Το multitasking παραδοσιακά θεωρείται ως γυναικείο γνώρισμα. Μια γυναίκα, ιδιαίτερα μια με παιδιά, θα κάνει συνήθως ταχυδακτυλουργικά συνδυάζοντας δουλειά, σπίτι, κοινωνική ζωή και οικογενειακή διαχείριση.
Θα οργανώνει ραντεβού για τη δουλειά, ενώ βάζει πλυντήριο και θα σημειώνει τι χρειάζεται από το supermarket.
Το multitasking είναι να εστιάζεις σε περισσότερες από μία εργασίες ταυτόχρονα, είτε την ίδια ακριβώς στιγμή είτε μέσω επανειλημμένης εναλλαγής μεταξύ των εργασιών.
Κανείς δεν είναι καλός στο multitasking
Και ενώ στο παρελθόν θεωρούσαν ότι είναι δείγμα ευφυίας και παραγωγικότητας, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι είναι προτιμότερο να αφιερώνεσαι σε μία εργασία καθώς εστιάζεις την προσοχή σου και την ολοκληρώνεις με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον απαιτεί από τους εργαζόμενους να δίνουν όλη τους την ενέργεια και ζωή στην παραγωγική διαδικασία και τους έχει δημιουργήσει την εντύπωση ότι το multitasking είναι αναγκαίο.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να διαχειριστεί πολλές δραστηριότητες ταυτόχρονα. Ιδιαίτερα όταν δύο εργασίες είναι παρόμοιες, ανταγωνίζονται για να χρησιμοποιήσουν το ίδιο μέρος του εγκεφάλου, γεγονός που καθιστά το multitasking πολύ δύσκολο.
Οι γυναίκες δεν είναι καλύτερες στο multitasking
Ειδικά στις γυναίκες, το multitasking θεωρείται ως η μόνη λύση, καθώς καλούνται να αποδείξουν πολλά περισσότερα, αλλά και να ισορροπήσουν κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή ταυτόχρονα.
Αλλά μια νέα μελέτη εξέτασε εάν οι γυναίκες ήταν καλύτερες στην εναλλαγή μεταξύ εργασιών και σε πολλαπλές εργασίες ταυτόχρονα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο εγκέφαλος των γυναικών δεν είναι πιο αποτελεσματικός σε καμία από αυτές τις δραστηριότητες από τον εγκέφαλο των ανδρών.
Μπορεί οι έρευνες στο παρελθόν να υποδήλωναν κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το μυαλό τους ήταν κατασκευασμένο στο να κάνουν καλύτερα κάτι τέτοιο. Απλά αναγκάζονται πολλές φορές να το επιτύχουν, κάτι που οι άνδρες δεν έχει χρειαστεί.
Εάν ο εγκέφαλος των γυναικών καταπονείται εξίσου από το multitasking, γιατί συνεχίζουμε να ζητάμε από τις γυναίκες να κάνουν αυτή τη δουλειά;
Κοινωνικές πιέσεις και στερεότυπα
Η πίεση του να ανταποκρίνονται στην εικόνα της τέλειας συζύγου, μητέρας και υπαλλήλου (που διαδίδονται ένδοξα ακόμη και από τα μέσα ενημέρωσης) κάνει τις γυναίκες να αναλαμβάνουν πάρα πολλά, κάτι που επηρεάζει την ψυχική τους υγεία και την αποδοτικότητά τους.
Αν και οι ρόλοι των φύλων αλλάζουν και οι άνδρες αναλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο των οικιακών εργασιών και της φροντίδας των παιδιών από ό,τι στο παρελθόν, τα κενά των φύλων παραμένουν σε πολλούς σημαντικούς τομείς της επαγγελματικής και της οικογενειακής ζωής.
Αυτά περιλαμβάνουν την κατανομή της παιδικής μέριμνας, τον καταμερισμό των οικιακών εργασιών, το χάσμα στους μισθούς και τη συγκέντρωση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας.
Πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι μητέρες πιέζονται περισσότερο και αναφέρουν χειρότερη ψυχική υγεία από τους πατέρες. Η γέννηση ενός παιδιού αυξάνει τις αναφορές των γονέων ότι αισθάνονται πιεσμένοι, αλλά το αποτέλεσμα είναι διπλάσιο για τις μητέρες από ό,τι για τους πατέρες.
Αναγκάζονται συχνά να διακόψουν τη δουλειά τους, ενώ τους πέφτει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης της οικογενειακής ζωής.
Ο μύθος του multitasking σημαίνει ότι οι γυναίκες αναμένεται να «τα κάνουν όλα».
Αλλά αυτή η υποχρέωση μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία των γυναικών, καθώς και την ικανότητά τους να υπερέχουν στην εργασία.
Υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτόν το μύθο.
- Δεν υπάρχει τίποτα φυσικό στο multitasking. Είναι σαν μια από εκείνες τις κοινωνικές προσδοκίες που επιβάλλονται στις γυναίκες και στη συνέχεια χαρακτηρίζονται ως «φυσικές» ή «έμφυτες».
Δημιουργείται η εντύπωση ότι από τη φύση της μία γυναίκα πρέπει να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα, έτσι μεγαλώνουν με τη λογική ότι αν δεν τα καταφέρουν έχουν αποτύχει, επηρεάζοντας την αυτοπεποίθησή τους και την καθημερινότητα τους.
- Επιπλέον, αυτή η αντίληψη είναι απλώς ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η κοινωνία νιώθει καλά με τα επιπλέον εργασιακά, οικογενειακά και οικιακά καθήκοντα που επιφορτίζει το γυναικείο φύλο.
Γιατί τελικά δεν υπάρχει βιολογικό πλεονέκτημα απόδοσης σε πολλαπλές εργασίες. Απλά οι παραπάνω ευθύνες πρέπει να λογίζονται ως τέτοιες, δηλαδή, παραπάνω δουλειά που συχνά χρειάζονται να κάνουν, σε σχέση με τους άντρες, για να αποδείξουν την αξία τους.
Οι γυναίκες πρέπει να δουλέψουν περισσότερο για να αποδείξουν την αξία τους
Η αποτυχία να δούμε τις δυνατότητες των γυναικών βασίζεται σε δεκαετίες βαθιά ριζωμένων κοινωνικών και πολιτισμικών πεποιθήσεων.
Αποτελεί μία αντανάκλαση των αυστηρότερων προτύπων απόδοσης που επιβάλλονται στις γυναίκες, ακόμη και όταν γυναίκες και άνδρες κατέχουν τις ίδιες θέσεις εργασίας. Πολλές πειραματικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι αξιολογούν την ίδια απόδοση ως καλύτερη όταν μαθαίνουν ότι έγινε από έναν άνδρα.
Από αυτό προκύπτει ότι οι γυναίκες πρέπει να τα δουλέψουν και να προσπαθήσουν περισσότερο από έναν άνδρα για να λάβουν την ίδια αξιολόγηση. Κάτι που ονομάζεται “κενό προσπάθειας”.
Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα οι εγγενείς προκαταλήψεις απέναντι στην παραγωγικότητα και την αξία μίας γυναίκας στον εργασιακό χώρο επηρεάζουν επίσης τις αποφάσεις πρόσληψης και προαγωγής.
Μια νέα μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες κρίνονται σταθερά ότι έχουν λιγότερες ηγετικές δυνατότητες από τους άντρες ομολόγους τους, με αποτέλεσμα να είναι 14% λιγότερες πιθανότητες να προαχθούν κάθε χρόνο.
Πολλές δυνατότητες και δεξιότητες δεν είναι εφικτό να αποδειχτούν αντικειμενικά. Έτσι πολύ συχνά οι γυναίκες πέφτουν θύματα υποκειμενικής μεροληψίας καθώς είναι συχνό το φαινόμενο να θεωρούνται αδύναμες να αναλάβουν ηγετικά καθήκοντα.
