγδαίας απελευθέρωσης. Ο πολιτισμός, η τέχνη και η κοινωνία συγκρούστηκαν με το κατεστημένο για να καταρρίψουν τα ταμπού που μέχρι τότε απέκλειαν το σεξ από το σαλόνι, πόσο μάλλον από το περίπτερο. Αλλά μόλις ο Έλβις Πρίσλεϊ άναψε το φιτίλι με την επίδειξη του κουνήματος των γοφών του, ξαφνικά ο ερωτισμός ξέσπασε λες και ο κόσμος ήταν μια επίγεια διαφήμιση του κήπου των απολαύσεων, και η συντηρητική δαιμονοποίηση της σάρκας, αποτέλεσε παρελθόν.

Η δεκαετία ξεκίνησε με την πρώτη τούφα ηβικής τρίχας να ξεπροβάλλει από τα περίπτερα. Το περιοδικό Penthouse έδωσε το έναυσμα για μια σεξουαλική έκρηξη που λίγοι ήταν αυτοί που ήθελαν πραγματικά να το εξαφανίσουν από το προσκήνιο. Το όλο θέμα πήρε παγκόσμια διάσταση και στη συνέχεια έγινε όλο και πιο δύσκολο να καταπνίξει κανείς την επανάσταση της σαρκός. Όπως εξηγεί η νέα έκδοση της Dian Hanson της Taschen, The History of Men’s Magazines, «Το 1967 στη Βόρεια Ευρώπη οι νόμοι περί λογοκρισίας έπεσαν σαν ντόμινο, αφού ο Berth Milton αντιμετώπισε το σουηδικό κοινοβούλιο για το σκληρό σεξουαλικό περιεχόμενο των φωτογραφιών του».

Ομολογουμένως, η επανάστασή της ήταν αρκετά ευγενική. Η Δανία ακολούθησε, παράγοντας τα δικά της περιοδικά, το ίδιο και η Γαλλία. Η Αγγλία, που πάντα ήταν πιο διστακτική, έβγαλε τελικά το βρακί της, αλλά διατήρησε τους νόμους της για τη λογοκρισία. Κανείς δεν ήθελε πλέον να είναι σεμνότυφος στον κόσμο. Δεν ήταν της μόδας. Στην πραγματικότητα, οι τέχνες της εποχής είχαν καταστήσει βαρετή την σεμνοτυφία.

Οι σπόροι είχαν σπαρθεί μερικές δεκαετίες αργότερα οι έφηβοι εκείνης της εποχής βρίσκονταν πλέον σε θέσεις εξουσίας. Μέχρι την αυγή της δεκαετίας του 1960, σχεδόν τα πάντα είχαν αλλάξει, από την πράξη Planned Parenthood του Κονέκτικατ το 1965 που έφερε το «χάπι της επόμενης ημέρας» στις ζωές των ανθρώπων, μέχρι το Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band.

Ξαφνικά, οι καθηλωμένες ζωές της δεκαετίας του 1950 ταρακουνήθηκαν λες και οι άνθρωποι εφηύραν τη φωτιά για δεύτερη φορά. Μπορούσες να τελειώσεις τη δουλειά σου, να τρέξεις στην πόλη, να ακούσεις ένα εντελώς νέο είδος μουσικής να βγαίνει από ένα καινούργιο πράγμα που λεγόταν τζουκ μποξ, να πάρεις ένα κορίτσι ή έναν τύπο, να πάτε στο σπίτι και να ακούσετε τον ολοκαίνουργιο δίσκο του Van Morrison, και να το κάνετε χωρίς κανένα φόβο ότι μια εγκυμοσύνη θα έβαζε τέλος στη διασκέδαση, και να ξυπνήσεις με έγχρωμες ειδήσεις στην τηλεόραση που σε πληροφορούν για έναν πρόεδρο που εκτινάχθηκε το κεφάλι του στον αέρα. Αυτό ήταν βέβαιο ότι θα ξεσηκώσει μια ολόκληρη γενιά- πώς θα μπορούσε άλλοτε να μην το κάνει;

Το γυμνό στα περίπτερα ήταν ένα απλό παρακλάδι όλου αυτού. Όλοι συμμετείχαν ερασιτεχνικά σε αυτό το ξεκίνημα με διάφορους τρόπους. Όπως εξηγεί ο Hanson: «Πίσω από ένα μεγάλο μέρος αυτού βρίσκονταν αρκετοί πολιτικά υποκινούμενοι ιδεαλιστές και παράξενοι. Ο Peter Wolff και η “Love Family” έφτιαχναν περιοδικά γραμμένα από τους ίδιους τους αναγνώστες, φέρνοντας την εκδοτική εξουσία στον λαό, ενώ ο Al Goldstein με το Screw, αμφισβήτησε την αμερικανική λογοκρισία»

Εντούτοις, ήταν μια επαναστατική τάση μεγάλης εμβέλειας που τη συναντούσες παράλληλα σε πολλά και διαφορετικά πεδία της κοινωνικής ζωής της εποχής. Και αυτή η τελευταία έκδοση της Taschen εξερευνά την εικαστική της άνοδο με πάνω από 600 εξώφυλλα και μερικές από τις καλύτερες λήψεις της εποχής. Με εικόνες από όλο τον κόσμο, αυτό το μεγάλο ερωτικό έργο αποτυπώνει μια επανάσταση την οποία αναπολούμε ακόμα και σήμερα.

 

 

Μπορείτε να βρείτε το περιοδικό στον σύνδεσμό εδώ.

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News