Σαν σήμερα,στις 22 Οκτώβρη του 1929, γεννιέται ο Λεβ Γιασίν στη Μόσχα. Στη διάρκεια της καριέρας του αγωνιζόμενος με τη Ντιναμό Μόσχας κερδισε πληθώρα εγχώριων πρωταθλημάτων. Συνάμα, εκπροσωπώντας την Ε.Σ.Σ.Δ., κατέκτησε τα πρωτεία στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1956 και τη κορυφή του Ευρωπαϊκού Πρωτάθληματος του 1960 και άλλες πολλές διακρίσεις απλησιάστες για τις μετέπειτα γενιές της κάποτε ενιαίας χώρας.
Μέχρι και σήμερα, αν και πολλοί σύγχρονοι και κοινωνοί του λεγόμενου μοντέρνου ποδοσφαίρου έχουν λιγοστές προσλαμβάνουσες από την αγωνιστική του δραστηριότητα, ο Λεβ Γιασίν αναγορεύεται στη συλλογική ποδοσφαιρική συνείδηση ως ο σπουδαιότερος τερματοφύλακας που γνώρισε το άθλημα.
Ο Λεβ Γιασίν κατάγεται από την εποχή που το ποδόσφαιρο γεννούσε θρύλους, με όλη τη σημασία της λέξεως. Όταν αυτός αγωνιζόταν η τηλεοπτική μετάδοση δεν ήταν ακόμα τόσο διαδεδομένη πρακτική για τη κάλυψη των ποδοσφαιρικών αγώνων. Φυσικά το διαδίκτυο ήταν ακόμα κάτι το άγνωστο και μόνο πολύ αργότερα θα άλλαζε το παγκόσμιο γίγνεσθαι με την επανάσταση που επιτέλεσε η ανάκαλυψη του και η μετέπειτα επέκταση του απ’ άκρου εις άκρον της Γης. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχαν βίντεο στιγμιότυπα που αποτύπωναν τις επιδόσεις του Γιασίν και των πρωταγωνιστών της λεγόμενης ρομαντικής εποχής του ποδοσφαίρου. Δεν υπήρχε μια μορφή καταγραφής και διάδοσης που να έκανε άμεσα διαθέσιμα τα έργα και τις ημέρες των ποδοσφαιριστών όπως συμβαίνει κατά κόρον σήμερα.
Σίγουρα υπήρχαν οι ιστορίες που γεννιόντουσαν και γιγαντώνονταν ανάμεσα σε παρέες. Υπήρχαν οι λιγοστές εικόνες από τη τηλεόραση οι οποίες είχαν καταλυτική επιρροή σε όσους είχαν πρόσβαση σε αυτές. Υπήρχαν τα εκθειαστικά λόγια των ειδημόνων που η δια ζώσης εμπειρία τους με τα μεγάλα αγωνιστικά γεγονότα τους παρείχε το χρίσμα του υπέρτατου φορέα της γνώσης. Υπήρχαν επίσης τα βραβεία,οι κατακτήσεις τροπαίων που επικύρωναν τα προηγούμενα. Και υπάρχει και η ιστορική κρίση για το ρόλο που διαδραμάτισε ο Γιασίν για να κάνει το τερματοφύλακα οργανικό στοιχείο της ανάπτυξης μιας ομάδας ξεκολλώντας τον από τον μονίμως παθητικό ρόλο του «θεματοφύλακα της εστίας».
Ταυτόχρονα, όλοι όσοι μίλησαν για αυτόν και τον ενέταξαν στους κορυφαίους έχοντας αγωνιστεί μαζί του ή εναντίον του, ποδοσφαιριστές επίσης θρύλοι, που αναγνώρισαν τη μοναδικότητα του. Και οι αριθμοί -που πλέον μας κουράζουν με την επιμονή σε αυτούς όταν μιλάμε για σύγχρονους ποδοσφαιριστές- πιστοποιούν τα μεγάλα του προσωπικά επιτεύγματα: ο αριθμός των πέναλντι -τη πιο μοναχική διαδικασία που καλείται να βιώσει ένας τερματοφύλακας- που αποσόβησε είναι το επιστέγασμα μιας καριέρας που θωράκισε το τέρμα όσο καλύτερα μπορούσε ένα ανθρώπινο πλάσμα.
