Θυμάμαι ότι λίγα χρόνια πριν, όταν φοιτούσα στο πανεπιστήμιο, είχα την τάση να τραβάω πολλές φωτογραφίες από τις εκδρομές μου στην παραλία. Μερικές από αυτές έδειχναν τη θάλασσα, άλλες το ηλιοβασίλεμα και κάποιες από αυτές ήταν οι λεγόμενες bikini selfies. Οι τελευταίες ήταν μια ξεχωριστή κατηγορία. Ήταν αυτές που «έπρεπε» να είναι τέλειες πάση θυσία.
Για την ακρίβεια, κάθε προσπάθεια έμοιαζε με πίστα βγαλμένη από το Tetris. Έπρεπε να τοποθετήσω το κινητό σε τέτοια γωνία ώστε να μην παραμορφώνονται τα χέρια, η κοιλιά ή οποιοδήποτε μέρος του σώματός μου. Να πω σε αυτό το σημείο, ότι μόνο δύο από αυτές κατάφεραν να δουν το φως των social media. Αν θυμάμαι καλά, και οι δύο είχαν τραβηχτεί στην αγαπημένη μου παραλία. Η πρώτη απεικόνιζε εμένα με φόντο τη θάλασσα ποζάροντας με ένα στομάχι που δεν ήταν σε καμία περίπτωση flat. H δεύτερη ήταν 2-3 χρόνια μετά, όπου φαινόμουν εγώ στο ίδιο σημείο, ποζάροντας με τέτοιο τρόπο που σώμα μου φαινόταν στην καλύτερή του εκδοχή. Μάντεψε ποια έχει διαγραφεί από τον λογαριασμό μου.
Για να σου λύσω την απορία, η πρώτη διαγράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες μετά το πέρας των διακοπών και η άλλη θεωρήθηκε τόσο πετυχημένη, που απορώ πώς δεν την έκανα κορνίζα για το γραφείο μου.
Τα τελευταία χρόνια, oι bikini selfies έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης εμπειρίας των διακοπών. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, πρόκειται για ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο ζήτημα, ειδικά για τις γυναίκες.
Αν ρίξεις μια ματιά στα θέματα της κάθε ημέρας, κατά πάσα πιθανότητα θα βρεις αναμεσά τους άρθρα για γυναίκες celebrities με μπικίνι που «ρίχνουν το Instagram». Τα σώματά τους γίνονται το επίκεντρο της ημέρας. Αν είναι φαινομενικά «τέλεια», ξεκινάει ο φαύλος κύκλος της υπερσεξουαλικοποίησης και η ανάλυση των αισθητικών επεμβάσεων. Από την άλλη, αν απέχουν από τα ιδεώδη της ομορφιάς του καπιταλιστικού κόσμου, εκλαμβάνονται ως προσβολή της δημοσίας αιδούς και το εκάστοτε άτομο λιθοβολείται δίχως αύριο στα social media.
Η αλήθεια είναι ότι οι φωτογραφίες με μαγιό είναι ένα πραγματικά πολιτικό ζήτημα. Ο καθένας έχει τη δική του γνώμη, και μερικές φορές μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή. Υπάρχουν συζητήσεις σχετικά με το σε ποιον απευθύνονται οι γυναίκες που αναρτούν αυτό το περιεχόμενο (στις ίδιες ή στο ανδρικό βλέμμα) και κατά πόσο μπορούν να διαχωριστούν αυτά τα δύο. Υπάρχουν συζητήσεις σχετικά με το ποιος έχει το δικαίωμα να τις δημοσιεύει ( αδύνατοι άνθρωποι ή χοντροί άνθρωποι) και αν πρέπει να κρίνονται ή να επαινούνται. Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τον (είναι σωστό ή όχι) και αν βλάπτει τη φήμη. Τέλος, υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το γιατί τα δημοσιεύουμε (για να εμπνευστούμε ή για να καυχηθούμε) και αν όλα αυτά έχουν πραγματικά σημασία.
Είναι θέμα αυτοπεποίθησης
Πολλές γυναίκες αποφεύγουν να δημοσιεύουν τέτοιες φωτογραφίες σε δημόσια σημεία, καθώς συνήθως τρέφουν μια σχέση αγάπης/μίσους με τα σώματά τους. Μάλιστα, πολλές από αυτές αρνούνται να μοιραστούν τις «ατέλειες» τους με άλλα άτομα, καθώς φοβούνται ότι θα γίνουν αντικείμενο σχολιασμό και χλευασμού.