Αλλά το πρόβλημα της απόδειξης έναντι του δυναμικού δεν εμφανίζεται μόνο στο χώρο εργασίας – και η επίλυση ενός τόσο βαθιά ριζωμένου ζητήματος δεν είναι καθόλου απλή.
«Τα χαρακτηριστικά που οι άνθρωποι συνδέουν συνήθως με την επιτυχία στην ηγεσία, όπως η διεκδικητικότητα και η δύναμη, συνδέονται επίσης με την αρρενωπότητα», λέει ο Felix Danbold, επίκουρος καθηγητής στο University College of London’s School of Management, ο οποίος μελετά πώς αντιδρούν τα μέλη των κυρίαρχων ομάδων.
«Αυτό, σε συνδυασμό με μια κουλτούρα στην οποία οι άνδρες κατέχουν ήδη την πλειοψηφία των ηγετικών ρόλων, διευκολύνει τους ανθρώπους να φαντάζονται τους άνδρες να πετυχαίνουν στην ηγεσία. Τους δίνεται επίσης το περιθώριο του λάθους μία φορά σε έναν ηγετικό ρόλο, ενώ οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διαρκή σκεπτικισμό και κρίση».
Η χρήση ισχυρών δεδομένων για την αμφισβήτηση αυτών των μύθων είναι σημαντική, ειδικά δεδομένου ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να βομβαρδίζονται με παραπάνω ευθύνες σε επαγγελματικές, οικογενειακές και οικιακές εργασίες και να θεωρείται ότι έχουν μία φυσική τάση να αποδίδουν καλά σε κάτι τέτοιο.
➸ Με πληροφορίες από: BBC, The Conversation, LSE University, Forbes, Yale Insights
Το multitasking παραδοσιακά θεωρείται ως γυναικείο γνώρισμα. Μια γυναίκα, ιδιαίτερα μια με παιδιά, θα κάνει συνήθως ταχυδακτυλουργικά συνδυάζοντας δουλειά, σπίτι, κοινωνική ζωή και οικογενειακή διαχείριση.
Θα οργανώνει ραντεβού για τη δουλειά, ενώ βάζει πλυντήριο και θα σημειώνει τι χρειάζεται από το supermarket.
Το multitasking είναι να εστιάζεις σε περισσότερες από μία εργασίες ταυτόχρονα, είτε την ίδια ακριβώς στιγμή είτε μέσω επανειλημμένης εναλλαγής μεταξύ των εργασιών.
Κανείς δεν είναι καλός στο multitasking
Και ενώ στο παρελθόν θεωρούσαν ότι είναι δείγμα ευφυίας και παραγωγικότητας, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι είναι προτιμότερο να αφιερώνεσαι σε μία εργασία καθώς εστιάζεις την προσοχή σου και την ολοκληρώνεις με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Το σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον απαιτεί από τους εργαζόμενους να δίνουν όλη τους την ενέργεια και ζωή στην παραγωγική διαδικασία και τους έχει δημιουργήσει την εντύπωση ότι το multitasking είναι αναγκαίο.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να διαχειριστεί πολλές δραστηριότητες ταυτόχρονα. Ιδιαίτερα όταν δύο εργασίες είναι παρόμοιες, ανταγωνίζονται για να χρησιμοποιήσουν το ίδιο μέρος του εγκεφάλου, γεγονός που καθιστά το multitasking πολύ δύσκολο.
Οι γυναίκες δεν είναι καλύτερες στο multitasking
Ειδικά στις γυναίκες, το multitasking θεωρείται ως η μόνη λύση, καθώς καλούνται να αποδείξουν πολλά περισσότερα, αλλά και να ισορροπήσουν κοινωνική, οικογενειακή και επαγγελματική ζωή ταυτόχρονα.