Ο Λεβ Γιασίν καταγόταν επίσης από μια χώρα από την οποία οι πληροφορίες που μπορούσαν να συλλέξουν οι σύγχρονοι της ήταν ελάχιστες: η αχλή του μυστυρίου που κάλυπτε την Ε.Σ.Σ.Δ διευκόλυνε να ανατείλει το άστρο του Γιασίν και τη γέννηση ενός θρύλου. Η Σοβιετική Ένωση φάνταζε στα χρόνια της δεκαετίας του 50 κάτι αρκετά άγνωστο και όσο αν κάποιοι έχουν προσκολληθεί στις επιθανάτιες σκηνές πριν την πτώση της ήταν ένας τόπος που φάνταζε ως ανταγωνιστικός πόλος του Δυτικού.Ο Λεβ Γιασίν γινοταν ένα ακόμα θετικό πρόσημο για τα πλεονεκτήματα ενός μακρινού τόπου τόσο γεωγραφικά όσο κυρίως ιδεολογικά.
Σήμερα δεν πρέπει να απορούμε πως ο Γιασίν παραμένει ένα όνομα που προκαλεί ρίγος ακόμα και αν έχουμε ελάχιστες εικόνες από τη καριέρα του. Είναι ο θρύλος που ανακαλεί αναμνήσεις από ένα άλλο ποδόσφαιρο θωρακισμένου από τα κελεύσματα της εμπορευματοποίησης και μιας χώρας που εξέπνευσε σε μια δίνη κοσμογονικών αλλαγών. Δίπλα στο θρύλο υπάρχουν και τα κατορθώματα του που δίνουν στα θρυλούμενα μια στέρεα βάση.Ο Γιασίν είναι περιβεβλημένος με ρομαντισμό που η σημερινή νοσταλγία είναι πρόθυμη να παραχωρήσει για ξεχωριστούς ανθρώπους του παρελθόντος. Τα αγωνιστικά χαρίσματα του Γιασίν δίνουν ευλογοφανή υπόσταση στη σημερινή -γεμάτη θαυμασμό- επίκληση της προσφοράς του στο ποδόσφαιρο.
Σαν σήμερα,στις 22 Οκτώβρη του 1929, γεννιέται ο Λεβ Γιασίν στη Μόσχα. Στη διάρκεια της καριέρας του αγωνιζόμενος με τη Ντιναμό Μόσχας κερδισε πληθώρα εγχώριων πρωταθλημάτων. Συνάμα, εκπροσωπώντας την Ε.Σ.Σ.Δ., κατέκτησε τα πρωτεία στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1956 και τη κορυφή του Ευρωπαϊκού Πρωτάθληματος του 1960 και άλλες πολλές διακρίσεις απλησιάστες για τις μετέπειτα γενιές της κάποτε ενιαίας χώρας.
Μέχρι και σήμερα, αν και πολλοί σύγχρονοι και κοινωνοί του λεγόμενου μοντέρνου ποδοσφαίρου έχουν λιγοστές προσλαμβάνουσες από την αγωνιστική του δραστηριότητα, ο Λεβ Γιασίν αναγορεύεται στη συλλογική ποδοσφαιρική συνείδηση ως ο σπουδαιότερος τερματοφύλακας που γνώρισε το άθλημα.
Ο Λεβ Γιασίν κατάγεται από την εποχή που το ποδόσφαιρο γεννούσε θρύλους, με όλη τη σημασία της λέξεως. Όταν αυτός αγωνιζόταν η τηλεοπτική μετάδοση δεν ήταν ακόμα τόσο διαδεδομένη πρακτική για τη κάλυψη των ποδοσφαιρικών αγώνων. Φυσικά το διαδίκτυο ήταν ακόμα κάτι το άγνωστο και μόνο πολύ αργότερα θα άλλαζε το παγκόσμιο γίγνεσθαι με την επανάσταση που επιτέλεσε η ανάκαλυψη του και η μετέπειτα επέκταση του απ’ άκρου εις άκρον της Γης. Ως εκ τούτου, δεν υπήρχαν βίντεο στιγμιότυπα που αποτύπωναν τις επιδόσεις του Γιασίν και των πρωταγωνιστών της λεγόμενης ρομαντικής εποχής του ποδοσφαίρου. Δεν υπήρχε μια μορφή καταγραφής και διάδοσης που να έκανε άμεσα διαθέσιμα τα έργα και τις ημέρες των ποδοσφαιριστών όπως συμβαίνει κατά κόρον σήμερα.