Για ορισμένες, οι bikini selfies έχουν γίνει ένας τρόπος να αντιμετωπίσουν το τραύμα. «Υπέφερα από διατροφική διαταραχή , οπότε τώρα είμαι πολύ περήφανη για το σώμα μου και το επιδεικνύω», λέει η Nyome Nicholas-Williams , η οποία εργάζεται ως μοντέλο και διεκδίκησε με επιτυχία από το Instagram να αλλάξει την πολιτική του για το γυμνό, αφού αφαιρέθηκε μία από τις φωτογραφίες της με το στήθος της. «Το στίγμα ότι οι γυναίκες δημοσιεύουν αυτές τις φωτογραφίες για να τις βλέπουν οι άνδρες με εξοργίζει αφάνταστα. Δεν θέλω καν να συμμετέχω σε αυτή τη συζήτηση».
Διεκδίκηση του σώματος
Πράγματι, αυτές οι φωτογραφίες μπορούν να γίνουν το επίκεντρο μιας συζήτησης για την υπερσεξουαλικοποίηση των γυναικών. Παρόλα αυτά, φαίνεται να υπάρχει και μια διαφορετική άποψη, που αξίζει να αναφερθεί σε αυτό εδώ το άρθρο. Οι bikini selfies είναι ένα μέσο για τη διεκδίκηση του γυναικείου σώματος από τις ίδιες τις γυναίκες. «Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ανέβαζα selfies με μπικίνι, αλλά τώρα το κάνω», λέει μια 36χρονη γυναίκα που έκανε διπλή μαστεκτομή σε ηλικία 24 ετών. «Η επέμβαση είχε τεράστιο αντίκτυπο στην αυτοεκτίμησή μου», προσθέτει. «Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια άρχισα να αποδέχομαι το σώμα μου και επιτέλους νιώθω αρκετά καλά με τον εαυτό μου ώστε να δημοσιεύω μια φωτογραφία μπικίνι χωρίς να ντρέπομαι».
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κάθε συζήτηση για τις φωτογραφίες με μαγιό είναι στην πραγματικότητα μια συζήτηση για τα γυναικεία σώματα. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Αυτό είναι που μετατρέπει ένα φαινομενικά αθώο θέμα σε ένα ακανθώδες ζήτημα που διασταυρώνει τα πρότυπα ομορφιάς με τη δύναμη της εξουσίας και την κοινωνική πολιτική.
Bikini selfies: Μια βαθιά πολιτική υπόθεση
Θεωρώ ότι σήμερα τα σώματα των γυναικών ελέγχονται περισσότερο από ποτέ. Ακόμη και στην Ευρώπη, όπου οι νόμοι περί αμβλώσεων είναι πολύ πιο φιλελεύθεροι από ό,τι στις ΗΠΑ ή σε χώρες όπου είναι παράνομες, υπάρχουν ακόμη αμέτρητα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Η αντισύλληψη είναι επίσης προβληματική, πολλές μελέτες δείχνουν ότι η υγεία μας λαμβάνεται λιγότερο σοβαρά υπόψη από ό,τι η υγεία των ανδρών, για να μην αναφέρουμε την επιδημία βίας κατά των γυναικών. Ό,τι κι αν κάνουμε, το σώμα μας συνεχώς κρίνεται, αξιοποιείται, απορρίπτεται, κακοποιείται και δέχεται επιθέσεις. Και υπάρχουν λίγα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να ελέγξουμε αυτή την κατάσταση.
Είναι ξεκάθαρο ότι η ανάρτηση φωτογραφιών του σώματός μας στα social media δεν θα αλλάξει τίποτα από όλα αυτά, και είμαι σίγουρη ότι κάποιοι θα υποστήριζαν ακόμη και ότι κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αλλά έχω καταλάβει ότι η ανάρτηση αυτών των φωτογραφιών είναι ένας τρόπος να διεκδικήσουμε την ιδιοκτησία του σώματός μας, το οποίο συχνά φαίνεται να ανήκει σε άλλους.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Θυμάμαι ότι λίγα χρόνια πριν, όταν φοιτούσα στο πανεπιστήμιο, είχα την τάση να τραβάω πολλές φωτογραφίες από τις εκδρομές μου στην παραλία. Μερικές από αυτές έδειχναν τη θάλασσα, άλλες το ηλιοβασίλεμα και κάποιες από αυτές ήταν οι λεγόμενες bikini selfies. Οι τελευταίες ήταν μια ξεχωριστή κατηγορία. Ήταν αυτές που «έπρεπε» να είναι τέλειες πάση θυσία.