Αλλά μια νέα μελέτη εξέτασε εάν οι γυναίκες ήταν καλύτερες στην εναλλαγή μεταξύ εργασιών και σε πολλαπλές εργασίες ταυτόχρονα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο εγκέφαλος των γυναικών δεν είναι πιο αποτελεσματικός σε καμία από αυτές τις δραστηριότητες από τον εγκέφαλο των ανδρών.
Μπορεί οι έρευνες στο παρελθόν να υποδήλωναν κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το μυαλό τους ήταν κατασκευασμένο στο να κάνουν καλύτερα κάτι τέτοιο. Απλά αναγκάζονται πολλές φορές να το επιτύχουν, κάτι που οι άνδρες δεν έχει χρειαστεί.
Εάν ο εγκέφαλος των γυναικών καταπονείται εξίσου από το multitasking, γιατί συνεχίζουμε να ζητάμε από τις γυναίκες να κάνουν αυτή τη δουλειά;
Κοινωνικές πιέσεις και στερεότυπα
Η πίεση του να ανταποκρίνονται στην εικόνα της τέλειας συζύγου, μητέρας και υπαλλήλου (που διαδίδονται ένδοξα ακόμη και από τα μέσα ενημέρωσης) κάνει τις γυναίκες να αναλαμβάνουν πάρα πολλά, κάτι που επηρεάζει την ψυχική τους υγεία και την αποδοτικότητά τους.
Αν και οι ρόλοι των φύλων αλλάζουν και οι άνδρες αναλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο των οικιακών εργασιών και της φροντίδας των παιδιών από ό,τι στο παρελθόν, τα κενά των φύλων παραμένουν σε πολλούς σημαντικούς τομείς της επαγγελματικής και της οικογενειακής ζωής.
Αυτά περιλαμβάνουν την κατανομή της παιδικής μέριμνας, τον καταμερισμό των οικιακών εργασιών, το χάσμα στους μισθούς και τη συγκέντρωση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας.
Πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι οι μητέρες πιέζονται περισσότερο και αναφέρουν χειρότερη ψυχική υγεία από τους πατέρες. Η γέννηση ενός παιδιού αυξάνει τις αναφορές των γονέων ότι αισθάνονται πιεσμένοι, αλλά το αποτέλεσμα είναι διπλάσιο για τις μητέρες από ό,τι για τους πατέρες.
Αναγκάζονται συχνά να διακόψουν τη δουλειά τους, ενώ τους πέφτει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης της οικογενειακής ζωής.
Ο μύθος του multitasking σημαίνει ότι οι γυναίκες αναμένεται να «τα κάνουν όλα».
Αλλά αυτή η υποχρέωση μπορεί να επηρεάσει την ψυχική υγεία των γυναικών, καθώς και την ικανότητά τους να υπερέχουν στην εργασία.
Υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτόν το μύθο.
- Δεν υπάρχει τίποτα φυσικό στο multitasking. Είναι σαν μια από εκείνες τις κοινωνικές προσδοκίες που επιβάλλονται στις γυναίκες και στη συνέχεια χαρακτηρίζονται ως «φυσικές» ή «έμφυτες».
Δημιουργείται η εντύπωση ότι από τη φύση της μία γυναίκα πρέπει να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα, έτσι μεγαλώνουν με τη λογική ότι αν δεν τα καταφέρουν έχουν αποτύχει, επηρεάζοντας την αυτοπεποίθησή τους και την καθημερινότητα τους. - Επιπλέον, αυτή η αντίληψη είναι απλώς ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η κοινωνία νιώθει καλά με τα επιπλέον εργασιακά, οικογενειακά και οικιακά καθήκοντα που επιφορτίζει το γυναικείο φύλο.