Σίγουρα υπήρχαν οι ιστορίες που γεννιόντουσαν και γιγαντώνονταν ανάμεσα σε παρέες. Υπήρχαν οι λιγοστές εικόνες από τη τηλεόραση οι οποίες είχαν καταλυτική επιρροή σε όσους είχαν πρόσβαση σε αυτές. Υπήρχαν τα εκθειαστικά λόγια των ειδημόνων που η δια ζώσης εμπειρία τους με τα μεγάλα αγωνιστικά γεγονότα τους παρείχε το χρίσμα του υπέρτατου φορέα της γνώσης. Υπήρχαν επίσης τα βραβεία,οι κατακτήσεις τροπαίων που επικύρωναν τα προηγούμενα. Και υπάρχει και η ιστορική κρίση για το ρόλο που διαδραμάτισε ο Γιασίν για να κάνει το τερματοφύλακα οργανικό στοιχείο της ανάπτυξης μιας ομάδας ξεκολλώντας τον από τον μονίμως παθητικό ρόλο του «θεματοφύλακα της εστίας».
Ταυτόχρονα, όλοι όσοι μίλησαν για αυτόν και τον ενέταξαν στους κορυφαίους έχοντας αγωνιστεί μαζί του ή εναντίον του, ποδοσφαιριστές επίσης θρύλοι, που αναγνώρισαν τη μοναδικότητα του. Και οι αριθμοί -που πλέον μας κουράζουν με την επιμονή σε αυτούς όταν μιλάμε για σύγχρονους ποδοσφαιριστές- πιστοποιούν τα μεγάλα του προσωπικά επιτεύγματα: ο αριθμός των πέναλντι -τη πιο μοναχική διαδικασία που καλείται να βιώσει ένας τερματοφύλακας- που αποσόβησε είναι το επιστέγασμα μιας καριέρας που θωράκισε το τέρμα όσο καλύτερα μπορούσε ένα ανθρώπινο πλάσμα.
Ο Λεβ Γιασίν καταγόταν επίσης από μια χώρα από την οποία οι πληροφορίες που μπορούσαν να συλλέξουν οι σύγχρονοι της ήταν ελάχιστες: η αχλή του μυστυρίου που κάλυπτε την Ε.Σ.Σ.Δ διευκόλυνε να ανατείλει το άστρο του Γιασίν και τη γέννηση ενός θρύλου. Η Σοβιετική Ένωση φάνταζε στα χρόνια της δεκαετίας του 50 κάτι αρκετά άγνωστο και όσο αν κάποιοι έχουν προσκολληθεί στις επιθανάτιες σκηνές πριν την πτώση της ήταν ένας τόπος που φάνταζε ως ανταγωνιστικός πόλος του Δυτικού.Ο Λεβ Γιασίν γινοταν ένα ακόμα θετικό πρόσημο για τα πλεονεκτήματα ενός μακρινού τόπου τόσο γεωγραφικά όσο κυρίως ιδεολογικά.
Σήμερα δεν πρέπει να απορούμε πως ο Γιασίν παραμένει ένα όνομα που προκαλεί ρίγος ακόμα και αν έχουμε ελάχιστες εικόνες από τη καριέρα του. Είναι ο θρύλος που ανακαλεί αναμνήσεις από ένα άλλο ποδόσφαιρο θωρακισμένου από τα κελεύσματα της εμπορευματοποίησης και μιας χώρας που εξέπνευσε σε μια δίνη κοσμογονικών αλλαγών. Δίπλα στο θρύλο υπάρχουν και τα κατορθώματα του που δίνουν στα θρυλούμενα μια στέρεα βάση.Ο Γιασίν είναι περιβεβλημένος με ρομαντισμό που η σημερινή νοσταλγία είναι πρόθυμη να παραχωρήσει για ξεχωριστούς ανθρώπους του παρελθόντος. Τα αγωνιστικά χαρίσματα του Γιασίν δίνουν ευλογοφανή υπόσταση στη σημερινή -γεμάτη θαυμασμό- επίκληση της προσφοράς του στο ποδόσφαιρο.