Για την ακρίβεια, κάθε προσπάθεια έμοιαζε με πίστα βγαλμένη από το Tetris. Έπρεπε να τοποθετήσω το κινητό σε τέτοια γωνία ώστε να μην παραμορφώνονται τα χέρια, η κοιλιά ή οποιοδήποτε μέρος του σώματός μου. Να πω σε αυτό το σημείο, ότι μόνο δύο από αυτές κατάφεραν να δουν το φως των social media. Αν θυμάμαι καλά, και οι δύο είχαν τραβηχτεί στην αγαπημένη μου παραλία. Η πρώτη απεικόνιζε εμένα με φόντο τη θάλασσα ποζάροντας με ένα στομάχι που δεν ήταν σε καμία περίπτωση flat. H δεύτερη ήταν 2-3 χρόνια μετά, όπου φαινόμουν εγώ στο ίδιο σημείο, ποζάροντας με τέτοιο τρόπο που σώμα μου φαινόταν στην καλύτερή του εκδοχή. Μάντεψε ποια έχει διαγραφεί από τον λογαριασμό μου.
Για να σου λύσω την απορία, η πρώτη διαγράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες μετά το πέρας των διακοπών και η άλλη θεωρήθηκε τόσο πετυχημένη, που απορώ πώς δεν την έκανα κορνίζα για το γραφείο μου.
Τα τελευταία χρόνια, oι bikini selfies έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης εμπειρίας των διακοπών. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ωστόσο, πρόκειται για ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο ζήτημα, ειδικά για τις γυναίκες.
Αν ρίξεις μια ματιά στα θέματα της κάθε ημέρας, κατά πάσα πιθανότητα θα βρεις αναμεσά τους άρθρα για γυναίκες celebrities με μπικίνι που «ρίχνουν το Instagram». Τα σώματά τους γίνονται το επίκεντρο της ημέρας. Αν είναι φαινομενικά «τέλεια», ξεκινάει ο φαύλος κύκλος της υπερσεξουαλικοποίησης και η ανάλυση των αισθητικών επεμβάσεων. Από την άλλη, αν απέχουν από τα ιδεώδη της ομορφιάς του καπιταλιστικού κόσμου, εκλαμβάνονται ως προσβολή της δημοσίας αιδούς και το εκάστοτε άτομο λιθοβολείται δίχως αύριο στα social media.
Η αλήθεια είναι ότι οι φωτογραφίες με μαγιό είναι ένα πραγματικά πολιτικό ζήτημα. Ο καθένας έχει τη δική του γνώμη, και μερικές φορές μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή. Υπάρχουν συζητήσεις σχετικά με το σε ποιον απευθύνονται οι γυναίκες που αναρτούν αυτό το περιεχόμενο (στις ίδιες ή στο ανδρικό βλέμμα) και κατά πόσο μπορούν να διαχωριστούν αυτά τα δύο. Υπάρχουν συζητήσεις σχετικά με το ποιος έχει το δικαίωμα να τις δημοσιεύει ( αδύνατοι άνθρωποι ή χοντροί άνθρωποι) και αν πρέπει να κρίνονται ή να επαινούνται. Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με τον (είναι σωστό ή όχι) και αν βλάπτει τη φήμη. Τέλος, υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το γιατί τα δημοσιεύουμε (για να εμπνευστούμε ή για να καυχηθούμε) και αν όλα αυτά έχουν πραγματικά σημασία.
Είναι θέμα αυτοπεποίθησης
Πολλές γυναίκες αποφεύγουν να δημοσιεύουν τέτοιες φωτογραφίες σε δημόσια σημεία, καθώς συνήθως τρέφουν μια σχέση αγάπης/μίσους με τα σώματά τους. Μάλιστα, πολλές από αυτές αρνούνται να μοιραστούν τις «ατέλειες» τους με άλλα άτομα, καθώς φοβούνται ότι θα γίνουν αντικείμενο σχολιασμό και χλευασμού.