Γιατί τελικά δεν υπάρχει βιολογικό πλεονέκτημα απόδοσης σε πολλαπλές εργασίες. Απλά οι παραπάνω ευθύνες πρέπει να λογίζονται ως τέτοιες, δηλαδή, παραπάνω δουλειά που συχνά χρειάζονται να κάνουν, σε σχέση με τους άντρες, για να αποδείξουν την αξία τους.
Οι γυναίκες πρέπει να δουλέψουν περισσότερο για να αποδείξουν την αξία τους
Η αποτυχία να δούμε τις δυνατότητες των γυναικών βασίζεται σε δεκαετίες βαθιά ριζωμένων κοινωνικών και πολιτισμικών πεποιθήσεων.
Αποτελεί μία αντανάκλαση των αυστηρότερων προτύπων απόδοσης που επιβάλλονται στις γυναίκες, ακόμη και όταν γυναίκες και άνδρες κατέχουν τις ίδιες θέσεις εργασίας. Πολλές πειραματικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι αξιολογούν την ίδια απόδοση ως καλύτερη όταν μαθαίνουν ότι έγινε από έναν άνδρα.
Από αυτό προκύπτει ότι οι γυναίκες πρέπει να τα δουλέψουν και να προσπαθήσουν περισσότερο από έναν άνδρα για να λάβουν την ίδια αξιολόγηση. Κάτι που ονομάζεται “κενό προσπάθειας”.
Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα οι εγγενείς προκαταλήψεις απέναντι στην παραγωγικότητα και την αξία μίας γυναίκας στον εργασιακό χώρο επηρεάζουν επίσης τις αποφάσεις πρόσληψης και προαγωγής.
Μια νέα μελέτη έδειξε ότι οι γυναίκες κρίνονται σταθερά ότι έχουν λιγότερες ηγετικές δυνατότητες από τους άντρες ομολόγους τους, με αποτέλεσμα να είναι 14% λιγότερες πιθανότητες να προαχθούν κάθε χρόνο.
Πολλές δυνατότητες και δεξιότητες δεν είναι εφικτό να αποδειχτούν αντικειμενικά. Έτσι πολύ συχνά οι γυναίκες πέφτουν θύματα υποκειμενικής μεροληψίας καθώς είναι συχνό το φαινόμενο να θεωρούνται αδύναμες να αναλάβουν ηγετικά καθήκοντα.
Αλλά το πρόβλημα της απόδειξης έναντι του δυναμικού δεν εμφανίζεται μόνο στο χώρο εργασίας – και η επίλυση ενός τόσο βαθιά ριζωμένου ζητήματος δεν είναι καθόλου απλή.
«Τα χαρακτηριστικά που οι άνθρωποι συνδέουν συνήθως με την επιτυχία στην ηγεσία, όπως η διεκδικητικότητα και η δύναμη, συνδέονται επίσης με την αρρενωπότητα», λέει ο Felix Danbold, επίκουρος καθηγητής στο University College of London’s School of Management, ο οποίος μελετά πώς αντιδρούν τα μέλη των κυρίαρχων ομάδων.
«Αυτό, σε συνδυασμό με μια κουλτούρα στην οποία οι άνδρες κατέχουν ήδη την πλειοψηφία των ηγετικών ρόλων, διευκολύνει τους ανθρώπους να φαντάζονται τους άνδρες να πετυχαίνουν στην ηγεσία. Τους δίνεται επίσης το περιθώριο του λάθους μία φορά σε έναν ηγετικό ρόλο, ενώ οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διαρκή σκεπτικισμό και κρίση».
Η χρήση ισχυρών δεδομένων για την αμφισβήτηση αυτών των μύθων είναι σημαντική, ειδικά δεδομένου ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να βομβαρδίζονται με παραπάνω ευθύνες σε επαγγελματικές, οικογενειακές και οικιακές εργασίες και να θεωρείται ότι έχουν μία φυσική τάση να αποδίδουν καλά σε κάτι τέτοιο.
➸ Με πληροφορίες από: BBC, The Conversation, LSE University, Forbes, Yale Insights
