Εικονογράφηση: © Artificial Vandalism / OLAFAQ
Το “Famine Early Warning Systems Network – FEWS NET” έχει παγώσει λόγω των αποφάσεων της διοίκησης Τραμπ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε την Παρασκευή τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να συνεργαστούν, για να τερματίσουν τον πόλεμο μεταξύ Μόσχας και Κιέβου.
Πηγή: NYT
Ο Στίβ Μπάνον, πρωτομάστορας του λαϊκισμού, ξαφνικά φαίνεται σοκαρισμένος που ο Μασκ δεν είναι “καθαρόαιμος πατριώτης”. Αλλά, όταν οι δημαγωγοί αρχίζουν να κανιβαλίζονται, ξέρεις ότι το τσίρκο κορυφώνεται.
Το Κίεβο αντεπιτίθεται στον πρόεδρο των ΗΠΑ αφού γελοιοποίησε τον ηγέτη της Ουκρανίας – και απαιτεί από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα να διεξάγει εκλογές.
Πηγή: Χ / Twitter
Από το «America First» στο «Trump First, Forever». Ο Λευκός Οίκος μετατρέπεται σε παλάτι, το Σύνταγμα γίνεται διακοσμητικό και το στέμμα πλέον έρχεται σε limited edition με χρυσή επιγραφή MAGA.
Εικονογράφηση: © Artificial Vandalism / OLAFAQ
Αν αυτό θα οδηγήσει σε μια «ειρήνη» που θα αντέξει, ή σε έναν νέο γύρο αναταράξεων, μένει να φανεί. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ευρώπη δεν είναι πλέον αυτή που καθορίζει το μέλλον της.
Ο Ζελένσκι βλέπει τον Τραμπ σε μια «φούσκα παραπληροφόρησης», αλλά το ερώτημα είναι: μήπως η διεθνής πολιτική έχει μετατραπεί σε διαγωνισμό εικονικής πραγματικότητας, όπου η αλήθεια είναι απλώς θέμα οπτικής;
Ο Τραμπ συνεχίζει να βλέπει τη γεωπολιτική σαν ριάλιτι: ο Ζελένσκι φταίει για τον πόλεμο, οι εκλογές είναι τηλεπαιχνίδι, κι οι διαπραγματεύσεις μια μπίζνα που παζαρεύεται στο Twitter.
Φωτ.: Alexandre Lallemand / Unsplash+
Η Ευρώπη ξυπνάει σε έναν κόσμο όπου οι σταθερές της καταρρέουν – οι εκλογές στη Γερμανία έρχονται, αλλά η αληθινή κρίση βρίσκεται αλλού: στην Ουάσιγκτον, στη Μόσχα, και στην αμήχανη σιωπή των Βρυξελλών.
Εικονογράφηση: © Artificial Vandalism / OLAFAQ
Για ακόμα μια φορά, η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε ότι το καλύτερο άτομο για να διαχειριστεί ευαίσθητα φορολογικά δεδομένα είναι ο Έλον Μασκ. Γιατί ποιος άλλος θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη «διαφάνεια» και την «αποτελεσματικότητα» καλύτερα από έναν δισεκατομμυριούχο που λατρεύει το χάος;