Για ορισμένες, οι bikini selfies έχουν γίνει ένας τρόπος να αντιμετωπίσουν το τραύμα. «Υπέφερα από διατροφική διαταραχή , οπότε τώρα είμαι πολύ περήφανη για το σώμα μου και το επιδεικνύω», λέει η Nyome Nicholas-Williams , η οποία εργάζεται ως μοντέλο και διεκδίκησε με επιτυχία από το Instagram να αλλάξει την πολιτική του για το γυμνό, αφού αφαιρέθηκε μία από τις φωτογραφίες της με το στήθος της. «Το στίγμα ότι οι γυναίκες δημοσιεύουν αυτές τις φωτογραφίες για να τις βλέπουν οι άνδρες με εξοργίζει αφάνταστα. Δεν θέλω καν να συμμετέχω σε αυτή τη συζήτηση».
Διεκδίκηση του σώματος
Πράγματι, αυτές οι φωτογραφίες μπορούν να γίνουν το επίκεντρο μιας συζήτησης για την υπερσεξουαλικοποίηση των γυναικών. Παρόλα αυτά, φαίνεται να υπάρχει και μια διαφορετική άποψη, που αξίζει να αναφερθεί σε αυτό εδώ το άρθρο. Οι bikini selfies είναι ένα μέσο για τη διεκδίκηση του γυναικείου σώματος από τις ίδιες τις γυναίκες. «Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ανέβαζα selfies με μπικίνι, αλλά τώρα το κάνω», λέει μια 36χρονη γυναίκα που έκανε διπλή μαστεκτομή σε ηλικία 24 ετών. «Η επέμβαση είχε τεράστιο αντίκτυπο στην αυτοεκτίμησή μου», προσθέτει. «Αλλά τα τελευταία δύο χρόνια άρχισα να αποδέχομαι το σώμα μου και επιτέλους νιώθω αρκετά καλά με τον εαυτό μου ώστε να δημοσιεύω μια φωτογραφία μπικίνι χωρίς να ντρέπομαι».
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κάθε συζήτηση για τις φωτογραφίες με μαγιό είναι στην πραγματικότητα μια συζήτηση για τα γυναικεία σώματα. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Αυτό είναι που μετατρέπει ένα φαινομενικά αθώο θέμα σε ένα ακανθώδες ζήτημα που διασταυρώνει τα πρότυπα ομορφιάς με τη δύναμη της εξουσίας και την κοινωνική πολιτική.
Bikini selfies: Μια βαθιά πολιτική υπόθεση
Θεωρώ ότι σήμερα τα σώματα των γυναικών ελέγχονται περισσότερο από ποτέ. Ακόμη και στην Ευρώπη, όπου οι νόμοι περί αμβλώσεων είναι πολύ πιο φιλελεύθεροι από ό,τι στις ΗΠΑ ή σε χώρες όπου είναι παράνομες, υπάρχουν ακόμη αμέτρητα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Η αντισύλληψη είναι επίσης προβληματική, πολλές μελέτες δείχνουν ότι η υγεία μας λαμβάνεται λιγότερο σοβαρά υπόψη από ό,τι η υγεία των ανδρών, για να μην αναφέρουμε την επιδημία βίας κατά των γυναικών. Ό,τι κι αν κάνουμε, το σώμα μας συνεχώς κρίνεται, αξιοποιείται, απορρίπτεται, κακοποιείται και δέχεται επιθέσεις. Και υπάρχουν λίγα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να ελέγξουμε αυτή την κατάσταση.
Είναι ξεκάθαρο ότι η ανάρτηση φωτογραφιών του σώματός μας στα social media δεν θα αλλάξει τίποτα από όλα αυτά, και είμαι σίγουρη ότι κάποιοι θα υποστήριζαν ακόμη και ότι κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αλλά έχω καταλάβει ότι η ανάρτηση αυτών των φωτογραφιών είναι ένας τρόπος να διεκδικήσουμε την ιδιοκτησία του σώματός μας, το οποίο συχνά φαίνεται να ανήκει σε άλλους.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
